Kletsforum

[Anky]

DE PRINSES OP DE ERWT door Anky

Er was eens een prins die het helemaal gehad had met het alleen zijn. Hij woonde in een groot kasteel met wel 100 kamers bij zijn ouders, de koning en koningin van Grootheideland. Hij zag zijn ouders niet zoveel omdat het kasteel zo groot was.
De prins had zijn eigen vertrekken met alles erop en eraan. Hij had een kamer waar één wand bestond uit een heel groot televisiescherm. Hij had de modernste computers, alle gadgets die er te krijgen waren. Hij was bezeten van spelletjes.

Ineens was hij het allemaal zat, hij wilde iemand die bij hem was, die met hem wilde wandelen, dansen, spelletjes doen, die alles met hem samen zou willen doen. Al die buigende lakeien, al die dienstmeisjes, hij had er genoeg van.
Hij vroeg audiëntie aan bij zijn ouders en zei dat hij een prinses wilde.
Zijn ouders stuurden meteen bedienden naar alle windstreken, op zoek naar prinsessen. Ze hadden al bijna de moed opgegeven dat de prins een levensgezellin zou willen. Hij was altijd met zijn computerspelletjes bezig.
Er kwamen prinsessen in alle soorten en maten, grote en kleine, dikke en dunne. Allemaal waren ze mooi met lang blond of lang zwart haar. Ze droegen allemaal een kroontje en waren prachtig gekleed De prins wierp één blik op hen en schudde verveeld zijn hoofd. Nee zijn droomprinses zat er niet bij.
Zijn ouders werden een beetje wanhopig, alle beschikbare prinsessen wees hij af. Ze vroegen of hij het niet wilde proberen met een van hen. Hij kon toch niet weten hoe ze waren als hij alleen maar een minuut keek?
Maar de prins schudde koppig het hoofd, nee er was niemand bij die hem aanstond.
Ten einde raad nodigden zijn ouders meisjes uit waarvan niet zeker was of ze wel prinsessen waren.
Weer kwamen er heel veel meisjes langs, de mooiste werden uitgenodigd.
De prins keek lusteloos de rijen langs, eigenlijk had hij er al weer genoeg van.
Ineens veerde hij op, er kwam een meisje binnen zoals hij nog nooit gezien had. Ze was slank, niet zo groot en had kort haar. Ze had een leuk jurkje aan tot op haar knieën, daardoor zag hij dat ze prachtige benen had.
Ze boog niet voor hem, maar liep naar hem toe. Fronsend bekeek ze zijn gezicht (de prins hield zijn adem in) Eigenlijk was ze alleen maar naar het paleis gekomen omdat ze nieuwsgierig was, hoe een echte prins eruit zou zien. Ze zag een jongeman met donkere krullen en warme ogen. Ze twijfelde over de kleur, bruin met iets van groen of grijs? Ze zag zijn mond die naar haar lachte, het leek of er een klein kuiltje in zijn wang kwam. Wat een lieve lach had deze prins, haar hart sloeg een tel over. Ze lachte ineens voluit naar hem terug. De prins keek naar haar in vervoering. Het meisje had een prachtige mond en schitterende blauwe ogen. Haar hele gezicht straalde toen ze lachte.
Ademloos pakte de prins haar hand en kuste die. Hij voerde haar mee naar zijn ouders en zei dat dit meisje voor hem de ware was.
Zijn ouders vonden dat ze eerst een proef af moest leggen of ze wel echt een prinses was waarop de prins protesteerde dat ze van hem een bloemenmeisje mocht zijn. Het meisje lachte naar hem en zei dat ze Fleur heette, wat móói, ze was écht een bloem. Zijn mooie Fleur!

Alle andere meisjes werden met een bos bloemen en een cadeaubon voor Blokker weggestuurd. Alleen Fleur mocht blijven en natuurlijk werd er van haar verwacht dat ze zou bleef logeren. De koningin had stiekem een erwt onder de dikke donzen matras gelegd. Een echte prinses zou die erwt voelen.
De prins was echter zo verliefd geworden dat hij haar vertelde wat zijn moeder gedaan had.
Fleur sliep die nacht als een roos in het prachtige bed. De prins lag de hele nacht wakker en draaide rusteloos om en om. De volgende morgen zei Fleur dat ze niet had kunnen slapen. Het was net of er een steen onder haar matras lag. Ondeugend knipoogde ze naar de prins die een zucht van verlichting slaakte. Zijn mooie Fleur was een echte prinses.

Ze trouwden samen, de erwt werd ingelijst in een gouden lijstje en kreeg een ereplaats in hun slaapkamer. Soms keek de prinses ernaar, wierp een blik op haar prins en had duidelijk een binnenpretje en ze leefden nog lang en gelukkig.


_________________
Altijd blijven lachen

[El58]

Mooi sprookje en slim het vertellen van de prins over de erwt onder haar matras .

