Bonnie & Clyde - door Conny Konsalik

[Maria]

Dank je wel Conny

Dit is echt genieten. Ik moest wel veel bij lezen maar dat heb ik in een keer gedaan. Wat gebeurd er veel daar. Gelukkig voor David dat het nu zo goed gaat met zijn vrouw. Het einde van de ellende is in zicht. En de inspecteurs zijn nog steeds druk met het oplossen van de zaak. Ben benieuwd hoe dit hier verder gaat.

[konsalik]

Bedankt Maria voor je reactie. Nu de laatste twee hoofdstukken voor mijn vakantie hebben jullie dus eventjes de tijd om bij te lezen

Veel leesplezier

liefs
Conny

Hoofdstuk 30

David is blij weer eens naar kantoor te kunnen gaan. Het gaat redelijk met Natalia en eigenlijk mist hij zijn werk wel een beetje. Hij parkeert zijn auto voor het politiebureau en stapt uit. Een collega die net naar buiten komt informeert hoe het met zijn vrouw is.
Als hij dan eindelijk naar binnen kan is hij blij Seb en Urs beide aan te treffen.
“David, hoe is het met Natalia?” vraagt Seb hem begroetend.
“Redelijk, ze is weer wakker maar kan nog moeilijk praten en voelt zich heel erg moe. Maar de vooruitzichten zijn positief. Hoe is het hier? Missen jullie me al een beetje?” vraagt hij grijnzend.
“Natuurlijk David”antwoorden Seb en Urs in koor. David lacht. Het is werkelijk weer goed om hier te zijn.
“Waar zijn jullie nog mee bezig?” vraagt David over Urs zijn schouder meekijkend.
“Nog steeds met die overval” zegt Seb op de tekening wijzend, die Urs gemaakt heeft van beide eerdere tekeningen.
“Urs, jij hebt gelijk. Ik zie nu ook duidelijk overeenkomsten. Dit kon wel eens om dezelfde man gaan. “Blijft nog steeds de vraag: Waar was Bonnie op de tijd van de overval?” zegt David.
“Stel dat dit onze man is, waarom deed hij het alleen? Of deed hij het niet alleen en stond Bonnie klaar met de vluchtauto?” denkt Seb hardop.
“Je vergeet even dat onze auto de vluchtauto was” onderbreekt David hem.
“Dat is waar maar nu stel dat Bonnie in de bank was……” gaat Seb verder. Urs krijgt het ineens bloedheet. Ginevra was bij alle bankovervallen, ze hebben er nog grapjes om gemaakt.
“Wat denk jij Urs? Zou dat kunnen dat Bonnie in de bank was als klant?” David richt zich tot Urs die onnatuurlijk bleek ziet.
“Urs is alles goed met je? Je kijkt alsof je een spook hebt gezien” zegt Seb hem onderzoekend aankijkend. Urs slikt en kijkt beurtelings van Seb naar David.
“Ik …… ik moest er aan denken dat Ginevra bij alle twee de overvallen aanwezig was. Maar nu bedenk ik dat ze Bonnie niet kan zijn omdat zij er was bij de eerste overval toen Bonnie er wel bij was” zegt Urs enigszins opgelucht. David piekert zichtbaar.
“Mevrouw Gonzales sprong wel in de vuurlinie toen Urs schoot” merkt hij op. Urs en Sebastien kijken elkaar verschrikt aan. Zou die mevrouw Gonzales er dan iets mee te maken hebben? Seb pakt de compositie tekening van Bonnie en probeert zich Maria Gonzales voor de geest te halen.
“Ik geloof dat ik Mevrouw Gonzales nog eens wil verhoren” zegt hij dan. “Urs ga jij haar even ophalen?”
“Ja, chef natuurlijk ik ga direct” meldt hij ijverig terwijl hij zijn jas pakt. David fluit tussen zijn tanden.
“Dat zou nu eens een stunt zijn als zij Bonnie blijkt te zijn” zegt David.
“Inderdaad David. We wachten maar even tot Urs terug is.”
“Oké, Seb.”

Urs heeft haast om bij Mevrouw Gonzales te komen. Als deze dame iets te maken heeft met de overvallen hoeft hij zich niet meer zo schuldig te voelen dat hij haar geraakt heeft. Hij overdenkt die morgen in de bank. Zij zei dat ze bang was dat hij een onschuldige vrouw zou raken. Maar hoe meer hij erover na denkt hoe overtuigender het is dat zij in de vuurlinie is gesprongen voor haar compagnon, wellicht haar man te waarschuwen. Hij neemt zicht voor haar man Carlos Marín ook te vragen om mee te komen naar het bureau.
Als hij tien minuten later op de bel drukt duurt het even voor er open wordt gedaan. Een voor hem onbekende man kijkt hem vragend aan.
“Mijn naam is Bühler van de politie. Ik had nog wat vragen voor mevrouw Gonzales. Is ze thuis?” vraagt Urs.
“Sorry, agent maar ik woon hier pas enkele dagen. Ik ken geen mevrouw Gonzales” zegt de man verbaast.
“Heeft u dit huis gekocht of gehuurd?” wil Urs weten.
“Gehuurd, waarom? Is er iets mis mee, agent?”
“Nou dat zal ik niet zeggen maar enkele weken geleden woonde hier nog de heer Marín en mevrouw Gonzales” legt Urs uit. De man wordt nu wel iets nerveus. Verdorie, dat had zijn oom hem ook wel kunnen zeggen dat Maria en Carlos gezocht werden door de politie. Maar in hun familie werd niemand verlinkt dus houd hij zich van de domme en vertelt dat hij niet weet waar de vorige bewoners heen zijn gegaan en ze ook niet kent.
Urs maakt rechtsomkeert en gaat in gedachten verzonken terug naar kantoor.
“En jochie waar heb jij mevrouw Gonzales verstopt? Plaagt David hem. Urs ploft op een stoel neer en vertelt wat hij net te horen heeft gekregen.
“Volgens mij zijn we op het goede spoor” zegt Seb. “We gaan eens even uitzoeken wie dat huis verhuurt en of degene een nieuw adres van het echtpaar Marín heeft. Verder moeten wij uitzoeken waar ze op 1 februari waren rond de tijd van de overval.”
Urs en David knikken instemmend. Urs haalt de verklaring van Maria Gonzales uit de kast en begint die hardop door te lezen. De beide andere luisteren aandachtig.
“Wat opmerkelijk is” vervolgt Urs. “Dat ze alleen kwam terwijl haar arm nog in een mitella zat. Ik bedoel als je vrouw toch ergens heen moet, breng je haar toch wel als man?”
“Helemaal mee eens” valt David hem bij. Seb kijkt bedenkelijk van de ene naar de andere.
“Jullie zijn me ook wel een opmerkelijk stel” moppert hij. “Zo komen we niet verder en nu lijkt het of we de zaak spoedig kunnen oplossen.” Urs en David grijnzen vergenoegd.
“We gaan eerst eens uitzoeken waar die twee momenteel zijn. Verder wil is weten wie dat huis verhuurd. Even zien, Urs kun jij nog eens met je vriendin praten of zij niet toch iets gezien heeft wat haar toen niet belangrijk leek maar nu misschien toch van toepassing kan zijn?” Sebastien is op dreef en verdeelt de diverse taken.

