|
|
|
Ik heb het filmpje ook gedeeltelijk gezien. Ben gestopt na ca. 5 minuten Q&A met die jonge meid erbij.
Parasiteren wordt gedefinieerd als gebruiken/verstoren. Stap twee is stellen dat dit per definitie (moet) gebeuren. Met als bonus dat het een initiator kan zijn voor verandering.
Hiervan denk ik een aantal dingen.
De betekenis wordt betekenisloos, doordat alles per definitie parasiteren is.
Het woord noodzaak is afwezig. Dus als ik parasiteer door eten op te eten die een ander maakt is dat noodzakelijk. Maar met een hamer de schedel van een 80 jarige vrouw inrammen, om haar handtasje te stelen, is natuurlijk niet noodzakelijk. Handiger vind ik het dus om onderscheid te kunnen maken. In plaats van de automatische acceptatie modus. Of ik kan flauw zeggen. Prima als een parasiet mij verstoord, het is nu eenmaal zo. Maar ik geef dan een fijne parasiterende actie terug, daar kunnen ze dan ook niet om klagen. Dan wordt het allemaal vreemd. En de root cause wordt genegeerd.
Verder dacht ik ook aan, ‘when you are a hammer, you see the world as a nail’. Een continue focus, naar het woord parasiet, terwijl het in mijn ogen niet de essentie (of volledig) is. Dus niet integraal.
Dat is net zoiets als zeggen een keukenmesje is goed. Onzin natuurlijk. Dat wordt bepaald door het gebruik. Aardappels schillen is een goed idee, maar er iemand mee neersteken niet.
Het woord compenseren vond ik ook verwarrend. Gewoonweg al om de reden dat compenseren niet altijd kan. Je kind zou maar in MH17 hebben gezeten. Dan is compenseren ook een betekenisloos woord.
Composeren zou je ook als een geluk bij een ongeluk kunnen zien. Dus wel een beetje OK, maar niet per definitie het wenselijke pad. Maar eventueel wel, dat kan ook. Denk bijvoorbeeld weer aan correcte burgelijke ongehoorzaamheid.
Sowieso zie ik het hoofdprobleem, in deze, als een overvloed aan abstractie. Wat men zegt is niet lekker te toetsen, omdat het vaag blijft. Bijvoorbeeld spreker 1 zegt vaak, dit soort dingen staan in het boek. Maar waarom al die cliffhangers. Zeg nou eens 1 echt iets !
Kortom. Als lessons learned zou ik meenemen. Zeg niet automatisch dat een parasiet fout of slecht is.
Verder, probeer breed te begrijpen wat er gebeurd. Of een andere handige gedachten. Muddy water, let stand, becomes clear. Kortom, doe rustig, denk het door en vergeet de aannames niet.
Of weer anders gezegd. Stel, je gebruikt het idee van het parasiet gebeuren. Laat eens zien hoe je deze tool gebruikt en dus integreert met andere denktools/ideeën. Stand-alone is onvolledig.
Maar Yopi. Het idee was zo abstract, dat je toch een mooi kloppend verhaal kan schrijven, met het woord parasiet in de hoofdrol! Maar afkadering wordt dan noodzakelijk. Althans, zoals ik het zie. |
|
