Silhouette Island - door Conny Konsalik

[Kristel]

Hallo Conny,
Duizendmaal excuses!!! Ik ben helemaal vergeten te lezen en te reageren vorige week! Waarschijnlijk door die warmte zijn mijn hersens gesmolten Dus vanmidddag op het werk tijdens de lunch heb ik je laatste hoofdstuk gelezen en nu ga ik reageren op je verhaal:

Wat voelt Hedwige zich schuldig! Gelukkig is Seb de aangewezen persoon om haar te troosten en op andere gedachten te brengen. Zijn been verbrijzeld! Dat gaat lang duren, maar gelukkig heeft hij de ideale verpleegster bij de hand. Dat komt wel goed tussen die twee, daar ben ik van overtuigd.

Vond het wel grappig die reactie van Nancy als Carlos zei, dat ze maar net genoeg warm water hadden voor twee. En wat was ze blij met haar nieuwe camera! Leuke verrassing van Carlos. Vind het alleen wat raar dat ze voor Daniel doen alsof ze niet samen zijn. Blijkbaar kan je hun geluk zo van hun gezicht lezen.

Op naar het vervolg, ik beloof dat ik niet zo lang meer zal wachten om te reageren. Misschien dacht je wel, die heeft het opgegeven, maar nee hoor!

Groetjes, Kristel
_________________

[konsalik]

Hoi Kristel

Maakt niet uit joh ik ben ook al een beetje van slag door het weer. Weet soms geeneens welke dag het is

Hoofdstuk 42: Romatiek. Meer hoef ik er niet over te zeggen

Fijne weekend en hopelijk kunnen we ons hoofd koel houden

liefs
Conny




Hoofdstuk 42

Lang heeft Urs geen tijd om na te denken want na zijn gesprek met Fleurs moeder, meldt de butler dat de graaf en gravin Bühler zur Zickenau zijn gearriveerd.
“Dag mijn jongen” groet zijn moeder hem. Urs laat zich duidelijk met tegenzin van zijn ouders begroeten en knuffelen. Zijn vader is naar zijn mening te uitgelaten en zijn moeder te zeer aanwezig. Het gesprek dat volgt zint hem niet. Zijn ouders laten ogenblikkelijk een huwelijk met de freule varen voor zo een goede partij als de von Liechtensteins. Urs wordt er gewoon misselijk van. Maar de ouders van Fleur schijnen het niet op te merken. Het lijkt wel of ze verheugd zijn met de voorstellen van zijn ouders. Wanhopig zoekt Urs, Fleurs ogen die bedenkelijk het gesprek tussen alle betrokkenen volgt. Het is alsof ze merkt dat Urs hulp nodig heeft en ze kijkt hem aan. Ze knikt hem geruststellend toe en staat op.
“Beste mensen, als u mij en Urs wilt excuseren. We hebben over een uur een afspraak in Vaduz” meldt ze met kalme stem. Haar en ook Urs’ ouders kijken haar vragend aan.
“Als u het niet erg vind wil het er later met u allen over hebben. Helaas heb ik nu niet de tijd om het één en ander toe te lichten.” Ze richt zich tot Urs. “Zullen we dan maar gaan, Urs?”
Urs schuift zijn stoel luidruchtig naar achteren en haast zich haar te volgen. Beiden zijn opgelucht als ze de deur achter zich kunnen sluiten. Fleur pakt grijnzend zijn hand en trekt hem mee naar buiten, waar ze samen in haar kleine sportauto stappen. Ze reikt hem de sleutels en vraagt hem te rijden.
“Zo, zo wij hebben een afspraak in Vaduz…..” begint hij lachend. Hij grijnst en duwt het gaspedaal nog dieper in.
“En zo te zien heb jij heel veel haast om daar te komen” gaat hij verder. De grijns van haar gezicht verdwijnt niet als hij plotseling naar rechts gaat en een steeg inrijd, de richting die zij hem aangaf. Even later stopt hij haar auto op een parkeerplaats die meer weg heeft van een binnenplaats. Urs stapt uit en kijkt om zich heen. Hij heeft werkelijk geen idee wat Fleur van plan is.
“Ga je mee?” vraagt ze naar een deur toelopend op dit binnenhof. Urs snapt er niets van maar hij volgt haar zonder verdere vragen. Zij leid hem via een wenteltrap naar een kamer op de eerste verdieping die een knus appartement blijkt te zijn.
“Van wie is dit appartement?” vraagt Urs nieuwsgierig.
“Van mij natuurlijk en dit was de enige mogelijk die ik kon bedenken om het gesprek van daarnet te ontvluchten. Want ik kan daar niet eens rustig met je praten.” Ze is naar hem toegelopen en kust hem. Hij beantwoordt haar hartstochtelijke kus en houd haar vervolgens een stukje van hem af.
“We moeten inderdaad praten liefje, kom laten we daar op die bank gaan zitten” stelt hij voor. Ze nemen ieder in één hoek van de bank plaats en kijken elkaar aan.
“Urs zou jij een leven kunnen en willen leiden in Liechtenstein? Ik bedoel zou jij Liechtenstein als je nieuwe thuis kunnen zien?” Hij kijkt haar aan terwijl zijn hersenen op volle toeren draaien. Welke kant wil zij uit? Wil ze dat hij zich in Liechtenstein vestigt? Hier in dit appartement? Wil zij hem als minnaar hebben terwijl zij dadelijk op de troon zit? Verward kijkt hij haar aan.
“Hoe bedoel je dat? Ik zou overal kunnen leven en wennen waar jij bent Fleur. Maar ik weet eigenlijk niet goed welke kant jij uit wilt.” Hij kijkt haar verwachtingsvol aan.
“Urs, ik hou zo veel van jou dat ik zelfs bereid ben de troon daar voor op te geven. Liechtenstein en ook mijn ouders kunnen me gestolen worden. Evenals wat de pers en andere mensen ervan zullen zeggen. Ik weet één ding heel zeker ik leef maar eens en in dit leven wil ik gelukkig zijn met jou. En als jij niet kunt wennen in Liechtenstein dan kunnen we wel ergens anders samen zijn. Ik ben misschien wel heel voortvarend maar ik moet jou dit vragen Urs. Lieverd, wil jij met mij trouwen?” Urs staart haar met open mond aan. Trouwen? Deed zij hem net een aanzoek? Hij hapt naar adem en gunt zich zelf niet de tijd om tot zich zelf te komen. Hij komt niet meer uit zijn woorden en het lijkt wel of hij stottert. Ze is dichter bij hem komen zitten en ze geeft hem een kus op zijn wang.
“Neem de tijd lieverd, je hoeft niet meteen te antwoorden. Denk er rustig over na ik begrijp dat ik je nu overval…….” Stormachtig neem hij haar in zijn armen en kust haar heftig. Duizenden gedachten schieten door zijn hoofd. Dan neemt hij haar gezicht in zijn handen en fluistert: “Ja, Fleur ik wil met je trouwen en het zal me een zorg zijn waar we gaan leven. Als we maar samen zijn. Meisje ik houd zoveel van jou. Ik dacht toch heel even dat je mij als minnaar nodig had.”
Fleur kijkt hem lachend aan. “Dat wil ik ook maar ik wil eigenlijk alles. Jou als mijn minnaar, mijn man, mijn vriend, de vader van mijn kinderen. Maar ik wil dat dit een besluit van ons tweeën is en niet iets wat onze ouders in elkaar breien. Dit is van ons. Van ons alleen.” Urs kan niet anders, hij moet haar kussen.


