Geplaatst: 25 Aug 2024 09:52:21 Onderwerp: Muziek die je gehoord moet hebben en andere muziektips
Ik zag het topic met boeken die je gelezen moet hebben voorbij komen, dacht is ook leuk voor muziek.
Hierbij mijn lijst, maar het is bijna ondoendelijk om zo'n lijst te maken, zoveel goede muziek is er.
Het is in willekeurige volgorde want ik kan echt niet zeggen welke ik het allermooiste vind.
1. Muddy Waters: Manisch Boy
2. John Lennon: Image
3. Brainbox: Summertime
4. Shirly Bassey: Never, Never, Never
5. Ramses Shaffy: Ik drink
6. Deep Purple: Child in time
7. The Doors: The end
8. Led Zeppelin: Stairway to heaven
9. Beth Hart: I'd rather go blind
10. Gary Moore: Still got the bluyes for you
Ik heb wel gemerkt dat ik erg hou van rauwe liedjes die gaan over de struggelingen van mensen met het leven of dat nu liefdesverdriet, verslavingen, eenzaamheid of andere ellende betreft.
Had nog nooit van de zangeres gehoord, maar heel mooi Dagmar
Je kent dit liedje over Johnny Cash terugziend op zijn struggelingen in het leven vast allang maar laat ik het als een ode aan de man hier evengoed plaatsen
Je kent dit liedje over Johnny Cash terugziend op zijn struggelingen in het leven vast allang maar laat ik het als een ode aan de man hier evengoed plaatsen
Ik hou ook heel erg van Amy Winehouse, haar strubbelingen zijn wel bekend, die heeft ze bekocht met haar leven.
https://youtu.be/KUmZp8pR1uc
Heel grote fan van Amy Winehouse, ge-wel-dig, diep tragisch dat ze zo jong gestorven aan die verschrikkelijke troep waar ze aanvankelijk helemaal niets van moest hebben. Zal het de enorme druk van al de opeenvolgende concertenreeksen over de hele wereld wel geweest zijn waardoor ze uiteindelijk toch zwichtte en al snel alleen nog maar in een roes kon leven, of haar ongelukkige verhouding met Blake Fielder-Civil waar je toen veel over hoorde? Of haar vader, of al die factoren bij mekaar....
Heel grote fan van Amy Winehouse, ge-wel-dig, diep tragisch dat ze zo jong gestorven aan die verschrikkelijke troep waar ze aanvankelijk helemaal niets van moest hebben. Zal het de enorme druk van al de opeenvolgende concertenreeksen over de hele wereld wel geweest zijn waardoor ze uiteindelijk toch zwichtte en al snel alleen nog maar in een roes kon leven, of haar ongelukkige verhouding met Blake Fielder-Civil waar je toen veel over hoorde? Of haar vader, of al die factoren bij mekaar....
Jij zoekt alle factoren van haar ongelukkige leven buiten haar zelf, de druk, haar relatie, haar vader...................ik denk dat het in haar zelf zat.
Het is eigenlijk wel treurig dat de mooiste muziek gemaakt wordt door ongelukkig mensen al dan niet onder invloed van middelen....................misschien ook wel weer begrijpelijk, want je voelt pas de rauwe emoties van iemand die weet waar hij/zij het over heeft.
Heel grote fan van Amy Winehouse, ge-wel-dig, diep tragisch dat ze zo jong gestorven aan die verschrikkelijke troep waar ze aanvankelijk helemaal niets van moest hebben. Zal het de enorme druk van al de opeenvolgende concertenreeksen over de hele wereld wel geweest zijn waardoor ze uiteindelijk toch zwichtte en al snel alleen nog maar in een roes kon leven, of haar ongelukkige verhouding met Blake Fielder-Civil waar je toen veel over hoorde? Of haar vader, of al die factoren bij mekaar....
Jij zoekt alle factoren van haar ongelukkige leven buiten haar zelf, de druk, haar relatie, haar vader...................ik denk dat het in haar zelf zat.
