De narcistische aanspreking

Leon · Site Admin Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 113

De narcistische aanspreking

In het boek ‘Narcisme’ van Isolde Charim wordt een betoog gehouden om de huidige tijd te zien als narcistische aanspreking.

Bij een aanspreking heeft men een vrijwillige onderwerping aan een rolmodel, dit dient dan in de huidige tijd een aansprekelijk beeld van zichzelf. Waarmee de huidige tijd, door het centraal stellen van het zelfbeeld, een narcistische aanspreking is.

Ik heb het boek nog niet helemaal uit, maar weet uit de mythe dat narcistische aansprekingen gedoemd zijn te mislukken. De mogelijkheid tot mislukken (qua ideaal zelfbeeld) zou de motor kunnen zijn van de economie, wordt in ieder geval geëxploiteerd in de reclame.

Hoe passen wij het beoogde zelfbeeld aan als we dit weten?

Leon · Site Admin Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 113

In ieder geval kunnen we door het boek aangesproken worden door het ideaalbeeld van de intellectueel. Alleen binnen de narcistische aanspreking gaat het dan om een bepaalde status die je kunt verwerven, terwijl de authentieke intellectueel het vooral om waarheidszoeken gaat.

In hoeverre is het beeld van de intellectueel een beeld van een pseudo-intellectueel binnen de narcistische aanspreking?

Hoe kan het dan dat er werkelijke intellectuelen zijn?

Leon · Site Admin Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 113

Het lijkt niet uit te maken naar welk ideaal-ik de mens zich voegt, of om welke reden. De concurrentiepositie of de competentie is bepalend voor het succes.

Ik vraag mij wel af of psychologisch niet een morele motivatie voor sommigen toch van belang blijft.

Leon · Site Admin Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 113

De ‘neiging tot (ver)oordelen helpt juist het in stand houden van ik-idealen, omdat er altijd iets te verbeteren blijft, als er een terecht of onterecht negatief oordeel is.

In bepaald opzicht is het falen qua ik-ideaal (frustratie) de motor voor de economie. De narcistische aanspreking is vals, en levert kwellingen, die vrijwillig geaccepteerd worden om in de economie mee te kunnen draaien.

Wat wel opvalt is hoe relatief ontspannen sommigen hier acteren, alsof ze er niet werkelijk in geloven, de narcistische aanspreking.

Leon · Site Admin Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 113

Charim betoogt dat erkenning van publiek een surrogaat is voor het primaire narcisme van oceanisch gevoel dat je als kind kon hebben. Maar ik denk dat ze zich vergist. Dat oceanische zit in het vertolken van de rol van publiek, van spreekkoor tot applausmachine, van enqueteinvuller tot like-gever op social media.