|
|
|
Ik las in een MSN groep, geschreven door Yatim:
http://groups.msn.com/Filosofiecommunity/metadiscussies.msnw?action=get_message&mview=1&ID_Message=91190&all_topics=1
| Citaat: |
| Het zijn de v o o r u i t s t r e v e n d e mensen die mijns insziens het meest op God (de Christus) gelijken en met Hem op en onderweg zijn naar een betere toekomst. |
En plaatste daar zelf een reactie:
Klinkt heel positief, maar is deze term niet wat te algemeen?
Is elke vooruitgang ook een wezenlijke vooruitgang voor de mens in het algemeen?
Hebben we het dan over de mensheid in zijn geheel?
Of over de (een) menselijke beschaving. En dan nog welke beschaving?
De meeste vertegenwoordigers van de westerse cultuur, hadden en hebben "God zij met ons" hoog in het vaandel.
Wij weten inmiddels, dat daar heel eerlijke voortuitstrevende mensen bij horen, maar ook gloeiend ouderwetse en primitievelingen.
We zijn het toch over eens, dat niet elke cultuur en beschaving ten beste is van het menselijke ras in het algemeen.
De vooruitgang, die oa. met Jezus' voorbeeld in levenswandel kwam en zich uitdrukte in de Leer van het Christendom en zodoende doorgaat in die generaties mensen, die het echt begrepen hebben, zit hem, denk ik, in het kunnen overwinnen van de dierlijke driften, die in de primitieve mens een drijfveer is.
"Ikke, ikke en mijn nageslacht en de rest kan stikken."
En zeker is daar in de loop der eeuwen heel veel veranderd, met een snellere doorgroei de laatste 100 jaar, vooral in de westelijke wereld.
Was voorheen de mens sociaal ten opzichte van alleen zijn eigen sociale milieu.
Een ingebakken eigenschap, die bescherming moest bieden om zijn nageslacht groot te brengen. Een door evolutie ontstane en ingebouwde drift.
De moderne mens lijkt daarboven uit te kunnen stijgen en dat ook steeds meer te gaan doen.
We zijn er nog lang niet, want het lijkt alsof we alleen sociaal kunnen denken, als het niet ten koste gaat van ons eigen hachie.
Maar wat denk je? Zou dit doorzetten? Zouden er ook steeds meer mensen komen die de ander net zo belangrijk achten dan zichzelf.
Zouden de mensen leren, dat mensen in het TV kastje, niet ver van mijn bed show zijn, maar in de zich globaliserende wereld onze naaste buren blijken te zijn?
Zou dat duurzaam zijn?
Ik weet het niet.
Zolang zichzelf respecterende mensen, hun mond vol van christelijkheid en naasteliefde, de andere kant van de wereld "een ver van mijn bed show", vinden, vraag ik me af, hoe zij zullen handelen, als zijzelf evenals hun naaste in hoge nood zullen komen.
Vooruitgangsfilosofie?
Prima.
Helemaal mee eens.
Maar zolang slechts een enkele, wat meer erudite mens, zich hiermee ophoudt, zal het weinig effect hebben, als door catastrophes de wereld in een chaos zou veranderen.
Wel of niet de Leer van Christus ten spijt.
En dat is wat Jezus zei: Degene die zonder gebreken is, mag veroordelen. Maw. "Er is niemand zonder fouten".
Volgens mij:
Wij zijn allemaal kinderen van deze wereld met onze eigen driften en onze eigen gevoelens, gebonden aan ons lichaam en aan deze aarde.
Wie dat niet doorheeft en of niet begrijpt, kan niet houden van een medemens met zijn fouten. Misschien ondanks zijn fouten, maar als die groter worden, zal de liefde tanen.
Hij houdt niet eens van zichzelf of het zou moeten zijn, dat hij bij zichzelf geen fouten of gebreken zou kunnen ontdekken.
En wie kan dat, behalve de psychopaat?
[/code]
_________________
Groet Mariakat |
|