Dat zijn toch 2 kanten van dezelfde medaille? De ene mens kan prima omgaan met harddrugs, de ander gaat eraan ten gronde, de ene mens kan prima omgaan met hoge werkdruk (zoals aanhoudend reizen, elke avond een concert, hollen hierheen, hollen daarheen) de andere mens is weer veel minder stressbestendig, enz. dat zijn factoren die in de mens zelf zitten plus uitwendige factoren, in combinatie met elkaar.
Van Amy is bekend dat ze niets moest hebben van harddrugs, en dat ze een ander persoon werd toen ze daar toch onder invloed van haar vriend Blake aan begon: "“Amy changed overnight after she met Blake,” her first manager, Nick Godwyn, told The Times in 2007. “She just sounded completely different. Her personality became more distant. And it seemed to me like that was down to the drugs." https://www.biography.com/musicians/amy-winehouse-death
Of: "Amy Winehouse vóór de drank en drugs: een frisse, vrolijke en een beetje ordinaire meid" https://www.parool.nl/kunst-media/amy-winehouse-voor-de-drank-en-drugs-een-frisse-vrolijke-en-een-beetje-ordinaire-meid~bf2960c2/?referrer=https://www.google.com/
Een sterk getroebleerd persoon was Amy dus zeker niet toen haar eerste album 'Frank' uitkwam, tijdens haar tumultueuze verhouding met Blake en het gebruik van hard drugs werd dat anders, maar dat zijn daardoor zeker geen factoren die buiten haar persoonlijke dispositie staan.
Ik ben ervan overtuigd dat singer-songwriters de grootste droefenis tot uitdrukking kunnen brengen zonder in hun persoonlijke leven erg gebukt te hoeven gaan onder allerlei somberheid. En omgekeerd, dat mensen die carnavalskrakers zingen diep ongelukkig kunnen zijn.
Cuby and the Blizzards waren geweldig, 'Groeten uit Grollo' was een sensatie in die tijd, maar zelf hield ik niet van Nederlandse bandjes die de Amerikaanse blues vertolkten, vond ik verschrikkelijk nep hoewel dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Louter een vooroordeel van mij
Iemand die wel de opvolger van Amy Winhouse genoemd wordt maar een zeer oorspronkelijk talent is is Raye (Rachel Keen). Je ziet haar hier in 2019 een zelfgeschreven song zingen, nog voordat ze doorgebroken is:
Dat zijn toch 2 kanten van dezelfde medaille? De ene mens kan prima omgaan met harddrugs, de ander gaat eraan ten gronde, de ene mens kan prima omgaan met hoge werkdruk (zoals aanhoudend reizen, elke avond een concert, hollen hierheen, hollen daarheen) de andere mens is weer veel minder stressbestendig, enz. dat zijn factoren die in de mens zelf zitten plus uitwendige factoren, in combinatie met elkaar.
Ik ben dit niet geheel met je eens, maar we gaan hier maar niet daar een hele discussie over voeren, aangezien dit een muziektopic is.
Van Amy is bekend dat ze niets moest hebben van harddrugs, en dat ze een ander persoon werd toen ze daar toch onder invloed van haar vriend Blake aan begon: "“Amy changed overnight after she met Blake,” her first manager, Nick Godwyn, told The Times in 2007. “She just sounded completely different. Her personality became more distant. And it seemed to me like that was down to the drugs." https://www.biography.com/musicians/amy-winehouse-death
Of: "Amy Winehouse vóór de drank en drugs: een frisse, vrolijke en een beetje ordinaire meid" https://www.parool.nl/kunst-media/amy-winehouse-voor-de-drank-en-drugs-een-frisse-vrolijke-en-een-beetje-ordinaire-meid~bf2960c2/?referrer=https://www.google.com/ Dit beeld is ook niet helemaal correct, Winehouse had een manisch depressieve inslag (kreeg op haar 14e al anti depressiva) en leed ook aan boulimia, beide al voor ze bekend werd.
Een sterk getroebleerd persoon was Amy dus zeker niet toen haar eerste album 'Frank' uitkwam, tijdens haar tumultueuze verhouding met Blake en het gebruik van hard drugs werd dat anders, maar dat zijn daardoor zeker geen factoren die buiten haar persoonlijke dispositie staan.
