Hooggevoelig

[GroenDraakje]

Omdat dit een nieuw forum is, lijkt het me handig om topics die wellicht in het oude forum al besproken zijn, hier ook aan te maken.
Hopelijk komen er nu regelmatig nieuwe mensen lezen en vinden ze een stukje herkenning en erkenning.

Ik begin met het topic pubers omdat ik zelf nog een puber van 13 heb rondlopen. (mijn andere kinderen zijn allemaal al volwassen)

Ik ben erg blij met haar hooggevoeligheid omdat ik het voornamelijk als een positieve kracht zie.
Ik merk wel dat ze de afgelopen tijd wat minder gauw in tranen schiet bij bijvoorbeeld zielige beelden of filmpjes.
Ik denk dat het te maken heeft met de brugklas waarin ze zit, dat ze het prettiger vindt om zich een beetje af te sluiten, te beschermen.
Ik herken dat wel, zelf sluit ik me in bepaalde situaties ook een beetje af omdat de gevoeligheid soms als een open wond kan aanvoelen en het is niet fijn als die wordt aangeraakt. Met een pleister erop zit die gevoelige plek er nog wel, maar heb je er minder last van.
_________________
compassie!

[GroenDraakje]

Pubers kunnen niet plannen en hebben daar dus hulp bij nodig.
Aldus school.
Ik doe mijn best, kijk regelmatig in Magister, zit haar achter de broek waar ik denk dat het nodig is.

Soms gaat het toch mis.
Die ene opdracht had ze al af, had ze gezegd, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
Het moet dus alsnog, en nu met spoed.

Dan gebeurt het dus soms dat ze zich afsluit en dat ik niet meer met haar kan praten.
Stress-reactie?
Ik denk het, maar kop in het zand werkt nu eenmaal niet.

Meestal laat ik haar een tijdje - wat me moeite kost want er is nu écht haast bij - maar ik denk dat doordouwen en aandringen averechts werkt.

Na een tijdje gaat het meestal wel weer en nog wat later komt er meestal zelfs een knuffel en een sorry.

Daar prijs ik me gelukkig mee, dat dit soort buien gelukkig niet al te lang duren.
Want ik kan er niet heel goed tegen.

Pubers en huiswerk ....
_________________
compassie!

[Hipparchia]

@ Groen Draakje
Het lijkt me steeds weer even zoeken hoe je het aan moet pakken.
Het zal best wel energie en ook geduld vragen.
Wat dus van ouders best wat vraagt, zeker ook als je alleen ervoor staat.
Dat toch anders is, dan dat je dat als koppel doet.
Waar je als opvoeder(s) denk ik ook niet altijd tegen bestand hoeft te zijn en/of er goed tegen moet kunnen. Het soms ook diep zuchten is....en weer doorgaan.

Helaas kan ik van mijn eigen puberteit niet veel herinneren of moeilijk te duiden.
Bij mijn kinderen is het veel onderbroken geweest. Waarbij onze scheiding natuurlijk ook impact heeft gehad.
Met terugwerkende kracht wel een deel ook terug te voeren is/was
naar de fase waarin ze zaten.
Waar ik destijds wel opmerkte dat die fase bij mijn dochter en eerder begon, maar ook heftiger was.
Mijn zoon kwam voor mijn gevoel pas laat in de puberteit en me nog steeds afvraag in hoeverre hij gepuberd heeft of heeft kunnen puberen.
Allebei hebben ze geen scholen afgemaakt. Wat me nu heel logisch voorkomt. Maar wel heel jammer.
Dat puberteit op zich al het nodige vraagt als het gaat om leren, huiswerk maken. Laat staan als daarbij nog andere aspecten spelen
_________________
perhaps the butterfly is proof that you can go trough a great deal of darkness, yet become something beatiful like stars in the sky

[GroenDraakje]

Ik kreeg van mijn zus de tip over het programma "Oogappels".
Ik ben het nu vanaf seizoen 1 aan het kijken en het is leuk en soms ook tenenkrommend.
Verschillende ouders en verschillende pubers die verschillende dingen meemaken.
De acties en reacties, hoewel het natuurlijk allemaal gespeeld is, komt er veel herkenbaars voorbij.
Ook veel dingen waarbij je denkt hoe een ouder beter had kunnen reageren, maar vanaf de bank is het natuurlijk altijd gemakkelijker te zien dan wanneer je er middenin zit.

In ieder geval, ik vind het een aanrader en zeker voor mensen met pubers in hun omgeving.

Ik zal dit bericht ook bij tv tips zetten, want seizoen 4 is momenteel bij NPO op tv.
_________________
compassie!