Danique en David lopen hand in hand door de tuin. Beiden hadden even de dringende behoefte om een luchtje te scheppen. Na het diner waar Davids ouders uitgebreid over hun relatie te horen hebben gekregen, voelde David ineens de behoefte om te ontsnappen. Na de laatste gang zijn hij en Danique ertussen uitgeknepen toen zijn moeder Tom naar bed ging brengen.
“Wat een heerlijke tuin hebben je ouders” zucht Danique.
“Ja, dat klopt. Ik kom hier graag om na te denken. Dit is nu echt een plek waar ik goede ideeën kan krijgen. Daarachter is een grote vijver, zullen we daar heen lopen?” Danique vind het prima. Ze geniet van elke minuut in zijn buurt. De volle maan geeft het geheel een romantische entourage. Eenmaal bij de vijver stelt David voor om op het bankje te gaan zitten. Hij slaat zijn arm om haar heen en trekt haar tegen zich aan. Hij kijkt haar diep in haar ogen en kust haar teder. Het lijkt wel of ze momenteel geen woorden nodig hebben. Dan bedenkt hij zich dat waarom hij haar mee heeft genomen in de tuin.
“Heb ik jou al vertelt dat ik van je houd vandaag?” begint hij. Ze denkt diep na en grijnst dan.
“Vandaag pas vier keer. David zonder gekheid ja en ik houd ook veel van jou. Sinds ik voor jou ben gaan werken ging mij alles voor de wind. Jij bent een geweldige baas en Tom is werkelijk een heerlijk kind om voor te zorgen. Ik heb echt veel plezier in mijn werk in de boekhouding en ook in het restaurant.” Hij glimlacht.
“Dan wil ik je nu ontslaan” zegt David ineens. Ze maakt zich van hem los en kijkt hem boos aan.
“Dat kun je niet menen David. Heb ik eindelijk mijn leven weer op de rails en dan wijs jij mij de deur?”
David verstevigt zijn greep om haar schouders zodat ze niet kan ontsnappen. Hij kijkt naar haar boze gezicht.
“Lieverd, je begrijpt het niet. Ik wil je wel ontslaan maar ik wil niet dat jij uit mijn leven gaat.”
“Je hebt al iemand anders op het oog? Je bent verliefd op iemand geworden en nu mag ik moven?” Haar stem wordt steeds bozer en het lukt haar uiteindelijk om los te komen. Boos loopt ze terug naar het huis. David haalt haar echter in voor ze bij het bordes is gekomen.
“Danique, je begrijpt het niet. Laat mij uitleggen wat ik bedoel.” Ze probeert zich van hem los te rukken wat niet lukt omdat David nu bedacht is op haar vlucht.
“Mag ik even uitpraten?” Ze zegt niets dus gaat David maar gewoon verder.
“Ik wilde jou ontslaan omdat ik niet wil dat mijn vrouw voor me werkt.” Danique wordt een beetje duizelig zei hij nu net zijn vrouw? Ze snapt er helemaal niets meer van. Misschien heeft ze wel te heftig gereageerd.
“Maar, wat bedoel je dan wel David?”
“Danique je weet dat ik heel veel van jou houd. Tom is dol op je. Je weet als geen ander hoe je met mij en met Tom moet om gaan. We leven al maanden samen op Silhouette Island, wordt het nu niet eens tijd dat te bezegelen?” Hij pakt haar hand en zinkt op één knie en kijkt naar haar op.
“Mijn lieve Danique wil jij mijn vrouw worden?” Het is voor Danique alsof de grond onder haar voeten wegglijdt. Dadelijk valt ze dat weet ze zeker. Ze kijkt naar David die haar afwachtend aan kijkt.
“David,ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik…..” komt er moeizaam uit.
“Misschien moet je maar gewoon ja zeggen, anders heeft papa dadelijk pijn in zijn knie van zo ongemakkelijk zitten” klinkt Toms stem ineens boven hen uit zijn slaapkamerraam. David kreunt, zijn bij de handden zoon ook, die is er altijd op het verkeerde moment. Danique schiet in de lach, dit is werkelijk lachwekkend. Ze buigt voorover en fluistert David toe: “Ja, ik wil en voor een kus mag je gerust eerst opstaan.” David springt omhoog en neemt haar in zijn armen en kust haar onstuimig. Boven hen grinnikt Tom vergenoegd dat hij nu eindelijk een tweede mammie krijgt.
“Oma, heeft u dat gehoord papa gaat trouwen met Danique?”
“Tom, praat niet zo een onzin en ga je bed in” hoort David zijn moeder zeggen. Hij en Danique schieten in de lach en besluiten de wandeling door de tuin eerst af te maken voordat ze het grote nieuws aan zijn ouders zullen vertellen.
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hoi Conny,
Ietsje snellere reactie van mij, dan vorige keer:

Inderdaad héél romantisch!
De ouders van Urs en Fleur, die bij manier van spreken hun leven al aan het regelen zijn. Fleur die Urs ten huwelijk vraagt, ik moet zeggen, die zag ik niet aankomen. Hij is misscchien wat overdonderd maar natuurlijk accepteert hij.

En David heeft Danique ook ten huwelijk gevraagd! Leuk hoe je Tom in deze scène laat meespelen.Hij is inderdaad erg bij de hand! Dat zijn al 2 huwelijken die moeten geregeld worden, komen er misschien nog 2...?

Conny, ik vind het toch wel knap, dat jij onze vier mannen een eigen leven laat lijden en ook voor elk een apart verhaal bedenkt. Bij mij lukt dat niet, ik zie ze toch steeds als Il Divo...

Groetjes en prettig week-end, Kristel
_________________

[konsalik]

Hoi Kristel bedankt voor je reactie weer. En ik zie de mannen ook als Il Divo maar op één of andere manier kan ik ze ook anders plaatsen. Ik denk gewoon dat het filmsterren zijn die ik in een rol moet schrijven. Het is wel heerlijk om ongeveer te weten hoe het karakter van de heren is.
Ik geniet in ieder geval altijd als ik met ze samen werk.

Hoofdstuk 43: Hedwig heeft een verrassing voor Sebastien en Nancy krijgt een foto opdracht.

