Inner peace

Geplaatst: 19 Jul 2009 13:47:02

Zalig zijn de zacht-moedigen;want zij zullen het aardrijk be?rven.

Onwetendheid en verblinding zijn de kenmerken van de niet gevormde geest. Deze onwetendheid wordt versterkt en het onderhouden door ons gevoel van het ego- ons idee dat wij een afgescheiden bestaan van elkaar en ook van God leiden. Als wij de geest wensen te bevrijden van de verblinding en begoocheling waarin hij zich gehuld heeft, moeten wij dit ego?sme, dat ons van alles afscheidt, te boven komen. daarom: Zalig zijn de zacht-moedigen.
Maar waarom zegt Christus dan dat zij het aardrijk zullen be?rven?

Op het eerste gezicht lijkt dit moeilijk te begrijpen. Onder de Yoga-aforismen van Patanjali is een aforisme dat met deze zaligspreking overeen komt:' degene die standvastig is in het niet stelen wordt heer en meester over alle rijkdom.

wat wordt er met dit niet stelen bedoeld? het betekend dat wij de zelfzuchtige verblinding moeten opgeven die zegt dat wij in staat zijn dingen te bezitten, en dat iets op aarde uitsluitend ons, als individu, kan toebehoren.
Wij zouden kunnen denken:'maar wij zijn goede mensen, wij stelen niet! Alles wat wij hebben, hebben we met onze eigen handen verdiend,het behoort ons rechtmatig toe.' De waarheid is dat NIETS ons ooit toebehoort. Alles behoort God toe. Wanneer wij ook maar iets in deze schepping als het onze beschouwen, eigenen we ons een bezitting van God toe.

Wat is zacht-moedigheid dan? Het betekend te leven in overgave aan God, zonder de gedachte aan "ik,mij en mijn"
Dit betekend niet dat wij ons los zouden moeten maken van rijkdom,familie en vrienden. Wat wij mogen doen is het idee overboord gooien dat zij ons zouden toebehoren. Zij behoren God toe. Wij mogen onszelf zien als dienaren van God, aan wie de zorg Hij zijn schepselen en bezittingen heeft toevertrouwd. Zodra wij deze waarheid begrijpen en wij onze individuele eisen, die uit afgescheidenheid geboren zijn, laten varen, vinden wij dat in de ware zin des woords uiteindelijk alles ons toebehoort.

Degene die Christus' leerstelling ten aanzien van zacht-moedigheid oprecht volgt, zal al spoedig de practische kant ervan inzien. Hij zal ontdekken dat toorn en wroeging en jaloezie overwonnen kunnen worden door zachtheid en liefde.

De chinese mysticus Lao Tze sprak hierover:"Van de dingen die zacht en vloeiend zijn in de wereld, is niets vloeibaarder dan water. Maar tevens kan niets zich met het water meten ten aanzien van het afbreken van datgene wat sterk en krachtig is. Het zachte overwint het harde, Stijfkoppigheid en hardheid zijn de bondgenoten van de dood. Zachtheid en tederheid zijn de bondgenoten van het leven

Wanneer wij ons door zacht-moedigheid te betrachten, ons ego offeren aan God, zal ons alles ten deel vallen. Dan zullen wij het aardrijk be?rven.

Inanna

Geplaatst: 19 Jul 2009 13:47:02

Geplaatst: 22 Jul 2009 10:56:00

hé, bericht verdwenen?
plaats ik het gewoon nog maar eens:

zachtmoedigheid, als de witte wolkjes in de blauwe lucht....

Gjalt

Geplaatst: 9 Aug 2009 06:21:19

3. zij die treuren over het feit dat de wereld van God vervreemd is geraakt (Ned Bijbelgenootschap: zalig die treuren)

Met deze zaligspreking zal Jezus beslist niet bedoeld hebben dat iedereen die, om één of andere aardse, stoffelijke teleurstelling zit te huilen en te treuren, door de geestelijke wereld zal geholpen worden om dat verdriet te overwinnen.

