groene boompython

[tanties]

De Boompython



De groene boompython is 1 van de meest gekleurde slangen van de wereld. Het is 1 van de weinige slangen die er ook in het blauw is te vinden! Daarnaast worden ze in het oranje, geel en rood aangetroffen. De volwassen exemplaren worden vaak gewoon groen. Er zijn echter ook exemplaren bekend die gewoon gekleurd zijn gebleven. Meestal zijn ze alleen ’s avonds actief, in de dag hangen ze rond een tak. Dit soort slang is eigenlijk niet geschikt voor beginners. De luchtvochtigheid moet goed op peil gehouden worden zeker voor en tijdens de vervelling. Maar ook de temperatuur moet goed in orde zijn. Ook moet er minstens 1 maal daags gesproeid worden met lauw water.
De groene boompython kent verschillende variaties bv. Aru, Biak en Sorong zijn de meest gekende.


Latijnse benaming:

Morelia viridis; Chondropython viridis



Oorsprong:

Azië, Indonesië, de Aru-eilanden



Max. Grootte:

bereikt een lengte van ongeveer 1m50 soms ook 2m.



Levensverwachting: 25 jaar



Biotoop:

De groene boompython leeft in tropische, warme en vochtige bossen die dichtbegroeid zijn. Het verspreidingsgebied ligt dichtbij of op de evenaar,

en het is er zowel warm als vochtig.



Huisvesting:

Het is aan te raden elk dier afzonderlijk te houden. De hoogte van het terrarium is hier heel belangrijk omdat het echte boombewoners zijn. Wij houden onze dieren in een terrarium van 50x50x90. Als bodembedekking kan je verschillende materialen gebruiken van beukensnippers, krantenpapier, turf,… wij geven de voorkeur aan reptibark gemengd met potgrond. Dit schimmelt niet en houd goed het vocht vast. Een schuilplaats hebben ze niet nodig omdat ze constant in de takken hangen. Een kleine drinken bak is ook noodzakelijk, ook al drinken ze meestal wel de druppels die op hun eigen lichaam vallen tijdens het sproeien. Heel belangrijk is om 2 maal per dag zeker te sproeien.







Voeding:

Het grootste gedeelte van hun prooien bestaat uit knaagdieren. Als men geen problemen wilt krijgen met het verzorgen van boompythons dan moeten we vooral de volgende regels in verband met het voederen respecteren. Men mag ze, vooral niet al te vaak voederen. Dit zijn werkelijk dieren die héél weinig actief zijn en ze hebben dan ook weinig voedsel nodig. Ook is het belangrijk om geen te grote prooien te geven. Jonge boompythons geven we slechts om de 7 dagen een springer. Halfvolwassen tot volwassen boompythons 1 prooi per twee weken. Volwassen dieren zijn minder gevoelig al is het wel aan te raden om niet te overdrijven met voederen daar ze anders nogal vlug te dik worden. Wat er voor kan zorgen dat ze onvruchtbaar kunnen zijn.



Dag- en Nachttemperatuur:

De temperatuur houden we voor volwassen dieren overdag op 30-32°C met een nachtelijke daling tot 22-24°C.De tempratuur voor jonge dieren moet minimaal 27 graden zijn en ik houd als maximum 32 onder de spot. De gemiddelde temperatuur is 28 graden. Er zit dus een marge in van maar 5 graden. Voor pasgeboren dieren houd ik de bak op 28 graden constant.



Geslachtsonderscheid:

Mannetjes en vrouwtjes zijn lastig uit elkaar te houden. De mannetjes hebben soms sporen maar deze komen ook bij vrouwtjes voor en hoewel de sporen gemiddeld langer zijn bij de mannetjes is dit toch geen hard geslachtskenmerk. Door te sonderen kan het geslacht bepaald worden; hierbij wordt een staafje in de cloaca gebracht waarna de diepte wordt vergeleken. Bij een mannetje kan het staafje zo'n zeven tot negen schubben diep worden ingebracht, bij de vrouwtjes hooguit twee tot drie schubben diep.



Kweken:

Eieren krijgen van deze Pythons is geen probleem, het uitbroeden van de eieren en het opkweken van de jongen is al iets moeilijker. De paringen kunnen gebeuren op elk moment van het jaar, maar een piek wordt meestal bereikt in de herfst of winter. Een afkoeling met een 5-tal graden kan de dieren stimuleren. Laat het ’s nachts echter niet kouder dan 22°C worden! Een paring wil nog niet meteen zeggen dat er een bevruchting is geweest en het valt dan ook aan te raden om het mannetje meerdere malen bij het vrouwtje te plaatsen. Als er inderdaad een bevruchting heeft plaatsgehad dan gaat het vrouwtje eitjes aanmaken. Dit is héél goed te zien aan een enorme zwelling in het midden van haar lichaam die slecht ongeveer 24 uur duurt. Op dit moment is het héél belangrijk om de temperatuur in het terrarium op te drijven en dit vooral bij nacht. Zwangere vrouwtje van “Aru” en “Sorong” worden meestal turquoise als ze zwanger zijn.

Na het afleggen van de eieren worden ze dan meestal opnieuw groen. Een tijdje vooraleer het vrouwtje haar eieren gaat leggen zal ze voor een laatste keer vervellen. Dit is het moment om een aflegdoos in het terrarium te plaatsen. OPGEPAST, maak het substraat dat je in deze doos legt niet te vochtig, eieren van groene boompythons zijn daar héél gevoelig voor. Wanneer de datum van het afleggen nadert zal het vrouwtje vaker en vaker die aflegdoos bezoeken. Enkele dagen voor het uiteindelijke afleggen zal ze die niet meer verlaten. Er worden 10 tot 25 eieren gelegd, afhankelijk van de grootte van het vrouwtje en van de variante. In de natuur broeden deze Pythons hun eieren uit, maar om een beter resultaat te bekomen broeden we ze beter uit in een broedstoof. Leg de eieren in een doos met vochtig vermiculiet, bij een temperatuur ven 30-31°C. OPGEPAST, maak ook hier het substraat niet te nat. Een verhouding water-vermiculiet van 80-100 is voldoende.(vb. 80 gram water voor 100 gram vermiculiet). Het uitbroeden van de eieren gaat bij deze soort nogal snel en duurt gemiddeld 47 dagen.

De jongen zijn relatief klein en wegen ongeveer 10 gram. Na hun eerste vervelling kunnen we proberen om hen voor het eerst te voederen .We doen dit door het jong zachtjes aan te raken met een baby muisje met behulp van een pincet. Wanneer het jonge slangetje de muis grijpt is het HEEL belangrijk om geen bruuske bewegingen te maken anders laat ze haar prooi ongetwijfeld meteen vallen. Naar verluid zijn jongen uit “Aru” het moeilijkst van alle varianten aan het eten te krijgen. Ze zijn zéér stressgevoelig en kunnen gewoon van de stress doodvallen. Het spreekt dus voor zich dat we hen, indien ze niet willen eten, niet constant moeten pesten met het presenteren van een muisje. Willen ze niet eten dan wachten we best enkele dagen tot een week om het opnieuw te proberen. Het belangrijkste is om de jongen geen te grote prooien te geven en ze slecht om de 7-10 dagen te voederen. De jongen houdt met het best op een constante temperatuur van 28°c-32°c.