Veel leesplezier

liefs
Conny

Hoofdstuk 43
Seb gaat met sprongen vooruit. Vanmorgen heeft hij geleerd hoe hij zich op krukken moet verplaatsten. Dat is moeilijker dan het eruit ziet. Hedwig is tot nu toe elke dag bij hem op bezoek geweest en Seb heeft het uitgebreid met haar gehad over zijn voorstel om haar praktijk naar het resort te verplaatsen. Hij is dan ook blij dat Hedwig de stap wil wagen om haar praktijk te verplaatsen. Dat bied haar ook gelegenheid om dichter bij tante Elisabeth in de buurt te zijn. Ze is eigenlijk best wel blij dat ze deze knoop door heeft gehakt. Ze wil ook bij Seb in de buurt zijn die voortdurend verkondigd geen dag zonder haar te kunnen en zegt dood te gaan als ze een dag niet bij hem langs komt. Ze kijkt naar hem nu hij zo zijn best doet met die krukken. Gelukkig is hij nu wat mobieler. Hij werd al helemaal humeurig van het feit dat hij niet kon zoals hij wilde.
“Ik zal pas blij zijn als ik weer gewoon achter mijn bureau kan zitten” moppert Seb.
“Seb, toe nou. Je maakt al zoveel vorderingen. Neem je tijd. Het komt allemaal vast wel goed” zegt zij zachtjes. Seb kijkt haar wanhopig aan en laat zich weer in de rolstoel glijden. Hedwig neemt de krukken en bevestigd die aan de rolstoel. Ze neemt hem mee voor een wandeling. Ze overlegd met de verpleegsters of ze het ziekenhuisterrein mag verlaten. Ze is van plan hem mee te nemen naar het park bij het resort, met de bedoeling tot in zijn kantoor van het resort te komen. Ze grijnst zelf bij de gedachte daaraan. Seb mokt nog steeds omdat hij denkt het zoveelste rondje door het ziekenhuispark te moeten maken. Op het moment dat ze het ziekenhuisterrein verlaat draait hij zich naar haar om.
“Hedwig, mag dat wel? Waar wil je naartoe?” Hij schuift onrustig in zijn rolstoel als zij niet gelijk antwoord. Hedwig glimlacht en duwt hem gewoon verder.
“Niet zeuren Seb ik heb het heft nu in handen en ik kan jou naar toe duwen waar ik maar wil. Na een poosje begint het Seb te dagen waar ze heen wil. Hij besluit niet met haar in discussie te gaan maar zich te voegen naar haar wensen. Hij heeft sterk het vermoeden dat ze hem een plezier wil doen. Zijn humeur verbeterd zienderogen als hij het resort in beeld krijgt.
“Hedwig, je bent een schat. Hoe wist je dat ik hierheen wilde?” Ze buigt naar hem toe en kust hem teder.
“Ik wist het niet maar ik dacht het wel. Zo een werkpaard als jij kan beslist niet lang zonder zijn werk. Dus gaan wij even gedag bij mijn tante zeggen. Wil ik die ruimte die jij voor mijn praktijk in gedachten hebt wel eens zien. En zullen we een kopje koffie op jou kantoor drinken.” Hedwig is helemaal in haar element met haar voorstel. Ze duwt zijn rolstoel resoluut naar de ingang van het resort.
Elisabeth straalt als ze de twee mensen haar winkeltje ziet binnen komen. Ze omhelst haar nichtje en wendt zich dan tot Sebastien.
“Sebastien, je ziet er nu beter uit dan de laatste keer dat ik je zag.” Seb grijnst en steekt zijn hand uit.
“Ik voel me beter Elisabeth en het is geweldig even weer in het resort te zijn. Dankzij jou lieve nichtje kan ik weer even genieten van het leven buiten de ziekenhuismuren.”
“Gossie, jij arme stakker dat je bent” zegt ze medelevend. Elisabeth is zeer verheugd als ze even later hoort dat haar nichtje toch van Sebs aanbod gebruik maakt om haar praktijk in het resort te openen.
“Kindje je komt natuurlijk bij mij wonen” begint Elisabeth haar enthousiast uit te nodigen. Sebs gezicht betrekt.
“Elisabeth zou je het erg vinden als ze bij mij kwam wonen?” vraagt hij afgemeten. Elisabeth kijkt van de één naar de ander in de hoop een antwoord te krijgen op haar niet gestelde vraag. Hedwig weet even niet wat te zeggen voor zover ze begrepen had waren ze daar nog niet uit. Ja Seb had het gevraagd maar zijn had nog niet definitief ja gezegd.
“Tante ik moet nog even over Sebs voorstel nadenken”zegt ze tenslotte. Seb heeft nu een verpleegster nodig en die ben ik niet.”
“Hedwig ik heb jou nodig, dat weet je toch wel?”
“Dat weet ik Seb maar geef mij alsjeblieft nog wat tijd om na te denken. Ik heb jou ook nodig en daarom zal ik mij zeker vestigen op het eiland, al weet ik niet of ik gelijk bij jou intrek.” Seb is een beetje teleur gesteld maar neemt zich voor hier snel op terug te komen.

Carlos’ GSM rinkelt als ze onderweg zijn naar de barbecue plaats. Hij luistert aandachtig en vraagt de beller dan even te wachten. Hij roept Nancy die zoals gewoonlijk aan kop van de groep loopt. Ze blijft staan en wacht tot hij bij haar is.
“Nancy, kun jij volgende week vrijdag een bruidsreportage maken?” vraagt hij. Ja, dat lukt wel maar heb je wel gezegd dat ik geen professionele fotograaf ben?” Hij wuift haar bezwaar weg en herneemt zijn telefoon gesprek.
“David? Ja, dat kan en ze heeft geen expeditie dus ik kan haar wel een dagje missen. Vanaf hoe laat en waar?”
“Vanaf een uur of twee tot einde van de bruiloft. Natuurlijk ben jij ook uitgenodigd, kun jij mooi in de gaten houden of jouw assistente mooie foto’s maakt.”
“Graag David en waar houd jij de bruiloft in jouw restaurant?”
“Nee, Carlos aan het strand en iedereen moet op blote voeten.”Carlos schiet in de lach. Wel een leuk idee, weer heel iets anders. Hij sluit het gesprek af en kijkt naar een vragend kijkende Nancy.
“Dit is nieuw je gaat fotograferen op blote voeten. We zijn gevraagd voor een bruiloft op het strand. Je weet wel David Miller die restaurant eigenaar?”
“Ja, Carlos die ken ik wel en die wil dat ik foto’s maar van zijn trouwdag? Ik hoop maar dat de foto’s lukken. Er hangt natuurlijk veel vanaf.”Ze kijkt bedenkelijk als ze haar koppositie van de groep weer inneemt. Als ze later bij de barbecue weer bij Carlos komt zitten kijkt ze tevreden in de display van haar camera naar de foto’s die ze vandaag gemaakt heeft. Ze zijn werkelijk geweldig. Carlos buigt naar haar toe om mee te kunnen kijken.
“Die is erg mooi Nancy” wijst Carlos met de ene hand terwijl zijn andere arm rond haar schouders glijdt. Daniel loopt zich er natuurlijk weer bij uit.
“Zo mensen, vertel mij maar eens wat dat tussen jullie is?” bromt hij goedmoedig. Nancy wil zich losmaken van Carlos maar die houdt haar tegen en trekt haar weer tegen zich aan.
“Hoe ziet het eruit Daniel? Wat denk jij wat er tussen ons is?”
“Nou ik denk dat jullie een relatie hebben sinds een tijdje.” Nancy moet slikken en hoort Carlos zeggen: “En heb jij daar een probleem mee?” Carlos slaat nu zijn andere arm beschermend om haar middel en fluistert teder in haar oor dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Er gaat een glimlach over Daniels gezicht.
“Nee, Carlos daar heb ik geen problemen mee. Eerlijk gezegd ben ik heel blij voor jullie. Je hebt een vrouw als Nancy nodig aan je zijde. Eentje die op tijd tegengas geeft en jouw temperament aankan.”
“Nou zeg, en jij noem jezelf vriend? Vraagt Carlos mopperend.
“Jij moet wat zeggen. Hoe lang is dit al zo? Jij vertelt mij ook niets” komt het grommende antwoord van zijn vriend. Beide mannen kijken elkaar aan en schieten dan in de lach.
“Ik ben blij voor jullie, Nancy. Dus kijk me niet zo aan alsof ik echt boos ben op Carlos.” Carlos fluistert weer iets in haar oor, waarna een grijns over haar gezicht glijdt.
“Dat weet ik Daniel. Maar ik moet zeggen dat Carlos mij zoveel beter bevalt dan doen hij alleen maar knorrig en niet te genieten was.” Haar hand reikt naar achteren en woelt door zijn haar.
“Kom jongens we moeten weer aan het werk” stelt Daniel voor. Met tegenzin laat Carlos Nancy los en staat op.
“Ik zie je straks beneden nog?” vraagt hij. Ze knikt en blaast hem een kushandje na. Als ze later die middag weer beneden zijn lopen Nancy en Carlos samen naar het kantoortje.
“Zullen we even verder naar de foto’s kijken?” vraagt Carlos.
“Is goed ik zal de camera even aansluiten op mijn computer”antwoordt zij.
“Sluit hem alsjeblieft even op die van mij aan, wil je?” Ze kijkt hem vragend aan maar stemt dan toch in. Als ze even later samen de foto’s aan het bekijken zijn valt Nancy’s blik op de fotolijst die op Carlos’ bureau staat. Ze staart naar de foto en voelt een hand van Carlos op haar schouder.
“Waar is de foto van Alexandra?” vraagt ze zachtjes. Carlos trekt zijn bureaula open en haalt het lijstje eruit met de foto van zijn overleden vrouw.
“Ik geloof dat het tijd werd om haar te vergeten” zegt hij bijna fluisterend. Ze draait zich naar hem om en pakt het lijst uit zijn handen en zet het op zijn bureau naast haar foto, die hij ervoor in de plaats gezet had. Ze draait zich naar hem om en nestelt zich tegen hem.
“Wil jij dat nooit doen, je vrouw vergeten? Lieverd ze is en was een deel van je leven en dat veranderd niet als jij haar in een bureaula stopt. Ik weet dat jij heel veel van haar hield en ik weet ook hoe moeilijk het voor jou is om nu een nieuwe relatie te hebben. Maar vergeet niet dat ik van jou houd gewoon zoals jij bent. Met al je nukken en humeurige buien. Ik…………..” Ze kan niet meer verder praten want ze wordt bedolven onder een hartstochtelijke kus.
“Dank je wel meisje. Als ik jou toch niet had. Ik had nooit durven dromen nog ooit zo gelukkig met iemand te kunnen zijn.” Ze glimlacht verliefd naar hem. Wat een heerlijke man.
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hoi Conny,