Maria is verwondert dat Carlos al zo snel een eerste klant binnen heeft. Ze kijkt hem met gefronste wenkbrauwen aan.
“Jij weet zeker dat er geen luchtje aan die opdracht hangt?” vraagt ze zekerheidshalve. Carlos komt naar haar toe en neemt haar in zijn armen.
“Natuurlijk niet, jij bent altijd veel te bezorgd. Kijk nu toch eens hoe mooi het hier is, we hebben elkaar en zijn gelukkig. En op inkomensgebied hoeven we ook geen zorgen te hebben want zakelijk loopt het ook goed” stelt hij haar gerust. Dan rinkelt de telefoon en Carlos neemt aan.
“Carlos er zijn mogelijk problemen, klinkt het in Carlos’ oor.”
“Dag pa, zeg het eens wat is er aan de hand?” Carlos zet zich schrap op wat komen gaat. Normaal gesproken belt zijn vader alleen als er iets ernstigs aan de hand is. Zijn openingszin, bezorgt hem dan een slecht voorgevoel.
“Ik ben benaderd door de politie van Rome. Ene inspecteur Izambard is op zoek naar jou maar ook naar Maria.” Carlos slikt hoorbaar en gebaart Maria hem even alleen te laten. Maria staat met tegenzin op maar doet toch wat haar man vraagt.
“Wat zei hij?” vraagt Carlos gespannen.
“Hij wilde weten of ik jou kende, wat ik natuurlijk ontkend heb. Het is maar goed dat jij altijd je moedersnaam hebt aangehouden en niet Galatsy. Ik heb hem gezegd dat het enige wat ik van jullie weet dat ik dit huis, van jullie heb gekocht vorige maand. Carlos ben je er nog?”
“Ja, pa ik ben er nog. Jij hebt dus niet gezegd dat wij in Zwitserland zijn?”
“Nee, natuurlijk niet Carlos. Maar ben wel op je hoede jongen en mijdt Italië voorlopig. Ik heb zo’n idee dat jullie opgepakt zullen worden zodra jullie de grens overkomen.”
“Dank je wel, pa. Ik zal er rekening mee houden. Gelukkig kan de Zwitserse justitie ons niet uitleveren, ook niet voor verhoor. Hier zijn we dus voorlopig veilig” antwoordt Carlos.
“Dat denk ik ook wel maar haal geen nieuwe dingen uit Carlos, jullie wilde het al rustig aan doen, dus doe dat ook” raadt zijn vader hem.
“Goed pa en bedankt voor uw telefoontje. Houdt u mij op de hoogte van alle ontwikkelingen daar?”
“Natuurlijk doe ik dat en als het te heet wordt laat ik wel Bing en Carlo die kant uitkomen voor jullie bij te staan en te bewaken.”
“Dank je wel pa maar dat zal voorlopig niet nodig zijn. Ik wil Maria hier even buiten houden. Ze is net zo blij dat we weer een beetje normaal leven kunnen leiden. En u weet dat ik haar niet kan missen” legt Carlos uit.
“Ik houd je op de hoogte, tot gauw.”
Carlos legt nadenkend de hoorn op de haak. Dit komt hem heel slecht uit. Waarom moeten ze hem en Maria spreken op het politiebureau? Dat kan alleen maar betekenen dat ze een verdacht hebben.
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hallo Conny,
Nou, dat was een hele boterham zeg! Ben eindelijk bij gelezen. Wat een ontwikkelingen allemaal:
David heeft spannende en emotionele momenten meegemaakt met Natalia, toen die in coma lag. Maar gelukkig is het nu beter met haar en kan ze haar stem ook terug een beetje gebruiken.
Carlos zit volgens mij wel in slechte papieren, kan volgens mij niet goed aflopen. Nu liegt hij ook al tegen Maria, en die maffia-familie van hem. Heeft zelfs al een eerste klant waar blijkbaar veel te rapen valt.
S?b en Sofie en Elisa, wat een idyllisch plaatje, zoals jij het beschrijft. Die leven momenteel ?cht in een sprookje. Een datum voor de trouwerij is er ook al, benieuwd hoe dat gaat verlopen.
Urs die het als leerling-inspecteur erg goed schijnt te doen en ook een beter relatie krijgt met S?b. Dan zijn relatie met Ginevra: dat lijkt ook allemaal op zijn plaats te vallen, maar nogmaals: die maffia-familie...ik vrees dat hier ook nog wat staat te gebeuren.

Zo, dat was het. Conny, je verhaal is echt prachtig! Het blijft boeien, ben benieuwd naar het vervolg. (maar geen 10 hoofdstukken tegelijk aub )

Groetjes en prettig week-end
Kristel
_________________

[konsalik]

Hoi allemaal

Ik ben er ook weer. Kristel bedankt voor je reactie en ik beloof dat ik geen dikke boterham meer voor jullie achterlaat. Maar dat kwam omdat ik deze gelijk met de NL wilde laten lopen. De Belgensite is er nog steeds uit en ik zal ter zijner tijd wel zien of daar überhaupt nog interesse bestaat voor dit verhaal. De meeste lezers weten gelukkig mijn site wel te vinden.

Hoofdstuk 32: Carlos verteld niet alles aan Maria en of dat nu zo verstandig is? Sofie is op zoek naar een nieuwe daginvulling

Veel leesplezier en tot vrijdag

liefs Conny

Hoofdstuk 32
Carlos heeft besloten Maria niet te vertellen dat ze in Italië gezocht worden. Hij heeft zich op zijn werk in zijn nieuwe bedrijf gestort en maakt lange dagen in Zurich. Als hij dan ’s avonds moet thuis komt is Maria vaak al naar bed. Vreemd zo had hij zich dit leven niet voor gesteld. Hij ziet Maria nog maar amper en ongewild is er een andere vrouw in zijn leven gekomen.
Sinds hij zaken doet met Ricardo de Serano kan hij niet om zijn dochter, de mooie Henriëtte heen. Het toeval wil dat telkens als hij bij Ricardo moet zijn, zijn lieftallige dochter op het toneel verschijnt. De dame in kwestie steekt niet onder stoelen of banken dat ze erg gecharmeerd is van Carlos. Ze vindt het duidelijk jammer dat hij gebonden is. Carlos daar in tegen is constant op zijn hoede maar voelt zich uiteraard ook gevleid dat een mooie jongedame iets in hem ziet. Nu is hij op weg om haar naar huis te brengen, nadat ze samen hebben gedineerd.
“Kom je nog binnen voor een kopje koffie? “ vraagt ze als Carlos de auto voor haar huis parkeert.
“Laten we dat maar niet doen, ik ga naar huis Henriëtte. Je was weer een aangenaam gezelschap, dank je wel” begint Carlos zijn uitleg.
“Weet je het zeker? Ik kan anders heerlijke koffie zetten.” Ze glimlacht verleidelijk in het licht van de volle maan.
“Nee, ik weet het zeker. Zal ik jou even tot aan de voordeur brengen?”
“Graag.” Carlos stapt uit, loopt om de auto heen en open het portier voor haar en reikt haar een hand. Samen lopen ze naar de voordeur.
“Welterusten Henriëtte, slaap lekker.” Ineens voelt hij haar armen om zijn nek en voor hij beseft wat er gebeurd is hij haar hartstochtelijke kus aan het beantwoorden. Even is hij van de kaart maar niet voor lang. Hij maakt zich los van haar en kijkt haar boos aan.
“Blijf bij me vannacht” smeekt ze hem. Carlos schudt zijn hoofd.
“Nee Henriëtte, dat kan niet.” Bruusk draait hij zich om en maakt dat hij naar zijn auto komt. Even later scheurt hij de straat uit nagekeken door Henriëtte die nog beduusd bij de voordeur staat.
Wat een man. Die wil ze hebben kosten wat kost. Ze neemt zich voor er met haar vader over te praten, die kan zijn enige dochter immers niets weigeren.

