Inner peace

Geplaatst: 2 Jul 2009 17:02:19

Allen die auto rijden en de radio aanzetten, hebben, in ieder geval vroeger, herhaaldelijk ervaren dat wanneer ze bv naar het nieuws of muziek luisteren en een tunnel inrijden de radio plotseling ophoudt. Rijden ze verder, dan zal aan het einde van de tunnel de radio weer gaan spelen.
Laten we ons nu voorstellen, dat we dat nooit ervaren hebben, en we nu voor het eerst een tunnel inrijden. Midden in de tunnel ontdekken we dat de radio niet meer werkt. We stoppen om de antenne van de radio na te kijken en we roepen er een deskundige bij. Deze haalt vervolgens de radio uit elkaar en onderzoekt verder om te kijken of er draadjes of zoiets versleten zijn, maar zelfs een deskundige kan de radio niet maken.

Dan komt er iemand langs die zegt: 'Je hoeft alleen maar de tunnel uit te rijden, want je radio is waarschijnlijk helemaal niet kapot. De radio is heel maar je zit in de tunnel, in een materiedruk die geen licht- en radiogolven toelaat en dus stopt de radio met spelen'. We stappen in de auto en rijden ongelovig verder, de tunnel uit. En als we de tunnel uitrijden begint plotseling de radio weer te spelen.
Dit is vergelijkbaar met wat ons als mens gebeurt, als wij in ons leven psychisch in een 'vernauwing' van bewustzijn komen. We voelen ons op dat moment afgesloten van de omringende wereld, we voelen ons niet meer vrij, we zijn als het ware in een bewustzijnsvernauwing, een tunnel, terechtgekomen.

Perizonius

Een depressie is als een psychische tunnel, waarin we ons afgescheiden voelen van de levensbron en de straling daarvan. Dit verschijnsel doet zich ook voor als we overspannen zijn of als we in een bepaalde situatie terechtkomen waarin we geen oplossing meer zien. Het gevolg is dat onze zintuigen niet meer helder kunnen opnemen, waardoor de verwarring groter wordt.
Als wij in zo'n depressie gevangen zijn geraakt, en in die bewustzijnsvernauwing langer blijven zitten, krijgen we hoofdpijn, buikpijn, rugpijn, meestal geeft ??n van onze fysiek zwakke punten als eerste signalen. Maandenlang kunnen we in zo'n tunnelbewustzijn zitten en onze levenskrachten worden steeds zwakker. Deskundigen, doktoren, kunnen ons niet meer hekpen, net zo min als de radio gerepareerd kan worden, zolang wij in de tunnel van vernauwd bewustzijn blijven zitten.

En dan gebeurt ons iets onverwachts of er komt iemand, die licht werpt op de oorzaak waardoor we in dat tunnelbewustzijn terecht zijn gekomen. Het kan ons innerlijke wezen zijn dat ons tot inzicht laat komen, maar ook een persoon die 'toevallig' op onze levensweg komt.
Die onverwachte gebeurtenis of die persoon staat, als het ware aan het eind van de donkere tunnel waar het licht is en geeft ons een hand en loodst ons de tunnel uit, zodat wij ons van binnenuit weer bevrijd voelen. We kunnen opnieuw frisse lucht inademen en de vreugde van het leven weer door ons heen voelen stromen. We ondergaan op zo'n moment een totale bewustzijnsverandering, en voelen ons daardoor beter. De gevolgen van zo'n tunnelbewustzijn kunnen op het fysieke vlak nog tijd nodig hebben om te herstellen, maar de bewustzijnsvernauwing die de oorzaak van onze ziekte was, is verdwenen.

Perizonius

Geplaatst: 2 Jul 2009 17:02:19

Geplaatst: 4 Jul 2009 15:19:04

levenskunst:

Is leven een kunst? We leven toch omdat we leven?
Ja, dat doen we onbewust, maar levenskunst is de kunst het leven bewust te leven. Bewust leven vraagt om bewustwording van ons innerlijke wezen en vervolgens om het inschakelen van dat bewustzijn in ons dagelijks leven. Door die inschakeling kunnen we ons ook bewust gaan worden van ons levensdoel, dat ons bij de geboorte is meegegeven ter verwerkelijking in dit leven. Het gaat erom niet automatisch, maar bewust te leren leven, waardoor we door 'het leven' geleid zullen worden.