Weer twee prachtige hoofdstukken!
wat een leuk idee van Hedwig om naar het resort te gaan. Ik begrijp best dat Seb even tussen de ziekenhuismuren uit wil. Met die samenwoonst was hij misschien wat voorbarig, maar ze zullen er wel uitkomen, denk ik.

Wat een goed idee van je Nancy een fotoreportage te laten maken van David's bruiloft. En op blote voeten op het strand, origineel! Nancy en Carlos kunnen niet van elkaar afblijven. Daniel heeft de situatie ook al lang door, natuurlijk! Wat lief van Nancy om die foto van Alexandra naast die van haar te zetten. Echt ontroerend.

Groetjes, en prettig week-end
Kristel
_________________

[konsalik]

Dank je wel Kristel voor je reactie. Het verhaal is bijna ten einde dus laten we eens gaan werken aan een happy end voor alle betrokkenen.


Hoofdstuk 44
Urs en Fleur lopen hand in hand het kasteel binnen. De butler meldt hen dat de Koninklijke hoogheden en ook de graaf en gravin gewacht hebben op hun terugkomst en te kennen hebben gegeven het stel onmiddellijk te willen spreken.
“Zullen we dan maar gelijk in de aanval gaan?” vraagt Fleur.
“We moeten het toch eens vertellen, dus laten we die bom maar gewoon ontploffen en kijken wat onze ouders te mopperen hebben” antwoordt Urs.
De butler doet de deur van de blauwe kamer open en laat het stel binnen. Het gesprek dat daar aan de gang was verstomd onmiddellijk. De groothertog kucht luidruchtig en wendt zich tot zijn dochter.
“Tatjana, we zijn tot een overeenkomst gekomen met de graaf en gravin Bühler zur Zickenau. Ik ben ook zeer verheugd dat zij ons tegemoet willen komen in onze wensen………”
“Papa, ik heb u, mama en ook de graaf en gravin iets te melden. Luistert u allen alstublieft goed want ik zeg het maar één keer en ik wens er daarna geen discussie over. Dit is mijn besluit en ik zou het zeer op prijs stellen als u mijn wensen zou willen respecteren.” Iedereen is met stomheid geslagen. Fleur gebruikt die stilte om maar gelijk van start te gaan.
“ Zoals u weet heb ik graaf Bühler incognito leren kennen op Hedge. Ik ben dankbaar dat ik hem mocht leren kennen als een gewoon mens die mij helpende hand bood toen ik daar aanspoelde. Ver weg van alle hofregels die mij tijdens mijn hele leven al opgelegd zijn. Op Hedge heb ik de gelukkigste tijd van mijn leven gehad. Ongedwongen heb ik mogen genieten van wat voor andere mensen zo vanzelf sprekend is.” Ze stopt even en kijkt verliefd naar Urs die een kus op haar hand drukt. Zijn ogen moedigen haar aan om verder te gaan.
“ Papa, mama, graaf en gravin ik heb besloten hoe mijn toekomstige leven eruit zal zien. Ik heb besloten te willen trouwen met de man waar ik zielsveel van houd. Het zal u allen niet verbazen dat mijn keuze niet op Henri is gevallen maar op de man hier aan mijn rechterzijde. Een man die mij meer heeft gegeven dan wie dan ook. Een man die mij niet veroordeelde naar mijn afkomst en zelfs nu hij weet welke zware taak mij te wachten staat, niet vlucht maar aan mijn zijde staat om mij bij te staan. Daarom heb ik Urs vanmorgen ten huwelijk gevraagd……….” Geroezemoes klinkt op. Tatjana kijkt streng naar de mensen tegenover zich en dwingt hen te zwijgen door alleen met haar ogen alle betrokkenen aan te kijken. Het geroezemoes verstomt en ze gaat verder met haar verhaal.
“Urs……… de graaf heeft mij zijn jawoord gegeven en daar ben ik uiteraard heel gelukkig mee. Ik zou u vader willen vragen om mijn verloving met de graaf Bühler zur Zickenau bekend te willen maken. De bruiloft zouden wij voor over een enkele maanden willen plannen. Ergens in mei dus. Wat betreft de overname van de troon te zijner tijd, kan ik u vertellen dat ik bereid ben om deze te aanvaarden, echter alleen maar met Urs aan mijn zijde.” Even is het zo stil dat je er een speld zou kunnen horen vallen. Dan springt Fleurs moeder op en omhelst haar dochter eerst en dan Urs.
“Kinderen, mijn zegen hebben jullie” zegt ze hartelijk.
“Heb ik hier in mijn eigen huis dan helemaal niets meer te vertellen?”buldert de groothertog op dat moment. Verschrikt kijkt zijn vrouw om. Fleur kijkt hem strijdlustig aan.
“Wat deze kwestie betreft niet vader. U wilt dat ik over een tijdje de troon overneem?”
“Natuurlijk wil ik dat maar jij bent mij aan het chanteren. Hoe weet ik dat die graaf van jou bestand is tegen het leven aan het hof? Dadelijk neemt hij de benen als hij erachter komt het niet te kunnen verdragen altijd twee passen achter zijn vrouw te moeten lopen.” Urs wil ook wat zeggen maar Fleur gebaart hem dat niet te doen.
“Mocht Urs niet bestand zijn tegen het leven aan dit hof, of mocht ik merken dan de liefde van mijn leven ongelukkig is…………….dan zal ik afstand van de troon doen en met hem ergens anders gaan wonen.” Urs kijkt haar verschrikt aan. Hij schudt zijn hoofd alsof hij wil zeggen dat ze dat niet moet doen. Haar hand strijkt over zijn kaaklijn en haar ogen kijken hem indringend aan.
“Lieverd, ik geloof in ons. Vertrouw me. Ik beloof je dat alles goed komt.” Ze kust hem teder en is even vergeten dat ze niet alleen zijn. Niemand durf nog iets te zeggen. Zelfs haar vader staat het zoenende stel met open mond aan te staren. Hij wist dat hij een dochter had die niet op haar mondje gevallen was maar dat ze hem nu al mededeelt wat hij moet doen wordt hem toch wel te gortig. Zijn vrouw knijpt in zijn arm en wijst met haar hoofd naar het verliefde stel. Haar ogen dwingen hem iets te zeggen.
“Goed, mensen als jullie me nu willen verontschuldigen ik heb iets bekend te maken, geloof ik.”


