Lyme, patienten van MC Walborg

[Conny]

De ziekte van Lyme

De ziekte van Lyme wordt door een tekenbeet op de mens overgebracht. De ziekte wordt veroorzaakt door de Borrelia burgdorferie bacterie die via het speeksel van de teek in de huid van de mens terecht komt. Artsen weten de ziekte niet altijd goed te diagnosticeren of te behandelen en ze kunnen ook niet goed aangeven wanneer iemand genezen is. Dat is een zorgwekkende situatie aangezien de ziekte, wanneer zij niet (goed) behandeld wordt, ongeneeslijk kan worden. De ziekte wordt dan een levenslange slopende aandoening die gekenmerkt wordt door neurologische, emotionele en mentale verschijnselen, ernstige pijnsyndromen in botten en spieren en zelfs fatale hartziekte en het instorten van het ademhalingssysteem.

De ziekte van Lyme in relatie tot CVS/ME
De ziekte van Lyme heeft qua klachten veel overeenkomst met de klachten van CVS/ME. In eerste fase heeft de pati?nt last van griepachtige verschijnselen: koorts afgewisseld met koude rillingen en plaatselijk opgezette lymfklieren. Indien niet adequate behandeld komen er later klachten zoals: spierpijnen, ernstige vermoeidheid en geheugenstoornissen bij. Het zou zo kunnen zijn dat de klachten bij een aantal CVS/ME pati?nten eigenlijk worden veroorzaakt door een niet (goed) behandelde ziekte van Lyme. Pati?nten die in een bosrijke omgeveing wonen of veel in de natuur vertoeven hebben een grotere kans op deze ziekte.

De oorzaak van de ziekte van Lyme
De ziekte van Lyme wordt door een tekenbeet op de mens overgebracht. De ziekte wordt veroorzaakt door de Borrelia burgdorferie bacterie die via het speeksel van de teek in de huid van de mens terecht komt. De ziekte werd in 1975 in de Verenigde Staten voor het eerst ontdekt, na een mysterieuze artritis uitbraak bij 51 bewoners van de stad Lyme in Connecticut. De infectie kan alleen worden overgebracht als de teek zich een lange tijd aan de huid heeft vastgebeten (36 - 48 uur). Meestal wordt de ziekte door jonge kleine teken (nymfe stadium) overgebracht. Deze teken zijn moeilijk te zien (vaak kleiner dan een speldennop) en van de beet merk je helemaal niets. Teken worden op hun beurt ge?nfecteerd door het drinken van besmet bloed van herten, bosmuizen en ratten. De ziekte van Lyme heeft effect op bijna alle delen van het lichaam en zij veroorzaakt een groot aantal symptomen, waaronder huidaandoeningen, meningitis, progressieve spier- en gewrichtspijn, stemmingswisselingen en gedragsproblemen.
Artsen weten de ziekte niet altijd goed te diagnosticeren of te behandelen en ze kunnen ook niet goed aangeven wanneer iemand genezen is. Dat is een zorgwekkende situatie aangezien de ziekte, wanneer zij niet (goed) behandeld wordt, ongeneeslijk kan worden. De ziekte wordt dan een levenslange slopende aandoening die gekenmerkt wordt door neurologische, emotionele en mentale verschijnselen, ernstige pijnsyndromen in botten en spieren en zelfs fatale hartziekte en het instorten van het ademhalingssysteem.

Het risico van een B. burgdorferie infectie is het grootst gedurende de zomermaanden (mei t/m augustus). In deze periode zijn de jonge teken het meest actief terwijl het bezoek aan natuurgebieden door de mens het grootst is. De meeste mensen met de ziekte van Lyme wonen in een bosrijke omgeving waar veel dieren als herten, eekhoorns, egels voorkomen zonder natuurlijke vijanden die hun aantallen in balans zouden kunnen houden.
De ziekte van Lyme kan via het bloed worden doorgegeven
Mensen met een actieve Borrelia burgdorferi infectie mogen geen bloed doneren omdat de ziekte op deze wijze overgebracht kan worden. Vrouwen die in verwachting zijn kunnen de ziekte via de placenta op het ongeboren kind overbrengen. Een onderzoek van transplacentale overdracht van de ziekte gaf aan dat de bacterie in 50% van de gevallen op het kind werd overgebracht. Overdracht van een Borrelia burgdorferie infectie via moedermelk is niet waarschijnlijk. Vrouwen met een Borrelia burgdorferie infectie die borstvoeding geven moeten daarmee stoppen als zij worden behandeld met antibiotica.

