Inner peace

Geplaatst: 9 Sep 2009 11:20:19

Identificatie

Je kunt leren je te identificeren. Je moet het leren. Het is onontbeerlijk als je uit je ego wilt komen. Want zolang je in je ego bent opgesloten, kun je geen vooruitgang maken.
Er zijn veel methoden. Ik zal jullie er één vertellen.
Toen ik in Parijs was, ging ik vaak ergens heen waar allerlei soorten bijeenkomsten werden gehouden, en waar mensen kwamen die allerlei spiritueel (zogenaamd spiritueel) en occult onderzoek deden. Op een keer had men me uitgenodigd een jonge vrouw te ontmoeten (ik geloof dat ze
Zweedse was) die een methode tot kennen had gevonden, een methode om dat te leren. En toen heeft ze ons dit uitgelegd.

We waren met z’n drieën of vieren (haar Frans was niet erg goed, maar ze was heel overtuigd) en zei: “Kijk, je neemt een voorwerp of je maakt een teken op een schoolbord, of je neemt een tekening – het is niet belangrijk, je doet wat het gemakkelijkste voor je is. Veronderstel bijvoorbeeld dat ik een tekening voor jullie maak”.
Ze had een schoolbord. Ze maakte een soort semimeetkundige
tekening. “Nu gaan jullie voor die tekening zitten en concentreren je hele aandacht op die tekening – op die tekening daarop het bord. Jullie concentreren je, concentreren je zonder iets anders in je bewustzijn toe te laten. Jullie ogen zijn op de tekening gevestigd en wenden zich er niet
meer van af. Jullie zijn als het ware door de tekening gehypnotiseerd.
Jullie kijken (en toen deed ze zo, ze keek), jullie kijken, jullie kijken en kijken … Ik weet het niet, het vraagt meer of minder tijd, maar voor iemand die het gewend is gaat het tamelijk vlug. Jullie kijken, kijken en kijken… Jullie kijken, kijken en kijken, jullie worden die tekening
waar jullie naar kijken. Er bestaat niets anders meer in de wereld dan die tekening, en dan, plotseling, ga je over naar de andere kant; en wanneer je overgaat naar de andere kant, ga je een nieuw bewustzijn binnen en weet je.

We hebben erg gelachen, want het was vermakelijk. Maar het is heel waar, het is een uitstekende manier om te oefenen.
Natuurlijk kun je in plaats van een tekening of een voorwerp, bijvoorbeeld een idee nemen, een paar woorden, Je hebt een probleem waardoor je in beslag wordt genomen, je weet de oplossing van het probleem niet; je
objectiveert het probleem in je mentale, je brengt het op de meest precieze, op de zo nauwkeurig en bondig mogelijke manier onder woorden en dan concentreer je je, je spant je in ; je concentreert je alleen op die woorden en zo mogelijk op het denkbeeld dat ze weergeven, dat wil zeggen op je probleem – je concentreert je, concentreert je, concentreert je tot er niets anders meer bestaat. Het is waar dat je
plotseling het gevoel hebt dat zich iets opent; en je bent aan de andere kant.

De andere kant van wat? … Het betekent dat je een deur van je bewustzijn hebt geopend, en dan heb je onmiddellijk de oplossing van je probleem. Dat is een uitstekende methode om te leren hoe je je moet identificeren.
Je bent bijvoorbeeld met iemand samen. Die persoon zegt je iets, jij zegt het tegengestelde (zoals gewoonlijk gebeurt,
gewoon om in de contramine te zijn) en jullie beginnen te discussiëren. Natuurlijk leidt het nergens toe, behalve tot een ruzie als je een lelijk karakter hebt. Maar als je in plaats daarvan, in plaats van in je eigen mentale idee of in je eigen woorden te blijven, bij jezelf zegt:
“Wacht eens, ik zal proberen te zien waarom hij me dat heeft gezegd. Waarom heeft hij me dat gezegd?” En je concentreert je: “Waarom, waarom, waarom?” Je bent daar, zo, aan het proberen. De ander praat door, nietwaar, heel tevreden omdat je hem niet tegenspreekt! Hij
praat vlot en is er zeker van dat hij je overtuigd heeft. Dan concentreer je je meer en meer op wat hij zegt, en met het gevoel dat je langzamerhand door de worden heen in zijn hoofd doordringt. Wanneer je in zijn hoofd doordringt, kom je plotseling zijn manier van denken binnen,
en stel je voor, dan begrijp je waarom ij zo tegen je praat !