David is met Danique en Tom weer terug op Silhouette Island. Zijn ouders komen over een paar dagen ook. Vrijdag is zijn huwelijk met Danique gepland. David voelt zich met de dag nerveuzer worden. Alles is geregeld maar hij kan het gevoel niet onderdrukken dat hij iets vergeet. De gasten zijn uitgenodigd. De priester, de catering, de ringen, zijn trouwpak en het pak van Tom zijn geregeld. Hij peinst nog even en dan bedenkt hij zich dat hij nog een huwelijkreis moet regelen. Hij weet alleen niet waarheen. Ze zijn net terug uit Europa dus daar wil hij niet terug naartoe. Dan valt hem iets in. Hij pakt zijn telefoon en draait een nummer.
“Sebastien Izambard” meldt Sebastien zich.
“Hoi Sebastien je spreek met David. Je weet wel die chaotische restaurantbezitter even buiten jouw resort. Hij hoort Seb grijnzen.
“Hoi David. Natuurlijk ken ik jou vertel me eens wat kan ik voor je doen?”
David vertelt hem dat hij vrijdag in het huwelijkbootje stapt en dat hij nu op zoek is naar een huwelijksreisbestemming. Sebastien is verbaast.
“Je wilt toch geen huwelijksreis in het resort?” vraagt hij weifelend.
“Eigenlijk wel” antwoordt David.
“David, alsjeblieft dat is toch niet romantisch. Weet je wat ik heb een veel beter idee. Jij stapt in het huwelijksbootje en ik zal als geschenk zorgen dat jullie ook in een echt bootje stappen. Je weet toch dat ik een luxe jacht heb?”
“Ja, dat weet ik maar……….” David wordt gelijk weer onderbroken.
“Nou die jacht staat gedurende twee weken tot jouw beschikking. Jullie kunnen er een rondreis mee maken tussen de honderden eilanden die hier in de regio liggen maar jullie kunnen ook de boot ergens in een haven leggen en vandaar uit leuke dingen doen. Wat jullie willen.” Sebastien is blij dat hij iets voor David kan doen. Zijn boot is al weken niet meer de haven uit geweest en zo kan hij het e een met het ander combineren. Voorlopig kan hij zelf toch geen gebruik van de boot maken.
David is enthousiast en blijft hem bedanken.
“Zie ik jou vrijdag dan?”vraagt David.
“Zeker weten maar ik kom niet alleen als je het niet erg vind.”
“Je mag je vriendin gerust meebrengen Sebastien dat weet zo wie zo het hele eiland al” zegt David lachend.
“Echt waar?”
“Zeker weten. Seb bedankt en tot vrijdag.”
David wrijft in zijn handen. Dit is een geweldige huwelijksreis. Dat hij daar niet zelf aan heeft gedacht.
Fluitend gaat hij weer aan het werk.
Danique is ook aan het werk en zit zoals gewoonlijk de laatste tijd te dagdromen. Ze gaat trouwen en dat is werkelijk een fantastisch vooruitzicht.
“Hoi Tom. Hoe was het op school?” vraagt ze aan Tom die net binnen komt.
“Goed en ik heb de juf vertelt dat mijn vader ging trouwen en dat ik dan twee moeders heb.” Danique glimlacht en geeft hem een dikke knuffel.
“Vind jij dat niet erg lastig? Twee zeurende moeders? Ze kijkt hem ondeugend aan.
“Niet zo lastig dan een zeurende vader” grijnst hij. Danique schatert.
“Ik heb geen zin vandaag. Denk je dat die zeurende vader bezwaar zou hebben als wij hier de tent sloten en gingen surfen?” vraagt ze voorzichtig.
“Dat vind hij vast niet erg want ik heb geen huiswerk vandaag.”
“Dan kom mee jij, spullen pakken we gaan lekker wild surfen want er staat een heerlijk straf windje. Vooruit met jou in je surf pak en vergeet niet een handdoek mee te nemen” roept ze hem na als hij weg stuift. Ze besluit David even te melden dat ze gaan surfen.
“Dat is mooi” meent David. “Ik werk me uit de naad en mijn zoon en mijn verloofde gaan gezellig surfen.”
“Misschien kunnen Sara en Richard het restaurant wel doen en kun je even met ons mee een uurtje uitwaaien”stel zij voor. Lang hoeft David ook niet na te denken. Wat zou het ook. Zijn restaurant draait ook prima als Sara en Richard er zijn. Hij heeft nu wel erg veel zin zich bij de twee mensen te voegen die het meest voor hem betekenen. Even later loopt hij fluitend naar het strand.
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hallo Conny,

Nu die Fleur is ook niet op haar mondje gevallen! Heel goed van haar, dat ze zegt waar het op staat. Beiden zijn dan ook erg verliefd op elkaar.Haar vader is al bijgedraaid blijkbaar want hij gaat de verloving aankondigen. Maar wat vinden Urs' ouders ervan?

Goed dat David naar Seb belt en deze hem zijn jacht uitleent. Huwelijksreis op het resort: inderdaad weinig romantisch! Tom en Danique gaan surfen, het is wel prachtig hoe die twee goed met elkaar opschieten.

Het einde is in zicht, zeg je. Ben benieuwd hoe het allemaal gaat aflopen. Dit was in ieder geval weer een leuk hoofdstuk!

Groetjes, Kristel
_________________

[konsalik]

Hoi Kristel

Dank voor je reactie weer en ja wat zeggen Urs' ouders ervan? Ik denk dat het ze niet uitmaakt zolang hij maar met iemand van blauw bloed trouwt. Dat was tenminste de reden dat Urs in het begin van het verhaal wegvluchte uit Zuid Duitsland.

Hoofdstuk 45: Seb en Hedweg maar ook Carlos en Nancy maken zich op voor de bruiloft van David en Danique.

Volgende week het laatste hoofdstuk. Dan neem ik enkele weken vakantie en hoop daarna mijn nieuwe FF Millershill af te hebben geschreven.

