The Originals

[~LapisBlue~]

Tatia

Ik kuste hem terug en ik voelde me zo gelukkig toen ik
in zijn prachtige ogen keek en ik kreeg ook meteen spijt..
Spijt van alles.. Spijt van toen ik voor Niklaus koos, en toen
Ik Elijah achter liet.. iedere keer toen ik met Niklaus was,
dat was een grote fout, en ik haatte mezelf zo hard dat ik Elijah
dit had aangedaan.. Ik wist dat hij meer van mij hield dan Niklaus..
Maar toch was Niklaus niet zo vals als Elijah dacht, ik geloofde wel nog
in Niklaus, maar het zou nooit meer zoals vroeger worden.Ik geloofde
wel dat er ergens in Niklaus nog diezelfde jongen zou zitten.. Ik gaf
mezelf de schuld van dit alles en ik kon hier gewoon niet aan doen.
Elijah verdiend alleen maar het allerbeste en dat is wat telt. Hij liet
mij voorzichtig los en ik schrok wakker uit mijn gepieker. Ik keek hem aan en glimlachte eventjes. Toen hij zei wat hij had gezegd..
Deze woorden hebben mij zo diep geraakt.. Ik zou zweren dat ik zo
meteen nog zou gaan huilen.. dacht ik bij mezelf en ik keek naar
Rebekah. 'Dat is écht heel erg lief van je',zei ik zachtjes en ik
omhelste haar zachtjes, maar stevig. Rebekah is ook Niklaus verloren..
Ze zou altijd aan zijn zijde staan en het enige wat Niklaus doet.. is..
Is.. anderen zoveel pijn doen.. en anderen de schuld van alles geven.
Ik liet haar los en glimlachte.'Graag',zei ik uiteindelijk en ik volgde
Rebekah en Elijah.

[Midnight]

Klaus

De schuldgevoel sloeg toe en ik liet mezelf zakken in een eetkamerstoel.
''Bedankt sweetheart'' zei ik tegen 1 van de mensen die in mijn macht zaten.
ik zuchten even en begon aan mijn maaltijd. ik greep naar mijn glas en besloot zoveel te drinken tot ik niet meer kon opstaan.
Tatia... dacht ik verdrietig.
_________________

[Elenasalvatore]

Mezelf:
Sorry dat tijdje niks heb gepost maar had ff druk!

Elijah:

"Dankje rebekah zal fijn zijn als ik tijd bij je mag blijven tot ik me eigen stekje heb" En keek Tatia aan met de bedoeling dat ik met haar een eigen stekje will...
Ik liep naar binnen en gaf aan waar tatia kon gaan zitten, zelf ik ik naast haar op de bank zitten.

"Zo tatia wat zijn je vragen we kunnen in alle rust nu alles uit leggen denk dat rebekah daar geen bezwaar tegen heeft? " en keek rebekah met me lieve oogjes aan!
_________________

[~LapisBlue~]

Me:
Geeft niks (:

Tatia

Ik keek Elijah glimlachend aan.'Dankjewel, dat is echt lief van je',zei ik
tegen hem en glimlachte nog steeds. ik weet niet waarom ik glimlachte..
Het leek alsof ik niet kon stoppen als ik naar hem keek. Ik keek ook
afwachtend naar Rebekah.

[Elenasalvatore]

Elijah:

Wat is ze toch prachtig! Ook nog steeds zoo lief en zorgzaam dagt ik.
En nu maar af wachten wat rebekah er van vind... En keen rebekah aan.
_________________

[~LapisBlue~]