Levenskunst is moeilijk grijpbaar en lastig vast te leggen.
Allereerst is levenskunst de kunst in ons dagelijks leven uitdrukking te leren geven aan ons innerlijk wezen. En daardoor wordt levenskunst ook een ontmoetingskunst met het wezen van anderen in de zichtbare wereld.
Naarmate we dat vermogen verwerven, zullen we overal waar we gaan, onze levensatmosfeer met ons meedragen. En die atmosfeer kan het gemoed van wie daar ontvankelijk voor is ontmoeten en het gemoed voor wie dat niet is, tijdelijk opheffen uit het bewustzijn van afgescheidenheid, van de uiterlijke wereld alleen.

Perizonius

De ware geest is vrij en blij,
als vogels in de lucht.
Door vleugels vrij van zwaartekracht,
gedragen in hun vlucht.

Waak over de vleugels van je geest,
door bewust te leven.
Dan zal, wat ook op aard gebeurd,
je vreugd zijn gebleven.

De ware geest
dat is, als het waarnemend en deelnemend zelf
onderscheiden een zijn en het leven van de mens een
voortgaand dienend-doen is geworden.

Vrij van zwaartekracht
dat is, zonder ego-conditionering,
zonder identificatie en bewustzijnsvernauwing.
Bewust te leven
dat is, niet uitgaande van onze werkelijkheid alleen,
maar alle werkelijkheden insluitend van alles wat leeft.

Je vreugde is gebleven
dan is er sprake van een duurzaam geluksgevoel,
ondanks alle moeilijkheden,
en dat is levenskunst.

Perizonius

Geplaatst: 8 Jul 2009 19:49:37

niemandsland,

Als we ontdekken dat we onbewust bezet zijn door levensmoeilijkheden, lichamelijke problemen, berichten of verleidingen, waardoor we ons niet door ons innerlijke wezen laten leiden, is het eerste wat we kunnen doen om die bezetting op te lossen, met blanke waarneming naar onszelf te kijken. We zijn dan getuige van onszelf.
Dat bewust worden is nodig omdat het afgescheiden deelnemend ik een hoofdbestanddeel van ons ego is, in tegenstelling tot het blank waarnemend ik dat vanuit ons innerlijke wezen waarneemt. Ons ego dat zeer kwetsbaar is, trekt zich onnodig van alles aan, omdat het zich doorlopend bij alles persoonlijk betrokken voelt. Het reageert dienovereenkomstig en doet dat automatisch.

Het blanke waarnemen is dat deel van ons bewust-zijn dat als een getuige gadeslaat en scheppende en transformerende kracht bezit zodra het zelfstandig wordt door los te komen van het deelnemend-ik. In tegenstelling tot het deelnemende ik is het blank waarnemen zonder oordeel, zonder kritiek, zonder verwachting of verlangen en steeds in het nu.
Met onvermengd blank waarnemen hebben wij de vrijheid met hart en verstand te kiezen, waarbij we ons wel of niet betrokken willen voelen. Hoe krachtig de be?nvloeding van suggesties en sferen uit de omringende wereld ook op ons afkomt, in het niemandsland verliezen de suggesties hun hypnotische invloed. Tegenover het blanke waarnemen hebben ze hun kracht verloren.

Perizonius

Ons bewustzijn verdeelt zich bij een gebeurtenis onbewust in een waarnemend deel via de rechterhersenhelft en een deelnemend deel via de linkerhersenhelft. Beide hersenhelften bestrijken ieder een andere dimensie van bewustzijn. De linkerhersenhelft is gericht op de uiterlijke wereld, de rechterhersenhelft is gericht op ontvangst vanuit ons innerlijke wezen.
Door bv naar klanken van sfeerrijke muziek te luisteren gaat spontaan bij veel mensen de rechterhersenhelft open, waardoor ons innerlijke gevoel gestimuleerd wordt. Deze hersenhelft heeft een gevoelige ontvangst voor schoonheid, kunst, harmonische muziek en werkt in beelden en symbolen. Tevens heeft deze rechterhersenhelft een scheppend vermogen, is de ontvanger van intu?tie en inspiratie en stimuleert ons geluksgevoel. Samen vormen beide ontwikkelde hersenhelften de belangrijkste functie voor de ontwikkeling en uiting van ons innerlijke wezen in de wereld.

