KROONVAARDERSKNSM

[Huub.]

Bedankt Wout .
We hebben nu de meeste schepen wel gehad nog 4 te gaan.

Tinto, deel 13.

Zoals eerder aangegeven werd ik deze reis vergezeld door min echtgenote Aukje.

De foto’s in de volgende hoofdstukken werden door Aukje gemaakt en komen derhalve uit haar album. Ze sluiten min of meer aan op de in eerdere hoofdstukken geplaatste foto’s en teksten.



Aukje met haar nieuwe, in Ecuador gekochte poncho.



Ondergetekende op z’n vrije wacht.



Aukje met 1e stuurman Bosma op de zeewacht.



Aukje met leerling wtk. en marconist. Kennelijk is er iets interessants te zien.



De “Tinto” op de rede van Belize City.



Aan de wal in Belize, onderweg naar een bananenplantage.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Tinto, deel 14.

Hierbij wil ik nog even reageren op vragen van Roy aangaande de containers aan dek, de luiken en het laden en/of lossen via de zijdeuren.

Op retourreizen hadden we doorgaans geen lading, uitzonderingen daargelaten dan. Zo hadden we bijvoorbeeld vanuit New Orleans min of meer regelmatig een beetje stukgoed en wat containers met als bestemming de eigen vestigingen van UFCO bij de bananenhavens. Die containers waren geen reefer containers. Soms hadden we ook wat lading die bestemd was voor Amerikaanse militaire bases aan het Panamakanaal.

Op retourreizen vanuit Europa hadden we soms grotere ladingen. Allemaal bestemd voor eigen gebruik binnen UFCO. Het handelde dan om papier en karton ten behoeve van de fabricage van bananendozen. Of om ureum of urea als kunstmest voor de bananenplantages. Zelfs hadden we een keer een aantal spoorwagons voor de eigen spoorlijntjes van UFCO waarmee ze de bananen van de plantages naar de bananenhavens vervoerden.

Pontonluiken hadden deze schepen niet. De luiken waren conventionele houten luiken, maar met dien verstande dat er ongeveer een halve meter onder die luiken en tweede laag geïsoleerde luiken lag.

In de meeste laad- en loshavens werden de luiken (deels) geopend om met behulp van conveyor belts te kunnen laden of lossen. In eerdere hoofdstukken zijn van deze conveyor belts foto’s te zien.

Laden of lossen via de zijdeuren vond plaats in havens zonder conveyor belts of daar waar vanuit bootjes langszij werd geladen.



Aan de wal in Belize, onderweg naar een bananenplantage.



Idem.



Leerling wtk. met de schoenpoetsbrigade van Machala.



Puget Sound in de aanloop naar Seattle.



De skyline van Seattle.



Gezicht op Seattle.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Tinto, deel 15.

In dit hoofdstuk nog een aantal foto’s van de hand van mijn vrouw die aansluiten bij eerdere hoofdstukken.



White House, Washington.



Jefferson Memorial, Washington.



Capitol, Washington.



Capitol, Washington.



White House, Washington.



De Paashaas on tour in Washington, het was immers 2e Paasdag.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Tinto, deel 16.

Ter afronding van het verslag van mijn reis op de “Tinto” nogmaals een aantal foto’s gemaakt tijdens het bezoek dat mijn vrouw en ik brachten aan Washington.



Jefferson Memorial, Washington.



Capitol, Washington.



George Washington Monument, Washington.



Graf Robert Kennedy, Arlington.



Smithsonian Museum, Washington.



Graf John F. Kennedy, Arlington.

Dit was het laatste deel over mijn (onze) reis op de “Tinto”.

De volgende bijdrage zal handelen over de “Toltec”.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Toltec, deel 1.

In de tweede helft van 1975 maakte ik een reis als 2e wtk op de “Toltec”.
De “Toltec” was identiek aan de eerder beschreven “Tanamo” en “Tinto”.
Het schip werd in 1947 als “Parismina” in de USA gebouwd en voer tot 1970 onder de Amerikaanse vlag. In dat jaar werd het schip overgedragen aan de Caraïbische Scheepvaart Maatschappij en kwam het als “Toltec” onder de Nederlandse vlag.

Aangemonsterd in Southampton.

De reisroute was Southampton – Kingston – Belize City – Tela – Turbo – Albany – Panamakanaal – Puerto Armuelles – Panamakanaal – Genua – Benghasi – Panamakanaal – Golfito – Panamakanaal – Albany en aldaar afgemonsterd en naar huis gevlogen.




De “Toltec”.



Crew list.



Zeetje naast achterschip.



