Kletsforum

[Anky]

SNEEUWWITJE door Anky

Er was eens een koningin die acht maanden zwanger was, ze keek uit naar de geboorte van haar baby. Ze zat in haar makkelijke stoel bij het raam en keek dromerig naar de sneeuw buiten. Ze was een paar knopen aan het vastzetten van de koningsmantel. Daar had ze eigenlijk een speciale hofdame voor, de naaihofdame, maar alles wat het lieve kind vastnaaide liet net zo makkelijk weer los. Omdat het een lief meisje was deed de koningin daar niet moeilijk over en ging ze zelf aan de gang. Ze had een prachtige naaikist van zwart ebbenhout, ze keek er verrukt naar en bedacht hoe mooi ze het zou vinden als ze een prinsesje kreeg met zulk mooi zwart haar. Ze prikte in haar vinger en er viel een druppel bloed op een sneeuwwit doekje dat ze voor het bloeden gebruikte. Oh en ook zo`n mooi blank gezichtje en rode lipjes. De koningin keek gefascineerd, ze had zelf een lichte tint. Het was heel gebruikelijk in die tijd dat je absoluut niet bruin werd, de koningin had een speciale hofdame die iedere dag haar gezicht met wit poeder bedekte.
Een maand later beviel de koningin van een prachtig prinsesje met zwart haar, heel blank huidje en mooie rode lipjes. De koningin noemde haar Sneeuwwitje, de koning vond het niks, die had liever een zoon gehad, maar hij had het druk met regeren, dus liet hij het maar zo.
Het kleine prinsesje groeide voorspoedig op, maar haar moeder de koningin kreeg een enge ziekte en overleed daaraan toen het prinsesje 7 jaar was.
De koning ging al spoedig op zoek naar een nieuwe vrouw die representatief voor het hof kon zijn, die vond hij in een gewezen schoonheidskoningin. Het was een hele mooie vrouw, maar van binnen was ze zwart en helaas zo ijdel dat ze iedere dag aan haar toverspiegel vroeg wie er het mooiste in het land was. Natuurlijk zei de spiegel steeds dat zij dat was, maar na een aantal jaar was de spiegel het beu, hij merkte op dat Sneeuwwitje veel mooier was. De nieuwe koningin was witheet, ze duldde geen concurrentie.
Ze ontbood de koninklijke jager die ervoor moest zorgen dat niet teveel everzwijnen de bossen kaal vraten. Ze beval de jager de prinses mee te nemen en per ongeluk expres dood te schieten.
De jager boog, maar was echt niet van plan dat lieve meisje dood te schieten. Hij nam haar mee naar het grote woud, daar woonde een stam van kleine mensen. Die hadden zich verenigd omdat ze teveel weggejaagd werden. Ze hadden een grote boerderij waar alles aangepast was aan hun lengte. Sommigen werkten in een circus, die waren soms maanden weg, maar een kleine groep bleef altijd bij de boerderij. Ze verbouwden hun eigen groenten en fruit en hadden kippen, geiten, en zelfs een koe. Ze hadden een oude terreinwagen waarmee ze naar de markt gingen om hun waren te verkopen. De jager vertelde van zijn opdracht en vroeg of Sneeuwwitje bij hen kon wonen. De kleine mensen namen het meisje in hun midden op en zwoeren dat ze veilig zou zijn. Sneeuwwitje keek haar ogen uit en sprong rond tussen de kippen. Ze vond het prachtig en een tijdlang ging alles goed.
Maar de gemene koningin vroeg op een keer weer aan de toverspiegel wie het mooiste was. De spiegel zuchtte en zei verveeld dat ze best mooi was maar dat Sneeuwwitje bij de kleine mensen véél mooier was.
Woedend ging de koningin op weg, ze had zich verkleed als koopvrouw en op haar paard reed ze het bos in. Daar bond ze het paard aan een boom en ging te voet verder. Bij de boerderij gekomen klopte ze op de deur. Toevallig waren de kleine mensen die dag naar de markt. Sneeuwwitje was alleen en deed nietsvermoedend de deur open. Ze fronste bij het zien van de koopvrouw, ze had zo`n bekend gezicht. Ineens had ze de spiegel in de gaten die tussen de kleren van de vrouw zat. Snel wilde ze de deur dichtgooien, maar haar gemene stiefmoeder zette haar voet tussen de deur. Ze pakte een sjaal en draaide die om Sneeuwwitjes nek. De spiegel keek vol afschuw toe hoe het meisje op de grond viel. Hij kon niets doen, maar omdat het een toverspiegel was wel een sein geven. Hij ving een zonnestraal op en weerkaatste die het bos in dwars door de ruit van de terreinwagen. Daar werd meteen plankgas gegeven, gelukkig waren de kleine mensen al op weg naar huis toen ze het vreemde signaal kregen. Ze haastten zich en zagen het meisje op de grond liggen terwijl een vrouw wegrende. Een van hen ging erachteraan en zag het paard aan de boom vastgebonden staan. Hij floot op een speciale manier en toen de vrouw het paard losmaakte en in het zadel wilde springen schopte het paard met allebei zijn hoeven recht in haar gezicht. Ze begon hevig te bloeden en klom desondanks op het paard. Toen ze terug in het paleis was en de dokter belde kon hij niets anders doen dan haar wonden verbinden. Ze heelden maar ze werd zo lelijk dat iedere keer de spiegel riep als hij haar zag dat ze de allerlelijkste vrouw in het hele rijk was. Omdat het een toverspiegel was kon ze hem niet kapot gooien.