En als je wat vlug van begrip bent, en je dat wat je zojuist hebt begrepen, stelt naast datgene wat je al eerder had begrepen, heb je de twee manieren samen en dan kun je de waarheid vinden die de twee verzoent. Dan heb je werkelijk vooruitgang gemaakt. En dat is de beste manier
om je denken te verruimen.
Als je een discussie begint, zwijg dan direct, ogenblikkelijk.
Je moet zwijgen, niets meer zeggen, en dan proberen het te zien zoals de ander het ziet – dat zal je jouw manier om het te zien niet doen vergeten, helemaal niet. Maar je kunt de twee samenbrengen. En dan zul je echt vooruitgang gemaakt hebben, een werkelijke vooruitgang.

Het is voor alles hetzelfde. Wat je ook samen met andere mensen doet, als je het niet met elkaar eens bent, zie dat dan als een goddelijke genade, als een mooie gelegenheid die je gegeven wordt om vooruit te gaan. En het is eenvoudig: in plaats van hier, aan deze kant te zijn, ben je
daar, aan de andere kant, in plaats van jezelf te bekijken, dring je in de ander door en bekijkt hem. Je moet een klein beetje voorstellingsvermogen hebben, een klein beetje meer beheersing over je gedachten en je bewustzijnsbewegingen.
Maar dat is niet erg moeilijk. Wanneer je het een beetje geprobeerd hebt, bemerk je na verloop van tijd dat het heel gemakkelijk is.
Je moet niet kijken en je mentale inspannen terwijl je bij jezelf zegt: “Waarom is het zus of zo? Waarom doet hij dit of waarom doet zij dat?” Dan zul je nooit iets bereiken.

Je zult het niet begrijpen. Je zult je allerlei verklaren inbeelden die waardeloos zullen zijn en je niets zullen leren, behalve om bij jezelf te zeggen: “Die persoon is dom, of hij is kwaadaardig”, dingen die nergens toe leiden. Maar als je alleen maar die kleine beweging maakt en je in plaats van hem te bekijken als iets dat je vreemd is, probeert in hem
door te dringen, en als je in hem doordringt, in dat kleine hoofd daar tegenover je, dan bevind je je plotseling aan de andere kant, je bekijkt jezelf en je begrijpt heel goed wat hij zegt – alles is duidelijk, het waarom, het hoe, de reden en het gevoel achter alles… dat is een ervaring waarvoor je honderdmaal per dag de gelegenheid hebt.

Eerst zal het je niet erg goed lukken, maar als je volhoudt, zul je er tenslotte prachtig in slagen. Dat maakt het leven veel interessanter. En bovendien is het een werk dat je werkelijk vooruitgang laat maken, omdat het je uit je kleine pantser haalt, waarin je goed opgesloten bent en waarin je je tegen alles stoot. Zoals vlinders die tegen het licht vliegen,
weet je … Ieders bewustzijn is zo, het stoot zich hier tegen en daar tegen, wat het zijn dingen die er vreemd aan zijn. Maar als je, in plaats van je te stoten, er binnen gaat, dan begint het deel van jezelf te worden. Je verruimt je, je kunt vrij ademhalen, je hebt genoeg ruimte om je te bewegen, je stoot je niet, je gaat er binnen, je dringt erin door, je begrijpt. En je leeft op veel plaatsen tegelijkertijd. Dat is heel interessant, je doet het automatisch.

