50plusser/ouderenforum doorstart

[Klaas]

Snap het Dagmar, en om op je vorige (heel interessante) vraag terug te komen, geloof ik zeker in de werking van de placebo en nocebo en vind ik die werking ook helemaal niet wonderlijk omdat het gevoel van vertrouwen en positieve verwachtingen zowel als gevoelens van angst en dreiging enorm sterk de fysiologie van de mens bepalen. Je kunt die dingen echter niet sturen en eigenlijk zijn we zo weer terug bij OCD waarbij mensen te maken hebben met dwangverschijnselen waar geen ontkomen aan is maar die vertrouwen (na de uitvoering van de dwanghandeling) aan vrees (die aanzet tot de dwanghandeling) koppelen en misschien ook wel een positieve uitwerking heeft omdat we dus ook hier te maken hebben met geloofsmatig een soort houvast binnen een onvoorspelbare werkelijkheid. Zou misschien kunnen he?

[Dagmar57]

[Kees]

Een oud spreekwoord luidt 'mens sana in corporo sana', wat voor mij wil zeggen dat lichaam en geest niet los van elkaar zijn te koppelen, in ieder geval een interactief samenspel vormen. Veel menselijk lijden is subjectief, moeilijk te meten. Mijn zwager, tandarts/endodontoloog, zegt altijd dat pijn tussen je oren zit en dat hij pas na de behandeling kan zeggen of die pijnlijk is. (verder een verdomd aardige vent, hoor ) Iedereen kent wel het fenomeen van de fakirs die dramatisch meer pijn kunnen verdragen dan jij en ik, door autogene training, meditatie of mogelijk andere technieken.

Maar toch, als pijn enigszins objectief is vast te stellen dan red je pijnstilling niet langer dan zeer kortdurend, een paar dagen, mogelijk een week, met een placebo. Dat is meteen de belangrijkste redenen waarom veel artsen er geen voorstander van zijn, hoewel ze het placebo-effect ook weer geenszins ontkennen. Als een patiënt erachter komt dat hij een placebo kreeg dan kun je verder vertrouwen wel op je buik schrijven... Je kunt je afvragen of het om een regieprobleem gaat. Ik denk van wel of het speelt zeker een belangrijke rol. Pas geopereerde patiënten die zelf een knop kunnen hanteren om zichzelf pijnstilling, doorgaans opiaten, toe te dienen gebruiken significant veel minder dan wanneer ze een verpleegkundige moeten bellen. Daarentegen zou die regie ook een negatieve rol kunnen spelen en hoe zit het dan met bewust en onbewust, blind en dubbelblind voorschrijven en verstrekken?

Het nocebo-effect zien we helaas vaak bij de reguliere geneeskunde. Bijvoorbeeld als een arts iets voorschrijft dat een patiënt totaal niet ziet zitten dan zal het middel minder of mogelijk zelfs helemaal niet werken. Dat is voor mij een van de redenen, een zeer belangrijke, om patiënten zoveel mogelijk zelf de regie te laten bepalen.