Tatia

Ik keek terug naar Elijah en glimlachte. Ik had eindelijk eens de
tijd om goed naar hem te kijken. Van karakter wist ik vanaf het eerste
moment dat hij tenmnste niks veranderd was. Altijd loyaal, en o zo
deugdzaam, altijd de lieve en nobele Elijah, waar ik gek op was. Néé
Waar ik gek op bén.. Ik keek naar zijn sterke lichaam dat altijd
waakzaam was en op alles was voorbereid en keek toen naar zijn ogen
die heel zacht stonden en me warm aankeken. Blozend keek ik snel de
andere kant op. Zoveel jaar geleden waren we verliefd op elkaar. Ik
wist dat Elijah meer voor mij voelde dan ik voor hem, omdat ik Niklaus
iets meer mocht, maar dat is verleden tijd.. En ik hoop zo hard
dat ik ooit op een dag zo kan liefhebben als Elijah.. Ik keek nog eens
in die zachte en warme ogen en glimlachte liefdevol naar hem.
Ik heb je ontzettend hard gemist.. Heer Elijah.. dacht ik zachtjes bij mezelf..

[Midnight]

Klaus.

Ondertussen was de 3e fles sterke drank alweer leeg en waren de tranen over mijn wangen nog altijd niet opgedroogd.
Ik schreeuwde en stond op. De fles raakte met een vurige snelheid de muur.
''Ik gaf alles aan die vrouw, me hele leven! we waren bijna getrouwd! Maar ze heeft me verraden, leugens bedrog en pijn!'' Ik zuchten en zachte door mijn knieën op de stenenvloeren.

Het was donker buiten en ik renden zo hard als ik kon naar buiten. De oprit was leeg.. ze waren al vertrokken.
''TATIAAAAAAAAA'' Riep ik zwaar kwaad en hard over het terrein heen.

De volgende morgen was het al snel duidelijk dat ik de nacht heb doorgebracht op de oprit van het huis.
Een hybride stond op mijn ontwaking te wachten om me te helpen.
Hij probeerde zich te bekommeren over me en wilde me rechtop helpen.
Maar ik kon enkel denken aan die wonderschone Tatia.
Maar ik wilde haar nooit meer zien, hoe kon ze me niet nou aandoen?

De hybride had mijn zwakte gezien, dat is wel het laatste dat ik wilde.
Er was geen andere keuze dat dreigen dat hij zijn grote smoel moest houden als die nog langer wilde rondlopen op deze planeet.
Ik smeet de hybride meters van me vandaan en flitste naar me slaapkamer waar ik een ketting van mij nachtkastje afhaalde.
''Ik heb hem nog schoonheid, hij zal altijd veilig zijn.'' Zei ik tegen de ketting alsof Tatia het kon horen.
_________________

[~LapisBlue~]

Tatia

Ik was in mijn eigen huis gaan slapen omdat ik het wat lastig en onwennig
vond om meteen bij Rebekah te gaan in te trekken. ten slotte is ze de zus
van Elijah en Niklaus..

Ik trok de gordijnen open en ging aan mijn make-up tafel zitten.
ik borstelde door mijn haren en dacht aan gisteren..
Niklaus béét me.. Hij gooide me weg en hij schreeuwde..
Waar was de jongen die altijd zo vriendelijk en lief deed?
waar was mijn verloofde? of was.. waarschijnlijk heef hij mijn
ketting allang wegegooit.. Ookal geloof ik nog in hem..
Ik weet niet wat ik op dit moment moet doen..
Ik denk dat ik hem gewoon mis..
Ik zuchte en maakte een staart in mijn haren die ik langs de zijkant
liet hangen. Ik dacht terug aan Elijah. Hij was niets veranderd en het doet
me goed iemand te zien die ik al een tijd niet meer heb gezien..
en iemand die ik herken. ik keek in de spiegel en zuchte triestig.
Ik heb vandaag in de Grill afgesproken met Rebekah, en zou de stad
hier maar eens verkennen.
Ik koos een lapis kleurig jurkje en een jeans vestje, het was toch zo'n
warm weer buiten. en stapte in schattige balerina's. Ik keek even in de
spiegel en zuchte. Ik deed mijn ketting aan en pakte mijn tas
en liep de deur uit.