Ik denk dat de factoren van emotionele onstabiliteit er al waren voor ze Blake ontmoette.
Ik ben ervan overtuigd dat singer-songwriters de grootste droefenis tot uitdrukking kunnen brengen zonder in hun persoonlijke leven erg gebukt te hoeven gaan onder allerlei somberheid. En omgekeerd, dat mensen die carnavalskrakers zingen diep ongelukkig kunnen zijn.
Dat kan natuurlijk, maar de echte rauwe emoties kunnen enkel mensen die emotioneel weten waar ze het over hebben tot uiting brengen, vaak versterkt en onder invloed van drugs/alcohol. Je kunt nu eenmaal niet iets laten voelen als je niet weet waar je het over hebt.
Van Amy is bekend dat ze niets moest hebben van harddrugs, en dat ze een ander persoon werd toen ze daar toch onder invloed van haar vriend Blake aan begon: "“Amy changed overnight after she met Blake,” her first manager, Nick Godwyn, told The Times in 2007. “She just sounded completely different. Her personality became more distant. And it seemed to me like that was down to the drugs." https://www.biography.com/musicians/amy-winehouse-death
Of: "Amy Winehouse vóór de drank en drugs: een frisse, vrolijke en een beetje ordinaire meid" https://www.parool.nl/kunst-media/amy-winehouse-voor-de-drank-en-drugs-een-frisse-vrolijke-en-een-beetje-ordinaire-meid~bf2960c2/?referrer=https://www.google.com/ Dit beeld is ook niet helemaal correct, Winehouse had een manisch depressieve inslag (kreeg op haar 14e al anti depressiva) en leed ook aan boulimia, beide al voor ze bekend werd.
Ik ben ervan overtuigd dat singer-songwriters de grootste droefenis tot uitdrukking kunnen brengen zonder in hun persoonlijke leven erg gebukt te hoeven gaan onder allerlei somberheid. En omgekeerd, dat mensen die carnavalskrakers zingen diep ongelukkig kunnen zijn.
Dat kan natuurlijk, maar de echte rauwe emoties kunnen enkel mensen die emotioneel weten waar ze het over hebben tot uiting brengen, vaak versterkt en onder invloed van drugs/alcohol. Je kunt nu eenmaal niet iets laten voelen als je niet weet waar je het over hebt.
Citaat:
Amy Jade Winehouse wordt geboren op 14 september 1983. Ze groeit op in een muzikale familie in Southgate, Noord-Londen. Op haar 13e krijgt ze haar eerste gitaar. Ze begint met het schrijven van gedichten en zet deze later om in liedteksten. Amy is in het begin een rustig, lief meisje, maar als haar ouders uit elkaar gaan breekt er iets in haar. Vanaf haar veertiende zit de zangeres al aan de antidepressiva.
Hier wordt toch duidelijk iets aangegeven dat 'buiten haar' gebeurde en de oorzaak vormde tot het gebruik van antidepressiva Dagmar. En dat zal buiten enkele heel bijzondere psychiatrische aandoeningen toch altijd het geval zijn dat er een trigger is waardoor depressiviteit ontstaat, of boulimia, annorexia, zoals dus ook bij Amy Winehouse. Niemand wordt ongelukkig door louter door iets in zich/haarzelf zonder dat uitwendige factoren daar een rol bij spelen.
Ik vind dit interessant genoeg om nog wat op voort te borduren, muziek heeft alles te maken met de menselijke psyche, onze aandoeningen en hartstochten, de gebeurtenissen die deze losmaken. Daar weten we allemaal wel iets van, niemand hoeft een hartstocht, een gemoedstoestand te fingeren, elke gemoedstoestand maken we mee van heel jongs af aan. Diep verdriet, schrijnende eenzaamheid, wanhoop, dat zullen we allemaal als kind al wel ervaren, en zo kun je altijd op die gevoelens teruggrijpen wanneer je musiceert zonder dat datgene dat daar eertijds de trigger toe vormde nog in je leven hoeft te bestaan.
