doorstart 50plusser/ouderenforum

[Klaas]

In de podcast Boekesteijn en de Wijk gister meldde Rob de Wijk last van te hebben van somberte wegens alle politieke omwentelingen die voor ons land, voor de rechtsstaat, voor het internationale recht buitengewoon ongunstig uitpakken ("in deze wereld wil ik eigenlijk niet leven") en zojuist horen we ook Gert-Jan Segers in de podcast met Klaas Dijkhoff belijden door al meer somberte te worden geplaagd door hun politieke analyses ("hier kan ik eigenlijk niet goed meer tegen").
Teun van de Keuken en Gijs Groenteman wier podcast eigenlijk helemaal niet over politiek gaat "we zullen mekaar maar geen gelukkig nieuwjaar wensen", Nadia Moussaid in Nooit Meer Slapen vannacht: "in wat voor nachtmerrie zijn we hier (met Trump, Wilders, Poetin enz) beland? Alles stort in wat we dachten te hebben"

Hoe heb jij dat, en hoe ervaar je dat in je omgeving? Merk je bij jezelf of anderen ook een negatieve uitwerking van de vele politieke aardverschuivingen in de wereld op?

Ik wel, gelukkig niet bij mijn partner, maar ik was net na het beluisteren van een politieke podcast gewoon even diep in de put en bere sjagrijnig. Is nu wel weer overgewaaid, maar de vraag dus nog eens: herkennen jullie je hierin en zou er niet veel behoefte bestaan aan een uitlaatklep op dit gebied, aparte programma's daarvoor, of juist afleidingen, programma's waarin een en ander gerelativeerd wordt.
Eigenlijk om dat laatste beluister ik die politieke podcasts, zoals we vroeger naar professor G.B.J. Hilterman luisterden. Alles liet zich altijd nuchter analyseren, het was een beetje een saai politiek weerbericht keer op keer, het weer van alle mensen was het zoals we dat morgen ook wel weer konden verwachten, met misschien iets meer regen, misschien een beetje wind, maar gewoon rustig, geen code geel, laat staan oranje, alleen maar herhaling op herhaling van ongeveer hetzelfde.

Nu zijn de politiek analysten zelf degenen die met de politieke gebeurtenissen van de ene verbazing in de andere vallen en zich geen raad weten met hun duiding. "Dit is ongehoord" "dit is totaal absurd" "dit kan gewoon niet waar zijn" en "ik zou het echt niet weten hoe dit zal gaan uitpakken" misschien nog wel als meest gebruikte volzin, met daar vaak dus nog achteraan (...)"maar ik word hier wel heel erg somber van".

Daar moet je toch wat mee met die somberte, met die ontzettend negatieve prikkelingen die van vrijwel alle politieke ontwikkelingen in binnen en buitenland uitgaan?

Ik denk hierbij ook aan jongeren en misschien ook kinderen die toch ook wel iets mee zullen krijgen van alle gruwelijke en omineuze berichtgevingen, de steeds grimmiger tegenstellingen in de maatschappij, hoe die gevoed worden door social media, hoe ga je die gerust stellen en daarin een beetje begeleiden ... of hoeft dat helemaal niet?

[Keesvi]

Als kind van de Koude Oorlog, die feitelijk een periode van vrede was, bekruipt me wel wat onrust, vooral door de instabiliteit, die sinds de beeindiging van die Koude Oorlog steeds verder toeneemt. De Russische oorlog tegen Oekraïne, heel dichtbij speelt voor mij veel meer dan de gebeurtenissen in het eveneens nabije voormalige Joegoslavië, hoe gruwelijk die ook waren. Het is voor mijn gevoel niet meer beperkt tot een afgebakende regio maar betreft heel Europa, gezien de cyberoorlog met alle nepinformatie, buitenproportionele invloed van oligarchen, sabotage van kabels en pijpleidingen en daar komt nu ook idioot Trump, die echt niet zo onbenullig is als hij lijkt, bij met zijn onverholen agressieve uitlatingen over Canada, Panama, Groenland en de NAVO.