[Annie464646]

Anky ik heb genoten een heel leuk verhaal, die bediende is bij mijn ook langs geweest, ik had te dikke benen dus af gekeurd

[Anky]

Wat jammer nou Annie dat je afgekeurd werd!
Hij heeft vast niet goed gekeken.
Maar je kreeg toch wel een bos bloemen en een bon van Blokker?
_________________
Altijd blijven lachen

[Anky]

Bedankt El!
_________________
Altijd blijven lachen

[Conny48]

Wow,jij hebt echt schrijverstalent Anky!
Bij Prins las ik steeds Print,dus ik werd er helemaal door gegrepen.

_________________
Nemen vult de hand,geven vult het hart.

[Anky]

Haha Conny, houden zo jouw eigen prins!
_________________
Altijd blijven lachen

[Anky]

DE KIKKERPRINS door Anky

Er was eens een beeldschone prinses Annabel.
Ze woonde in een prachtig kasteel aan de rand van het magische bos.
De prinses zat graag bij de vijver in de kasteeltuin en danste op het groene gras.
Ze had niets anders te doen en dansen vond ze heerlijk.
Dan danste ze met haar gouden balschoenen die in de zon schitterden en glansden.
Ze danste zo mooi dat alle dieren uit het bos ademloos vanuit de struiken toekeken.
Maar op een dag glipten de dansschoentjes van haar voeten en stuiterden 'tjoep" de vijver in. De prinses kon er niet bij. Ze barstte in snikken uit.
"KWAAAAAAK", hoorde ze opeens. Ze zag een lelijke dikke kikker.
"Als ik die balschoentjes voor je haal, wat is dan mijn beloning?"
"Oh alles!" zuchtte de prinses, "mijn parels, mijn juwelen, mijn kroontje..."
"Ik wil dat je me een beetje lief vindt. Dat ik van je bord mag eten, uit je gouden beker mag drinken en dat ik op je kussen mag slapen..."
"Dat beloof ik", zei de prinses. "Ga je nu de balschoentjes halen?"
Maar intussen dacht ze: wie denk je wel dat je bent, lelijke kikker!
PLONS! De kikker sprong al in de vijver. Even later kwam hij terug met de balschoentjes. De prinses slaakte een gilletje van blijdschap en rende er snel mee weg.
"Hé! En ik dan? Niet zo snel! Ik kan je niet bijhouden!", riep de kikker.
Maar prinses Annabel holde gewoon door.

Die avond zat de prinses met de koning en de koningin aan tafel koninklijk erwtensoep te eten. Hé! Er kwam iets de trap op: klets klats... klets klats... en: drup, drup, drup. 'Iets' klopte op de deur.
"Wat is dat?", vroeg de koning.
"Oh, het is de kikker maar", zei de prinses
"Kikker?", vroeg de koningin. De prinses vertelde het hele verhaal.
"En nou wil hij van mijn bord eten! Brrr! Ik moet er niet aan denken!"
"Wat je belooft, moet je ook doen", zei de koning streng. “Lakei! Laat de kikker binnenkomen."
Griezelend zag prinses Annabel dat de kikker gezellig van haar erwtensoep mee ging eten. Ze kon geen hap meer door haar keel krijgen!
"En nu wil ik op je kussen slapen!", zei de kikker.
"Nee!", gilde de prinses. "Hou je aan je belofte!", sprak de koning dreigend. Zuchtend liep de prinses naar boven naar haar slaapkamer. De kikker hupte achter haar aan en ging in haar stoel zitten. Ze lag nog maar net in bed of "tjoeps!", de kikker wipte op het kussen.
"Ga weg, engerd!"
"Ik zeg het tegen je vader hoor!", zei de kikker.
Toen werd de prinses razend. Ze pakte de kikker op en smeet hem zo ver mogelijk weg... Er gebeurde iets wonderbaarlijks. Ineens zat er niet een groene kikker, maar een knappe prins in haar kamer.
"Kun je nu wél een beetje lief voor me zijn?", vroeg hij vriendelijk. Hij vertelde haar, dat hij door een lelijke heks in een kikker was veranderd, en dat alleen de prinses de betovering kon verbreken. En dat had ze gedaan, gelukkig. De prinses keek de prins in zijn mooie groene ogen... en was in één klap dolverliefd.
Ze trouwden op een mooie dag in mei, kregen een paar kinderen en leefden nog lang en gelukkig.

En de gouden balschoentjes? Die werd gepoetst tot de vonken er vanaf vlogen en kreeg een ereplaats in het paleis!


_________________
Altijd blijven lachen

[El58]

Anky weer gelezen en mooi geschreven .
Als ik nu kikkers zie dan denk ik aan je sprookje

[Annie464646]

Anky wat een verademing, ik heb genoten, maak er maar gauw weer eentje het is fijn om te lezen, dank daarvoor
_________________
Je moet een mens accepteren zoals die is, en niet zoals hij moet zijn.

[Conny48]

Ah...een prins met groene ogen,wie zou er niet
smoor op worden??
_________________
Nemen vult de hand,geven vult het hart.