Intussen lag Sneeuwwitje in coma bij de kleine mensen die treurden en al hun geld staken in geneeswijzen. Maar op een dag kwam de koninklijke jager aan, hij streelde haar wangen, zei dat zij het allermooiste meisje was wat hij ooit had gezien en of ze alsjeblieft wakker wilde worden. Zijn tranen vielen op haar wangen, ineens knipperde ze met haar ogen ging verbaasd zitten en keek de jager aan die vol liefde terug keek,
Ze gingen naar de koning die spijt had omdat hij het zo druk met regeren had gehad en niets gemerkt had. Maar ja dat is een beetje mannen eigen. Hij probeerde alles goed te maken.
De gemene stiefmoeder sleet haar dagen in een achteraf kamertje waar ze dagelijks tegen de spiegel brabbelde dat ze toch echt de mooiste was!

Een jaar later trouwde Sneeuwwitje met haar jager, alle kleine mensen kwamen op de bruiloft en in het hele land was feest. De koning deed afstand van de troon ten behoeve van zijn dochter en haar man en ging kippen fokken.
En Sneeuwwitje en haar jager regeerden nog lang en gelukkig tot tevredenheid van het volk.


_________________
Altijd blijven lachen

[Boukje]

Tsja Hoogmoed komt voor de val maar van dit gezegde zal de stiefmoeder waarschijnlijk nooit gehoord hebben .
Een prachtig sprookje Anky , 'k heb het weer met plezier gelezen .
_________________
Het prettige van de toekomst is, dat het met één dag tegelijk komt.

[Anky]

Dank je wel Boukje!
_________________
Altijd blijven lachen

[Annie464646]

Goh Anky toch ik had sprookje bijna gemist, maar zoals altijd heb ik weer genoten , dank, dank ,dank

[Anky]

Fijn Annie, dat je het toch nog gevonden hebt!
Dank je voor het compliment!
_________________
Altijd blijven lachen

[Conny48]

Mooie versie van Sneeuwwitje!!!
_________________
Nemen vult de hand,geven vult het hart.

[Anky]

Dank je Conny..
_________________
Altijd blijven lachen

[Anky]