Het is al laat als Carlos eindelijk thuis arriveert. Hij parkeert de auto op de oprit en opent vervolgens de voordeur. Er brand nog licht en dat betekent dat Maria nog op is.
“Maria?” roept hij als hij de woonkamer inkomt. Hij kijkt zoekend om zich heen en vind haar in de keuken waar ze een glas warme anijsmelk aan het maken is.
“Hoi meisje, sorry dat ik zo laat ben.” Ze laat hem niet uitpraten maar trekt hem naar zich toe en kust hem. Even schiet door zijn hoofd dat deze kus heel anders is dan de kus van Henriëtte daarstraks. Maria is altijd heel gepassioneerd en neemt initiatief. Daar houd hij van. Het is heerlijk om de teugels eens uit handen te geven.
“Heerlijk dat je er eindelijk bent lieverd. Ik heb jou zo gemist.” Ze kijkt hem lachend aan.
“Ik heb jou ook gemist meid. Dat jij nog op bent” zegt Carlos een tikkeltje verwonderd.
“Wil je ook een glas anijsmelk?” vraagt ze hem. Hij schudt zijn hoofd.
“Ik neem wel een slokje bij jou. Kunnen we even in de woonkamer voor de openhaard zitten?” vraagt hij. Ze knikt en gaat hem voor naar de woonkamer. Carlos kijkt inspecterend rond. Alle luiken zijn dicht. Hij wrijft in zijn handen en trekt Maria naar zich toe op het tapijt voor de open haard.
“Nou Carlos biecht maar eens op. Wat ben jij van plan” grijnst ze een slokje anijsmelk nemend. Even schrikt Carlos en vraagt zich af hoe zij kan weten van Henriëtte. Dan bedenkt hij zich dat dit onmogelijk is. Hij haalt opgelucht adem en maakt zijn stropdas los en gooit die in een hoek. Maria is gelijk behulpzaam en knoopt gelijk zijn shirt open en stroopt het van zijn schouders.
“Wat ben jij van plan dame?” vraagt hij zacht. Ze grijnst. Hij likt haar melksnor van haar boven lip af en kust haar teder ondertussen haar badmantel losmakend. Hij is verbaast dat zij niets onder de badmantel aan heeft.
“Wat was jij van plan? Zo in bed op mij te wachten?” Ze knikt en open zijn pantalon en begint er aan te sjorren om hem uit te krijgen.
“Carlos……… ik heb je zo gemist. Je hebt de laatste tijd nooit geen tijd meer voor mij” pruilt ze.
“Ik weet het liefje maar het is ook zo druk om een nieuwe zaak op te starten. Als het dadelijk eenmaal loopt zul je zien dan heb ik weer meer tijd. Ik mis jou ook. Kom bij me, ik wil je aanraken, je strelen. Ze gaat bij hem liggen en laat zich van hem in zijn armen nemen. Ze trilt als hij haar begint te liefkozen. Met zijn tong verkent hij haar lichaam tot ze hem smeekt om verder te gaan. Hij glimlacht als hij haar zo ziet. Ze is op en top vrouw. Een vrouw die weet hoe ze haar man gek moet krijgen en dat ook doet. Als zij het weer van hem over neemt weet Carlos niet wat hem overkomt. Hij is gek van verlangen als hij enige tijd later een wordt met zijn vrouw. Hij rilt onbewust en kijkt neer op zijn vrouw, die hem triomfantelijk aankijkt.
“Zullen we nu naar boven gaan?” vraagt ze.
“Alleen als we het nog eens over kunnen doen” antwoordt hij. Ze knikt en laat zich van hem optillen en naar boven dragen.

Sofie is goed opgeknapt en heeft alles in kannen en kruiken voor de bruiloft. Ze is zich, zonder dat Sebastien het wist gaan verdiepen in de wijngaard van Sebastien. Ze heeft zich rond laten leiden van Miguel en Raquel het beheerderpaar dat alles regelt en mensen inhuurt voor de druiven te plukken en de productie en gistingsproces in de gaten te houden. Verder is er een laboratorium waar proeven worden gedaan tijdens het gistingsproces. Elisa is nu ook bij haar en plukt links en rechts een druifje weg, om die af te vegen aan haar jurkje om hem vervolgens op te smullen. Sofie kijkt lachend naar haar dochter. Het is werkelijk wonderbaarlijk hoe snel de kleine meid zich heeft aangepast aan de nieuwe situatie. Sofie is zo gelukkig hier. Alleen ontwerpen lukt echt niet meer, dus heeft ze een andere bezigheid gezocht en gevonden. Het landgoed van Seb is werkelijk in mens groot. De wijnen die er geproduceerd worden lopen goed en worden hoofdzakelijk verkocht aan cafés, restaurants en hotels in Rome.
“Dit jaar is een goede oogst” meldt Miguel haar. De ‘chianti’ druiven doen het erg goed op deze bodem.” Sofie lacht.
“Eigenlijk zonde om er wijn van te maken. Ze smaken zo ook goed. Kunnen we er ook druiven sap van maken?” vraagt ze dan.
“Natuurlijk kan dat Sofie. Wilde je wat druiven hebben om er sap van te maken voor de kleine meid?” Sofie knikt.
“Daar zat ik inderdaad aan te denken. Ik was aan het denken om een winkeltje in te richten hier op het landgoed waar de gewone mensen hun wijn en druivensap zouden kunnen kopen. Misschien moeten we ook wat appels en perenbomen neerzetten en dan ook vers fruit te verkopen.”
Michel kijkt haar verbaast aan.
“Dat lijkt me een goed idee. Ik zal het er met Seb over hebben. Hij laat mij de vrije hand maar hij is en blijft de eigenaar”antwoordt hij.
“Is goed ik kan het er ook met hem over hebben hoor. Ik zie die man elke dag.”
“Dat kan ik niet zeggen” lacht Miguel. “Ben al blij hem eens in de week te kunnen spreken over de gang van zaken.”
Hoe langer Sofie erover nadenkt hoe enthousiaster ze wordt. Als zij dat winkeltje zou mogen runnen van Seb, dan had ze een geweldige dag invulling. In het grote huis mag ze van Seb niets doen, hooguit de inrichting veranderen. Maar gewoon de dagelijkse dingen doet Molly en zo voelt Sofie zich een beetje overbodig. Ze neemt het besluit om het er met Seb over te hebben tijdens het avondeten. Ze wandelt nog een stukje verder met Elisa in haar kielzog en vertelt de kleine meid wat ze van plan is met de appelen en peren bomen.
“Lisa wil ook appels maken” zegt de kleine meid een beetje verontwaardigd. Sofie glimlacht.
“Oké samen met mama dan?” Elisa knikt en steekt haar handje omhoog.
“High five” zegt Sofie lachend.
“High five” grinnikt de kleine meid.
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hoi Conny,
Terug van weggeweest? Hopelijk heb je een goede vakantie gehad?