Dus zo kan de grootst mogelijke droefenis tot uitdrukking gebracht worden door iemand die op dat moment een heel gelukkig leven leidt maar wel heel goed in staat is die vroegere gevoelens op te roepen in zichzelf. Een goede acteur op een moment dat er helemaal niets aan de hand is tranen laten vloeien door aan iets droevigs te denken. Zo brengen singer-songwriters emoties in hun liedjes, in het beste geval, want vaak worden alleen maar trucjes met hun stem gebruikt die zij overgenomen hebben van weer andere artiesten, een hik of een snik of een ander maniertje
Zie jij dat echt anders?
Heel erg bijzonder heb ik altijd gevonden dat musici vrijwel nooit door de emoties in hun muziek overmand worden, hoe sterk die soms ook kunnen maar er bestaan wel enkel voorbeeldjes van
Bv:
Niemand wordt ongelukkig door louter door iets in zich/haarzelf zonder dat uitwendige factoren daar een rol bij spelen.
Dit ben ik dus niet met je eens. Ik denk dat mensen terdege ongelukkig kunnen zijn zonder dat externe factoren hier de hoofdoorzaak van zijn.
Ik vind dit interessant genoeg om nog wat op voort te borduren, muziek heeft alles te maken met de menselijke psyche, onze aandoeningen en hartstochten, de gebeurtenissen die deze losmaken. Daar weten we allemaal wel iets van, niemand hoeft een hartstocht, een gemoedstoestand te fingeren, elke gemoedstoestand maken we mee van heel jongs af aan. Diep verdriet, schrijnende eenzaamheid, wanhoop, dat zullen we allemaal als kind al wel ervaren, en zo kun je altijd op die gevoelens teruggrijpen wanneer je musiceert zonder dat datgene dat daar eertijds de trigger toe vormde nog in je leven hoeft te bestaan.
Dus zo kan de grootst mogelijke droefenis tot uitdrukking gebracht worden door iemand die op dat moment een heel gelukkig leven leidt maar wel heel goed in staat is die vroegere gevoelens op te roepen in zichzelf.
Zie jij dat echt anders?
Ik denk dat we wel grotendeels wel eens zijn , de beste liedjes over laten we zeggen " ellende" worden geschreven op het moment dat die ellende zich afspeelt in iemands leven. soms worden die direct op de plaat gezet, soms later.
Het gaat inderdaad om het (her)beleven van die emoties die songs tot boven de middelmaat uittillen. Het ligt echter aan de uitvoering en het gevoel erbij wat maakt dat iets je diep in je ziel raakt. Ik denk dat het wel de intensiteit van de ervaring van de vertolker is die dat veroorzaakt en dat hoeft niet altijd iets te zijn wat jezelf kent of meegemaakt hebt. Ook de pijn van een ander kan je diep raken zonder dat het perse een eigen herbeleving hoeft op te roepen.
Niemand wordt ongelukkig door louter door iets in zich/haarzelf zonder dat uitwendige factoren daar een rol bij spelen.
Dit ben ik dus niet met je eens. Ik denk dat mensen terdege ongelukkig kunnen zijn zonder dat externe factoren hier de hoofdoorzaak van zijn.
Ik vind dit interessant genoeg om nog wat op voort te borduren, muziek heeft alles te maken met de menselijke psyche, onze aandoeningen en hartstochten, de gebeurtenissen die deze losmaken. Daar weten we allemaal wel iets van, niemand hoeft een hartstocht, een gemoedstoestand te fingeren, elke gemoedstoestand maken we mee van heel jongs af aan. Diep verdriet, schrijnende eenzaamheid, wanhoop, dat zullen we allemaal als kind al wel ervaren, en zo kun je altijd op die gevoelens teruggrijpen wanneer je musiceert zonder dat datgene dat daar eertijds de trigger toe vormde nog in je leven hoeft te bestaan.
Dus zo kan de grootst mogelijke droefenis tot uitdrukking gebracht worden door iemand die op dat moment een heel gelukkig leven leidt maar wel heel goed in staat is die vroegere gevoelens op te roepen in zichzelf.
Zie jij dat echt anders?