[Anky]

ASSEPOESTER door Anky

Er was eens een meisje, eigenlijk een prinses, maar dat wist ze zelf niet. Haar moeder was de koningin van Lombardije. Ze was in haar rijtuig aan het rijen toen er een staatsgreep in haar land plaats vond. Ze reed spoorslags door naar Nederland en vroeg meteen asiel aan, dat ging daar best gemakkelijk. Ze had wat kroonjuwelen meegenomen en samen met de verkoop van haar antieke rijtuig kocht ze een manege waar ze haar paarden onder kon brengen.
Ze ontmoette een vertegenwoordiger die zo mooi kon praten dat hij zelfs zakjes gebakken lucht kon verkopen. Ze trouwden op huwelijksvoorwaarden zodat de manege en de verkoop van de vertegenwoordiger strikt gescheiden bleven.

Helaas leefden ze niet lang en gelukkig, de koningin stierf in het kraambed na de geboorte van haar dochtertje. De diepbedroefde vertegenwoordiger stelde een zaakwaarnemer voor de manege aan. Een weduwe met een dochtertje van twee jaar, die tevens als huishoudster fungeerde en trok het land weer in. Na een jaar kwam hij weer terug, zag dat zijn dochter goed gedijde en trouwde op aandringen van de weduwe met haar. Daarna ging hij weer de hort op.

Het meisje Eline genaamd groeide voorspoedig op. Haar stiefzusje ontwikkelde zich tot een vervelend mormel die van haar moeder in alles haar zin kreeg.
Na een paar jaar kwam er bericht dat de vertegenwoordiger een fataal ongeluk had gekregen. De stiefmoeder bleef het beheer over de manege houden, maar zou alles op de 18e verjaardag van Elise aan haar moeten overdragen. Ze maakte het leven van het arme meisje zeer onaangenaam en probeerde overal geld uit te slaan zodat ze een aardig spaarpotje kreeg.

Op een dag kwam er een prins uit een naburig land op staatsbezoek. Hij was nog vrijgezel en volgens de geruchten op zoek naar een meisje waar hij mee kon trouwen. De stiefmoeder zag kans om via via een uitnodiging te krijgen voor het bal dat gegeven zou worden ter ere van de prins. Elise was ook uitgenodigd, maar daar ze geen mooie jurk had moest ze maar thuisblijven vond haar stiefmoeder. Die ging samen met haar dochter naar het bal. Elise had er ook weinig zin in, ze bleef wel bij de paarden.

Maar Elise had ook nog een tante waar ze niets van wist, een zus van haar moeder. Die was jaren op zoek geweest naar haar zus na de staatsgreep van hun land. Eindelijk had ze vernomen dat haar geliefde zus overleden was, maar een dochtertje had nagelaten. Dol van vreugde dat ze een nichtje had reisde tante Isabel naar Nederland. Ze kwam precies op tijd om haar nichtje te vinden op de avond van het bal.
Aangezien tante Isabel heel goed was in regelen stond er in een mum van tijd de antieke koets voor de deur, dezelfde paarden gingen ervoor en Isabel regelde een prachtige baljurk en deed zelf het haar van haar nichtje. Een paar zilveren schoentjes completeerden het uiterlijk van Elise. Maar tante Isabel zei dat ze moest zorgen precies 12 uur thuis te zijn. De koets was niet langer beschikbaar, anders moest ze een boete van 5000 euro betalen en dat ging boven haar budget.

Elise had een heerlijke avond, ze vond de prins echt een stuk. Hij danste heel veel met haar en probeerde haar te ontfutselen waar ze woonde. Ineens zag ze dat het bijna 12 uur was, ze rende de balzaal uit, struikelde op de trap over haar lange jurk en hinkte op één schoen verder. Gelukkig stond het rijtuig klaar en precies toen de klok 12 sloeg was ze thuis.
Niet veel later kwam de stiefmoeder en de stiefzus thuis en ze praatten honderduit over het geweldige bal en knappe prins. Elise moest stiekem lachen want ze hadden haar echt niet herkend.
De volgende morgen echter kwam tante Isabel op bezoek met de prins in haar kielzog. Ze had hem alles verteld, ook dat haar nichtje een echte prinses was. De prins had het verloren zilveren schoentje bij zich en toen hij het aan Elise’s voet schoof herkende hij meteen het mooie meisje waar hij zoveel mee gedanst had.

De stiefmoeder en haar dochter werden het huis uitgezet. Tante Isabel nam de manege voorlopig voor haar rekening en Elise ging met de prins op bezoek bij zijn ouders. Ze konden het meteen goed met elkaar vinden en na verloop van tijd trouwde Elise met de prins. Tante Isabel vond het werken met de paarden zo heerlijk dat ze er bleef en haar familie liet overkomen. Elise kwam nog heel dikwijls met haar prins op bezoek en na verloop van tijd kwam er een klein prinsesje bij.
En ze leefden nog lang en gelukkig met elkaar.


_________________
Altijd blijven lachen

[El58]

Wat heb je dit sprookje in een goed originele manier geschreven . Knap gedaan

[Conny48]

Mooi sprookje weer Anky!
_________________
Nemen vult de hand,geven vult het hart.

[Annie464646]

Anky, je verbaas me elke keer weer, op naar het volgende sprooje ik wacht in spanning af
_________________
Je moet een mens accepteren zoals die is, en niet zoals hij moet zijn.