Lotgenotencontact Trauma en Ptss

Geregistreerd op: 11 Sep 2025 Berichten: 1

Hallo ik ben Pim.

Ben 65 jaar, getrouwd en 2 volwassen zonen. En dat is de goede kant van Pim. Maar ik ben ook al heel lang een bang mens. Ik ben als oudste opgegroeid waar mijn moeder altijd ruzie maakte met mijn vader die niet was opgewassen tegen haar. En uiteindelijke vluchtte in de drank waarna haar agressie en woede zich op mij richten. Na hun scheiding was ik het volgende doelwit van haar frustratie. Dagelijks werd mij duidelijk gemaakt dat ik het kind was dat er niet hoorde te zijn. Praten met mij was schreeuwen en als ik niet snel genoeg was klappen. Blij zijn met iets mocht niet. Cadeautjes werden afgepakt. Naar anderen toe was ik het kind wat niet deugde, niet presteerde. Uiteindelijk brak ik en probeerde ik om dan maar niet meer verder te gaan. Iets wat uiteindelijk niet is gelukt.

Ze hertrouwde en korte tijd hoopte ik dat ik meer rust zou vinden. IJdele hoop dus. Haar nieuwe man misbruikte mijn zussen en ik kon hun niet stoppen. Tot op de dag van vandaag voel ik mij schuldig dat ik niet meer heb gedaan om het op te lossen. En met mij ging het steeds verder naar beneden. Tot op de dag van vandaag zijn er nog maar flarden over van mijn herinneringen. Waar andere levendig kunnen vertellen over hun jeugd, zwijg ik. Nadat de politie mij een keer van de straat oppikte moest ik naar jeugdzorg. Maar mijn moeder en stiefvader gingen mee en hun verhaal was bepalend. De jaren erna zijn vaag, ik bestond maar leefde niet. Ik leerde hoe ik mij met maskers staande kon houden.

Op mijn twintigste vluchtte ik uit huis en ging op mijn eigen wonen. Leerde Monique kennen en we kregen 2 zonen. Maar op de achtergrond was er haar stem “je hoort er niet te zijn”. Maar ik hield vol ondanks de voortdurende angst dat het beetje geluk wat ik had door haar zou worden afgepakt. Ook na haar dood tijdens de corona epidemie bleef haar stem klinken en de angst en nachtmerries werden niet minder. Tot ik in december 2019 instortte. Na veel onderzoek bleek de links-eenzijdige verlamming te worden veroorzaakt door een Functionele Neurologische Storing. Gelukkig heb ik een Neuroloog die dit niet bagatelliseerde maar zorgde dat ik tot op de dag van vandaag hulp. De onderliggende oorzaak van de Angst en Depressie stoornis is Trauma gerelateerd. Mijn Psychiater en Psycholoog geven aan dat de schade groot is en ook dat er verbetering mogelijk is maar de weg lang en dat de verwachting is dat er wel restverschijnselen zullen overblijven.

Maar ik blijf vechten voor Monique Tom en Sem. Maar soms heb ik een luisterend oor van anderen nodig die begrijpen hoe diep de put kan zijn. Hoe het voelt om intens bang te zijn.

Pim