Nu even terug naar het verhaal: volgens mij is Carlos zich in een wespennest aan het steken. Dit voel je aankomen, dit gaat verkeerd aflopen.
Wat als Maria achter Henriette komt? Want dat Henriette het niet snel zal opgeven dat is ook duidelijk.
Als ik dat zo lees, moet Seb een enorme wijngaard hebben. Leuk idee waar Sofie mee op de proppen komt. Kan me niet voorstellen dat Seb bezwaar zou hebben.

Bedankt voor dit hoofdstuk, lijkt toch spannend te worden. Benieuwd naar het vervolg

Groetjes, Kristel
_________________

[Maria]

Help Conny.......................

Wat een boel hoofdstukken. Ik heb net die van Kristel bij gelezen als je het niet erg vind doe ik deze morgen anders krijg ik hier helemaal niks meer gedaan

Maar ik beloof je ik meld me gauw weer.

[konsalik]

Kristel bedankt voor je reactie en Maria welkom terug. Neem je tijd om bij te lezen, het verhaal loopt niet weg

Hoofdstuk 33

Natalia is druk aan het kleertjes naaien en sokjes breien geslagen. Dat werk kan ze rustig in haar eigen tempo doen en het resultaat is handig voor de babyuitzet. David is naar de winkel voor de wekelijkse boodschappen. Omdat David dit te zwaar voor haar vind doet hij dit elke zaterdag alleen. Ze voelt zich een beetje schuldig hierover maar weet ook dat David geen weerwoord wil horen. Ze kijkt op de klok. Hij is al meer dan een uur weg. Het zal wel druk zijn in de winkel. Ze besluit alvast koffie te zetten, want dat vindt hij altijd lekker als hij terug komt.
Als David een kwartiertje later binnen komt snuift hij genietend de geur van verse koffie op.
“Dat is nog eens een heerlijk welkom thuis”gniffelt hij vergenoegd.
“Speciaal voor mijn harde werker en manusje van alles” antwoordt Natalia lachend. Samen ruimen ze de boodschappen in en gaan vervolgens gezellig samen koffie drinken.
“Liefje, kun jij dadelijk nog even mee naar de winkel komen. We moeten nog een huwelijkcadeau voor Sebastien en Sofie kopen.”
“Ja, dat is goed David. Zal mij goed doen eventjes een frisse neus halen. Trouwens moeten we niet een kleinigheidje voor hun dochtertje kopen? Die heeft tenslotte ook feest” merkt Natalia op.
David moet lachen om haar opmerking want daar heeft hij het al uit gebreid met Seb over gehad. Zo heb je niks met kinderen en dan ineens zit je er midden in. Seb is een trotse vader en ook David verheugd zich erop om vader te worden. De kleine Elisa steelt ieders hart door haar onbevangen manier van doen. Natalia ziet hem glimlachen.
“Zo één dochter wilde jij ook wel hé David?” Hij knikt.
“Maar onze wordt nog liever let maar op” grijnst hij jongensachtig. Natalia geeft hem een por.
“Vertel mij maar eens wat jij in gedachten had David. Volgens mij heb jij het allemaal al geregeld. Ik ken die uitdrukking in jouw gezicht. Jij bent weer iets uit aan het broeden.”
Hij neemt haar in zijn armen en kust haar teder.
“Jij kent mij veel te goed dametje. Maar inderdaad ik heb het er met Seb over gehad en we hebben samen een geweldig idee. Eigenlijk brengt dat ook nog iets leuks op voor jou. Daarom wilde ik ook graag dat je dadelijk meekwam.
“David, ik dacht dat wij die zilveren bestekdoos zouden kopen voor hun? Heb jij nu weer iets anders in gedachten?” Ze kijkt David vragend aan.
“Nee, hoor dat zilveren bestek blijft voor Sofie en Sebastien maar ik heb het er met Seb over gehad om het voor Elisa een onvergetelijke dag te maken. Dus we halen dadelijk eerst dat bestek en vervolgens neem ik jou mee naar de verrassing voor Elisa maar ook eentje voor jou.”
“David, ik weet niet waar je heen wilt. Wat is die verrassing?” David schatert.
“Geen denken aan meisje dat zie je dadelijk wel. Koffie op? Dan gaan we” stelt David voor. Hoofdschuddend staat ze op en doet haar jas aan. Die man is vandaag compleet een raadsel voor haar. Ze volgt zijn bewegingen als hij de voordeur afsluit en het portier van de auto voor haar open houd. Na het bestek voor het bruidspaar te hebben opgehaald rijdt Davids auto de stad uit. Natalia kijkt naar David, die strak op de weg tuurt.
“Is het nog ver?” vraagt ze. Er gaat weer een grijns over Davids gezicht.
“We zijn er bijna. Om precies te we zijn er………………nu” zegt hij, zijn auto een erf opdraaiend.
“David dit is het huis van mijn vriendin. Waarom zijn we hier? Ik snap er werkelijk niets meer van.” David helpt haar uitstappen en op dat moment komt Hilda, haar vriendin al naar buiten om hen te verwelkomen.
“Hilda, dat is lang geleden. Fijn je weer eens te zien. Al snap ik niet waarom David mij hierheen heeft gebracht” begint Natalia uit te leggen. Hilda knuffelt haar en neemt haar mee naar binnen.
“Ik snap het wel Natalia, en ik kan jou verklappen dat jij een geweldige man hebt.”
“Ja, dat weet ik ook wel maar………” David gaat nog steeds grijnzend achter de dames aan. Tijdens het koffie en thee drinken kwebbelen de dames uitgelaten en halen ze herinneringen op.
“Weet je Natalia, dat die David van jou een geweldig idee heeft voor het bruidskindje van zijn collega?” vraagt Hilda op een gegeven moment. Natalia is gelijk alert en schudt haar hoofd.
“Kom maar mee dan laat ik het jou zien. Sterker nog jij mag het voor haar uitzoeken.” Uitzoeken? Denkt Natalia. Het moet niet gekker worden. Nieuwsgierig loopt ze achter Hilda aan naar de bijkeuken. Wat ze daar ziet vertedert haar helemaal. Daar ligt een herdershond in een hele grote mand met tussen zijn poten en om hem heen vier pups. Voor David iets heeft kunnen uitleggen zit Natalia al op haar knieën voor de mand en aait eerst de moeder en dan de pups.
“Wat zijn ze lief, Hilda.”
“Ja, heel lief, maar ik kan ze onmogelijk allemaal houden. Een paar honden zijn leuk voor bewaking maar vijf is een beetje veel. Nu dacht David dat het misschien leuk was voor Elisa een hond te geven” legt Hilda haar uit.
“Maar David, vindt Seb dat wel goed dan? Ik bedoel, je moet maar een hond willen.”
“Ik heb het er met Seb over gehad en hij vind het goed, al zal hij wel politiehonden opleiding krijgen zodat hij huis en haard goed kan bewaken” antwoordt hij.
“Dan moet je die daar voor haar nemen. Dat lijkt net een piraatje met die zwarte vlek op zijn oog” roept ze enthousiast.
“En als je die nu net niet mocht nemen voor haar welke werd het dan? Vraagt David een arm om haar heenslaand.
“Is die al besproken? Oké, dan ga ik voor die wat helemaal bruin is met vier zwarte poten” gaat ze gelijk weer verder. David kijkt naar Hilda die twee halsbandjes in haar handen heeft en de twee herders die Natalia net noemde, dat nu om doet. Natalia kijkt van Hilda naar David en weer terug.
“David je kunt piraatje niet mee nemen die was al besproken…”
“Ja, lieverd die was besproken ….. door mij………voor jou” zegt hij haar de riem van piraatje gevend.
“Wat ben jij toch ook een lieverd. Hoe wist je dat ik graag een hond wilde?” vraagt ze hem kussend.
“Ik ben al langer aan het denken voor bewaking van jou en dadelijk ook ons kind daarom moesten het herders zijn. Want ook deze ondergaat een politiehond training. Een goede getrainde hond is goud waard.” Natalia aait de beide honden, die nu nog erg speels zijn maar heel binnenkort hun mannetje zullen staan bij hun nieuwe baasjes.

