Inner peace

Geplaatst: 13 Jun 2009 20:20:16

De fabel van de vis en de aap.

Diep in de wouden van Afrika, leefden er eens een aap en een vis. Ze woonden vreedzaam samen,

tot op een dag de aap beseft dat hij het toch wel erg goed had... zeker in vergelijking met het leven van de vis.

Zonnen dag aan dag, genieten van de heerlijke vruchten van het woud, springen in berg en dal, frisse lucht mogen inademen....

Meewarig en verdrietig beklaagde hij het lot van de vis en besloot hem te helpen.

Hij legde hem op een rots te zonnen.

Geplaatst: 13 Jun 2009 20:20:16

Geplaatst: 13 Jun 2009 21:17:43

Die heb je nog steeds dat soort apen, weliswaar met geavanceerde werktuigen, expensive hengels met een molen. Ondertussen praten zij over , het is toch wat, heb je dat gezien op het journaal, het is toch niet normaal. Nee het is niet normaal als je voor je ontspanning een vlijmscherpe haak in het water gooit, en dan staat te juichen als een klein kind. Je kinderen meeneemt en ze dezelfde martelpraktijken leert. Deze aap had noch goede bedoelingen, maar zonder dat hij het in de gaten had heeft hij de barbecue uitgevonden, en zoals u allen weet, informatie, gedachtes, ideeen. Zij gaan de wereld rond. Dat heeft alles te maken met het reeds bewezen feit dat de informatie van een aap, van een mens zich zonder de oceaan over te steken zich toch nestelt in de aap aan de andere kant van de oceaan. Dat wordt al snel een cultuur, daaruit komt dan vanzelf wel weer een ritueel voort, tot er weer een reiziger verschijnt met een andere visie op de dingen, meestal worden deze eenzame pelgrims zo snel mogelijk weggewerkt. Maar dat is nu niet meer mogelijk, er zijn nu teveel pelgrims op pad, dus bedenken ze iets anders, de media bijv, misleidende reclame, als je maar bij de tijd blijft, vat je hem, bij de tijd blijven.
Apen zij klimmen tenminste noch, springen van boom tot boom, sommige soorten zijn door deze ene aap wel vleesetende vegetariers geworden, ze vreten zelfs hun eigen soortgenoten op, samen in groepsverband met een plan. Lijkt wel een beetje op het soldaatje spel, aanvallen en verdedigen. Apen, wij stammen niet van de apen af, laat deze onzin nu toch eens varen, wij zijn apen....

Maar goed het verhaal gaat over het willen helpen, mededogen hebben. Alleen als je weet warom die vis in het water zwemt en jij lekker in de zon ligt met je banaantje, dan kan je iets voor een ander betekenen. Dus als jezelf niet weet wie of wat je bent, neem een goede raad aan, laat een ander met rust.
Mededogen is geen deugd, zij is gebaseerd op intelligentie, het juiste handelen of juist helemaal niet handelen.
Wat handelen is, het woord zegt het al, het betekent in ieder geval waarnemen zonder vooroordeel, dan onstaat spontaan het enige wat op dat moment gewenst is, je doet iets, of je doet niets, zij zijn beide goed daar zij een zijn.
Wandelen, handelen, wandel over deze wereld als was ze je meest grootste geliefde waar je alles en dan ook alles voor over zou hebben, dan handel je in ieder geval intuitief, vanuit je hart. En je moest eens weten wat je daar allemaal voor terugontvangt, in ieder geval een blij gevoel....

Geplaatst: 30 Aug 2009 14:27:07

Ammananda......hoe waar dit schrijfsel. Smile

Wanneer wij leren ons gewaar te zijn van wat er is, zonder er direct iets mee te moeten doen door bv aan de verwachtingen van een ander of van onszelf te willen gaan beantwoorden, betekent dit dat wij onszelf leren losmaken van resultaatgerichtheid, van behoefte en van de vereenzelviging met het doen.
Het werkelijke doen komt uit niet-doen voort. Je handelt als vanzelf. Je handelt spontaan. Dit is iets anders dan impulsief handelen. Je bewust worden van je handelen begint zoals gezegd in alle directheid en eenvoud met je bewust te worden van je handen.

'Handelen' komt van het Oudhoogduitse woord 'hantalon', wat 'aanraken' of 'zijn krachten richten op' betekent, of in het Oudengels 'hondlian', wat 'met de hand behandelen' betekent. In de mystieke literatuur komen onze handen vaak voor in relatie tot ons hart. Onze handen als verlengde van ons hart. 'De hand in eigen boezem steken', of 'met mijn hand op mijn hart' zijn gezegdes waarmee wij deze relatie benadrukken.
Je handelen begint daadwerkelijk vanuit je handen. Je handen vertellen een hele geschiedenis en door je handen komt de kwaliteit tot uitdrukking waarmee je de wereld om je heen aanraakt of de ander aanraakt als je gewoon een hand geeft. (Let eens op je eigen handen of de handen van een ander terwijl deze spreekt.) Je geeft je hand. En door je hand ontvang je de kwaliteit waarmee de wereld om je heen, de ander, jou aanraakt. Je ontvangt de hand van de ander.
Veelal is de handdruk het eerste contact, de eerste toon. Over het algemeen is handen schudden een plichtmatige affaire. Wat jammer toch. De eerste toon is de toon van het gehele lied. Meestal geven wij geen hand, wij lenen onze hand min of meer beroepshalve of bij wijze van gewoonte voor een momentje uit.

Marcel Derkse