HET MEISJE MET DE DRIE WENSEN door Anky

Er was eens een meisje in een land waar een grote oorlog woedde. Ze woonde in een plaats die bijna alleen nog maar bestond uit ruïnes, zoveel keer was het gebombardeerd. Ouders waren hun kinderen kwijt en kinderen misten hun ouders. Het merendeel van de bevolking was gevlucht. Er waren nog maar weinig mensen over. Het meisje had haar toevlucht gezocht in een schuilkelder, daar had ze het bewoonbaar gemaakt voor zover dat mogelijk was. Maar de winter kwam eraan en er was geen verwarming. Ze had zoveel mogelijk dekens en dekbedden verzameld. Ze wilde niet weg want hier lagen de herinneringen aan alle mensen waar ze van hield.
Iedere ochtend ging ze op pad om eten te zoeken, elke keer vond ze genoeg om in leven te blijven. Vooral blikjes nam ze altijd mee, soms zat er geen papier meer omheen. Dan was het een verrassing wat erin zat. Op een avond had ze een blik ananas opengemaakt en helemaal leeggegeten. Ze ging liggen in haar nestje om te gaan slapen toen er ineens een wezen naar beneden zweefde. Verrast keek ze ernaar en vroeg nieuwsgierig: “Ben jij een elfje of een engeltje?”
“Welnee zeg, “zei het wezen verontwaardigd. “Elfjes dwarrelen alleen maar, die hebben geen enkel nut. Engeltjes zijn er om bij mensen op de schouders te zitten om hen te behoeden voor ongelukken. Ik ben een Fee! Een Fee is iemand die wensen kan vervullen. Heb jij een wens? Vertel het maar.”
Het meisje dacht na. “Het wordt koud omdat het winter is geworden, ik zou wel een dikke donzen jas kunnen gebruiken.”
“Eitje,”zei de Fee. “Nog meer? Je mag 3 wensen doen.”
“Mmm... misschien ook een paar warme winterlaarzen? “ En heel zacht zei ze erachteraan.
“Ik zou ook wel een klein broertje willen hebben.” Ze dacht aan het jaar ervoor toen het kerstmis was en haar kleine broertje de lichtjes in de kerstboom zo prachtig vond, hij greep er kraaiend naar. Maar dat was een jaar geleden, nu was het weer bijna kerstmis maar er was geen klein broertje meer en ook geen kerstboom met lichtjes.
De Fee zei peinzend; “Jas en laarzen geen probleem, een klein broertje wordt moeilijker, maar ik zal kijken wat ik voor je kan doen.”
En in een flits was ze weg. Het meisje viel in slaap en de andere morgen dacht ze dat ze het allemaal gedroomd had. Maar toen zag ze de dikke donzen jas en de warme winterlaarzen staan. Verheugd trok ze ze aan, het paste precies. Ze ging naar buiten en zag dat de eerste sneeuwvlokken begonnen te vallen. Op zoek naar eten kwam ze niemand tegen, het leek wel of iedereen weg was uit de stad. Ze vond nog een paar blikken zonder etiket en een paar pakken sap. Ze nam alles mee naar haar schuilplaats. In het blik wat ze openmaakte zat tomatensoep, mmm... dat vond ze lekker. Ze had op een van haar strooptochten een campinggasstelletje gevonden en ook nog een paar gasflesjes. Ze was ijverig bezig de soep in een pannetje te gieten toen er een schaduw viel in de deuropening en ze een stem hoorde.
“Mag ik binnenkomen, het is zo koud buiten.”
Bovenaan het trapje naar haar kelder stond een jonge vrouw, met een hele dikke buik.
Het meisje kwam haastig overeind en hielp de vrouw het trapje af. Ze zei dat ze net soep aan het warmen was. Wilde ze ook een kop? Gretig zei de jonge vrouw dat ze dat graag wilde.
Ze vertelde dat ze ergens anders in een schuurtje had gezeten toen er ineens een soort elfje voor haar neus stond die zei dat ze hier heen moest gaan. Ze was haar hele familie kwijt, maar omdat ze ieder ogenblik kon bevallen durfde ze de reis ergens anders heen niet aan.
“Nee nee,”zei het meisje. “Elfjes zijn nutteloze dwarrels, het was een Fee. Kijk deze jas en laarzen heeft ze voor mij getoverd.”
Ze warmde de soep op en later maakte ze een bed op voor de vrouw. Ze lagen heel genoeglijk te praten voor ze in slaap vielen. Maar 'snachts kwam de baby, het ging gelukkig heel snel. Het meisje wist wat ze moest doen want toen haar broertje geboren werd had ze er met haar neus bovenop gestaan. Ze maakte water warm, scheurde een dekbedhoes aan stukken en deed wat ze kon om de jonge moeder te helpen.
Het was een jongetje en ze wikkelde hem warm in een grote dikke sjaal.
Ze wiegde de baby en het was net of haar broertje weer terug was. De Fee keek van een afstand goedkeurend toe. Ze had alledrie de wensen vervuld.

De andere dag kwam er een bus van het Rode Kruis, die waren ook al ingeseind door de Fee. Zij dachten dat het een kerstengel was.
“Nee nee.”zei het meisje, “engeltjes zitten alleen op schouders van mensen voor ze een ongeluk krijgen. Dit was een Fee!”
Ze namen de jonge moeder, de baby en het meisje mee naar het ziekenhuis in een onbelangrijk stadje waar niets van de oorlog te merken was.. Daar werden ze alledrie onderzocht en verzorgd.
Het was eerste kerstdag, het sneeuwde hard, maar het meisje was heel gelukkig met haar nieuwe familie.