Bij de geboorte van een kind ontwikkelt zich de activiteit van het waarnemende deel van de rechterhersenhelft het allereerst. De baby die in een staat van onschuld der onwetendheid verkeert, neemt waar zonder zichzelf erbij betrokken te voelen, getuige de zuiverheid, de openheid, de onbevangenheid en het vertrouwen dat de baby onbewust bij zich draagt. In een volgende fase ontwikkelt zich de linkerhersenhelft, het vormgevende of deelnemende deel.
Gedurende de opvoeding krijgt, afhankelijk van het bewustzijn van de opvoeders, het kind doorgaans te veel aangereikt voor ontwikkeling van alleen de linkerhersenhelft. Het kind doet kennis op van de dingen die aangereikt worden en leert gewoonten en reactiepatronen aan, waardoor het gevormd wordt.

Perizonius

Maar helaas niet zoals de bedoeling van de schepper is om samen met het waarnemende deel een functie te worden in dienst van het eigen wezen, maar geheel los daarvan, meestal alleen als uitdrukking en functie van de omringende wereld, de familie, de groep, de kerk, de samenleving. Er wordt zelden rekening gehouden met het innerlijke wezen van het kind. Het kind wordt zich meer en meer alleen bewust van het deelnemende en betrokken deel, waardoor het van nature blank waarnemende deel verwaarloosd wordt.
Het blanke waarnemen is bij het kind, na overvleugeld en ontkracht te zijn, in diepe slaap gevallen en zolang het blijft slapen mist het kind het verlangen en het vermogen tot een 'ken je zelf' te komen. Door het ontbreken van zelfkennis mist het opgroeiende kind of de volwassen wordende mens zelfvertrouwen, vrijheid en onafhankelijkheid.

Als bij het begeleiden en de opvoeding van het kind zowel het blanke waarnemen als het betrokken zijn, evenwichtig geactiveerd worden, waardoor aan de zelfkennis van het kind voldoende aandacht wordt besteed, kan de linkerhersenhelft mede uitdrukking en vorm gaan geven aan de diepere gevoelens die het in de rechterhersenhelft ontvangt. Op deze wijze kinderen begeleiden, zal tegelijkertijd onszelf activeren in onze bewustzijnsontwikkeling.
Maar helaas worden er veel kinderen opgevoed en gevormd door: 'je mag dit niet, je moet dat zus of zo doen, gedraag je netjes', en meer van dat soort 'moeten', vaak zonder verdere uitleg van hoe of waarom, waardoor hetgeen gebeurt en waar het kind zich bij betrokken voelt los van elkaar blijven staan. De werkelijkheid van het kind speelt zich dan af in het deelnemende deel van het bewustzijn, zoals onze verstandelijke vermogens als taal, lezen, schrijven, logica en analyse die wij dmv de linkerhersenhelft ontwikkelen en het kind ontleent hieraan zijn zelfvertrouwen.

Perizonius

Het niemandsland gaat pas opnieuw een rol spelen in ons leven als we weer van blank waarnemen bewust zijn geworden, op grond waarvan het zich heeft losgemaakt van onze betrokkenheid. Hierdoor komt dan de dimensie van ons innerlijke wezen opnieuw in ons tot leven.
Onze blanke waarneming registreert alle gebeurtenissen, zonder dat wij er ons dus zelf bij betrokken voelen. Maar zolang het waarnemen zich nog niet blank heeft losgemaakt, speelt het afgescheiden ego-bewustzijn de hoofdrol in ons leven.
Deze ego-werkelijkheid is bij niemand gelijk, vandaar de vele verschillende waardeoordelen, kritieken en zienswijzen. Waar we niet bewust van zijn kan ons parten spelen en ons er een speelbal van maken, terwijl we, als wij er bewust van zijn iets kan veranderen. In het bijzonder als we in nood verkeren kan het blank waarnemend deel van het bewust-zijn als reddingsgordel ontwaken.
Waarom?

