Flashback

[Rebekah]

Rebekah

'Is goed Vader'.
Rende zo snel ze kon achter Elijah aan.
Schreeuwde zo hard ze maar kon Niklaus zijn naam.
Ik was zo ongerust dat ik wel kon huilen, mijn eigen broer is vermist...
_________________
'I loved you trough everything and you didn't even care!'

♥Rebekah♥

[Midnight]

Klaus

We waren al langer dan een dag samen in de bossen dus duurde het een tijdje voordat Rebekah en Elijah ons hadden bereikt.
''Ja?'' riep ik terug toen ik snel opstond.
Mijn gewaad hing nog open ik was drijfnat. Mijn haren hingen doorweekt voor mijn ogen en mijn bovenlijf was deels ontbloot.
Ook Tatia haar haren waren doorweekt door het weer van de afgelopen nacht.
Ik stond ineens oog in oog met een kwade Elijah en bezorgde Rebekah en besefte me dat mijn kleren er niet bij hingen zoals ik op dit moment zou willen.
Onhandig en snel deed ik ze goed en zag ze afkeurende blikken van de 2.
_________________

[Rebekah]

Rebekah


Zag hoe Niklaus eruit zag. Dacht dan meteen aan Elijah.
'Hoe kun je Niklaus! Hoe kun je ons zo ongerust maken!' schreeuwde dat terwijl ik bijna in tranen uitbarste. Ik legde men hand op de schouder van Elijah omdat ik dacht dat hij nu zou doorhebben dat Tatia Niklaus wil.
_________________
'I loved you trough everything and you didn't even care!'

♥Rebekah♥

[~LapisBlue~]

Tatia

Ik stond snel op en trok mijn jurk goed, die volledig vuil was.
Het was een smerig weertje deze dagen, maar dat kon mij
niet schelen voor dit moment. Ik keek naar Elijah en Rebekah en
ik kromp ineen.. Ik kon wel door de grond zakken.. Ik zou moeten
weten dat mijn moeder bezorgd was en dat ze ons snel gingen zoeken.
Ik stapte zachtjes dichterbij en keek toen eventjes naar Niklaus.
'Het spijt ons vreselijk als we jullie ongerust hebben gemaakt,
dat is helemaal niet onze bedoeling, Heer Elijah, Jonkvrouw Rebekah',
zei ik met een schorre stem en maakte een buiging uit respect.
Ik zei dit welgemeend en wachte op antwoord terwijl ik mij
rustig weer recht zette.

[Midnight]

Klaus

''We hadden de tijd niet door, dat is alles..'' zei dat met een verliefde glimlach naar Tatia.
''Het Spijt me broeder en zuster maar we hadden het echt niet in de gaten.''
Zag dat onze woorden geen verschil maakte in hun mening.
Ik had eindelijk mijn kleren weer recht getrokken en zo fatsoenlijk als doorweekte kleren konden zijn.

Ik maak me wel zorgen om Elijah, maar hij zou moeten weten dat Tatia vroeg of laat bij 1 van ons zo zou belanden.
_________________

[~LapisBlue~]