Urs is al enkele dagen niet meer bij Ginevra geweest. Wat zij hem heeft verteld, heeft een enorme uitwerking op hem gehad. Zijn meisje blijkt lid te zijn van een maffia familie. Ze heeft het niet met zoveel woorden verteld maar de naam Galatsy komt hem meer dan bekend voor. Ook al heet zij Sanders, ze heeft haar moeders naam aangenomen, is ze familie van hen. Hij zit met een enorm dilemma. Hij weet nu dat de twee verdachten een neef en aangetrouwde nicht zijn van haar. Zij vertelde hem dat zij niets met de overvallen te maken hadden, maar hij weet niet of hij dat moet geloven. Hij heeft er nog niet met David of Seb over durven praten. Hij wil Ginevra niet kwijt maar dat betekent wel dat hij haar manier van leven goed moet keuren. Zij zelf heeft geen erge dingen gedaan, maar in haar familie zitten wel enkele mensen waar de politie naar op zoek is. Ook weet hij dat met de onderwereldfiguren niet te spotten is. Als hij nu dingen zou doorsluizen naar Seb en David, kon hij wel eens in grote problemen komen. Aan de andere kant is hij politieman en is het dus zijn plicht om dit te melden. Voor het eerst sinds zijn opleiding als inspecteur gaat hij met tegenzin naar het werk. Kan en mag hij wat hij privé weet, gescheiden houden van zijn werk? Moet hij zijn verkering met Ginevra verbreken? Of gewoon net doen of hij gek is? Hij neigt naar het laatste maar weet dat dit in strijd met zijn geweten is.
Zuchtend stapt hij zijn auto uit en gaat het politiebureau binnen.
“Goedemorgen, Urs” groet David hem.
“Goedemorgen, David” groet hij terug. “Iemand zin in koffie dan ga ik gelijk door naar de kantine.”
“Ja, ik” klinken Seb en David in koor.
“Wat is er met hem, dat hij vrijwillig koffie haalt” vraagt Seb aan David.
“Geen idee Seb. Misschien heeft hij wel te veel aan zijn hoofd. Ik bedoel hij is toch wel erg goed bezig met die bankovervallen en die gijzeling. Hij baalde behoorlijk toen hij er achter kwam dat hij waarschijnlijk op het goed spoor was en dat toen bleek dat de verdachten met noorderzon vertrokken waren” zegt David nadenkend. Als Urs even later binnen komt kijken twee mensen hem onderzoekend aan.
“Ja mannen, is er wat? Vraagt hij de koffie neerzettend.
“Jij lijkt ergens mee te zitten” begint Seb.
“Ik?” vraagt Urs zekerheidshalve. “Staat dat op mijn voorhoofd soms?”
“Nee, natuurlijk niet Urs. En als je er niet over wilt praten is het ook goed maar het leek zo” sust David. Urs ploft neer in een stoel en kijkt de twee aan. Hij zucht eens diep en neemt een slok van zijn koffie.
“Stel dat er iets zou zijn dat ik eigenlijk niet met jullie kon bespreken omdat jullie van de politie zijn, hoe zou ik dat moeten aanpakken?” stelt Urs als tegenvraag. Sebastien krabt op zijn hoofd en kijkt dan Urs doordringend aan.
“Zit je in de problemen Urs?” vraagt hij.
“Nog niet” klinkt het.
“Maar jij weet iets dat het daglicht niet kan verdragen maar als je naar buiten brengt komen er mensen in de problemen?” raadt David verder.
“Jeetje, jullie zijn me ook een stel inspecteurs” moppert Urs. “Ik hoor het al ik kan beter niks zeggen.” Snel staat Seb op en loopt naar Urs toe. Natuurlijk kun je het ons vertellen Urs, misschien kunnen we jou helpen met een schappelijke oplossing” begint Seb hem te overtuigen. Urs denkt even na en besluit het op save te spelen.
“Een kennis van mij is er achter gekomen dat zijn toekomstige vrouw lid is van een maffia familie. En nu weet hij niet of hij wel verder moet met haar. Hij weet nu van verschillende praktijken zoals afpersing en heling en meer van dat soort dingen.”
“Dan kan degene dat beter voor zich houden Urs want als er in een maffiafamilie een lek wordt geconstateerd wordt die meestal geëlimineerd. Daar zijn ze er kort door de bocht mee. Eenmaal in een maffia familie kom je er niet meer uit. Of ze moeten je verstoten dan willen ze niks meer met je te maken hebben maar houden je wel in de gaten of je niks over hun naar buiten brengt” onderbreekt Seb hem. Urs knikt en besluit het hierbij te laten. Hij moet nog eerst even grondig hierover nadenken. Dit is niet één, twee, drie opgelost.
“Oké mannen, dat is duidelijk ik zal er over nadenken voor ik degene van advies voorzie”antwoordt hij. Demonstratief pakt hij een dossier en verdiept zich erin. David en Seb kijken elkaar verwonderd aan. Ze snappen er niets meer van.
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hoi Conny,
Wat zijn David en Natalia een leuk stel. Hij zorgt heel goed voor haar en met die puppy's: wat schattig! Leuk voor Elisa, een speelkameraadje. Maar Seb heeft al een hond, hopelijk komen die twee goed overeen.
Urs zit in tweestrijd met Ginevra. Toch wel positief van haar dat ze het hem verteld heeft, maar wat gaat hij nu doen? Met de maffia valt inderdaad niet te spotten.

Erg leuk hoofdstuk, Conny! Benieuwd hoe het verder gaat....

Prettig weekend!
Kristel
_________________

[Maria]

Hoi Conny

Ik moet me geloof ik een klein beetje schamen. Ik had je verhaal gelezen en vergeten terug te reageren. Het is natuurlijk niet leuk als er weinig op een verhaal gereageerd wordt.