Een noodtoestand kan gezien worden als een 'creatief moment' en kan herschepping of vernieuwing teweeg brengen van onze wijze van leven. Een noodsituatie kan een snellere opening van het innerlijke weten bewerkstelligen. Het is een situatie waarin we tijdelijk geen uitweg zien en we een gevoel krijgen alsof we in een doodlopende straat terechtgekomen zijn, ons normale denken kan ons niet meer verder helpen. Ons gevoel raakt beklemd.
Op de bodem van onze wanhoop gekomen, kunnen we alleen nog maar stil worden. Op zo'n moment lijkt het alsof er iets naar ons kijkt. Hetgeen wij op dat moment ervaren komt van het waarnemende deel van ons bewust-zijn dat een functie is in dienst van ons 'ik Ben', ons innerlijke wezen dat nimmer betrokken raakt bij wat dan ook, omdat het op zichzelf vrij is. Dit is de innerlijke Bron van onze levenskracht.

Perizonius

Geplaatst: 9 Jul 2009 15:46:03

Ons ego is een rol die we onbewust spelen, een persoonlijkheidsrol waarmee we ons zodanig ge?dentificeerd hebben dat wij het gevoel hebben, en ervan uitgaan, dat wij dat zelf zijn doordat wij ons ik-gevoel aan onze ego-werkelijkheid zijn gaan ontlenen. We denken dat we onszelf zijn, maar dat zijn we niet, we zijn ons ego.
Feitelijk is ons ego-bewustzijn van de materi?le wereld alleen, het is afgescheiden van het bewust-zjn van de innerlijke wereld en kent deze niet.
Het ego is opgebouwd door aangegroeid gedrag, uit reacties en gewoontegebruik van standpunten en overtuigingen waaruit oordelen, begeerten en hebzucht zijn ontstaan. Ons ego heeft niets van zichzelf en heeft geen eigen centrum.
Het ego bestaat dus in zichzelf niet, maar komt tot schijnbestaan of schijnleven, doordat het zich voortdurend laat opwekken door gebeurtenissen of dingen uit de ons omringende buitenwereld, waarop wij met ons ego reageren door erop in te gaan.
We hebben onze vrije wil eigenlijk door ons ego gevangen laten zetten door ons alleen afhankelijk op te stellen tav de uiterlijke materi?le wereld.

De ego-werkelijkheid bestaat uit een grote verzameling van egocentrische ikken die rusten op standpunten en reactiepatronen en voortkomen uit identificatie met gemoedsstemmingen, gevoelens en emoties.
Alle verslavingen, zoals aan televisie-kijken, roken, alcohol en drugs, geld, seks enz. voeden de ego-werkelijkheid en maken ons gevoel te bestaan, ons leefgevoel, er meer van afhankelijk.
Een aanval op ons ego doet ons daarom pijn, beledigt ons of maakt ons boos en verwekt een lichtere tot zwaardere reactie, om de pijn te verzachten en ons ego te verdedigen. Verlies van ons ego wordt gevoeld als verlies van ons leven.

Perizonius

Als ??n van de vele ikken van onze ego-werkelijkheid belangstelling krijgt voor de innerlijke wereld, gaat het ego naast andere dingen ook aan zogenaamd spiritueel werk beginnen, bv door het bijwonen van bijeenkomsten, lezen van boeken en dergelijke. Als dat gevoel groeit, komt er een tijd dat het ego ons innerlijke wezen wil leren kennen.
Wetenschap en kennis waarop ons ego rust zijn voornamelijk op standpunten opgebouwd, maar het spirituele dat over 'het leven', liefde en wijsheid gaat is geen standpunt en kan dus ook niet vanuit een standpunt benaderd worden. Het ego kent liefde alleen uit eigenbelang.

