Inner peace

Geplaatst: 11 Sep 2009 09:29:41

'Van neurose tot heiligheid' kan duidelijk maken wat de betekenis is van 'in de knop gebroken'.
En dat ondanks alles heling mogelijk is en heiliging en heil. Dat moge duidelijk worden uit het korte,maar intense leven van Theresia van Lisieux.

Zij is een heel neurotisch meisje,die op 2 januari 1873 wordt geboren in Alencon,als jongste in een gezin van negen kinderen,van wie vier sterven op jonge leeftijd. De vijf overige kinderen treden allen in het klooster.
Reeds in de eerste levensjaren van Theresia is er gebrokenheid als ze gekweld wordt door aanvallen van benauwdheid of als ze plotseling overvallen wordt door diepe somberheid en angst. Vaak wordt ze geplaagd door hoofdpijnen,die tegen de pubertijd het karakter krijgen van migraine.

In haar brieven beschrijft Theresia van Lisieux hoezeer zij lijdt,lichamelijk en geestelijk. Als ze nog geen vijf jaar oud is,sterft haar moeder,een gebeurtenis die grote invloed op haar heeft uitgeoefend. Toch lag de oorzaak voor haar wanhoop en hopeloosheid veel dieper,zoals we weten uit haar brieven,waarin ze wijst op haar neiging tot absolute vriendschappen,ze zegt : 'Mijn gevoelig en liefhebbend hart zou zichzelf gemakkelijk hebben kunnen geven als het een hart gevonden had dat in staat was het te begrijpen'. Theresia is bang om gekwetst te worden,de betekenis hiervan is dat ze de ware aansluiting heeft gemist met haar moeder. Er is geen resonantie geweest tussen kinder- en moederhart,geen levensbrengende uitwisseling tussen die twee. Het gevolg is wanhoop,levensonmacht. uitzichtsloos,ja,het lijkt alsof er geen redding meer mogelijk is,...tenzij.

piet

wordt vervolgd

Geplaatst: 11 Sep 2009 09:29:41

Geplaatst: 12 Sep 2009 09:58:36

Tenzij :

Het lijkt onvoorstelbaar,maar dan gebeurt er iets wonderlijks :
"Op zondag 13 Mei 1883,eerste Pinksterdag,legt men Theresia in de kamer waar het Mariabeeld staat. 'Marie ging de tuin in en liet Leonie bij me die bij het raam zat te lezen, en na een paar minuten begon ik heel zacht 'mama,mama' te roepen. Leonie was gewend me dat te horen zeggen en schonk er geen aandacht aan. Dat duurde zo een hele tijd; toen begon ik harder te roepen en kwam Marie eindelijk terug; ik zag haar wel degelijk binnenkomen ,maar ik kon niet zeggen dat ik haar herkende en ik bleef steeds harder 'Mama...!' roepen. Ik leed erg onder de dwingende,onverklaarbare worsteling en Marie leed er misschien nog wel veel meer onder dan ik zelf; na enkele tevergeefse pogingen om me te laten zien dat ze bij mij was,ging ze samen met Leonie en Celine naast mijn bed op de knieen liggen ,wende zich naar de heilige Maagd en begon te bidden met het vuur van een Moeder die om het leven van haar kind vraagt'...'Ze (Theresia) vindt zelf de oplossing : 'Omdat de kleine Trees op aarde geen enkele hulp vond,wende ze zich tot haar 'Hemelmoeder' en bad ze haar met heel haar hart eindelijk medelijden met haar te hebben. Opeens leek de heilige Maagd mij mooi toe, zo mooi als ik nog nooit iemand had gezien,haar gezicht straalde van een onzegbare goedheid en tederheid, maar wat tot het diepst van mijn ziel doordrong, dat was die ' verrukkelijke glimlach' van de heilige Maagd. Toen verdween al mijn verdriet, twee dikke tranen sprongen uit mijn ogen en biggelden stil over mijn wangen,maar het waren tranen van onvermengde vreugde. O,dacht ik,de heilige Maagd heeft tot mij geglimlacht,wat ben ik gelukkig! Maar nooit zal ik het iemand zeggen,want dan zou mijn geluk verdwijnen. Zonder enige moeite sloeg ik de ogen neer en zag ik Marie die mij liefdevol aankeek; ze scheen ontroerd en leek te vermoeden dat de heilige Maagd mij een gunst had verleend'.

piet

Geplaatst: 14 Sep 2009 10:15:28

De menselijke ontwikkeling is gegrond in de trias : vader-moeder-kind

In het symbiotische samenlevingsproces tussen aardse moeder en kind mag de moeder het leven doorgeven aan haar kind. In dit subtiele proces,dat aanvangt op het moment van de bevruchting kan gemakkelijk iets misgaan,bijvoorbeeld als de moeder krampachtig met het leven omgaat of dat helemaal voor zichzelf opeist en het dus niet kan delen. Dan brengt zij haar kindje al in de baarmoeder in een hopeloze en wanhopige positie,vanwaaruit het kind nauwelijks geboren kan worden,waaruit het niet echt kan incarneren,dat wil zeggen ; het kan niet met hart en ziel afdalen in het stoffelijke leven,met als gevolg : levensonmacht.

