50plusser/ouderenforum doorstart

[Klaas]

Link


Beluister als 71-jarige nog dezelfde muziek die ik als 17-jarige al grijsdraaide op de pick-up en dit is daar een goed voorbeeld van.

Een heel enkele keer zoals bij deze plaat worden door al die 54 jaren heen herinneringen opgeroepen aan een bepaalde periode, een situatie, in dit geval een boerderij in Vasse, totaal geïsoleerd, een postbus op een paaltje aan het begin van een zandpaadje nog wel een kilometer lang voordat je bij de boerderij was.
Daar speelden we After the Goldrush die juist uitgekomen was. We kenden Neil Young al wel van eerdere elpees, maar dit album was werkelijk roesverwekkend. Ik weet niet zeker of we in die boerderij blowden zoals we dat wel al in Hoorn deden, maar drank was er voortdurend in overvloed. Het was dus ook een beetje die combinatie. Het kan zijn dat we alleen deze elpee meegenomen hadden dus er viel tevens niets anders te beluisteren en van die boerderij kwamen we nauwelijks af die twee weken, vervoer hadden we niet.
Dit was 1970 de vakantie met Simon natuurkundedocent en schooldecaan van het Werenfridus Lyceum te Hoorn. Guus, Ben, Martien en ik, met Simon op een boerderij van een collega die kort daarna naar Tanzania emigreerde om daar Engels te doceren.
Denk dat we 16 jaar waren, Martien iets ouder. Die was altijd heel stil en erg op de achtergrond. Ik weet niet eens zeker of hij er wel bij was.

Zo blijft dit album van Neil Young een heerlijk dwalen door memory-lane

[Kees]

[Klaas]

Je bent me steeds net op voor met je verjaardag, dat zal wel altijd een nek aan nek race blijven, maar alvast gefeliciteerd hoor!
De platenhoezen die je laat zien staan me nog net zo bij als het pakje halfzware drum, de Puch, of de pukkel voor onze schoolboeken. Terwijl de muziek nog net zo jong en fris kan klinken. Zelfs verrassen, overrompelen kan. Evergreens.

Maar hoe tijdloos de muziek ook van Paul McCartney, Neil Young, Bob Dylan wordt het ondertussen wel een beetje pijnlijk naar hun concertoptredens te luisteren. Mc Cartney is zijn stem volledig kwijt, Dylan staat enkel nog wat te mummelen zich begeleidend met het pianospel van een beginner die de ene na de andere verkeerde toets aanslaat. Ook de stem van Young is erg zwak en onvast geworden en zijn gitaarspel weinig subtiel meer. Heel jammer want ze willen het nog zo graag en dat is tegelijkertijd ook zo geweldig dat ze die drive nog altijd hebben...

De stem en de opnames van Johnny Cash ging er alleen maar op latere leeftijd op vooruit, zijn 'American' opnames behoren tot zijn allerbeste en ook waarschijnlijk wel meest verkochte. Maar hij is wel een uitzondering vrees ik.

Link


Link

I won't back down

[Kees]

Sommige van die oudjes doen het tot op hoge leeftijd goed, zoals de Rolling Stones. Bruce Springsteen is ook zo'n voorbeeld dat me te binnen schiet, hoewel 'nog maar' 76 jaar oud en zo zijn er wel meer. Maar op een gegeven moment houdt het op. Neil Young kreeg al langer dan vandaag kritiek op zijn gitaarspel dat volgens sommigen nergens op leek. 'Wonder dat hij niet met zijn vingers klemraakt tussen de snaren' en hij presteerde het jaren geleden om een voorstelling van drie uur te eindigen met nog maar één snaar, in zijn Crazy Horse periode. Maar dat maakte hij m.i. ruimschoots goed met zijn engagement.

[Klaas]

Link

Cortez the Killer

Zal het zeker al duizend keer gehoord hebben maar krijg ook nu nog kippenvel

Neil Young was behalve musicus, ook opvoeder voor ons, net als Bob Dylan, andere namen zou ik niet weten te noemen van liedtekstschrijvers van wie de tekst een dusdanig diepe indruk konden maken dat ze echt vormend waren voor je geest, je bewustzijn van de dingen
Bij Cortez the Killer was dit heel sterk het geval