Tenzij er bewust-zijn komt van het bestaan van de innerlijke wereld blijft het ego hoogtij vieren. Alle studies, oefeningen en meditaties van ons ego, met het doel een verbinding met ons innerlijke wezen te bereiken, hebben dan ook weinig zin. Want ten eerste zijn we al verbonden met ons innerlijke wezen, zij het onbewust, en ten tweede kunnen standpunten die in het verleden zijn ontstaan zich nooit met het leven in het nu verbinden.

Perizonius

Als het ons gegeven wordt te ontdekken dat het de schijnwerkelijkheid van ons ego is, die als een dam staat tussen onze ziel in de innerlijke wereld en de expressie ervan in de materi?le wereld, waardoor het samenspel wordt geblokkeerd, wat kunnen wij dan doen om die blokkade te doorbreken?
We kunnen die blokkade doorbreken door af en toe tijdens een gevoel, gedachte of daad naar onszelf te kijken alsof we een ander zijn, die ons blank waarneemt. Met blank waarnemen wordt bedoeld uitdrukkelijk zonder enige vorm van afkeuring, kritiek of oordeel over onszelf, waarnemen.
Zoals een gevangene zich niet kan bevrijden zonder hulp van buitenaf en duisternis zichzelf niet kan verlichten, zo kan ook het ego zich niet dmv het ego bevrijden. Daarom moeten we, alsof we een ander zijn, bewust naar onszelf leren kijken.

In de wereld wordt niet geweten dat we in ons ego gevangen zitten en dat bepaalt de staat waarin onze huidige maatschappelijke beschaving verkeert. Pas als we innerlijk weten dat we uiterlijk gevangen zitten, willen we bevrijd worden. Dat weten kent nl het verschil tussen wel en niet gevangen zitten.
Het ego dat ervan uitgaat dat er niets anders bestaat dan de uiterlijke wereld, vecht daarom eigenlijk terecht met alle middelen die bestaan om niet ten onder te gaan.

Perizonius

Geplaatst: 13 Jul 2009 07:35:12

Het bestaan van pijn en de angst ervoor, helpt ons verantwoordelijk te blijven voor onze daden, want het houdt ons bewustzijn wakker voor de gevolgen ervan en dwingt ons vooruit te zien. Als zodanig speelt pijn een positieve rol in het bewustwordingsproces van ons innerlijke wezen.
Pijn als zodanig is misschien het laatste redmiddel dat voorkomen kan dat de mens ten onder gaat. Pijn is een onmisbaar middel om ons bewust te maken van de gevolgen van ons doen en laten. Want het bestaan van pijn stelt in vele gevallen een grens aan de overgave aan onze onbeteugelde wensen en verlangens en aan onze hebzucht, verlangen naar macht en alle andere ego?stische gedragingen.
Onder pijn moeten we niet alleen fysieke pijn verstaan, maar ook andere vormen, zoals emotionele pijn, psychische pijn, schuldgevoelens en de angst voor pijn, angst voor liefde, voor verlies van vriendschap, angst voor straf, angst voor de dood, angst voor alles wat pijn kan doen.

Pijn kan een waarschuwing zijn die de weg wijst om de oorzaak van een innerlijk conflict te vinden. Bv als ons ego ons leven te sterk bestuurt, in plaats van ons innerlijke wezen. Bovendien kan de pijn op vele vlakken een natuurlijke ingebouwde wegwijzer zijn, om ons te leren tot een nieuwe levenswijze te komen, een levenswijze waarin veel onnodige pijn voorkomen kan worden, voor onszelf en voor onze medemens.
Het nut van pijn is tevens, dat we bereid zijn, soms tegen onze zin in, iets na te laten of ermee te stoppen, omdat we ervaren hebben dat ermee doorgaan pijn veroorzaakt. Op deze wijze werkt pijn als een stoplicht voor ons.
Pijn is tot nu toe een onmisbaar signaal voor ons als mens om te leren luisteren naar onszelf en de medemens. In dat geval kan van werken aan de ontplooiing van ons innerlijke wezen een genezende pijnstillende werking uitgaan, maar dat vraagt om bewuste ontvankelijkheid in ons dagelijks doen en laten, voor de tegenwoordigheid en invloed van de presence.