Een tekenbeet kan ook nog andere infecties overbrengen
In de meeste gevallen blijft het niet bij een Borrelia infectie maar wordt de pati?nt door de tekenbeet ook ge?nfecteerd met mycoplasma, rickettsia en protozoa. Zo?n meervoudige infectie veroorzaakt ernstiger klachten en is moeilijker te behandelen. Vooral als de ziekte te laat wordt ontdekt.

Volgens onderzoekers zoals Prof Dr. Garth L Nicolson komen er bij pati?nten met de ziekte van Lyme in 60% van de gevallen extra infecties met verschillende soorten mycoplasma voor. Deze mycoplasmasoorten werden het meest intra cellulair aangetroffen en kwamen bijna nooit in het bloed voor.

Het Lyme ziektebeeld kent drie verschillende fasen

De lokale fase van de ziekte van Lyme
In eerste instantie infecteert de Borrelia bacterie de huid en de dichtbij gelegen lymf en bloedvaten. Deze lokale fase ontwikkeld zich meestal in 3 - 10 dagen. In ongeveer 80% van de gevallen ontstaat er rond de plek van de beet de karakteristieke rode cirkel. In deze eerste fase heeft de pati?nt last van griepachtige verschijnselen: koorts afgewisseld met koude rillingen en plaatselijk opgezette lymfklieren. In deze fase is nog alleen de locatie in de buurt van de beet ge?nfecteerd.

De systemische fase van de ziekte van Lyme
Daarna kan de infectie zich via de lymf en bloedvaten naar andere delen van het lichaam verspreiden. In deze systemische fase komen de volgende klachten voor: malaise, vermoeidheid, koorts en rillingen, hoofdpijn en stijve nek (meningitis = hersenvliesontsteking), gezichtszenuwverlammingen en spier en gewrichtspijn.

De chronische fase van de ziekte van Lyme
In de laatste, de chronische fase, wordt ook het centrale zenuwgestel, het hart en verschillende andere organen aangetast. De klachten die in deze chronische fase voorkomen zijn: chronische artritis, beschadigingen van het zenuwgestel, brain fog, geheugen verlies, ernstige vermoeidheid, pijn en hartproblemen. In uitzonderlijke gevallen zijn de hartproblemen zo ernstig dat de pati?nt gebruik moet maken van een pacemaker. Een chronische Lyme infectie veroorzaakt duidelijk klachten die veel lijken op die van CVS/ME, Fibromyalgie maar ook op die van reumatische artritis. Dit maakt de diagnose erg lastig. Vooral bij de 20% van de gevallen waar de karakteristieke rode ring (Bulls Eye) ontbreekt.

De diagnose van de ziekte van Lyme is niet eenvoudig
De diagnose van de ziekte van Lyme is niet eenvoudig. De meeste artsen gebruiken, bij het ontbreken van de karakteristieke rode ring, een combinatie van bloedonderzoek, vragenlijsten (symptomen) en een schatting van de kans op besmetting (iemand die nooit in de natuur komt heeft weinig kans op Lyme). Er bestaan verschillende soorten van bloedonderzoek.

ELISA: Enzym Linked Immunosorgant Assay
Bij de ELISA test wordt vastgesteld of er antilichamen tegen Borrelia in het lichaam voorkomen. Soms geeft de ELISA test een foutieve negatieve uitslag. De pati?nt heeft wel een Lyme infectie maar de test zegt van niet. Zo?n situatie kan worden veroorzaakt doordat het niveau van de antilichamen in het bloed nog te laag is. Als de ziekte in een vroeg stadium ontdekt is, is het misschien verstandig om de ELISA test na een aantal weken nog eens te herhalen.

Een ELISA test kan ook een foutieve positieve uitslag opleveren. In zo?n geval geeft de test aan dat de pati?nt een lyme infectie heeft terwijl dat niet het geval is. In zo?n geval wordt de test be?nvloed door antilichamen tegen andere bacteri?n en virussen. Het is daarom verstandig om bij bloedonderzoek niet uit te gaan van maar ??n test maar ook andere testen toe te passen bij de diagnose.

IFA: Indirect immunofluorescent assay
Bij een IFA test wordt ook onderzocht of er antilichamen tegen de Borrelia bacterie in het bloed gevonden kunnen worden. IFA is niet zo accuraat als ELISA en wordt allen gebruikt als een ELISA test niet voorhanden is.

Problemen tijdens bloedonderzoek
Door heel veel verschillende oorzaken kan bloedonderzoek om de ziekte van Lyme vast te stellen negatief be?nvloed worden. Zo kan het gebeuren dat de infectie met de Borrelia burgdorferi zeer recent is waardoor de immuunresponse nog niet op gang gekomen is en er dus nog geen antistoffen in het bloed gemeten kunnen worden. Ook wordt er in een groot aantal laboratoria maar naar ??n Borrelia burgdorferi stam gekeken terwijl er meer dan 300 bestaan.

