Hooggevoelig

[maanelfje]

Dit is een vraag die behandeld werd in de laatste uitgave van Filosofie magazine. Hoe oppervlakkig is de oppervlakte? Is het uiterlijk echt schijn waarachter echtheid schuilgaat? We hechten waarde aan diepgang alsof die minder vergankelijk zou zijn. We lijken op zoek naar de essentie. Ook in de wetenschap graaft men diep, maar vertellen quarks ons meer over een tafel dan wat zich uiterlijk kenbaar maakt?

Een van mijn hobby's is wandelen terwijl ik nadenk over wat ik gelezen heb. Het onderwerp moet liefst van die aard zijn dat het tegelijk mijn aandacht naar het hier-en-nu voert. Niet met alle redeneringen uit bovenstaand artikel was ik het eens. Maar tijdens het stappen legde ik een verband met nondualiteit.

Ik bedacht dat het uiterlijke als het uiteindelijke te zien in plaats van als schijn waar het ware achter schuilgaat, vergelijkbaar is met het besef van geen essentie, geen-zelf.

Dat opende de deur die al op een kier stond en bracht een uitspraak van Sri Ramana Maharshi in herinnering; bewustzijn is dat-wat-is. Jij bent Dat. Bewustzijn is niet de essentie waarin alles kan verschijnen maar het verschijnen zelf. Is dat niet de ultieme schoonheid?