Perizonius

Geplaatst: 14 Jul 2009 14:06:41

Het duurzame ik

De vervulling van ons levensdoel ligt in de fysieke verwerkelijking van ons innerlijke wezen door bewust te worden en loslaten van ons ego-bewustzijn
De weg van levenskunst daarnaar toe vraagt om bewustwording van de innerlijke wereld en onze ziel. Voor het ontwaken daarvan is het nodig dat we met ons hart leren mee te leven.
Mensen die Verbinding gemaakt hebben ontwikkelen zo steeds meer een harmonisch en evenwichtig gemoed dat beide werelden, de innerlijke en de uiterlijke, samen omvat. Daarentegen speelt de mens die van geen Verbinding bewust is de rol van zijn afgescheiden ego-bewustzijn.

Ons ego of afgescheiden zelfbewustzijn dat geen centrum heeft waar het van uitgaat, heeft vele gemoedsstemmingen met toegangsdeuren naar de vele 'ikken' die we hebben. Onder gemoedsstemming wil ik hier een gevoel verstaan, dat op een moment alles bepaalt waarmee wij ons identificeren en dat voor ons dan de werkelijkheid is.
Die toegangsdeuren bestaan uit onze ontvankelijkheid voor de aantrekkingskracht van invloeden en suggesties, die door de zintuigen worden aangereikt en waarop automatisch wordt gereageerd. Dmv levenskunst kunnen we leren ons van deze aantrekkingskrachten bewust te worden.

Ieder 'ik' heeft een eigen deurtje tot zo'n gemoedsstemming. Zolang die stemming blijft, kan deze tot bepaalde gedachten, daden en zelfs doelen leiden. Op het uiterlijk levensvlak hebben wij derhalve voortdurend wisselende ikken, die tijdelijk geleid worden door de stemming waarin we verkeren.
Dat we dat niet weten, en denken dat we steeds een en dezelfde ik zijn, zij het met soms tegengestelde stemmingen, komt doordat wij het tot gewoonte gemaakt hebben ons ik steeds met welke gemoedsstemming dan ook te identificeren. Hierdoor maakt onze gemoedsstemming in feite telkens weer onze werkelijkheid uit. En dat blijft zo, zolang er van het binnenvlak uit geen duurzaam-ik op het uiterlijke vlak tot ontstaan komt, dat in verbinding staat met de innerlijke wereld en dat met het bestaan daarvan rekening begint te houden. Het wordt duurzaam genoemd omdat het tegenover de andere ikken niet wisselt en een vaste plaats inneemt.

Wanneer door aanhoudende aspiratie naar leiding en verlichting zo'n duurzaam-ik bij ons ontstaat, zal daaraan de wijsheid gegeven worden om ons tot begrip te brengen. Zo kunnen de boodschappen en impulsen van ons innerlijke wezen doorgegeven worden. Zo begint het doorgeven van lering, verlichting en leiding. Ons dagelijks leven zal daar in het begin nog niet echt ontvankelijk voor zijn maar we voelen dat het waardevol is. Maar uiteindelijk kunnen we ons in deze Verbinding waarlijk op eenwording gaan richten.

Perizonius

Geplaatst: 15 Jul 2009 13:50:35

ontmaskering.

We zijn nu misschien tot het inzicht gekomen van de noodzaak ons ego te ontmaskeren, maar laat het ons duidelijk zijn dat het ego geen einde kan maken aan zichzelf. De weg die kan leiden tot ontmaskering van ons ego vraagt van ons, oprecht en bereid te zijn in onszelf. We dienen dan ook tot een andere levenshouding te komen, die we meestal zoeken in een of andere spirituele richting.
Het doel van spiritueel gericht zijn is te komen tot geestelijke en stoffelijke eenwording. Wij hebben ontdekt dat er meer wegen naar eenwording leiden, en hebben een weg gekozen die ons het meeste aanspreekt. Daarover filosoferen, denken en lezen wij. We volgen studies en doen oefeningen om 'een' te worden en stoppen hier vaak veel tijd en geld in.