Maar dan terug naar je verhaal. Je weet dat ik jouw verhalen altijd graag lees. Ik ben nu bezig met een verhaal van je site te lezen. Ik moet me zelf af en toe dwingen om de PC uit te zetten.
David is een schat hoe hij zijn vrouw in de watten legt. Natalia boft maar met hem en wat zal die kleine meid blij zijn met dit kado. Carlos heeft zich aardig in de nesten gewerkt. Komt hij hier nog uit? En komen de andere mannen er ooit achter wie Bonnie en Clyde zijn?

Maar wachten tot de volgende week weer.

[konsalik]

Dames bedankt weer voor jullie reacties. Altijd fijn te lezen wat jullie ervan vinden.

Hoofdstuk 34: De bom barst bij Carlos en Maria en Seb maakt zich op voor zijn huwelijksdag.

Veel leesplezier weer en tot volgende week

liefs
Conny



Hoofdstuk 34

Maria is de was aan het verzamelen, die gewassen moet worden. Ze snapt af en toe niet waar die berg was vanaf komt. Ze sorteert de was en voelt alle zakken na of er niets in is blijven zitten. Ze neemt het colbertjasje van Carlos en haalt zijn zakken leeg. Die moet nodig gelucht worden. Carlos heeft er een handje van om altijd van alles in zijn zakken te stoppen. Ze kijkt even later verbaast naar de inhoud van zijn linkerzak. Daar zit een sleutel en een briefje in. Die sleutel kent ze niet. Zou die van de zaak zijn? Het opgevouwen briefje legt ze ernaast. Ze kijkt ernaar en er bekruipt haar een vreemd gevoel. Aarzelend maakt ze het briefje open.
“Vanavond was heerlijk, mocht je vannacht zin hebben in vervolg, is hier de sleutel. Ik ben overtuigd dat jij mij wel weet te vinden.” Ondertekent met een lippenstift kus. Er gaat een rilling over haar rug. Wat heeft dit te betekenen? Is er een andere vrouw in Carlos’ leven? Ze denkt aan afgelopen nacht. In niets heeft ze gemerkt dat er iets met hem was. Dat hij anders was dan anders. Ze leest het briefje nog eens en besluit Carlos, die onder de douche staat, ermee te confronteren. Ze laat de berg was voor wat hij is en loopt naar de badkamer, die ze zonder te kloppen binnen gaat.
“Carlos? Kan ik je even spreken?”
“Natuurlijk lieverd, waar brand het?” antwoordt hij de douche uitstappend. “Je bent anders net te laat om mijn rug te wassen.”
“Ik heb dit briefje van jouw liefje gevonden in je jasje samen met haar huissleutel. Begin dus maar eens uit te leggen” moppert Maria. Carlos kijkt niet begrijpend naar het briefje in haar hand.
“Dat zat in mijn jasje dat ik gisteren aanhad?” Ze knikt.
“Die verduivelde Henriëtte ook. Je weet wel de dochter van mijn grote klant Ricardo Serano. Ze wilde dat ik mee koffie ging drinken gisterenavond maar ik heb dat geweigerd. Er is niets tussen ons Maria. Eerlijk niet, je weet toch dat ik van jou houd. Denk eens terug aan vannacht, ik was toch hier bij jou?” Maria kijkt hem onderzoekend aan.
“Jij bent dus bij haar thuis geweest en jij hebt de sleutel aangenomen” zegt ze boos.
“Nee, natuurlijk niet, die moet ze me gisteren in mijn zak hebben gestopt” probeert hij uit teleggen. De telefoon gaat en Maria loopt de badkamer uit om hem in de woonkamer aan te nemen.
“Ja” meldt zij zich.
“Met Henriëtte Serano. Mag ik die knappe baas van jou even aan de telefoon? ”klinkt Henriëtte, die veronderstelt het dienstmeisje aan de lijn te hebben. Bij Maria gaat er een knop om. Ze is woedend. Woedend op Carlos en op die del die zich hier durft te melden.
“Ik zal meneer roepen” sist ze, zich met moeite inhoudend. Ze gooit de hoorn op het tafeltje en sprint weer naar boven.
“Jouw liefje aan de telefoon” snauwt ze hem toe en verdwijnt in hun slaapkamer waar ze de deur onzacht van dicht knalt. Carlos, die net zijn pantalon dichtknoopt, schakelt pas veel te laat en is in dubio wat hij zal doen. Maria achterna of eerst naar beneden om de telefoon te pakken en Henriëtte er van langs geven. Hij besluit tot het laatste. Hij snauwt Henriëtte af en verbied haar hier nog eens te bellen. Daarna gooit hij de telefoon op de haak en stuift weer naar boven en stormt hun echtelijk slaapkamer in. Van schrik blijft hij, op de drempel staan. Maria doet net haar koffer dicht en is vastbesloten te vertrekken. Ze deelt alles met haar man maar ze weigert hem met wie dan ook te delen. Haar besluit staat vast, ze vertrekt en wel nu meteen. Ze wil terug naar Italië en neemt zich voor bij een vriendin in te trekken.
“Maria, doe dat nu niet. Ik kan het uitleggen” begint hij. Maria is echter zo boos dat ze hem een flinke zet geeft en met haar koffer langs hem door naar beneden rent waar ze haar jas aantrekt, de autosleutels pakt en naar buiten gaat om de auto te starten. Carlos ziet de ernst van de situatie in en dondert met drie treden tegelijk de trap af.
“Maria, niet doen. Waar wil je in hemelsnaam naartoe gaan?” Hij probeert haar vast te houden maar zij duwt hem weg.
“ Ik ga naar Italië, want daar kun jij niet meer komen en zo heb ik ook geen last meer van jou” roept ze buiten zichzelf van woede.
“Maria niet doen, jij wordt net als ik gezocht in Italië” probeert hij haar ervan te weerhouden.
“Alles is beter dan hier mee aan te moeten zien hoe jij je met andere vrouwen ophoud. En als ze me oppakken Carlos Marín, zal ik eerst eens een boekje over jou opendoen.” Ze start de auto en scheurt met een noodgang de oprit af.
“Maria, niet doen” roept hij haar na, maar het is al te laat. Ze is weg. Koortsachtig denkt hij na wat hij moet doen. Hij sprint naar boven en kleed zich snel verder aan en besluit in zijn auto te springen en hoopt haar voor de grens op te kunnen vangen.

Sofie heeft van Sebastien groen licht voor haar winkeltje gekregen. Ze heeft de inrichting nu klaar en bekijkt goedkeurend het resultaat. Het is de bedoeling dat ze open gaat na de bruiloft. Maar nu eerst is er morgen hun bruiloft. Ze glimlacht bij de gedachte dat ze morgen gaat trouwen. Ze doet nog een laatste check up en besluit dan terug naar het woonhuis te gaan omdat Seb elk moment thuis kan komen.
“Papa” gilt Elisa als ze bijna bij het huis zijn. Seb spreidt zijn armen en vangt zijn kleine dochtertje op. Hij kust en knuffelt haar stevig.
“Hoi prinsesje van me. Ben je lief geweest vandaag?” Elisa knikt heftig. “Dan heb ik morgen nog een verrassing voor jou” zegt Seb geheimzinnig.
“Seb, wat ben jij weer aan het bekokstoven?”vraagt Sofie nieuwsgierig.
“Niets, lieverd. Je kent me toch?”
“Daarom juist”zegt Sofie dreigend met haar wijsvinger.
“Mijn meisjes moeten niet zo nieuwsgierig zijn” plaagt hij. “Kom gauw naar binnen en eten, dan is het al bijna morgen. Onze grote dag.”