Ik denk dat we wel grotendeels wel eens zijn , de beste liedjes over laten we zeggen " ellende" worden geschreven op het moment dat die ellende zich afspeelt in iemands leven. soms worden die direct op de plaat gezet, soms later.
Het gaat inderdaad om het (her)beleven van die emoties die songs tot boven de middelmaat uittillen. Het ligt echter aan de uitvoering en het gevoel erbij wat maakt dat iets je diep in je ziel raakt. Ik denk dat het wel de intensiteit van de ervaring van de vertolker is die dat veroorzaakt en dat hoeft niet altijd iets te zijn wat jezelf kent of meegemaakt hebt. Ook de pijn van een ander kan je diep raken zonder dat het perse een eigen herbeleving hoeft op te roepen.
Misschien denk je hierbij vooral aan het gevoel dat een menselijke stem over kan brengen. Die hoeft niet aan een muzikale uitdrukking van pijn, smart, verlangen, verliefdheid, opgetogenheid, zwaarmoedigheid (etc) te pas te komen, dat kan ook louter instrumentaal, en natuurlijk werkt een combinatie vaak nog het allerbeste om een gemoedsgesteldheid of stemming tot uitdrukking te brengen.
Sinds misschien nog maar een jaartje ben ik een beetje in de muziektheorie
en akkoordenleer gedoken en is het mij duidelijk geworden dat een volleerd musicus precies kan weten welke akkoord-opbouw en opeenvolging 'verlangen' of 'droefheid' of gespannenheid' 'blijheid' 'opluchting' 'vertwijfeling' en ga zo maar door oproept en hoe een ellenlang durende opera als Tristan und Isolde van Wagner muziektheoretisch als een eindeloze cohabitatie die langzaam naar een honderd keer uitgesteld orgasme is gecomponeerd. Beetje zoals jouw Bolero van Ravel Dagmar (die ook wel gebruikt zou worden als muzikale begeleiding en stimulans bij de liefdesdaad).
Er is in de muziek dus veel aan uitdrukkingsvermogen 'voorgegeven'. Eigen ervaring, de eigen emotie is in dat licht bezien in feite overbodig om verdriet verlangen woede pijn enz muzikaal tot uitdrukking te brengen, een AI programma waarin de westerse muziektheorie verwerkt zit zal verbluffende prestaties op dat vlak kunnen genereren.
Daarmee wil ik muziek niet platmaken ofzo, integendeel heb ik hierdoor eerder de neiging muziek boven enkel maar de uitdrukking van menselijke emoties te plaatsen. Wij kunnen onze emoties terugvinden in de muziek, dus akkoorden-opbouw en akkoord-opeenvolging plus natuurlijk nog ritme, cq tempo en maatsoort alsof die in een andere 'natuurkundige' vorm dus ook buiten ons bestaan.
Dit klinkt misschien erg ingewikkeld, dat is het voor mij in ieder geval ook, ingewikkeld. Maar, ik vind het niet gek dat mensen bv bepaalde werken van Bach als boven de mens verheven beschouwen, als 'goddelijke' muziek die de menselijke ervaring transcendeert, waarin iets verklankt wordt dat onmogelijk te reduceren valt tot een gemoedsgesteldheid gekoppeld aan een wereldse ervaring, gebeurtenis of situatie, dus tot 'pijn' , 'verdriet' , 'verlangen'. Muziek die boven elk sentiment verheven is.
Jezus wat een gelul, maar ik laat het toch staan denk ik, wie zal zich eraan storen, niemand die hier leest en jij moet me maar even vergeven Dagmar
Een erg mooie combi van (strijk-)instrumenten verweven met de menselijke stem heb ik altijd deze gevonden
Tijden zijn in GMT + 1 uur Ga naar pagina 1, 2Volgende
Pagina 1 van 2
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum Je mag niet stemmen in polls in dit subforum
Wil je ook een eigen gratis forum?
- Direct online
- Gratis je eigen logo
- Filmpjes en video mogelijk!
FAQ
Zoeken
Gebruikersgroepen
Registreren
Profiel
Log in om je privéberichten te bekijken
Inloggen