Een jaar later vierden ze kerstmis met een boom met lichtjes en de kleine jongen greep er kraaiend naar. Ze had nu weer een klein broertje en een grote zus. Omdat alle persoonspapieren verloren waren geraakt werden ze ingeschreven als één gezin.
En ze vierden nog heel veel jaar kerstmis met zijn drieën.



_________________
Altijd blijven lachen

[Boukje]

Prachtig zoals je het oeroude kerstverhaal verweven hebt met de actualiteit van nu .
Zo'n Fee wens ik velen toe .
Het prachtige sprookje ontroerde me , dank voor het delen van dit sprookje .
Ik wens je hierbij , fijne kerstfagen en al het goede voor 2024 .
groet
Boukje
_________________
Het prettige van de toekomst is, dat het met één dag tegelijk komt.

[Anky]

Dank je wel Boukje!
Ik ben heel bij met je compliment.
Voor jou ook hele fijne feestdagen en een goed begin van 2023.
_________________
Altijd blijven lachen

[Conny48]

Wat een mooi en apart sprookje.
En actueel..ik hoop dat er af en toe een fee neerdaalt
in de oorlogsgebieden in de wereld om ook daar een klein
wonder te verrichten.
_________________
Nemen vult de hand,geven vult het hart.

[Anky]