De volgende morgen is Sofie al vroeg op. De kapster komt zo om haar en Elisa te kappen en ze wil zeker zijn dat alles goed geregeld is. Het cateringbedrijf zal ook al vroeg komen even als de ceremoniemeester. Elisa is erg druk en onrustig. Aan iedereen die het wil horen loopt ze te vertellen dat ze met papa en mama gaat trouwen. De mensen van de catering kijken haar glimlachend aan. Seb houd zich bewust op de achtergrond en zorgt dat hij zijn meisjes niet ziet voor twee uur als de ceremonie begint. Hij is een wandeling aan het maken over zijn landgoed en laat zijn gedachten gaan over zijn aanstaande huwelijk van middag. Hij is een gelukkig man. Hij trouwt met Sofie, waar hij al heel lang van houdt en waarvan hij dacht haar nooit meer terug te zien. Op de ongebruikelijk manier waarop ze weer in zijn leven is gekomen en dan zijn kennismaking met zijn charmante dochtertje. Er gaat een grote glimlach over zijn gezicht. Eigenlijk is dat het allerbeste wat hem ooit is overkomen. Als hij dat vier jaar geleden geweten had was hij nu allang een getrouwd man geweest. Hij schuift de gedachten, dat hij de eerste levensjaren van zijn dochter niet heeft meegemaakt, ver weg. Zij hebben het uitgesproken en hun band is nu mogelijk nog hechter dan vroeger. Hij snuift de voorjaarslucht op. De zon doet al aardig mee en het beloofd een heerlijke dag te worden. Fluitend besluit hij terug naar huis te gaan, om te douchen en zich te verkleden. Hij mag niet te laat komen want er wachten twee dames op hem.
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hoi Conny, wat een prachtig hoofdstuk!
Tussen Carlos en Maria zit het goed scheef. Ik begrijp haar reactie wel. Maar als ze naar Italie vlucht en hij volgt haar en ze worden daar gezocht,oeioeioei...hoe gaat dit aflopen?

De grote dag breekt aan voor Seb en Sofie en de kleine Elisa. Ik zie het helemaal voor me. Dit wordt duidelijk een prachtige dag. Kijk uit naar het vervolg.

Spannend geschreven, Conny, ik ben benieuwd hoe het verhaal zich verder ontwikkeld.

Tot volgende week,
groetjes, Kristel
_________________

[Maria]

Mijn hemel Conny wat gaat er in hemelnaam nog allemaal gebeuren? Volgens mij gebeuren er nog erge dingen. Ik hoop maar dat Maria verstandig is. Maar aan de andere kant Carlos heeft ook schuld, hij had haar moeten vertellen dat ook zij gezocht werd.

Maar nu eerst de bruiloft van Sebastien. Het lijkt erop dat hij heel gelukkig gaat worden.

[konsalik]

Kristel en Maria bedankt voor jullie reacties. Deze week een vrij rustige hoofdstuk. Sebastien gaat trouwen maar kan dat niet zonder ook nog eventjes met zijn werk bezig te zijn.

Fijn weekend, veel leesplezier en tot volgende week vrijdag weer.

liefs Conny


Hoofdstuk 35
Urs strikt zijn strikje en kijkt goedkeurend in de spiegel. Hij pakt zijn jasje, en na een laatste blik in de spiegel besluit hij naar Ginevra te gaan. Hun verhouding heeft een opdonder gekregen na hun gesprek over haar familie. Urs weet nog steeds niet wat hij er mee aan moet maar hij weet wel dat hij haar niet kwijt wil. Aan de andere kant is hij huiverig voor kennismaking met haar familie. God weet waar hij daar weer in verzeilt geraakt. Misschien moet hij zijn carrière als inspecteur wel opgeven, nog voor hij daar voor afgestudeerd is. Hij is nog steeds aan het denken als hij even later op haar bel drukt. De deur vliegt open en ze omhelst hem onstuimig. Ze overvalt Urs een beetje.
“Ginevra, wat is er aan de hand? Ik was toch niet te laat?”
“Nee, Urs maar ik heb je zo gemist en ik was even bang dat je me liever niet meer zag, nu je weet van mijn familie en zo…..”
Hij kijkt diep in haar ogen en fluistert: “Niets maar dan ook niets kan mij bij jou weghouden. Maar vandaag wordt er niet over jouw familie gepraat maar maken wij er een leuke dag van.” Hij kust haar teder en maant haar vervolgens haar jas aan te trekken zodat ze kunnen gaan.

In huize Miller is Natalia achter David aan het jagen, die net terug is van de honden uit te laten.
“David, schiet op. Jouw pak ligt op het bed en je schoenen zijn gepoetst. Kom maar hier met piraatje en co, dan zorg ik wel dat co een strik omkrijgt.” David overhandigt haar de honden en maakt zich richting badkamer. Hij is erg blij dat Natalia zoveel plezier aan piraatje beleefd. Dat geeft hem toch een goed gevoel. Hij is zo vaak van huis in verband met zijn werk. Vooral als hij ’s avonds de deur uit moet vindt hij het een veiliger idee. Als hij zich aan het kleden is valt zijn blik op het strikje dat geknoopt moet worden. Niet zijn favoriete bezigheid. Na een aantal verwoede pogingen besluit hij Natalia het te laten doen.
“Kom eens hier jij, dat ik jou eens goed aan kleed, David. Zo kan ik toch niet met jou de deur uit” moppert ze goedmoedig. David neemt haar in zijn armen en laat haar het strikje knopen. Als ze klaar is knuffelt ze hem.
“We moeten gaan David. Pakt jij de hond dan neem ik het bestek wel mee?”
“Goed, lieverd. Laten we gaan.”