Mijns inziens grijpt de geestelijke wereld niet in om onze stoffelijke probleempjes op te lossen. We moeten juist dat stoffelijke achter ons kunnen laten om Jezus te kunnen volgen.

Hij sprak meer dan eens dat we, als we Hem willen volgen, alles en iedereen - van de stof - moeten achterlaten en dat Zijn Koninkrijk niet van deze wereld is.

Ook Paulus schreef later: Het vlees kan het Koninkrijk niet beërven.

Wanneer Jezus dus zegt dat zij die treuren getroost zullen worden, dan moet het wel zeker over een treuren over groter dan materieel leed gaan. Die betekenis komt goed tot zijn recht in de vertaling van Greber

Het mysterie der Zaligsprekingen Citaat:

Er is een schare arbeiders, een schare vrienden der mensheid, over de gehele wereld verspreid, die zich tot op het uiterste inspant om de mensheid-van-deze-natuur het beginsel der Godsnatuur in te etsen. Deze arbeid veroorzaakt een grote droefheid, omdat deze werkers ervaren hoe ontzaglijk moeilijk deze arbeid is en hoe langzaam zij vordert. De betoonde inspanning staat in geen enkele verhouding tot het behaalde resultaat.

Hier is echter geen sprake van treuren vanwege het leed-naar-de-natuur; hier is geen sprake van het bewenen van gestorven bloed- of geestverwanten; hier is geen sprake van de rampspoeden-dezer-wereld, die zo veelvuldig droefheid wekken. Neen, hier is een intens verdriet, omdat zij komen met de grootste geestelijke en bevrijdende schatten, met een goddelijke genade, die zij willen reiken om niet; met een verlossend weten, met de sleutel tot de zin van het leven - en dat nu degenen tot wie zij zich wenden er de botte hak op zetten en hun gaven afwijzen, ja, hun arbeid lastig en gevaarlijk voor de gemoedsrust vinden. Hier is een treuren, omdat zulke werkers ervaren dat het bewustzijn bij velen te primitief is, het bloed te dik en het oog te duister om te kunnen waarnemen en assimileren; omdat zij het moeten aanzien hoe de mensen elkaar vertrappen en verscheuren en alle schimmen najagen die de wereld te bieden heeft, terwijl zij het ene nodige negeren, in onbewustheid.

Men versta ons echter goed. Hier is geen droefheid vanwege de tegenstand en de gevolgen dezer reactie, vanwege de striemen die het heilige werk onvermijdelijk vergezellen, doch het is hier de droefheid vanwege het gebrekkige assimilatievermogen van de mens, die door de listen en lagen van het ik-bewustzijn zijn werkelijke geluk niet kan zien. Een droefheid, voortvloeiend uit volstrekte liefde, die afgewezen wordt. Het is de droefheid van de Christus, het waas van treurnis dat over zijn Jezus-manifestatie gespreid lag. Het is de droefheid van Jezus Christus, waar Hij, de handen heffénde en staande op de Olijfberg, sprak: «Jeruzalem, Jeruzalem! Ik heb u willen vergaderen gelijk een hen haar kiekens, doch gij hebt niet gewild».

«Zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden.»

Wat wil deze zaligheid dan zeggen? Hoe moet u deze troost verstaan? Zaligheid is een toestand van de hoogste bevrediging en van het hoogste geluk. En als nu door Jezus Christus, door de Christusvibratie van onze dag, op de berg wordt gesproken: «Zalig zijn die treuren», dan weten wij dat de oorzaak van ons treuren zal worden weggenomen; dat het waas van droefheid dat over ons is uitgespreid zal worden verscheurd; dat onze arbeid van binnenuit haar hoogste bevestiging en haar innigste geluk zal bereiken. Dan weten de arbeiders in de wijngaard dat de zaligheid in, door en uit de arbeid zal worden geboren.

bron: spirituele vrienden

Geplaatst: 12 Aug 2009 10:55:46

Zachtmoedigheid is een staat van high zijn: zweven ...