Het houdt me wel bezig wat ik zou kunnen doen bij calamiteiten. Nederland is daar zeer slecht op voorbereid. Schuilkelders hebben we nauwelijks meer, wonen doen we nog steeds massaal mbv energie en water die we van buiten betrekken en wat moet je als oudere et alle fysieke beperkingen vandien en wat daar vaak nog bijkomt, waardoor fysieke ontberingen en lange afstanden lopen met volledige bepakking uit den boze zijn, overigens ook geldend voor de meeste niet-senioren.

In alle redelijkheid denk ik dat het verstandig is om een radiootje met een oplaadslinger, wat blik- of gedroogd voedsel voor een paar dagen, verlichting (kaarsen en een lamp op batterijen), water voor een paar dagen en een klein kooktoestel bij de hand te hebben. Misschien ook een eenvoudige waterfilter. Daar maak ik de laatste tijd wat meer werk van, terwijl ik er ook een camperbusje op nahoud waar ik me even mee kan redden. Uiteraard heb ik ook een redelijk uitgebreide EHBO-set, noem het beroepsdeformatie, met niet alleen pleisters maar ook hechtmateriaal, een tourniquet, stethoscoop bloeddrukmeter en dergelijke. Maar langer dan een paar dagen wordt moeilijk om te overleven, al is het alleen al omdat ik dat soort zelfvoorziening nooit geleerd heb.

Ik dwaal misschien af maar zo vertaalt mijn ongerustheid zich in wat praktische voorzieningen. Dat we risico's lopen staat voor mij als een paal boven water maar ik heb geen flauw idee hoe die gestalte kunnen gaan krijgen. Directe oorlogsdreiging, natuurrampen maar ook een voor driekwart overstroomd Nederland als we ons overtollige water door energiegebrek of sabotage niet meer kwijt kunnen, misschien dramatische armoede en onbetaalbaarheid van levensnoodzakelijke dingen... Ik weet het echt niet. Voorlopig maar die paar noodvoorzieningen regelen waardoor ik het een aantal dagen, misschien een paar weken kan redden em verder zo normaal mogelijk proberen door te gaan, zoals onze voorouders in de WO 2 deden.

[Dagmar57]

Ik volg het wereldnieuws graag.

Ik ben me er echter ook goed van bewust dat er nog heel veel goeds op de wereld gebeurd, alleen dat haalt nooit het nieuws.
Nieuwsitems bestaan vooral uit elllende, dat moet je je wel goed realiseren en dit relativeren.

Ellende bestaat ook al eeuwenlang, bekijk de geschiedenis maar en (natuur) rampen ook.
Een groot verschil is dat je nu door alle informatie veel beter weet wat er wereldwijd gebeurd, vroeger bereikte je al die ellende niet.
Aan de meeste ellende kun je persoonlijk ook weinig doen, dus wat helpt het als je daar wakker van ligt? Dat wil niet zeggen dat ik ongevoelig ben voor het menselijk leed van anderen, verre van dat.

Ik word er in mijn dagelijkse leven niet zo somber van, ik probeer gewoon te leven en niet te ver vooruit te kijken. Vaak loopt het in de wereld toch anders en als de ellende bij jezelf voor de deur staat moet je dan terplekke maar kijken hoe of wat en je aan die situatie aanpassen of anders ga je dood en dat is dan maar zo, met die gedachte kan ik best leven.

Ik sluit niet uit dat ik ooit getroffen zal worden door een ramp, oorlog, infectiegolf, natuurramp of wat dan ook voor ellende en wat mijzelf betreft acht ik de kans op de gevolgen van een digitale ramp het grootst, b.v. als de quantumcomputers hun intrede doen.

Ik sta er dus vrij nuchter in en alhoewel ik graag lang wil leven, kan ik accepteren dat ik misschien wel een niet natuurlijke dood kan sterven door een oorlog, ramp of wat dan ook. (dat overkomt eeuwenlang ook andere mensen al werelwijd dus waarom zouden ik of jij daar een uitzondering op vormen?).

Ik heb wel een klein overlevingspakketje voor een aantal dagen, maar ben me er goed van bewust dat dit in de meeste gevallen niet veel uit zal halen.