Op het landgoed van Sebastien is het al aardig druk. Jammer dat zijn ouders dit niet meer mee kunnen maken. Maar de vele ooms en tantes, die massaal zijn gekomen maken veel goed. Hij kijkt nog een laatste keer in de spiegel, neemt de ringen en stopt die in zijn binnenzak om vervolgens gewapend met bloemen naar Sofie te gaan. Op de gang komt de fotograaf hem al tegemoet om hem te vergezellen naar Sofie. Hij klopt op haar kamerdeur. Hij knippert met zijn ogen als hij haar ziet. Ze ziet er adembenemend uit. Hij is voor een moment sprakeloos.
“Seb, lieverd je ziet er geweldig uit” ze kust hem teder. Hij kust haar terug en maakt zich dan los van haar en bekijkt haar aandachtig.
“Sofie is dit jouw eigen ontwerp? Je ziet er adembenemend uit liefje” zegt Seb dan eindelijk. Ze knikt.
“Papa, ikke ook” klinkt het dan naast Sofie. Seb zakt door zijn knieën en tilt Elisa op.
“Mijn kleine prinses, ben jij er klaar voor?”
“Ja, papa maar ikke wil af. Ik moet bloemen strooien” zegt de kleine meid verontwaardigd. Seb zet haar weer neer en biedt Sofie zijn arm aan.
“Zullen we dan maar?”
“Graag, ik kan bijna niet meer wachten om mevrouw Izambard te worden”zegt Sofie lachend.
“Ikke ook niet” klinkt het voor hen. Seb en Sofie schieten in de lach. Hun dochter is aardig op dreef vandaag dat kan nog leuk worden.
Als een poosje later het jawoord klinkt, meent Elisa dat zij nog even van zich moet laten horen. Als Seb zegt: “Ja, ik wil” roept de kleine meid enthousiast: “Papa, Lisa wil ook.” De priester kijkt glimlachend naar de kleine meid en knikt goedkeurend.
Na de receptie besluiten David en Seb dat het tijd is voor Elisa’s cadeautje. Seb tikt tegen zijn glas om de aandacht van de aanwezigen te vragen. Als hij die heeft begint hij iedereen te bedanken voor hun komst. Vervolgens neemt hij Sofies hand en vertelt haar dat hij een verrassing voor zijn beide dames heeft. Elisa heeft aan het woord verrassing genoeg en springt al om haar vader heen.
“Wat is die verrassing papa. Mag ik die uitpakken?” Ze kijkt rond of er ergens een cadeautje is dat nog niet is uitgepakt. Sebastien wenkt David die nu met de hond komt aanlopen. Seb hoeft niets meer te zeggen want zijn dochter rent al gillend naar de hond toe.
“Papa, is die echt van ons. Mag Lisa die houden? Mag die bij mij slapen?” Ondertussen knuffelt ze het beestje bijna dood. Sofie kijkt Seb aan en knuffelt hem vervolgens.
“Lieverd je weet niet half hoe blij je ons maakt met een hondje. Je bent een schat. Dank je wel. Ze kust hem teder en loopt dan samen met hem naar de hond, waar Elisa al beslag op heeft gelegd.
“Hoe gaat hij heten?” vraagt David belangstellend aan de kleine meid. Elisa denkt even na en roept dan: “Lassie.” De omstanders schieten in de lach.
“Elisa dit is toch geen collie” begint Seb.
“Daar kan Lassie niks aan doen” antwoordt ze dan gewichtig. “Hij heet nu eenmaal Lassie.”
“Nou Seb dat wordt lachen als we met die twee op cursus moeten. Lassie en Piraatje en dat voor herdershonden. Dat zijn nu nog eens echte politiehonden namen” grinnikt David. Seb lacht gelaten.
“Het is niet anders David maar goed dat we samen kunnen dan valt het minder op” zegt Seb lachend. Sofie is nu ook bij de hond gaan zitten en knuffelt het beest.
“Wat een lief beest ben jij ook” spreekt zij de hond toe.
“Zijn jullie er blij mee meiden?”
“Ja” klinkt het in koor.

Het orkest is inmiddels begonnen met spelen en Sofie en Seb doen de openingsdans. Urs en Ginevra komen na een tijdje ook de dansvloer op. Seb kijkt zijn collega na en bedenkt zich ineens dat hij het laatst wel eens over zichzelf heeft kunnen hebben. Is Ginevra familie van de Italiaanse maffia? Als dat zo is moet hij dringend met Urs praten voordat hij in de problemen komt. Het is wel heel duidelijk dat hij heel veel voor deze dame voelt. Hij neemt zich voor maandag een uitgebreid gesprek met Urs te hebben. Zijn ogen zoeken David die ook aan het dansen is met Natalia. Nu kan het dus even niet maar maandag zal hij het er ook met David over hebben. Nog meer onrust kan hij niet hebben in zijn team. Want als Urs gevaar loopt, lopen David en hij dat ook. En wie weet ook wel hun families. Het is alsof een koude hand om zijn hart sluit. Hij heeft een slecht voorgevoel over de hele situatie. Hij besluit maandag ook de bewaking rond Davids en zijn eigen familie aan te scherpen. Koortsachtig denkt hij na wat hij allemaal nog moet doen als inderdaad blijkt dat Ginevra iets met de onderwereld van doen heeft. Aan de ene kant was dat wel een manier om wat meer te weten te komen van diverse misdadigers maar aan de ander kant is dit niet zonder gevaar voor Urs. En een verliefd mens doet nu eenmaal wel eens gekke dingen. Hij loopt de dansvloer op en tikt Urs op zijn schouder.
“Mag ik even met deze mooie dame dansen?” vraagt hij beleefd. Urs is verrast maar laat dat niet merken en laat Ginevra aan Seb over. Zelf gaat hij op zoek naar de bruid om haar ten dans te vragen.
“Leuk dat jij met Urs bent meegekomen” begint Seb het gesprek met zijn danspartner. “Ben jij hier uit de buurt?
“Ja, ik woon in Rome maar mijn familie woont op Sicilië” antwoordt zij onbevangen.
“Dat is interessant. Sicilië? Is daar niet veel criminaliteit dan?”
“Valt mee. Althans ik heb dat thuis niet als zodanig ervaren” antwoordt Ginevra.
“Volgens mij kent iedereen elkaar op het eiland of niet?” gaat Seb nieuwsgierig verder.
“Ja dat wel. Het is één grote familie. Al mijn neven, nichten, ooms en tantes wonen er. Volgens mij woont er niemand die wij niet kennen.”
“Gezellig. Maar waarom bent u dan in Rome komen wonen. Ik bedoel dan is Sicilië toch uw thuis?”
“Ja, dat wel maar ik wilde niet telkens over mijn schouder worden gekeken door mijn familie. Hier kan ik ongestoord doen en laten wat ik wil. En eerlijk is eerlijk als ik hier niet woonde had ik Urs nooit leren kennen.”
“Dat klopt” antwoordt Seb. De dans is ten einde en Seb brengt haar hoffelijk terug naar Urs.
“Bedankt voor deze dans” zegt Seb en gaat er van door. Zijn hoofd maalt over de dingen die hij net aan de weet is gekomen. Iedere politieman weet dat Sicilië het hoofdkwartier van de onderwereld is. Hij maakt zich oprecht zorgen om Urs maar ook om Davids en zijn eigen familie.
_________________

mijn site klik hier

[Kristel]

Hoi Conny,
Was inderdaad een rustig hoofdstuk, maar ik kreeg het gevoel alsof het de spreekwoordelijke"stilte voor de storm" is.
Ik denk dat Seb zich terecht ongerust maakt over de situatie met Ginevra. Blijkbaar was ze niet achterdochtig toen Seb al die vragen op haar afvuurde (niet echt de juiste woordkeuze, maar ... )

Ben benieuwd hoe het verhaal verder loopt. Als ik me goed herinner heb je gezegd, dat hoofdstuk 37 spannend wordt, dus daar zijn we niet zo ver meer vanaf, hé?

Goed geschreven weer, prettig week-end en tot volgende week
Groetjes, Kristel
_________________

[Maria]

Seb denkt nog aan werken op zijn eigen huwelijk? Hemeltje hij is dus een politieman in hart en nieren. Maar gelukkig weet hij er met zijn grote en kleine dame een leuke dag van te maken. Elisa is duidelijk heel blij met de gezinsuitbreiding.

Ik denk net als Kristel dat dit stilte voor de storm is.

Tot vrijdag