Maar wij realiseren ons niet, dat we daar geen eenwording mee bereiken. We denken eenwording nog zelf voor elkaar te moeten krijgen, maar alle werk aan eenwording is energie en tijdverlies, omdat wij vanuit de schepping al 'een' zijn, we zijn ons daar echter niet bewust van. Het gaat erom ons bewust te worden van de bestaande eenheid. Dat wij anders denken komt doordat we ons er niet van bewust zijn dat ons innerlijke wezen door de illusie van de werkelijkheid van ons ego voor ons verborgen wordt gehouden, zoals een wolk die voor de zon hangt. Dit betekent dat wij niet eerder aan het echte werk kunnen beginnen voordat we doorzien en doorgrond hebben, dat wij ons ik-gevoel ten onrechte ontlenen aan onze ego-werkelijkheid waarmee we ons identificeren.

Als wij eenmaal tot de ontdekking komen - doordat er een diepe ervaring van tijdloze stilte over ons komt, die het bestaan onthult van ons innerlijke wezen - dan en niet eerder, kunnen wij aan de bewuste verwerkelijking van ons gevoel van eenwording beginnen. Wij worden ons ervan bewust dat ons innerlijke wezen, dichterlijk gesproken, als de rijpe bloemknop van een lotus is, die pas dan in ons uiterlijke leven tot volle bloei kan komen als ons ego tot niet bestaan is gekomen.
Om dat te kunnen bereiken moeten we kizen voor een levenshouding waarin we ons niet langer met het ego identificeren en daarom ook besluiten niet langer open te staan voor goedkeuring of lof van ons ego en ons ego niet langer te verdedigen tegen welke negatieve, pijnlijke of andere aanvallen en gebeurtenissen dan ook. Het is noodzakelijk zelfs niet te trachten deze ego-tegenwerkingen te ontwijken en de uiteindelijke totale ontmaskering van ons ego toe te laten.

Dit gebeurt alleen al door het blank blijven waarnemen van onszelf, door gade te slaan w?t ons ook gebeurt. Zolang het keerpunt niet opgelost is, zal het ego onze leefgewoonten blijven vasthouden en ons verrassen met hardnekkige tegenwerkingen. Maar wanneer het is opgelost zal de deur van binnenuit opengaan en het stralende licht van ons innerlijke wezen zal het ego ontmaskeren.
Dat is de weg die we kunnen gaan en die d??r de wereld gaat en niet eromheen. Wanneer we ons niet meer verzetten tegen welke aanval op ons ego dan ook, komt er vanzelf een einde aan de illusie van ons ego, die als een wolk voor de zon van ons innerlijke wezen hing. De ontmaskering is begonnen.

Perizonius

Geplaatst: 15 Jul 2009 14:11:52

Dit gebeurt alleen al door het blank blijven waarnemen van onszelf, door gade te slaan w?t ons ook gebeurt. Zolang het keerpunt niet opgelost is, zal het ego onze leefgewoonten blijven vasthouden en ons verrassen met hardnekkige tegenwerkingen. Maar wanneer het is opgelost zal de deur van binnenuit opengaan en het stralende licht van ons innerlijke wezen zal het ego ontmaskeren.
Dat is de weg die we kunnen gaan en die d??r de wereld gaat en niet eromheen. Wanneer we ons niet meer verzetten tegen welke aanval op ons ego dan ook, komt er vanzelf een einde aan de illusie van ons ego, die als een wolk voor de zon van ons innerlijke wezen hing. De ontmaskering is begonnen.

Perizonius

"Maar wanneer het is opgelost zal de deur van binnenuit opengaan en het stralende licht van ons innerlijke wezen zal het ego ontmaskeren"

het keerpunt opgelost...dat is dus de wending...de bekering...het 'Uw Wil geschiedde' wat zich voltrokken heeft

Idea

piet

Geplaatst: 15 Jul 2009 19:42:35

Dit gebeurt alleen al door het blank blijven waarnemen van onszelf, door gade te slaan w?t ons ook gebeurt. Zolang het keerpunt niet opgelost is, zal het ego onze leefgewoonten blijven vasthouden en ons verrassen met hardnekkige tegenwerkingen. Maar wanneer het is opgelost zal de deur van binnenuit opengaan en het stralende licht van ons innerlijke wezen zal het ego ontmaskeren.
Dat is de weg die we kunnen gaan en die d??r de wereld gaat en niet eromheen. Wanneer we ons niet meer verzetten tegen welke aanval op ons ego dan ook, komt er vanzelf een einde aan de illusie van ons ego, die als een wolk voor de zon van ons innerlijke wezen hing. De ontmaskering is begonnen.