Idem .



Voor een sluis in het Panamakanaal.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Toltec, deel 2.

Ook tijdens deze reis maakten we weer een aantal passages door het Panamakanaal.
Hierbij nogmaals een serie foto’s van een dergelijke passage.



Passage sluis in Panamakanaal.



Passage sluis in Panamakanaal.



Verlaten van sluis in Panamakanaal.



In de volgende sluis.

Hiermee eindigt het verslag over mijn reis op de “Toltec”. Wat ik toen nog niet wist weet ik nu wel. Dit was tevens mijn laatste reis op een bananenboot.

Terugziend kan ik niet anders zeggen dan dat ik met veel plezier op deze schepen en in deze vaart heb gewerkt. Met name de “Tanamo”, de “Tinto” en de “Toltec” heb ik, ondanks hun leeftijd en het ontbreken van airco, ervaren als fijne schepen om op te varen. Het werken met een stoombedrijf en een forse bezetting bevielen mij prima. En de reizen waren leuk en de vaarschema’s boden voldoende ruimte voor walbezoek. Kortom: Voor mij waren het gouden tijden.

De volgende bijdrage zal handelen over mijn eerste reis op de “Getafix”.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Getafix, eerste reis deel 1.

Eind 1976 stapte ik in Kaapstad als 2e wtk, d.d. 3e wtk , aan boord van de “Getafix”.

De “Getafix” werd in 1968 in Noorwegen gebouwd als “Credo” en voer tot de verkoop onder de Noorse vlag.

Tijdens een oplegperiode in een Noorse fjord werd het schip in 1976 aangekocht door de Steenkolen Handels Vereniging en kwam het daarna als “Getafix” en onder management van Nigoco in de vaart.

De Steenkolen Handels Vereniging was op dat moment de moedermaatschappij van Nigoco.

Het schip voer onder Liberiaanse vlag.

De “Getafix” was een tanker van 52.762 brt. en 101.000 ton laadvermogen.

De afmetingen waren: lengte x breedte x diepgang = 258 x 44 x 15 meter.

De hoofdmotor was een 10-cilinder B&W diesel van 25.300 apk.

De reisroute was Kaapstad – Banijas (Syrië) – Suezkanaal – Ras Tanura – Kaapstad – Banijas – Suezkanaal – Ras Tanura – Singapore – Sriracha (Thailand) – Singapore - dokken bij Sembawang Shipyards en aldaar afgemonsterd.





Getafix


wordt vervolgd .

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Getafix, eerste reis deel 2.

In Kaapstad aan boord gestapt dus. Of, beter gezegd, voor de kust bij Kaapstad.
De vliegreis naar Kaapstad werd afgelegd met de SAL, de Suid Afrikaanse Lugdienst. Op Schiphol instappen en dan met maar één tussenlanding in Frankfurt rechtstreeks naar Johannesburg. En dat bijna helemaal over zee omdat het de SAL vanwege een boycot tegen de apartheid destijds niet toegestaan was om over het Afrikaanse continent te vliegen. Dus dan maar over zee richting Kaap Verdische Eilanden en dan over Namibië en Zuid Afrikaans grondgebied naar Johannesburg. Ik herinner me nog de uitgestrektheid van de Kalahari woestijn waar we overheen vlogen toen we eenmaal weer boven land waren..
Ook herinner ik me dat er maar weinig passagiers in de Jumbo zaten hetgeen de gelegenheid bood om languit over een rij lege stoelen lekker te liggen slapen. Een comfortabele reis dus!



Getafix.



Een beste lap dek.

Vanwege de hoeveelheid aan verhalen die bij Henk komen boven borrelen en de meerdere reizen op de Getafix voorlopig maar 2 foto's per plaatsing .

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Getafix, eerste reis deel 3.

In Kaapstad aangekomen bleek de “Getafix” nog niet te zijn gearriveerd en dat het nog wel enkele dagen zou kunnen duren voor het zover was. Dus werden we in een hotel ondergebracht. Het Atlantico Hotel. Een prima hotel in een drukke winkelstraat in het centrum van Kaapstad. En met een mooi overdekt terras op de eerste verdieping. Het was er goed toeven, het eten was er prima en ik onderging er mijn eerste kennismaking met de Zuid Afrikaanse wijnen. Lekkere wijnen waarvan ik het bestaan niet kende omdat ze destijds in Nederland nog niet zo bekend en algemeen verkrijgbaar waren als tegenwoordig.