Ik liep door het park, dat recht tegenover de Grill stond en keek er
eventjes naar. Ik was ruim op tijd en de stad verkennen kon wachten.
Ik ging zitten aan een tafel binnenin en vond het erg gezellig.
Ik bestelde een koffie en las rustig de krant die op de tafel lag.
'Dankuwel',zei ik toen ze de koffie kwamen bijvullen en ik las verder.
wachtend op Rebekah.

[Rebekah]

Rebekah

''Mmmm is goed Elijah'' lachte vriendelijk naar hem.
Ik keek dan richting Tatia.
''Heb jij al ergens een logeerplekje?''
_________________
'I loved you trough everything and you didn't even care!'

♥Rebekah♥

[Midnight]

Klaus

Ik was het zo zat al die zelf medelijden dus belde Stefan op om wat te drinken in de Grill.
''Hi Stefan, meet me at the grill!'' ik probeerde serieus te klinken zodat hij dacht dat er iets ernstigs aan de hand was.

Eenmaal binnen pratend met Stefan viel mijn oog op de beeldschone Tatia.
Eventjes viel ik stil maar deed alsof ik haar niet gezien had.
Spijtig genoeg zag Stefan haar wel, en het kon hem niet ontgaan dat zij en Elena als twee druppels water op elkaar leken.

''Geen aandacht aan geven.'' zei ik hoopvol toen Stefan haar richting op wilde lopen.
''Dat is dus Tatia, de bitch uit mijn verleden.. de gene die alles verpesten in het heden.. en waarschijnlijk nog veel meer aanricht in de toekomst..''
Zei ik bot en hard genoeg zodat ze me hoorde.

De tranen stonden me hoog en ik vocht er tegen ze niet te laten lopen.
Een goed excuses om nog een glas wodka achterover te gooien.
_________________

[Midnight]

En toen had ik een filmpje gemaakt over Tatia en Klaus!
Let me kow what you think about it <3

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=kgfjA4SxGWc&feature=youtu.be[/youtube]
_________________

[~LapisBlue~]

Tatia

Ik hoorde wat Niklaus zei en keek geschrokken naar hem op.
Ik deed mijn mond open en weer dicht.. Ik kan hier niet zitten als
het meisje dat ooit verliefd was op Niklaus..
Ik raapte al mijn moed bijeen en stapte rustig op Niklaus af.
'Ik zal wel de verstandigste bitch ooit zijn, Niklaus. als jij mij met rust
laat, en niet meer zo over mij praat met anderen, en ik jou gerust laat,
kun je mischien doen alsof je niks meer voor me voelt.',zei ik
nog zeer beleefd en kalm. 'Maar ik zie wat ik zie en ik wéét dat de lieve
en oude Niklaus er nog steeds zit.. ookal heb je de hoopblijkbaar
zelf al opgegeven..',zei ik rustig en ook wel aangedaan.
Mijn ogen prikten en ik keek even naar Stefan. 'Hallo',zei ik rustig
en zach. ik wou helemaal niet bot overkomen en glimlachte dus eventjes.
Maar ik voelde me verloren en alleen. Ik keek even naar Niklaus en
probeerde mijn tranen te bedwingen. 'Het spijt me als ik je gekwetst heb',
zei ik toen maar.. Ik kon niet gemeen doen, dus ik zei het maar..
'Fijne dag nog verder',zei ik en draaide me om en liet de tranen de vrije
loop gaan. ik liep naar buiten en ging op het bankje in het park zitten.
ik keek uit naar de mensen voor mij.. Zij hadden allemaal iémand..
Ik was helemaal alleen.. Mijn ouders leefden allang niet meer,
vrienden.. allemaal waren ze verloren en weg..
Of de weg kwijt, zoals Niklaus..

[Midnight]

Klaus.

