KROONVAARDERSKNSM

Huub.

“Schelderix”, deel 1.

In de tweede helft van 1979 ging ik als 2e wtk naar de “Schelderix”.

De “Schelderix” was een tanker van 240.000 ton laadvermogen met een lengte van 348 meter en een breedte van ruim 48 meter.

Het schip was gebouwd bij de NDSM in Amsterdam en in 1978 opgeleverd.

De voortstuwing bestond uit een stoomturbine van 37.000 pk.

De stoom werd geleverd door één ketel met een productie van 65 ton per uur bij een druk van 60 bar.

De machinekamer was volledig geautomatiseerd en ingericht op onbemand bedrijf. Wel was er een riante, airconditioned controlekamer. Maar die was niet zozeer bedoeld om het machinekamerpersoneel in de watten te leggen, maar veeleer voor het koelhouden van de besturingssystemen.

De bemanning bestond uit 27 personen.

Het schip was voorzien van een lift met stops op 12 verdiepingen.

Dat varen met onbemande machinekamer wilde bij het begin van mijn reis nog niet al te best lukken. Dit kwam enerzijds doordat de (PLC)besturing van de installaties nogal wat kinderziektes bleek te vertonen en anderzijds door de niet of nauwelijks bij ons aanwezige kennis omtrent dit soort besturingssystemen. Ik herinner me dat we, vooral de eerste tijd, wel heel erg waren overgeleverd aan de kennis en kunde van de continu meevarende Bailey-monteur.

Gelukkig kon na verloop van tijd het aantal kinderziektes worden teruggedrongen en tezamen met het gaandeweg opbouwen van enige kennis van besturingssystemen resulteerde dit erin dat er na verloop van tijd alsnog met onbemande machinekamer gevaren kon worden. Alleen bij nauw vaarwater werd er dan nog wacht gelopen. Voor het overige was de machinist van dienst bij toerbeurt via een alarmenkast in zijn hut bereikbaar en als eerste aangewezen om te reageren.

Aangezien ik alleen maar wat foto’s en verder geen aantekeningen heb van deze reis en me daarbij na zo lange tijd ook niet alles meer even scherp op het netvlies staat, heb ik voor dit verslag een beroep kunnen doen op de op Kombuispraat voor eenieder welbekende Co de Rijk voor de nodige ondersteuning en aanvullingen etc..

Soms blijkt de wereld zomaar opeens klein. Co en ik voeren namelijk allebeide bij Nigoco en zaten gelijktijdig op de “Schelderix”.

Gezicht op achterschip vanaf de bak.

Exact over de lengte-as.

Aan dek.

Doorkijkje ankerspil.

De schoorsteenkleuren.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub

Huub.

“Schelderix”, deel 2.

Zoals gezegd ontbreken mij de aantekeningen en herinneringen om exact te kunnen aangeven welke reizen ik maakte op de “Schelderix”. Wat ik schrijf is grotendeels gebaseerd op foto’s die ik gelukkig nog wel heb.

Wat ik me herinner is dat we een aantal malen in de Perzische Golf zijn wezen laden, ik dacht op Kharg Island en bij Mina Al-Ahmadi.

Wat ik ook nog weet is dat we een keer zijn wezen bunkeren op Tenerife maar waar we die reis naartoe gingen weet ik dan weer niet meer.

Verder herinner ik mij een keer lossen op Bonaire. En een keer op Saint Croix van de US Virgin Islands.

Verder zijn we in Singapore wezen dokken. Mogelijk ben ik aldaar ook aan boord gestapt maar dat heb ik nog niet kunnen nagaan.

Daarnaast weet ik dat we een keer met leeg schip zuidgaand door het Suezkanaal zijn gekomen maar bij wat voor reis deze passage hoorde weet ik dan weer niet.

Tenslotte weet ik nog dat ik in april 1980 bij Kaapstad ben afgelost. Samen met Co de Rijk.

Laden in (ik dacht) Mina Al-Ahmadi.

Bunkeren op de rede van Tenerife.

Nachtelijke laad-activiteiten bij (ik dacht) Kharg Island.

Langs de kant op St. Croix.

Gezicht op Saint Croix vanaf losplaats.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

Huub.

“Schelderix”, deel 3.

Allereerst past het mij om Co even te bedanken voor de correcties en aanvullingen die hij tot nu toe al heeft verzorgd. Ik ben er blij mee en hoop dat hij nog veel meer in petto heeft.

Afgaande op het door Co gereconstrueerde vaarschema hebben we een reis gemaakt waarbij een deel van de lading werd gelost op de Bahama’s en de rest in Saint Croix, één van de Amerikaanse Maagdeneilanden.