Zolang we elke ochtend om tien uur maar even contact hadden met de Agent om de stand van zaken te vernemen, konden we de rest van de dag gaan en staan waar we wilden. En daar werd dus dankbaar en volop gebruik van gemaakt. Eigenlijk zo gek nog niet, je reis beginnen met een korte vakantie in de tijd van de baas!




Vanaf de bak achteruit kijkend.



Vanaf de bak achteruit kijkend.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Getafix, eerste reis deel 4.

Pas de derde dag van ons verblijf kregen we van de Agent te horen dat de “Getafix” de volgende dag ter hoogte van Kaapstad zou arriveren en dat we ons derhalve de volgende ochtend gereed dienden te houden om aan boord gezet te worden.

Die volgende morgen was er bericht dat de “Getafix” in de loop van de middag op de rede van Kaapstad zou arriveren en inderdaad werden we aan het begin van de middag opgehaald en naar de haven gebracht waar een bootje lag te wachten om ons aan boord te brengen. Spullen aan boord en varen maar!

Wie denkt dat we met een luxe watertaxi overgezet werden moet ik helaas teleurstellen want het betrof een voormalige houten vissersboot zonder enige vorm van comfort. We zaten aan dek met nauwelijks beschutting, de koffers lagen aan dek, het woei aardig en er stond nogal wat zeegang. In elk geval leek dat zo vanaf dat bootje. En ondanks dat ik eigenlijk nooit last van zeeziekte had gehad hing ik er nu toch wel dicht tegenaan. Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid voor de “Getafix” in zicht kwam en wij eindelijk konden overstappen. Overstappen van dat bewegelijke bootje naar een touwladder……

Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en kwamen wij en onze koffers ongeschonden aan boord.



Voorzijde dekhuis met Getafix-logo.



Vanaf de bak naar achteren kijkend.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Getafix, eerste reis deel 5.

Vanaf het bootje had ik het al gezien: die “Getafix” was toch wel een beste bak! Tjonge jonge, dat was toch wel weer heel wat anders dan de vertrouwde bananenboot(jes). En dan had ik alleen nog maar de buitenkant gezien van dat lange eind schip met machinekamer en dekhuis achterop. Qua model eigenlijk een soort kuster zoals ik die in mijn jonge jaren bevoer. Maar dan wel een sterk vergrootte uitvoering daarvan!

Ook de binnenkant was wezenlijk anders dan wat ik de laatste jaren had meegemaakt. En dat gold dan met name voor de machinekamer, want na al die stoomschepen trof ik hier toch echt een diesel. En niet zomaar een dieseltje maar qua afmetingen en vermogen een echte. Een diesel groter dan dat ik ooit eerder had gezien!

Omschakelen dus. En vandaar een reis als waarnemend derde. Waarnemend om de oude dieselervaring weer wat op te poetsen. En waarnemend om tankerervaring op te doen. Want daaraan ontbrak het mij op dat moment ten enenmale. Overigens was er op dit schip wel een stoombedrijf want naast de afgassenketel waren er twee stoomketels ten behoeve van de aandrijving van de vier ladingpompen en het zonodig verwarmen van de ladingtanks.

Wat voor mij ook een nieuwe ervaring was, was dat er in de machinekamer een controlekamer was.

Na al die jaren van koffiedrinken etc. op een (zelf getimmerd) houten bankje onder de fan bij de manoeuvreerstand was daar nu zomaar een air-conditioned controlekamer met ergonomische bureaustoelen. Wat een luxe!

Van een andere orde, maar wat ook anders was, was dat de bemanning nu eens niet bestond uit Spanjolen en Portugezen, maar uit Engels sprekende Maltezers. Over het algemeen vriendelijke en ervaren zeelieden met een ruime staat van dienst op de vloot van de Britse Royal Fleet Auxileries, die eerder vanaf hun eiland opereerde.




Vanaf de bak naar achteren kijkend.



Vanaf de bak naar achteren kijkend.



Het dek vanaf het dekhuis naar voren gezien.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

[Huub.]

Getafix, eerste reis deel 6.

Toen ik voor Kaapstad aan boord van de “Getafix” stapte was het schip met een volle lading crude oil onderweg van Ras Tanura in de Perzische Golf naar Banijas in Syrië. De reis was er eentje uit een serie van vijf. Het verhaal was dat deze olie een geschenk was van het volk van Saudi Arabië aan Syrië. Een leuk cadeautje voor de Syrische broeders dus, een plons olie ter grootte van 500.000 ton. Dit allemaal als het verhaal klopte natuurlijk!