Het is ook mogelijk dat de pati?nt ge?nfecteerd is en een aantal symptomen vertoont, maar op het moment van de test geen antilichamen tegen de bacterie in het bloed heeft. De antilichaamresponse kan namelijk met de tijd vari?ren.

Nog een andere mogelijkheid is dat de B burgdorferi spirocheten wel in het bloed terechtkomen en zich dan, om nog onduidelijke redenen, in endotheelcellen van het hart en de longen van de gastheer terugtrekken tot de omstandigheden voor verspreiding en vermenigvuldiging optimaal zijn. Deze fenomen zijn bekend als seronegatieve ziekte. In deze cellen heeft het immuunsysteem geen vat op de bacterie, hetgeen verklaart waarom ge?nfecteerde niet altijd antilichamen produceren tegen de bacterie.
Een belangrijk aspect is bovendien dat met sommige bloedonderzoeken wel antilichamen tegen de B burgdorferi bacterie kunnen detecteren, maar dat er geen test beschikbaar is die genezing van de ziekte aantoont. Het is dus onmogelijk om zeker te weten of een pati?nt daadwerkelijk volledig is genezen of dat er alleen sprake is van een tijdelijke remissie.

Diagnose op klinische gronden (klachten) is ook erg moeilijk
Sommige specialisten geven vanwege deze problematiek rond bloedonderzoek, de voorkeur de ziekte van Lyme op klinische gronden (dus op basis van klachten) te diagnosticeren. Maar ook een klinische diagnose van de ziekte van Lyme kan problemen geven. Zo gaat men er in het algemeen van uit dat alle personen die door een teek gebeten worden uitslag krijgen. Maar dat blijkt in werkelijkheid niet zo te zijn.

Nog frusterender is dat iemand ge?nfecteerd kan zijn maar een hele lange tijd geen symptomen vertoont. Toen wetenschappers de bloedmonsters van de Ierse bloedtransfusiedienst analyseerden stelden zij vast dat er 9,75 procent positieve monsters voorkwamen bij donoren zonder symptomen van de ziekte.

De diagnostische problemen hebben er ook voor gezorgd dat bij veel mensen een verkeerde diagnose wordt gesteld. Soms wordt een pati?nt die in werkelijkheid de ziekte van Lyme heeft bij vergissing als Parkinson of Multiple Sclerose pati?nt gediagnosticeerd.

Steeds terugkerende koorts
Er bestaat ook een ziekte die heel erg veel op de ziekte van Lyme lijkt waarbij de pati?nt steeds opnieuw hoge koorts krijgt met klachten die veel lijken op de griep. Tussen deze koortsperioden voelt de pati?nt zich goed. Deze ziekte wordt ook door een tekenbeet overgebracht maar wordt veroorzaakt door de B hermsi bacterie. Ook deze ziekte is moeilijk te diagnosticeren en te behandelen. Uit onderzoek blijkt nl. dat de B hermsi bacterie in staat is steeds te veranderen door andere prote?nes op de celwanden te gebruiken, hierdoor ontsnappen ze keer op keer aan de gevolgen van de immuunresponse.

Behandeling van de ziekte van Lyme
Hoe sneller de behandeling wordt gestart hoe groter de kans op genezing
De ziekte van lyme kan het best zo snel mogelijk behandeld worden, hoe langer de behandeling op zich laat wachten hoe moeilijker de behandeling wordt en hoe groter de kans op is op onherstelbare schade, vooral aan het centrale zenuwgestel en het hart.
Een recent onderzoek dat in de New England Journal of Medicine is gepubliceerd geeft aan dat ??n enkele dosis met het antibioticum doxycycline voldoende is om de kans op de ziekte van lyme met 87% te verminderen als deze dosis binnen 72 uur na de tekenbeet wordt gegeven.

Landurige behandeling met antibiotica nog omstreden
De conservatieve benadering is een behandeling van de ziekte van Lyme met een 3 - 4 weken durende antibioticakuur. Na die periode wordt de pati?nt gewoon genezen verklaard. Veel artsen wachten echter met behandelen tot een bloed of urinetest de aanwezigheid van B burgdorferi antilichamen bevestigt. Wil een kortdurende antibioticakuur echter effectief zijn, dan moet daar onmiddellijk mee worden begonnen, zeker niet later dan zes weken na de tekenbeet. En als er zo vroeg op antilichamen wordt getest is de kans klein dat deze worden gevonden zodat de pati?nt zijn noodzakelijke urgente behandeling misloopt. Na zes weken heeft zo’n 95% van de pati?nten die besmet zijn met B burgdorferi antilichamen ontwikkeld, maar tegen die tijd is het onwaarschijnlijk dat een kortdurende antibioticakuur (3 - 4 weken) nog effectief is.

Als de bacteri?n tijdens de antibioticakuur afsterven komen er toxines vrij waardoor de klachten in eerste instantie sterkt toenemen. Deze Herx-reactie is een normaal en positief resultaat, en een teken dat de behandeling werkt.

Sommige specialisten op het gebied van de ziekte van Lyme zoals professor Dr. Garth Nicholson en Dr. Joseph Burrascano geloven dat langdurige behandeling, van soms wel een jaar lang, met antibiotica de enige manier is om chronische of ernstige vormen van de ziekte van Lyme te bestrijden. Deze behandelingsmethode is nog omstreden, veel artsen zullen daarom alleen een kortstondige antibioticakuur voorschrijven. Er is in ieder geval ??n studie bekend waarin wordt gemeld dat de B. burgdorferi bacterie nog na een behandeling van ruim vier maanden met antibiotica nog in de ruggenmergvloeistof voorkwam.

Behandeling van de ziekte van Lyme met doxycyclineKies op basis van onderzoek samen met uw arts het juiste antibioticum. Doxycycline is een breed spectrum antibioticum en daarom een goede keuze voor de meest voorkomende bacteri?le infecties, dus ook voor de B. burgdorferi bacterie. Bovendien kan Doxycycline de bloed hersen barri?re passeren zodat bacteri?le infecties in de hersenen ook behandeld kunnen worden. Doxycycline remt de groei van bacteri?n en moet daarom langdurig gebruikt worden bij de behandeling van langzaam groeiende bacteri?n zoals mycoplasma?s. Doxycycline is een redelijk veilig middel. Het heeft weinig bijwerkingen. Andere antibiotica die bij de behandeling van bacteri?le infectie bij Lyme pati?nten wordt gebruikt zijn: ciprofoxacin (als doxycycline niet meer) werkt, Cipro (Ciproxin), bekend van de 11 september aanslagen met miltvuur), azithromycin, clarithromycin en clindamycin.
Waarschuwingen:
? Het is belangrijk dat u de antibioticum inneemt met een vol glas water en dat u dan ook iets eet. Het is niet verstandig om direct na het innemen van dit soort geneesmiddelen te gaan liggen. Door deze maatregelen vermindert u de kans dat uw slokdarm ge?rriteerd raakt door het langdurige gebruik. De meeste antibiotica maken u gevoeliger voor zonlicht. Vermijdt daarom direct zonlicht.
? Als de bacteri?n tijdens de antibioticakuur afsterven komen er toxines vrij waardoor de klachten in eerste instantie sterkt toenemen. Deze Herx-reactie is een normaal en positief resultaat, en een teken dat de behandeling werkt. Zorg dat u in deze periode regelmatig met uw arts kan overleggen. Alleen in het geval van allergische reacties is het verstandig om direct te stoppen en contact op te nemen met uw arts. Een allergische reactie veroorzaakt de volgende klachten: uitslag, jeuk, zwelling, en ademhalingsproblemen.
? Antibiotica doden ook de vriendelijke darm bacteri?n waardoor schimmels al Candida Albicans een kans krijgen sterk te groeien. Gebruik gedurende de behandeling ook pro-biotics die uw darmflora aanvult die door de behandeling te lijden heeft, of overweeg in geval van een candida infectie ook gebruik te maken van Nystatin, een zeer veilig middel tegen schimmel infectie in het maag darmkanaal.

Post Lyme Syndroom: een brevet van onvermogen voor de regulier geneeskunde
De artsen die de reguliere behandelingsmethode, van 3 - 4 weken antibioticum voor staan, verklaren de aanhoudende symptomen van sommige pati?nten door het cre?ren van een nieuwe ziekte: Post Lyme Syndroom. Zij postuleren dat de B. burgdorferi bacterie verdwenen is maar onherstelbare schade aan het lichaam heeft aangebracht waardoor klachten aanhouden. Aanhangers van Dr. Nicholson en Dr. Burrascano zijn het daar niet mee eens en denken dat de bacterie zich alleen op moeilijk bereikbare plekken (ook voor het immuunsysteem) in het lichaam op houdt.

Gekopieerd van: http://chronische-vermoeidheidssyndroom.pilliewillie.nl/cvs-me/lyme.cvs.me.1.php
_________________
E?n stap tegelijk, zo kom ik er wel...

[sharpeisasja]

Dit is tenminste in duidelijke voor mij begrijpende taal geschreven..
_________________
Uitstraling is overlopen van innerlijk geluk

[Conny]

Ja goed h??!
Ik volg zijn site al jaaaren, sinds ergens voor de milleniumwisseling, geloof ik.
Is echt de moeite waard van het doorlezen, ook over candida enzo.
_________________
E?n stap tegelijk, zo kom ik er wel...