Veel leesplezier

liefs
Conny

Hoofdstuk 45
Het is werkelijk niet te geloven Sebastien zit op zijn werk. Elke morgen laat hij zich van Hedwig meenemen naar het resort. Hij is een gelukkig mens. Hedwig heeft toch haar intrek in zijn appartement genomen en is nu bezig met het opzetten van haar praktijk hier in het park. Nog een paar weken en dan mag de pin uit zijn been verwijdert worden. Hij kan bijna niet wachten tot dan. Hij heeft goed met zijn handicap leren omgaan maar het wordt hoog tijd dat hij weer kan leven zoals voor het ongeluk. Nee niet helemaal toen was hij alleen en nu heeft hij Hedwig. Wat is hij gelukkig dat zij in zijn leven is gekomen. Na een moeilijke start gaat nu alles voorspoedig.
Hij denkt even aan zijn telefoon gesprek met David daarnet. Wat een bofkont hij gaat trouwen vrijdag. Wat zou hij Hedwig graag ten huwelijk vragen maar hij wil eerst weer fatsoenlijk zijn twee benen kunnen gebruiken alvorens haar op een romantische manier ten huwelijk te vragen. Zijn gedachten dwalen af en hij heeft niet eens in de gaten dat hij niets gedaan krijgt zo.
Hedwig groet Sebs secretaresse en vraagt of hij gestoord mag worden.
“Natuurlijk, hij zal blij zijn om je te zien. Hij heeft het alleen nog maar over jou” zegt zijn secretaresse lachend.
Hedwig gaat binnen zonder kloppen en ziet hem dromerig naar buiten kijken. Wat zou ze nu graag weten wat in dat bolletje omging. Ze sluipt van achteren naar hem toe en kust zijn gevoelige plekje in zijn nek.
“Liefje” zucht hij zacht. Ze grijnst om zijn reactie. Hij trekt haar op schoot en knuffelt haar.
“Ik heb je gemist” begint hij.
“Nu al? Ik ben maar een uurtje onder geweest” lacht ze.
“Je weet toch dat ik geen minuut zonder jou kan. Trouwens heb je zin om vrijdag met mij naar een bruiloft te gaan?” vraagt hij.
“Bruiloft? Wie gaan er trouwen dan? Ken ik ze?”
“Je weet toch wel dat restaurant van die Amerikaan wat soms zulke chaotisch maar heerlijke gerechten maakt?”
“Zeker, Sebastien maar gaat hij trouwen?” Seb knikt en glimlacht.
“Ja hij gaat trouwen en voor zijn huwelijksreis heb ik hem mijn jacht aangeboden voor twee weken.”
“Wat ben je ook een lieverdje, Sebastien. Alleen jammer dan kunnen we dus voorlopig niet weg met jouw boot. Daar heb ik anders de beste nacht van mijn leven door gebracht” zucht ze.
“Dat halen wij zo snel mogelijk weer in als ik verlost ben van die pin in mijn been. Mijn geduld wordt zo wel erg op de proef gesteld” moppert hij.
“Maakt niet uit Seb, we zijn elke dag bij elkaar en dat is toch ook wat waard” antwoordt ze.
Seb houd haar stevig vast en zucht genietend.
“Je hebt weer eens gelijk lieverd. Ik ben gewoon een beetje een oude mopperpot geworden sinds het ongeluk. We zullen als dit allemaal achter de rug is zelf eens een tocht met de jacht maken. Zodat je eindelijk eens wat meer van deze eilanden groep te zien krijgt dan alleen Sihouette Island.”
“Dat zou ik echt wel graag doen Seb. Dan sluit ik mijn praktijk en dan nemen we een paar weken vakantie. Maar nu moet ik eerst even gaan shoppen voor een mooi jurkje voor vrijdag. Wat trek jij aan?” vraagt ze.
“Ik denk die witte korte broek met dat beige poloshirt….” Seb kan zijn zin niet afmaken.
“Zeg Sebastien je gaat geen dagje strand doen maar naar een bruiloft” moppert ze.
“Precies een bruiloft op het strand en op blote voeten. Als weet ik nog niet hoe ik me daar met krukken moet voortbewegen. Misschien laat ik me wel dragen van jou” grapt hij.
“Je bent ook wel de meest verschrikkelijk man die ik ken” begint ze uit te pakken. “Geloof jij nu maar niet manneke dat ik met jou ga zeulen. Je hebt sterke armen dus die rolstoel en of die krukken kun jij zelf hanteren. Dansen doe ik wel met iemand anders want dat kun jij niet. Eens zien of er nog knappe mannen op die bruiloft zijn.” Dat doet voor Seb de deur dicht en hij snoert haar mond met een kus en laat haar niet meer los tot ze naar adem snakt. Vergenoegd kijkt hij haar aan.
“Moest jij niet gaan shoppen voor dat jurkje? Plaagt hij haar. Ze steekt haar handen in de lucht geeft hem nog snel een zoen en maakt dat ze weg komt.


Carlos is in een uitstekend humeur. Hij is zo gelukkig dat Nancy zoveel van hem houd. Nooit had hij durven dromen dat hij opnieuw gelukkig zou kunnen zijn. Haar actie met Alexandra’s foto’s heeft hem verrast. Hij dacht juist dat ze blij zou zijn als die foto weg was. Zijn blik glijdt van Alexandra’s foto naar die van Nancy. Haar stralende warme lach, haar ondeugende ogen en haar duizenden zomersproetjes. Hij wil haar verrassen. Het maakt niet uit waarmee. Hij wil bij haar zijn en iets leuks met haar gaan doen. Ineens krijgt hij een beeld voor ogen van haar bij de waterval. Hij grijnst daar wilde hij de vorige keer al terug maar toen waren ze vanaf de andere kant van de berg bijna verongelukt. Daarom neemt hij zich voor vanuit deze kant ernaar toe te gaan deze keer. Als ze nu eens zaterdagmorgen vertrokken en maandag terug kwamen. Dan kon Nancy die bruiloft van David nog doen en waren ze weer terug voor de tocht van dinsdag. Hij weet één ding zeker. Het wordt zijn tweepersoonstent en samen geritste slaapzakken. Hij drukte een kus op Nancy’s foto en staat op om naar haar toe te gaan. Ze heeft een fotografie workshop vandaag in het gemeenschapsgebouw.
Even later wandelt hij het gebouw binnen en ziet dat Nancy net de laatste mensen uit aan het laten is. Als ze hem binnen laat en de deur achter de laatste sluit zakt ze uitgeput neer op een stoel.
“Het leek wel of ze deze keer wel duizenden vragen hadden. Ik ben totaal leeg en heb echt geen puf meer” klaagt ze. Carlos trekt een stoel bij en komt naast haar zitten. Hij legt troostend een arm om haar heen.
“Jij arme schat je hebt het ook veel te druk op het ogenblik. Je zou er eens uit moeten voor een paar dagen.”
“Eruit? Carlos, ik zou echt niet weten wanneer ik dat moest inplannen” antwoordt ze lusteloos.
“Natuurlijk wel, waar een wil is, is ook een weg. Neem nu komend weekend dan hebben we toch vrij?” begint hij.
“Nou, ik moet anders nodig eens mijn handjes laten wapperen in mijn huisje. Heb je die bende daar al eens gezien?” Ze kijkt hem boos aan alsof hij net een oneerbaar voorstel heeft gedaan door te suggereren dat ze niets te doen had in het weekend.
“Nou, die ‘rommel’ ligt er ook nog als je terug bent, die loopt echt niet weg en……” Hij kan zijn zin niet afmaken want ze trommelt met haar vuisten tegen zijn borst. Die man is werkelijk onmogelijk.
“Jij……….. je bent de verschrikkelijkste man die ik ooit ben tegen gekomen” moppert ze. Carlos verstevigd zijn greep om haar taille en drukt haar zo stevig tegen zich aan dat ze geen ruimte meer heeft met haar armen en uiteindelijk stopt en hem aan kijkt.
“Kus me” eist hij. Als gehypnotiseerd staart ze hem aan. Zijn lippen bewegen sensueel. Waarom hoort ze nu niet wat hij zegt? Ze reikt naar hem en kust hem. Er gaat een glimlach over zijn gezicht als hij haar weer aankijkt.
“Je bent een wild katje weet je dat ook wel? Maar ik hou wel van een wild katje” laat hij erop volgen.
Ze kust hem weer en als zij hem daarna weer aankijkt fonkelen haar ogen.
“Wat was jij van plan dit weekend? Ik geloof dat als ik dadelijk gelijk iets aan mijn huishouden kan doen, ik dit weekend wel vrij kan roosteren.”
“Wat dacht je er van als we een paar dagen naar de waterval gingen? Jij en ik met mijn grote tweepersoonstent, vast geritste slaapzakken, douche onder de waterval, vrijen in de grot achter de waterval……………” Ze knikt gretig. Waarom zegt hij dat ook niet gelijk?
Als hij haar naar een zoveelste zoen eindelijk los laat kijkt ze hem gelukkig aan.
“Als ik geweten had wat jij van plan was had ik niet zoveel tegengas gegeven” zegt ze lachend.
“Nou ik vind het anders wel leuk dat je af en toe zo reageert. Kom laten we die puinhoop bij jou maar eens onderhanden gaan nemen. En als we daar mee klaar zijn, kunnen we gelijk verder aan mijn huis. Dan hebben we morgen die bruiloft van David, waar jij je lekker mag uitleven als fotografe en dan zaterdag morgenvroeg vertrekken wij naar ons weekend verblijf. Hoe klinkt dat?” vraagt hij.
“Dat klinkt hemels Carlos. Ik kan niet wachten tot ik jou in een huishoudshort bij mij thuis aan de gang kan zien. Ik geloof dat ik eerst eens met mijn camera in de weer moet. Zal een mooie foto afgeven. Jij als huisman.” Ze moet er zelf omlachen maar Carlos heeft haar al opgetild en draagt haar nu naar haar huis. Ze vraagt zich af of er veel van schoonmaken zal komen. Ze neemt zich voor dingen op hun beloop te laten en te genieten van haar tijd die ze met deze geweldige man kan samen zijn. Hij is zeker veranderd sinds enkele maanden geleden.
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hoi Conny,
Ben weer wat later dan anders, zijn het week-end weggeweest. Jij gaat nu ook een paar weekjes met vakantie? Geniet er maar van!