Wat ook bijzonder bleek te zijn was dat we naar Banijas gingen om te lossen. In de tankerwereld bleek Banijas namelijk bekend te staan als een laadhaven. En wij gingen er toch echt lossen! Navraag leerde dat Banijas het eindpunt was van een pijpleiding vanuit Saudi Arabië en dat normaliter via die leiding olie richting Middellandse Zee werd gepompt. De leiding zou echter door opstandelingen onklaar zijn gemaakt waardoor het gebruik ervan onmogelijk was geworden en vervoer over zee het enig overgebleven alternatief bood.



Passage Suezkanaal.



Bittermeren.



Port Said.



Port Said.



Port Said.



Port Said.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

[edeerbeek]

[quote="Huub."]Getafix, eerste reis deel 5.


Wat voor mij ook een nieuwe ervaring was, was dat er in de machinekamer een controlekamer was.

Na al die jaren van koffiedrinken etc. op een (zelf getimmerd) houten bankje onder de fan bij de manoeuvreerstand was daar nu zomaar een air-conditioned controlekamer met ergonomische bureaustoelen.

------------------

henk, huub, dat koffiedrinken op een houten bankske onder de fan bij de manoeuvreerstand was bij ons precies hetzelfde, leuk om dat te lezen.
stond bij ons ook nog een zg houten lessenaar bij om het manoeuvreerboekje bij te houden bij varen op rivieren en havens.
gr ed

[Huub.]

Ed dat was toch een prachtig plekje bij de manoeuvreerstand op de Ganymedes stonden zelfs 2 rotan stoeltjes en een klein elektrisch kookplaatje onder de ventilatiekoker .
Ik denk er nog vaak aan terug , zeker aan dat lessenaartje met het manoeuvreerboekje . Met een wat nerveuze kapitein had je niet eens de tijd om het boekje in te vullen zo snel volgden de commando's elkaar op en bij de andere kapitein was het alleen maar een klappie achteruit en klaar met manoeuvreren . Ja een mooie tijd zou nog graag een reisje maken . Ik ben in 2019 mee geweest met de technische proefvaart van de Scot Explorer en ik moet eerlijk zeggen dat de huidige mach. kamers er erg mooi en overzichtelijk uit zien en zeker geen straf om erin te moeten werken . M'n zoon Pieter is nu superintendent bij Seatrade en 4 van de schepen die hij onder beheer heeft doen ook Vlissingen aan dus ik hoop nog een keer een kijkje te nemen op zo'n mooie fruitjager .

Mvg. Huub .

Mvg. Huub .

[Huub.]

Getafix, eerste reis deel 7.

Doordat de “Getafix” toentertijd vol geladen vanwege de diepgang niet door het Suezkanaal paste werden het op de heenweg dus reizen rond de Kaap. Echter, na lossing in Banijas ging het dan in ballast wel door het Suezkanaal weer terug richting Ras Tanura.

Bij de doorvaart van het kanaal werd echter snel duidelijk dat het wel de bedoeling van de autoriteiten was om grotere schepen ook in beladen toestand op korte termijn in staat te stellen om er ook gebruik van te maken want overal werd volop gewerkt om het kanaal breder en dieper te maken.

De doorvaart met het lege schip vond ik destijds toch best wel indrukwekkend. Dan leek die “Getafix” toch wel erg groot en dat kanaal maar smalletjes. Vooral wanneer je hoog op het schavotje stond leek het of je aan weerszijden maar nauwelijks water over had. Een smal strookje water en dan zand, veel zand. En hier en daar nog restanten van vernield oorlogstuig als getuigen van eerdere oorlogshandelingen.

Na de laatste keer lossen in Banijas was het charter afgelopen. Opnieuw gingen we weer leeg door het Suezkanaal richting Ras Tanura om daar te laden met als voorlopige bestemming Singapore. Naar het Verre Oosten dus. Voor mij nieuw, maar zo kom je nog eens ergens!

Bij aankomst Singapore gingen we op de rede ten anker en waren we in de gelegenheid de vaste wal te bezoeken. Met een bootje naar Clifford Pier en de stad verkennen, shoppen en lekker eten. Kortom, best te doen!

Echter, al snel kwamen er orders om door te varen naar Sriracha in Thailand en daar te gaan lossen. Dus anker op en verder maar weer.

In Sriracha was ik helaas niet in de gelegenheid om de wal op te gaan en dus kan ik daar verder niets over vertellen.

Na lossing gingen we terug naar Singapore om aldaar te gaan dokken.



Port Said.



De “Getafix” in dok.



De “Getafix” in dok.



Achterschip “Getafix” in dok.



De “Getafix” in dok.



Achterschip vanaf dokvloer.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .