Ik leef, de wereld is dood

Hopper · Apprentice Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 55

Leven dan wel dood zijn verschillend naar gelang het domein. In het natuurlijk domein leeft mijn lichaam. Veel zaken 'leven' zonder dat dat mijn sturing behoeft. Niemand laat zijn hart kloppen, niemand laat zijn ogen kijken, niemand laat zijn oren horen. Wat wij doorgaans 'leven' noemen leeft zichzelf.

In het geestelijk domein is het de geest die levend maakt: de geest der wereld verwerkt alle impulsen uit de wereld en maakt zodoende zichzelf een eigenbeeld welke samengesteld is aan de hand van de wereld. Deze geest kennen we allemaal. Deze geest is zich bewust van zijn eigen eindigheid in deze wereld. Deze geest is centraal-subjectief.

Tegenwoordigheid van geest is een diepere laag in de geest. Het bevat niet het redenerend denken wat de geest der wereld kenmerkt. Tegenwoordigheid van geest kan om die reden niet uit het moment. Kennis hebbende van tegenwoordigheid van geest beseft de mens dat het het redenerend denken is, gekoppeld aan de zintuigelijke waarneming , wat de geest der wereld is.

Omdat tegenwoordigheid van geest niet leeft in het tijdsbesef kan dit waarlijk de ziel worden genoemd. Dit 'leeft' onafhankelijk van de wereld, het is niet afhankelijk van zintuigelijk waarnemen of het redenerend denken. Maar tegenwoordigheid van geest is wel bewust.

Leon · Site Admin Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 113

Gelatenheid is misschien geen tegenwoordigheid van geest, maar waarschijnlijk wel de psychologische consequentie van “goed geinformeerd zijn”. Voor sommigen een “dodelijke” passiviteit.

Hopper · Apprentice Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 55

Gelatenheid heeft een negatieve connotatie, omdat het er op lijkt dat de mens alles gelaten aanziet. Doch dat is niet het geval, het gaat om de zinnen, de affectieve gezindheid. Zolang we persoonlijk/emotioneel betrokken zijn 'leven' we in deze wereld, zijn we centraal-subjectief. Dan vereenzelvigen we ons als mens met de aangetroffen situatie. Dat komt omdat het kennen van een bepaalde situatie direct verandert in het aanwezig zijn in de desbetreffende situatie.

Hopper · Apprentice Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 55

Deze vereenzelviging met het aanwezig zijn in een situatie kan (terug) veranderd in het kennen van de situatie. Dat is verdiepende aandacht voor degene (jij dus) die in de situatie verkeert. Met deze verdiepende aandacht ken je jezelf niet als je zelf: de vereenzelviging lost op. Verdiepende aandacht doet jezelf kennen als was je een ander.

De affectieve gezindheid is er nog steeds, maar de vereenzelviging niet. Dat is een geestelijk terugtrekken uit de wereld. Wie jij als persoon bent, die leeft vanzelf, zodat je alle intenties van die persoon kunt gadeslaan zonder dat je er zelf bij betrokken bent.

Dan ben je meester over je waarnemingen, je gedachten, de dingen die je voelt. Wijsheid, liefde, mededogen komen vanzelf. Beledigingen of oordelen aan jouw adres vallen in het niets, want de vereenzelviging met je zelf is er immers niet meer. Je transformeert langzaam van "Ik ben Leon" , naar "ik ben".

Het "Ik ben" is het vreemde wat van binnen roept. Alleen het "Ik ben" kan tegenwoordig van geest zijn. Dan wordt het helder dat "Leon" niet meer is dan een verzameling gedachten van iemand uit het verleden. Leon zelf kan nooit tegenwoordig zijn , het zijn zijn gedachten die herinneringen hebben gemaakt tijdens zij belevenissen in deze wereld welke hij als 'echt' beschouwde.

Leon · Site Admin Geregistreerd op: 04 Mei 2024 Berichten: 113

De excentrische positionaliteit is een mogelijkheid voor de mens. Of dit nu iets oplost of dat je de wereld gewoon in de steek laat…