De achterliggende geschiedenis omtrent het wel en wee van deze eilandengroep ken ik niet maar deze, nu Amerikaanse Maagden Eilanden waren ooit Deens bezit. En dat is heden ten dage nog steeds te merken aan plaatsnamen als Christiansted en Frederiksted en aan de in die plaatsen aanwezige oude Deense forten.

Zoals de foto’s laten zien heb ik het fort in Christiansted uitvoerig bekeken.

Gezicht op Christiansted vanaf het fort.

Doorkijkje vanuit het fort.

De kogels liggen klaar!

Het fort.

Jachthaven Christiansted.

Overzicht baai van Christiansted vanaf het fort.

En nogmaals het fort.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

Willem Visser

Mooie verhalen en foto's Huub. Je hebt er nog een heel karwei aan om het te plaatsen, bedankt.

Huub.

Maar het einde nadert Willem , nog 3 x denk ik .
Met een beetje geluk kan ik van de week nog een paar foto's van een Reefer plaatsen en nog wat van de Nomadisch maar dan ben ik er doorheen .

Mvg. Huub .

Huub.

“Schelderix”, deel 4.

Met de “Schelderix” ben ik ook nog een keer door het Suezkanaal gekomen. Het was met leeg schip en we waren zuidgaande.

Deze passage met een schip van het formaat van de “Schelderix” in relatie tot het formaat van de “Getafix” enkele jaren daarvoor, geeft denk ik een aardig beeld van de ontwikkelingen met betrekking tot de mogelijkheden van het Suezkanaal.

Helaas heb ik geen foto’s van de “Schelderix” bij passage van het Suezkanaal, maar het zal vast en zeker een imposant beeld geweest zijn.

Wat ik nog wel heb is een tweede serie foto’s van Christiansted.

Jachthaven Christiansted.

Idem.

Vertier op en aan het water.

Hotel on the Cay op een eilandje voor Christiansted.

Let’s go fishing!

Cristiansted.

Wordt vervolgd.

Mvg. Henk en Huub .

Huub.

“Schelderix” deel 5.

Om mijn verhalen in stijl af te sluiten eindig ik met mijn aflossing in Kaapstad.

In april 1980 werden Co de Rijk, de tweede stuurman en ondergetekende aldaar per bootje afgelost en vlogen we naar huis voor verlof.

Volgens kantoor zou na dat verlof mijn volgende reis als 2e wtk op de “Maasrix” zijn. Een zusje (of beter gezegd zuster) van de “Schelderix”, maar dan we[ een forse slag groter. Echter dit was theorie want de praktijk anders. De “Schelderix” zou m’n laatste schip blijken te zijn. Sindsdien heb ik namelijk nooit meer op zee gevaren ……..

Daar gaan we!

De uitzwaaiers.

Co de Rijk en de 2e stuurman.

Co kijkt nog eens om.

Daar gaan we dan echt!

Laatste blik op de “Schelderix”.

Hiermee ben ik aan het einde gekomen van deze rubriek onder de naam “Vaartijd van Henk Pruntel”.

In ongeveer een jaar tijd heb ik 18 jaren zeevaart, 20 schepen en 24 reizen de revue laten passeren.

Ik heb het met plezier gedaan en hoop dat ik vele volgers plezierige momenten heb bezorgd bij het lezen van mijn verhalen en het bekijken van de foto’s.

Ik dank Huub voor zijn steun en advies, het digitaliseren van de foto’s en het plaatsen van al die verhalen.

Tevens wil ik Co bedanken voor zijn support en aanvullingen daar waar mijn geheugen even tekort schoot.

Tenslotte dank ik iedereen voor zijn reacties, ik heb ze met plezier gelezen. Mochten er verder nog vragen leven dan zal ik graag proberen ze te beantwoorden.

Ik wil besluiten met te vermelden dat ik met veel waardering en plezier terugkijk op mijn opleiding en vaartijd. Ik heb gedurende die periode veel dingen geleerd waarmee ik in mijn latere leven m’n voordeel kon doen.

En ondertussen heb ik ook nog veel van de wereld kunnen zien.

Kortom: Het was een prachtige tijd en het bleek een prima basis voor mijn verdere ontwikkeling en voor leuke banen aan de wal.

Mvg. Henk en Huub .

alex rib · Geregistreerd op: 15 Mei 2022 Berichten: 43

henk,huub en co
bedankt
gralex

Huub.

We hebben het met heel veel plezier gedaan Alex .
Vrijdagmiddag geeft Henk een lezing over zijn vaartijd in het schippers cafe in Sappemeer .

Mvg. Henk en Huub .