Inner peace

Geplaatst: 11 Jun 2009 20:15:27

Het duinpad naar de ander kant van de duinen stijgt kronkelend omhoog, het zand voelt warm tussen de tenen. Helmgras siert de rand van het pad en buigt langzaam in de zachte bries.
Wat zou er aan de andere kant te zien zijn? Op de top van het pad zie je een strand met schelpen, poelen water als het eb is, voor je uitstrekken. De zee, een oneindig bewegen van golven, rust en beweging, klein golfjes, het waait amper. De geur van het zilte zout, krijsende meeuwen en spelende kinderen, die zandkasteeltjes bouwen. Een stille aanblik van water wat het strand kust. Al eeuwen is het niet anders geweest. De stilte, de geur, het water, het zand, liefdevol, strelend, teder......

inanna

Geplaatst: 11 Jun 2009 20:15:27

Geplaatst: 28 Jun 2009 19:52:43

Waar is de wind? Het waait niet.Toch is ze er wel.
Je kunt haar alleen zien als er iets beweegt, en ze neemt geuren voor je mee.
een blad die beweegt of een bloem, die, als het niet waait, gewoon weer terug gaat in haar eigen zijn zoals ze is.
Gewoon zijn, maar meebeweegt als de wind waait.
Bloemen offeren zich op om ons een plezier te doen met hun schoonheid.
Zomaar ineens stonden ze daar, ze leken hopeloos verliefd.
Twee prachtige klaprozen, groot en mooi rood.
Op de stoep, tegen een kunststof parkeer paaltje
E?n plant, twee verliefde klaprozen, stralend als de lentezon.
Zachtjes wiegend in de wind, waardoor ze elkaar liefkoosden.
Zwijgend genietend van elkaar, eenzaam tussen al dat grauw van de straat, de stoep en het kunststof paaltje.
Ze raakten mijn hart en ik glimlachte, een klein geschenk.

Geplaatst: 20 Sep 2009 12:39:48

Soms komt een een buurpoes binnen via een openstaande serredeur.
De serre staat vol met orchideeën.
De poes verwacht dan van Anna dat ze haar op poezemelk tracteert, ja, zo zijn poezen!
Ik was, luisterende naar de Kunst der Fuge van J. S. Bach, wat aan het sudokuën (kan eigenlijk niet, want deze muziek vereist volledige en toegewijde aandacht, waarbij je dus niet tegelijkertijd iets anders kunt doen Confused

), en ineens werd ik gewaar dat de poes, die kennelijk naar binnen was gekomen, haar blik op mij had gericht.
Alsof ik wist waar Anna de poezemelk had verstopt Confused

.
Anna was op dat moment ergens buiten in de tuin bezig.
Dus ja, wat nu?
De poes ging alweer naar de serre, kennelijk niets van mij verwachtende ( Shocked

), maar de deur was inmiddels dicht, dus ik met mijn goede gedrag wilde de poes van dienst zijn door de deur naar de vrijheid wederom te openen.
Maar die poes was bang voor mij en toen ik me naar de deur begaf, maakte de poes een sprong, een ware duikvlucht over de orchideeën, waarbij in ieder geval een bloempot inclusief orchidee omviel, om in het middenpad veilig op haar pootjes te landen.
Waarom lukt het me nog steeds niet om het vertrouwen van zo'n poes te winnen?
Jaja, wat mijn zelfkennis betreft (gnosis) daar heeft de poes een belangrijke bijdrage aan geleverd.
Ze liet me zien hoever ik ben, alhoewel het ook een interactieve aangelegenheid is, want vertrouwen winnen kost nu eenmaal tijd en dan is trouw doorslaggevend.
Toen Anna weer binnenkwam, voerde ze naar aanleiding van het incident een inspectie uit gelijk een strenge schooljuffrouw.
En wat bleek?
Dat geen enkele orchidee, ondanks die ene omgevallen pot, schade heeft geleden.
Heeft die poes dan zo'n wijsheid in zich om daar bij voorbaat rekening mee te houden?

Gjalt

Geplaatst: 22 Sep 2009 20:32:55

dat is een mooi verhaal, Gjalt Very Happy

ja, poezen zijn nogal eigenzinnig, kieskeurig en vreselijk eigenwijs Wink

Ligt dus niet aan jou Smile

En ook hier geldt......wat hun in de eerste weken is aangeleerd, 8-9 weken, zal de rest van hun leventje blijven gelden.

En degene die hun eten geeft heeft hun voorkeur.

Een groet voor anna

inanna