Seb en Hedwig wonen nu toch samen, ja als je voor zo'n keuze staat is het niet moeilijk hé Ben toch benieuwd hoe hij haar ten huwelijk gaat vragen, maar misschien komen we dat nooit te weten,vermits het volgende week het laatste hoofstuk is.

Carlos en Nancy gaan weer een romantisch week-end tegemoet. Maar eerst moet er schoongemaakt worden Nu, als hij daar klaar is mag je hem altijd naar mij sturen, hoor! en ik heb een hééééél groot huis!

Goed geschreven weer Conny, ben benieuwd naar het laatste hoofdstuk!

P.S. ben ook aan het laatste stuk van mijn verhaal begonnen, hopelijk lukt het me het af te maken...
_________________

[konsalik]

Dank je wel Kristel. En wat goed te horen dat het bij jou zo voorspoedig gaat. Duim voor je dat het gaat lukken en ik ben uiteraard heel benieuwd naar jouw nieuwe verhaal.

Hier dan het allerlaatste hoofdstuk van mijn fanfic. Veel leesplezier en tot gauw. Voor jou ook een hele fijne vakantie

liefs
Conny



Hoofdstuk 46
Urs kijk uit over de bergen. Hij is in gedachten over zijn aanstaande huwelijk met Fleur of beter gezegd met prinses Tatjana von Liechtenstein. Zijn ouders waren zeer ingenomen met zijn keuze zoals hij wel had verwacht. Hij kan niet ontkennen zeer onder de indruk te zijn geweest van haar gesprek met haar en zijn ouders. De wijze waarop zij het gesprek voerde en verwoordde wat zij wilde was zeer indrukwekkend. Zij zal eerdaags een geweldige groothertogin zijn. Het heeft hem diep geraakt dat zij bereidt was alles op te geven als hij niet gelukkig zou kunnen worden in Liechtenstein. Hijzelf voorziet geen problemen want hij houd erg veel van de dame in kwestie. Al had hij liever gewoon met haar ergens anders gewoond. Fleur neemt haar taken serieus en dat is ook de reden dat Urs zich heeft voorgenomen haar bij te staan nu en in de toekomst. Ook voor hem brengt dit huwelijk verplichtingen met zich mee. Al is het voor hem minder bewerkelijk dan voor haar. Haar en zijn ouders zijn druk geweest met de laatst hand van de bruiloft. Vele buitenlandse koningshuizen zijn uitgenodigd. Het huwelijk zal plaats vinden op twee dagen. De eerste is alleen voor familie en genodigden. De tweede dag zal het kerkelijk huwelijk plaats vinden en dat zal door tientallen TV stations rechtstreeks worden verslagen en uitgezonden. De officiële afsluiting zal zijn dat het bruidspaar op het balkon verschijnt. Urs is in het diepste geheim enkele dagen op Hedge geweest. Het moet een verrassing voor Fleur blijven maar hun huwelijksreis zal voor vier weken op Hedge zijn. Hij heeft alles geregeld zodat er voldoende eten op het eiland is zodat ze er niet meer vanaf hoeven.
Zijn schoonouders dachten toch werkelijk hun huwelijksreis te kunnen regelen. Urs had dit echter niet toegelaten omdat hij kosten wat kost met haar terug wilde naar Hedge. Daar waar alles begonnen was, de plek waar ze elkaar voor het eerst zagen.
“Urs, hier zit je. Ik was jou al aan het zoeken” klinkt het ineens achter hem.
“Fleur, lieverd.” Hij spreidt zijn armen om haar te omarmen. “Waarom was je op zoek naar mij?”
“Om je te vertellen dat ik van jou houd, wat anders” zegt ze lachend.
“Ik houd ook van jou lieverd. Ik ben zo blij dat jij in mijn leven bent gekomen. Ik laat jou nooit meer gaan” fluistert hij zacht.
“Gelukkig maar, trouwens ik hoorde van papa dat jij onze huwelijksreis geregeld had. Waar gaan we naartoe?”
“Niet zo nieuwsgierig zijn jij. Het is allemaal geregeld. Heb nog even geduld, overmorgen avond weet je het. Ze trekt een verongelijkt gezicht.
“Urs ik wil niet op huwelijksreis. Als de pers er uitvindt waar we zijn hebben we geen moment rust en tijd voor ons zelf. Wil je iets voor mij doen?” vraagt ze.
“Je weet best dat ik alles voor jou doe”grijnst hij.
“Annuleer die huwelijksreis wil je?”
“Waarom, liefje?”
“Ik wil maar op één plek met jou zijn en dat is op Hedge…..” Hij kust haar onstuimig.
“Geen zorgen meisje we hebben gelukkig het zelfde idee over een huwelijksreis. Geen verplichtingen, geen pers alleen wij twee. Ze is ziels gelukkig vanaf morgen is hij haar prins gemaal. Zijne Koninklijk Hoogheid Prins Urs Toni von Liechtenstein – Bühler zur Zickenau. Ze grijnst maar goed dat zij hem gewoon Urs noemt en hij haar Fleur.

Mensen hebben zich op het strand verzameld. Het wachten is op de bruid. Danique is op van de zenuwen. David is al bij ceremonie. Ze moet met Tom nog in stijl haar opwachting maken.
“Ben je klaar, Tom?” vraagt ze bedrukt. Tom kijkt haar aan en het lijkt wel of hij weet hoe zij zich voelt. Zijn armpjes reiken omhoog en als vanzelf zakt zij door haar knieën en knuffelt het kind.
“Niet bang zijn Danique. Papa zegt beslist ja en als hij het niet doet wordt ik boos op hem en zeg ik ja.”
Danique geeft hem een aai over zijn bol.
“Kom Tom laten we gaan, de mensen wachten op ons.”
David staat in spanning te wachten op zijn bruid die nu samen met zijn zoon naar hem toe komt.
Naast hem staat Nancy te fotograferen. Hij zou er bijna zenuwachtig van worden dat geklik van die camera telkens. Maar aan de andere kant realiseert hij zich dat hij deze gebeurtenis zeker vastgelegd wil hebben. Als hij zijn bruid begroet kan hij zijn ogen niet van haar afhouden. De dresscode was wit casual en heeft geleid dat hij hier in een driekwart witte broek en een open geknoopt wit shirt voor de pastoor staat. Danique heeft een witte zomerjurk met vrij rug. Iedereen is op blote voeten, zelfs de pastoor.
“Wil jij David Arnold Miller tot jouw echtgenote aannemen Danique Frederique Millar?”
“Ja ik wil” klinkt Davids stem luid en duidelijk
“Wil jij Danique Frederique Millar tot jouw echtgenoot aannemen David Arnold Miller?”
“Ja dat wil ik heel graag” zegt zij bijna fluisterend. David kust haar al terwijl de pastoor nog niet aan die zin was.
“Oh ik zie het al, u weet hoe het werkt” zegt hij dan lachend.