Ik klokte mijn drankje achterover en stond ruw op. ''Neem me niet kwalijk.'' zei ik tegen Stefan en liep de grill uit.
Het was niet lastig Tatia op te sporen haar geur herkende ik na al die eeuwen nog altijd uit duizenden.
Ik liep recht op haar af en ging naast haar op het bankje zitten.
''Het spijt me Tatia.'' zei ik met tranen in me ogen die ik probeerde weg te knipperen.

Het was gemeend hoe ik het naar haar bracht maar ik wist verder ook geen woorden uit te brengen.
Ik wachten rustig op antwoord terwijl ik voorzichtig haar hand pakte.
_________________

[~LapisBlue~]

Tatia

Ik zat te kijken naar al de mensen die gelukkig waren en ik zag Niklaus
uit de Grill stappen..
Ik ben er geweest, hij kwam op me afgestapt en was nu iet van plan
terug te krabbelen.. Toen hij met tranen zei wat hij écht meende,smolt
ik weg voor hem.. Hij was er nog, en hij is hiér gewoon speciaal terug voor
mij.. Ik pakte zijn gezicht in mijn handen en de tranen liepen van mijn
wangen. 'Niklaus..',zei ik zachtjes. 'Natuurlijk vergeef ik je, mijn lieve
Niklaus.. Jij bent altijd degene geweest waar mijn gedachten naar afdwaalden.
Jij bent altijd de enige geweest voor wie ik zou sterven, Niklaus.Ik hou
van je, en die liefde groeit nu nog steeds, voor mij',zei ik terwijl ik mijn
tranen wegveegde en hem afwachtend en met een hart dat vol zat met
Niklaus aankeek..
Ik hoopte dat hij hetzelfde voor mij voelde.. Mijn ogen gingen naar zijn
hals. Hij had mijn ketting niet meer. Ik schudde mijn hoofd en besloot
hem meteen weer te vergeven zodra hij daar een uitleg voor had.
Niklaus heeft tenslotte jarenlang alleen geweest, niemand begrijpt echt
hoe hij eigenlijk écht is..

[Midnight]

Klaus

Ik kon het niet langer onderdrukken en liet ook de tranen over mijn wangen stromen. ''Ik heb je gemist Tatia, meer dan je je ooit zal kunnen herinneren.'' ik probeerde me lang verloren glimlacht op me gezicht te toveren en kijk haar nog net zo verliefd aan als met onze ontmoeting.

Ik pakte haar handen van mijn gezicht en omhelsde haar.
Ze voelde nog altijd zo zacht en warm aan, hoe was het mogelijk?

Stefan

Uit nieuwsgierigheid was ik Klaus gevolgd op naar het park en bleef van een afstandje kijken naar hem en Tatia.
Waarom lijkt ze toch zo op Elena? Me hart brak bij ie gedachte maar ik zette me eroverheen en liep op hun af.
''Dussss Klaus, je heb wel gevoel.. dit is die ''bitch'' waar je het over had he? ze is eigenlijk best knap, ze doet me aan iemand denken.''
Zei ik met een serieuze en boze ondertoon.

Klaus

Ik stond op en bleef maar op een paar cm van Stefan zijn gezicht staan.
''Stefan, je bent geen slecht persoon.. we hebben echt een wonderbaarlijke tijd gehad maar als je nu niet uit mijn ogen verdwijnt vermoord ik je!'' zei ik met een verheven stem.

Stefan.

''Nee Klaus, dat zul je niet doen... Het is vandaag mijn verjaardag.''
Ik keek hem aan met een egoïstische glimlach en keek weer uit de hoogte naar Tatia.

Klaus.

Ik keek hem aan en wilde hem geen pijn doen zeker niet op zijn verjaardag.
''Het is tijd om te gaan stefan.'' zei ik terwijl hij gewoon bleef staan.
''GA!!!!!'' schreeuwde ik volle woede. het was maar goed dat hij ons verliet.

''Het spijt me Tatia.. zei ik bijna emotieloos terwijl ik me liet zakken op het bankje.
_________________