Een kernpunt die steeds aandacht nodig zal moeten hebben.
bewust in aandacht zijn.

inanna

Geplaatst: 15 Jul 2009 20:00:42

En...de weg gaat door de wereld,er niet om heen!

of :

er is een weg naar de hemel,maar hij loopt over de aarde

Idea

piet

Geplaatst: 15 Jul 2009 20:47:11

prachtig Piet,

Wat ben jij scherp.

Zoveel te zeggen; dat je wel moet aarden?
Denk ook aan het alleen uit vlees geboren kunnen worden, dit kan nergens anders.

wat denk jij?

Inanna

Geplaatst: 15 Jul 2009 21:43:06

inanna schreef:

prachtig Piet,

Wat ben jij scherp.

Zoveel te zeggen; dat je wel moet aarden?
Denk ook aan het alleen uit vlees geboren kunnen worden, dit kan nergens anders.

wat denk jij?

Inanna

Ja,Inanna,we moeten 'aarden' ,we moeten door het stof

en

het 'alleen uit vlees geboren kunnen worden' lijkt me ook juist ...zo passen we in het grote plan wat de Schepper heeft met de schepping...we mogen uitgroeien tot medescheppers

Idea

piet

Geplaatst: 16 Jul 2009 08:17:00

Is het leven een kunst?
Grappig genoeg kwamen er gisteren en eergisteren bepaalde gedachten bij mij naar boven naar aanleiding van het verschil (sorry Innana) tussen man en vrouw.
Laat ik voorop stellen dat man en vrouw volkomen gelijkwaardig zijn, net zoals alle hemellichamen in het universum ook voldoen aan de universele gravitatiewet!
Voor een man kan een vrouw soms behoorlijk `onlogisch` zijn.
En dat heeft te maken met haar perifere bewustzijn waardoor vanuit het onbewuste allerlei ogenschijnlijk irrelevante zaken naar boven komen.
Net zoals bij kunstenaars eigenlijk.
De mannelijke opvatting is dan dat een vrouw soms niet bij de les blijft.
Een man vertoont meer gefocused bewustzijn, je zou de man bij voorkeur een soort wetenschapper kunnen noemen.
We kunnen bij nader inzien beter spreken over vrouwelijk en mannelijk, want ook bij de man komt soms dat `onlogische` naar boven, en vrouwen kunnen soms behoorlijk uitgekookt zijn, achteraf bekeken dan (...)
Maar de logica, het berekenende verstand, bij een vrouw speelt zich in het verborgene af, terwijl die van een man volkomen openlijk is, openbaar.
Het kunstzinnige bij een man zou dan moeten zijn het leren begrijpen van de vrouw of het vrouwelijke, of in ieder geval het opmerken en het waarderen van datgene wat je toch zomaar niet begrijpt.

Gjalt

Geplaatst: 16 Jul 2009 09:09:28

Lieve Gjalt,

Als het ego is opgelost, bestaat er als zodanig geen mannelijk of vrouwelijk meer, er IS alleen nog maar.

Je ziet a.h.w. door de vorm heen.

warme groet inanna

Geplaatst: 17 Jul 2009 11:22:00

Innana,

Je schrijft "wanneer het ego is opgelost..."
Ik ken deze schrijfstijl maar al te goed uit de zogenaamde gnostieke literatuur, die jij zo graag citeert af en toe, maar ik ga gewoon uit van datgene wat voor mij NU evident is.
Ontken of bestrijd dit dan ook niet a.u.b.!
Mannelijk en vrouwelijk zijn voor mij beslist niet alleen maar vorm, het is eenvoudig de dynamiek van het algehele bewustwordingsproces waar wij allen deel van uit maken!
Als jij dan zo goed weet wat IS, waarom herken jij dan niets van wat ik schrijf, dat klopt toch niet?

Gjalt

Geplaatst: 17 Jul 2009 11:22:00