Sebastien die met Hedwig tussen de gasten in staat kan een grijns niet onderdrukken. Dat zou hem ook zo kunnen gebeuren. Hij zou ook niet wachten tot hij Hedwig zou kunnen kussen. Hij kijkt opzij en bestudeerd haar profiel dat lachend het geheel aan het volgen is. Ze knijpt in zijn arm en lacht naar hem. Sebastien is blij even te kunnen gaan zitten na de plechtigheid. Zijn been is al een stuk beter maar erg lang staan lukt nog niet. Daarbij wordt volgende week de zilveren pin weer uit zijn been gehaald. Hij heeft zich voorgenomen daarna met Hedwig een paar weken vakantie te nemen. Als het goed is, is zijn jacht, die hij David voor twee weken heeft beloofd weer terug en kan hij met haar afreizen. Hij is echter wel zo wijs haar dat nog niet te vertellen. Dat moet een verrassing blijven.

David is zo gelukkig. Hij kijkt tijdens een dans diep in Daniques ogen.
“Miss Millar….. Mrs Miller-Millar bedoel ik ben je een beetje gelukkig?”
“David dat weet je best. Natuurlijk ben ik gelukkig met jou. Trouwens ik bedenk me nu ineens dat mijn naam niet veel veranderd van Millar naar Miller.” Ze lacht erom. “David en Danique Miller-Millar.” Ze proest wat, een combinatie.
“Zeg dame niet spotten met je nieuwe naam anders mag jij niet mee op huwelijksreis” zegt David dreigend.
“Huwelijksreis? Gaan wij op huwelijksreis?” Hij knikt.
“Dat is mijn verrassing. Alleen wij tweetjes op een luxe jacht langs de eilanden die hier in de omgeving liggen. Tom blijft bij zijn moeder voor twee weken, want Merrit heeft aangeboden twee weken in mijn huis te komen wonen.” Ze omhelst hem stormachtig.
“Dank je wel lieverd, je bent werkelijk de allerliefste man die ik ooit heb leren kennen.

Carlos trekt Nancy in het zand.
“Volgens mij heb jij wel honderd foto’s gemaakt” begint hij
“Nee hoor maar duizend geloof ik” antwoordt zij gelaten.
“Hemel, Nancy is dat niet een beetje veel van het goede?” vraagt hij.
“Volgens mij kun je niet genoeg foto’s van je trouwdag hebben. Daarbij moet ik ze nog uitsorteren want er zitten er ook bij die niet zo goed zijn.” Ze bladert door de foto’s die ze gemaakt heeft en realiseert zich ineens dat Carlos er nergens opstaat. Ze grijnst en draait zich om en maakt een foto.
“Geef die camera eens hier” eist Carlos. “Jij staat er nog niet eens zelf op.”
Hedwig vangt zijn laatste zin per toeval op en biedt aan om een paar foto’s van hen te maken. Seb ziet haar in actie komen en moet lachen. Het is werkelijk een genot om te zien hoe een humeurige
Carlos is veranderd in een man die straalt. Hij denkt te weten wie het volgende bruidspaar is.
Alsof het bruidpaar zijn gedachten kan lezen wordt er aangekondigd dat de bruid haar boeket zal gaan werpen. Nancy springt op en bedankt Hedwig voor het nemen van de foto’s. Snel kijkt ze even naar het resultaat. Ze glundert als ze ziet hoe gelukkig zij erop staan.
“Nancy schiet op, Danique staat al klaar” haalt Carlos haar uit haar overpeinzingen.
Ze haast zich naar de plek waar Danique klaar staat om haar boeket achter zich te gooien in een groep vrijgezelle dames. Het boeket maakt een grote boog en beland in de handen van…………..Hedwig.

Sebastien moet lachen als hij Hedwig met het bruidsboeket naar zich toe ziet lopen.
“Je zet me dus voor het blok?” begint hij.
“Nee, hoor je zegt het maar dan zoek ik wel iemand anders om mee te trouwen.” Ze kan niet serieus blijven en schiet in de lach om haar eigen grapje.
“Hedwig, ik zal niet toelaten dat jij hier op zoek gaat naar een andere man. Je dwingt me dit te doen nog voordat ik van die pin in mijn been verlost ben.” Ze kijkt hem vragend aan. Hij trekt haar op zijn schoot en kijkt diep in haar ogen.
“Lieverd, trouw met me. Laat mij jouw man zijn en ik beloof je dat je er nooit spijt van zult krijgen en…” Ze kust hem onstuimig.
“Meen je dat echt Seb? Is dit echt een aanzoek?”
“Ja en sorry dat ik niet voor je door de knieën kan.”
“Ja, Sebastien ik wil met je trouwen en ik zou het nu het liefste heel hard gillen. Sebastien houd van mij en wil met me trouwen.” Onbewust heeft ze het inderdaad gegild. Omstanders applaudisseren en komen hen geluk wensen.

De volgende dag gaan Carlos en Nancy vroeg op pad naar de waterval. Ze slaan hun tent op en gaan samen een wandeling door het oerwoud maken. Nancy heeft geen camera bij zich maar die mist ze ook niet. Nu heeft ze haar handen vrij en loopt gearmd met Carlos te genieten van alle moois om zich heen.
“Weet je Carlos dat ik helemaal verliefd ben geworden op deze jungle hier? Telkens weer als ik hier kom zie ik weer iets dat ik de keer ervoor niet heb gezien. Het lijkt wel een kameleon die telkens weer verandert.”
“Ik weet precies wat je bedoelt meisje. Dat is denk ik ook de reden waarom ik zo van de jungle houd. Toen ik met Alexandra getrouwd was maakten wij vele jungletochten samen. Na haar dood heb ik niet meer zo van de jungle kunnen genieten tot ik jou beter leerde kennen. Jij hebt mij de zin van het leven weer doen inzien. Jij hebt voor mij er weer een levenwaardig bestaan van gemaakt. En weet je wel hoe dankbaar ik jou daarvoor ben?” Ze knuffelt hem.
“Dat hoeft niet lieverd. Dit komt gewoon vanzelf omdat wij bij elkaar horen. Ik ben zo gelukkig met jou. Ik heb verder niets nodig alleen jou.”
“Laten we terug gaan naar de tent bij de waterval. Laten we gaan zwemmen. Laten we gaan vrijen in de grot achter de waterval.” Hij kust haar onstuimig, tilt haar liefdevol op en loopt met haar terug naar de tent. Niet lang daarna zijn beiden uit zicht verdwenen achter de waterval en is alleen nog maar het geluid van klaterend water te horen.


Einde
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hoi conny,

Wat een prachtig laatste hoofdstuk! Jij houdt echt wel van romantiek hé?! En Séb heeft Hedwig toch nog ten huwelijk gevraagd, daar ben ik blij om. Ik was erg benieuwd. En ook die laatste zin van Carlos en Nancy: het geluid van die waterval: ik zag het zo voor me.

Het was een prachtig verhaal, Conny, ik heb er erg van genoten. Chapeau!
Je kan er wat van!

Nu heb ik wel gezegd dat ik aan het laatste stuk van mijn verhaal ben, maar dat neemt niet weg dat er nog veel moet geschreven worden. Heb dus nog even geduld.

Veel groetjes en moest je nog niet weg zijn, nogmaals een prettige vakantie!
Kijk natuurlijk ook weer uit naar jou nieuwe verhaal...

Kristel
_________________

[konsalik]

Dank je wel Kristel. En ja ik geloof dat ik wel van romantiek houd. Maar misschien is het ook wel dat ik onze mannen niet ongelukkig wil laten zijn. Ze verdienen het om gelukkig te zijn.

Ik reageer wel erg laat maar er waren wat dingen die voorrang hadden en daarom ben ik weinig op de site geweest. Sorry daarvoor.
_________________

mijn site klik hier