Tatia

Ik knikte instemmend naar Niklaus en schonk hem een
even verliefde blik. ik keek naar Elijah en wist dat dit het moment
wel was..
'Kan ik even met u praten, heer Elijah',zei ik tegen hem terwijl ik verder
stapte en ik stapte verder totdat ik wist dat we alleen waren.
Ik draaide me om en keek hem aan.'Het spijt me voorwat ik nu ga zeggen.
Maar ik ..',begon ik. en ik slikte eventjes de brok in mijn keel weg..
'U bent een geweldig, Man, Mijn Heer. En ik weet zeker dat u een
even geweldig meisje tegenkomt, dat weet ik gewoon! en u zult
heel erg gelukkig worden',zei ik vol moed en in negeerde de tranen.
Ik legde mijn beide handen op mijn wangen en drukte een kus op
zijn voorhoofd.'U bent zoals een held voor me, ik kijk erg naar u op.
U bent zoals eenbroer.. Heer Elijah. Maar Ik heb mijn eigen weg ook
gekozen.. En die weg wil ik graag delen met heer Niklaus',zei ik zachtjes
en ik zei de woorden welgemeend. Natuurlijk zou Elijah gelukkig worden!
'U kunt altijd bij me terecht,Mijn heer. Geloof in uzelf, en ik
zie u heel erg graag zelfs, en hou je daaraan vast, Lieve Elijah,
Je hebt nog een hele weg, en die weg zul jij delen met iemand
die zielsveel van u houd, dat weet ik zeker, en het spijt me vreselijk
als ik u gekwetst heb, want dat wil ik helemaal niet, dat zou mijn
hart gewoon breken',zei ik wel gemeend tegen hem en de tranen
stroomden verder.'Maar ik kies Niklaus, en ik zal altijd Niklaus
kiezen.. Het is Altijd Niklaus voor wie ik meer zal voelen',zei ik zachtjes
en ik omhelste hem stevig en bemoedigend. en ik wachte totdat
hij wat zou zeggen.

[Elenasalvatore]

Elijah:


Ik zag Klaus en Tatia samen in dit weer over de grond ze zagen er niet uit, wat heb ik het toch moeilijk. Pfff
"Niklaus hoe kan je, je weet dat vader er woest om woord als we telaat komen, er gaat zelf rond in het dorp dat je jonkvrouw Tatia heb ontvoert"
Ik zag Tatia op me afkomen en ze wilde wat dringends tegen me zeggen ik liep met haar mee en ik luisterde wat ze wilde vertellen.
Ik stond met open mond en tranende ogen haar recht in der ogen te staren.
" oké en nu? .... " dat was het enige wat ik kon zeggen tegen haar.
" ja je heb me hart gebroken en ja je zal altijd het meisje van mijn dromen zijn" ik dagt lucht meteen me hart ziet ze wat ze me aan doet.
"ik hoop dat je gelukkig word met niklaus maar geloof me dat hij veranderd."
_________________

[~LapisBlue~]

Tatia

Ik snapte niet wat hij bedoelde met 'veranderd'.
Ik zag dat ik hem diep had gekwetst en ik omhelsde hem
nog eens stevig.'Het spijt me vreselijk, lieve Elijah, jij verdiend
het aller beste, echt waar! en ik zal er nog steeds voor jou zijn',
zei ik zachtjes en ik liet hem voorzichtig los.
'Maar wat bedoel je veranderen?',vroeg ik niet begrijpend.

[Rebekah]

Rebekah

Stond terug in het dorp en wachte met spanning op Elijah.
Waarover zouden ze het hebben? Wat zou ze doen?
Zou ze het hem vertellen?
Ik bleef het bos aankijken of er iemand uitkwam.
_________________
'I loved you trough everything and you didn't even care!'

♥Rebekah♥

[Midnight]

Klaus

Ik schaamde me diep dat Tatia nu wist dankzij Elijah dat het niet altijd goed loopt tussen mij en Mikael.
Het was niet anders, ze weet het.. ze weet dat mijn verwondingen van Mikael afkomen.. zou me me nu een aansteller vinden?
Ik was met Rebekah terug naar het dorp gelopen en daar zagen we meerdere dorpgenoten op ons wachten. ik kreeg uit iedere hoek een kwade blik.. ik slikte even en liep naar onze tent.
ik rende snel naar binnen zodat ik niemand meer onder ogen zou moeten komen.

Mikael

''heb je nu je zin? ben je nu tevreden?'' zei ik kwaad toen ik achter Klaus aan liep. ''Je was al niet geliefd en nu ben je gehaat!'' ik pakte een zwaard en zette deze op zijn keel.
''Je mag van geluk spreken dat je moeder van je houd, want verder zal je niemand meer hebben!'' schreeuwde ik en zetten het zwaar met geweld een paar cm naast zijn hoofd.
Een laatste trap tussen zijn benen en een trap in zijn gezicht maakte het af.
Ik zou willen dat ik je dood kon maken ipv bewusteloos. Waren de kwade gedachten die door me heen gingen.
_________________