Wanneer je bijvoorbeeld een boek leest dat je erg interesseert,
een prachtige roman met opwindende avonturen, wanneer je er helemaal in bent, dan vergeet je soms dat het tijd is voor je klas of zelfs tijd om te gaan eten of om naar bed te gaan. Je bent helemaal geabsorbeerd in wat je leest.
Wel, dat is een identificatieverschijnsel. En als je dat met een zekere volmaaktheid doet, kun je van tevoren weten wat er gaat gebeuren. Er is een moment waarop je, wanneer je helemaal in het verhaal geabsorbeerd bent, kunt weten (zonder dat je probeert ernaar te zoeken) waar de
schrijver je heen leidt, hoe zij zijn geschiedenis zal ontvouwen en tot zijn conclusie zal komen. Want dan heb je je geïdentificeerd met het scheppende denken van de schrijver.
Je doet het min of meer goed, zonder te weten dat je het doet, maar dit zijn identificatieverschijnselen.

Kan men op die manier de Godheid bereiken?

Weet je, de enige manier om de Godheid te kennen is zich met hem te identificeren. Er is geen andere manier, er is er maar één, één enkele manier. Dus als je dit identificatieproces eenmaal meester bent, kun je je identificeren.
Je kiest dus het object voor je identificatie, je wilt je identificeren
met de Godheid.

Maar zolang je niet weet hoe je je moet identificeren, zullen er altijd duizend en één dingen tussen komen en je hierheen trekken, daarheen trekken en je versnipperen, en je zult je niet met Hem kunnen identificeren. Maar als je geleerd hebt je te identificeren, hoef je je identificatie alleen maar te oriënteren, haar te plaatsen waar je wilt en dan vol te houden tot je een resultaat hebt verkregen. Als je je vermogen tot identificatie meester bent, zal het heel gauw komen. Ja, het zal heel
gauw komen. Ramakrishna zei dat het kan variëren van drie dagen tot drie uur of drie minuten. Drie dagen voor de mensen die heel langzaam zijn, drie uur voor degenen die een beetje vlugger zijn en drie minuten voor degenen die eraan gewend zijn.

Drie dagen voor heel langzame mensen ?
Voor heel langzame mensen. Men vroeg hem: “Hoeveel tijd is er nodig om je met de Godheid te identificeren?” Dit heeft hij geantwoord. Nee, niet zonder iets te doen ! Het is niet nodig niets te doen alleen maar om je met de Godheid te identificeren. Het is duidelijk dat je niet drie dagen onbeweeglijk kunt blijven zitten zonder iets te doen – je zou al een buitengewone graad van volmaaktheid bereikt hebben als je dat zou kunnen doen, al je behoeften vergeten en drie dagen lang onbeweeglijk blijven. Nee, dat bedoelde hij niet; hij bedoelde het denken enkel en alleen op de Godheid geconcentreerd te houden. En hij deed het in drie
minuten. En hij heeft het voor die persoon gedaan om hem te laten zien, om hem te bewijzen dat het waar was wat hij zei.

Het nam hem niet meer dan drie minuten.
Wat de ervaring verhindert, is precies het gebrek aan oefening in concentratie, en ook het gebrek aan gerichtheid van de wil, in het Engels zegt men: “one-pointedness”.
Je “wilt” een minuut, twee minuten; tien minuten, een kwartier, een uur, en daarna wil je een heleboel andere dingen … Je “denkt” er een paar seconden aan en dan denk je aan duizend andere dingen. Dan zal het natuurlijk een eeuwigheid duren. Want je kunt er zelfs niets aan toevoegen: als het zich zou kunnen ophopen zoals zandkorrels, als
je bij iedere gedachte die je de Godheid schenkt ergens een korreltje zand zou deponeren, dan zou dat na een bepaalde tijd een berg maken. Maar zo is het niet, het blijft niet. Het heeft geen uitwerking. Het hoopt zich niet op, je kunt er niets aan toevoegen, de hoeveelheid doen toenemen ; je kunt in intensiteit vooruitgaan, in kwaliteit vooruitgaan. Je
kunt leren het innerlijk te doen, ja, maar dat telt alleen maar op die manier. Het hoopt zich niet op zoals zandkorrels op een duin. Anders zou het voldoende zijn heel handig te worden en te zeggen: “Ik zal de Godheid iedere dag minstens een dozijn gedachten schenken.” En dan heb je na verloop van tijd door zulke beetjes een heuvel …

De Moeder (Mira Alfassa)

Geplaatst: 9 Sep 2009 11:20:19