DE KLEINE ZEEMEERMIN door Anky

Er was eens een kleine zeemeermin, ze woonde met haar ouders en broers en zussen op de bodem van de oceaan. Haar grootvader was koning Neptunes, hij was de baas van de zeeën. Als hij een boze bui had kon hij het vreselijk laten stormen. De kleine zeemeermin, ze heette Ranya, hield van storm, ze liet zich door de woeste stromen meegaan. Ze kon het snelste zwemmen van iedereen.
Ze was heel nieuwsgierig naar de Bovenwereld, daar woonden mensen. Ze leerde op school daar alles van, ja ook zeemeerminnen moeten naar school als ze jong zijn. Ze zat dikwijls te dromen, behalve als het over de Bovenwereld ging, zij woonde in de Benedenwereld. Wat zou ze ook graag benen hebben en boven een kijkje nemen, maar dat was ten strengste verboden voor haar.
Haar broers en zussen waren wel eens naar boven geweest, ze zeiden dat er niets aan was. Ze moesten goed uitkijken dat ze niet gezien werden en ze waarschuwden haar. Als ze gezien werd zouden ze jacht op haar maken en haar met een net vangen. Dan zouden ze haar in een aquarium tentoonstellen en drommen mensen zouden komen kijken en haar uitlachen om haar staart. Ze zouden proberen ook een meerman te vangen en dan die bij haar in het aquarium stoppen en hopen dat er kleintjes kwamen. Toen ze nog klein was begreep ze niet wat daarmee bedoeld was, maar later wel. De meermannen die ze kende waren allemaal dik en lelijk en hadden overal schubben. Brrr... ze moest er niet aan denken!
Op een avond hoorde ze haar broers praten over een cruiseschip wat boven hen voer. Wauw! Een cruiseschip, daar had ze wel eens plaatjes van gezien. Toen iedereen sliep liet ze zich uit het raam glijden, wat gemakkelijk ging, er zaten geen ruiten in en het kraakte ook niet door al dat water.
Pijlsnel zwom ze naar boven, ze zag een grote schaduw. Het cruiseschip! Bij een groot raam keek ze nieuwsgierig om het hoekje. Ze zag een dansvloer waar mensen dansten op de muziek van een band, ze hoorde vaag de muziek. Haar blik viel op een jongeman die met een meisje danste die wel wat op haar leek. Ze keek jaloers naar de benen van het meisje, ze had prachtige benen!
De muziek stopte en de mensen klapten. De jongeman keek naar het raam en een ogenblik hadden ze oogcontact. Ze voelde iets kriebelen in haar buik, toen dook ze verschrikt weg en zwom vliegensvlug naar beneden. Toen ze weer in bed lag liet de gebeurtenis weer voor haar geest voorbij komen. De jongeman had helderblauwe ogen en donkerblond krullend haar. Hij leek op iemand die ze een keer in een oude film had gezien, toen vond ze het al zo`n mooie man. Ineens herinnerde ze het zich weer, Robert Redford heette hij, ze wist het zeker!
De volgende avond zwom ze weer razendsnel naar boven. Het stormde het hevig, opa was zeker uit zijn hum, maar zij hield van storm. Bij hetzelfde raam gluurde ze naar binnen. De band speelde wel, met stevig verankerde instrumenten. Er werd niet gedanst, de vloer helde van de een naar de andere kant. Er zaten wel mensen in stoelen te luisteren. Ze speurde naar de jongeman, hij zat met zijn gezicht naar het raam alsof hij uitkeek naar haar. Ze drukte haar gezicht tegen de ruit om hem goed te zien.
Hij stond op en liep naar het raam, hij had het toch gisteren goed gezien. Een meisjesgezicht met zeegroene ogen en wuivend haar. Ze keken elkaar in de ogen en Ranya's hart bonsde. Ze zag hem naar boven lopen en uit het gezicht verdwijnen. Ze aarzelde even, toen zwom ze snel naar de oppervlakte. Ze was net op tijd om een kreet te horen en iemand over de reling zien vallen., Pijlsnel zwom ze naar de drenkeling toe en pakte hem onder zijn armen. Ze voerde hem weg van het schip en sleepte hem naar een klein eilandje. Gelukkig had ze met aardrijkskunde wel altijd goed opgelet.
Bedroefd keek ze naar zijn gezicht, hij zag lijkbleek en zijn ogen waren dicht. Ze wist wat ze moest doen, ook bij de EHBO lessen had ze goed opgelet. Wat hemels om mond-op-mond-beademing niet op een pop maar op een echt mens te beoefenen!
Zijn mooie blauwe ogen gingen open en keken in haar zeegroene ogen. Verward kwam hij overeind, maar Ranya was eigenlijk al te lang op het droge gebleven. Ze zwom vliegensvlug naar beneden regelrecht naar haar grootvader en vertelde hem alles eerlijk. Omdat zij zijn lievelingskleindochter was liet Neptunes de storm bedaren en zond een bericht naar het cruiseschip.
De kleine zeemeermin werd stiller en stiller de maanden erna, ze kon geen hap meer door haar keel krijgen. Haar grootvader kon het niet meer aanzien en nam haar mee naar de zeeheks. Alleen zij kon haar veranderen in een mens, wat eens in de paar honderd jaar gebeurde.
De zeeheks keek Ranya goed aan, ze zei dat ze bij hoge uitzondering aan haar wens zou voldoen. Alleen zou ze sterfelijk zijn, pijnen krijgen en nooit meer zeemeermin kunnen worden. De verandering was onherroepelijk. Begreep ze dat? De kleine zeemeermin knikte, omhelsde haar grootvader en keek met grote ogen vastberaden naar de zeeheks. Die prevelde haar formules en bezweringen. Ranya voelde een vreselijke pijn, of ze in tweeën gescheurd werd en verloor het bewustzijn.
Toen ze bijkwam keek ze in twee bezorgde blauwe ogen, het was haar droomprins!
Hij had maanden naar haar gezocht en was iedere keer weer op het eiland terechtgekomen waar ze hem naartoe had gesleept. Nu had hij haar eindelijk gevonden en hij liet haar nooit meer gaan!
Ze had prachtige benen gekregen vond ze zelf, al had hij haar staart net zo mooi gevonden.

Ze leefden nog lang en gelukkig, kregen twee dochters die konden zwemmen als zeemeerminnen. Ze zwommen het liefste als het stormde. Soms hoorde ze haar grootvader bulderen en dan glimlachte ze stilletjes.



_________________
Altijd blijven lachen

[Boukje]

En wederom heb ik genoten van het prachtige sprookje door jou geschreven , ik blijf het bewonderingswaardig vinden dat het je iedere keer maar weer lukt om er zo'n prachtig verhaal van te maken

Het zal een grote overgang geweest zijn voor de zeemeermin om vanuit de redelijk rustige beneden wereld in de turbulente bovenwereld te komen .
_________________
Het prettige van de toekomst is, dat het met één dag tegelijk komt.

[Anky]

Dank je wel Boukje!
Heel fijn dat je van mijn sprookjes geniet.
Tja, de zeemeermin had een keuze gemaakt.
En volgens mij had ze er geen spijt van.
_________________
Altijd blijven lachen

[Anky]

Er komt weer een sprookje aan.
Hou het in de gaten!
_________________
Altijd blijven lachen