[~LapisBlue~]

Tatia

Nadat ik met Elijah had gepraat rende ik naar het kamp.
Ik zag veel bezorgde gezichten, maar niet het gezicht dat ik zocht..
Ik liep naar de tent van Niklaus en ik dacht er niet bij na, ik moést
zien dat alles in orde was.
Ik rende hun tent in en zag Mikeal, achter hem lag een bewusteloos
lichaam en ik keek met open mond en grote ogen naar de jongen
die daarnet nog stond te glimlachen. Ik wist dat Mikeal niet deugde
voor Niklaus.. Maar zoiets? Ik bleef naar het lichaam kijken en
mijn handen gingen naar mijn open mond. Ik kon het wel uitschreeuwen..
Ik realiseerde me toen dat Mikeal er nog was en keek snel op.
Ik slikte zachtjes en probeerde wat uit te brengen.
'Excuseert u mij alsjeblieft',zei ik zachtjes met hese stem.
'Maar alsjeblieft, doe hem geen pijn.. Ik hou van hem',zei ik zachtjes.
en ik bukte me en hield me gebogen over Nilklaus.
Ik keek met een bezorgde blik naar zijn hoofd.


Prachtig filmpje gevonden van wat als Tatia in die laatste kist zou zitten XD

https://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=uu_t1Bf2bCU&NR=1

En hier 2 over Tatia en Klaus xd

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=e50ZrYdC9zc&NR=1

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=KoyzjCZKVF0&NR=1

[Elenasalvatore]

Elijah:

"daar kom je ooit wel achter" zei ik met een zielig stem.
Ik liep wegg wegg van al dat gezeur hoe kan ze mij pijn doen hoe kan ze.
Ik pakte me zwaart sloeg keihard tegen de boom aan die brak af viel om zoo ooknweer hout voor vanavond. Hakte alles in stukjes.

Later liep ik terug van het bos richting het kamp, zag allemaal rare gezichten alsof ze een moster hadden gezien.
Liep richting Rebekah en vroeg wat er allemaal aan de hand was...
_________________

[Midnight]

Mikael

''Hij lag hier in de tent miss Petrova. waarschijnlijk iets verkeerd gegeten toen jullie zolang in dat bos zijn verbleven.'' Zei ik plotseling heel snel tegen haar.
''Die komt wel weer bij, maar jij.... bedenk in wat voor slangenkuil je je begeeft. Niklaus is niet de juiste man voor je miss Petrova. verlaat de tent alsjeblieft. '' drong ik haar bijna op toen ik voor Klaus zijn gezicht ging staan.

Klaus

Had een bloedend voorhoofd en is nog altijd bewusteloos.
_________________

[~LapisBlue~]

Tatia

Ik dacht diep na terwijl ik zachtjes opstond en keek naar Niklaus.
'Nee,mijn heer, Hij was daarnet nog goed..',zei ik en ik walgde zo hard
van hem. hij loog zomaar? En hij zei opdringerig dat ik weg moest..
Ik keek even naar Mikeal en toen weer naar Niklaus.
Hij is geen man voor me? wat weet hij van de liefde?
Ik schudde mijn hoofd.'Het spijt me, mijn heer, maar Niklaus is
een hele goede man.Geloof maar. En ik zou graag blijven totdat
hij weer bij bewust zijn is.',zei ik voorzichtig en met een
bibberige stem. Ik wou helemaal niet onbeleefd zijn, maar ik
was zo bezorgd en bang dat hij wat van plan was.

[Midnight]

Mikael

Ik liep op Tatia af en pakte kalm haar bovenarm en begeleide haar naar buiten.
''Ik zou graag willen dat je gewoon buiten wacht. Zodra Klaus wakker word moeten we nog iets belangrijks bespreken wat echt onder 4 ogen moet.''
Zei ik terwijl ik de tent achter me sloot.

Ik liep op klaus af en schopte hem. ''Wakker worden jongen!'' zei ik kwaad en bot.
Maar kreeg geen reactie dus besloot het wat warmer onder ze voeten te maken.
_________________