Daarom is de wonderlijke gebeurtenis met Pinksteren in het leven van Theresia van cruciale betekenis voor haar verdere levensloop.
Laten we dit wonder eens nader bekijken : ze roept om haar moeder,steeds harder,kennelijk in een bijzondere bewustzijnstoestand,zeg maar in een trance,want ze ziet haar zus binnenkomen,maar herkent die niet. Het is een onverklaarbare worsteling. Ze lijdt. De kleine Trees vindt op aarde geen enkele hulp ondanks al die toegewijde mensen om haar heen! Daarom wendt ze zich tot haar hemelmoeder en bidt met heel haar hart.
Zou haar hemelmoeder haar nu niet schenken waar ze om vraagt? Natuurlijk zal dat gebeuren,zie, het geschenk komt tot haar in de vorm van een gezicht dat straalt van een onzegbare goedheid en tederheid...inderdaad er zijn geen woorden voor!
De straling treft doel,maar wat nog dieper doordringt tot het diepst van haar ziel is de verrukkelijke 'glimlach' van de Heilige Maagd. Dat is niet zo verwonderlijk.immers de glimlach is een van de meest verfijnde instrumenten tot expressie,die de mens als beelddrager Gods heeft ontvangen. De liefde en de kracht en de vreugde van God komen dus aan bij Theresia en alle verdriet ebt (!) weg in tranen van onvermengde vreugde. Het geluk dat zij ervaart probeert ze niet te verwoorden,maar de liefdevolle blik van haar zuster Marie spreekt boekdelen.

piet

Geplaatst: 14 Sep 2009 10:22:49

Ik volg deze topic met grote belangstelling.

Gjalt

Geplaatst: 14 Sep 2009 12:28:02

Dank je Piet,

De liefde en de kracht en de vreugde van God komen dus aan bij Theresia en alle verdriet ebt (!) weg in tranen van onvermengde vreugde. Het geluk dat zij ervaart probeert ze niet te verwoorden

Denk dat het ook niet te verwoorden is.
Wat in me opkomt is het ervaren van haar Godsvonk, die geraakt wordt.
Dit geeft een ongelooflijke vreugde waardoor de (vreugde) tranen vanzelf vloeien.

genegen groet

Geplaatst: 15 Sep 2009 08:12:16

Helaas is het lijden voor Theresia nog niet voorbij,schulgevoelens,angst,verlegenheid,onhandigheid,heimwee,benauwdheid en migraine zijn nog haar deel. Haar geheim bewaart ze angstvallig,want ze heeft de indruk dat de 'gave van het leven' nog steeds en onophoudelijk wordt bedreigd.
Op haar levensweg via de puberteit naar de volwassenheid zijn er nog veel problemen en mislukkingen te overwinnen, maar doordat ze de gave van het leven nu heeft ontvangen is haar levensonmacht veranderd. Ze is nu wel in staat om wanhoop en hopeloosheid te lijf te gaan en allerlei problemen te overwinnen.
Toch moet er kennelijk nog een wonderlijke gebeurtenis plaatsvinden in het leven van Therese.

piet

Geplaatst: 15 Sep 2009 14:11:27

Dat gebeurt een aantal jaren later,een week voor haar veertiende verjaardag,op kerstavond,als vader Martin en zijn dochters net thuis zijn uit de nachtmis. Trees vervult nog steeds de babyrol tegenover haar vader. ook dit jaar wil zij deze rol weer spelen in een betoverend spel tussen vader en dochter bij het uitpakken van de cadeautjes. maar ditmaal verbreekt de vader deze betovering met de woorden : 'Afijn,gelukkig is het dit jaar voor het laatst!' ( Theresia v.L p, 162, 163 )
De radicale eis van haar vader om volwassenheid af te dwingen brengt in Theresia een schok teweeg. Ze beschrijft het als volgt : 'Ik verdrong mijn tranen,ging snel de trap af en terwijl ik mijn kloppend hart in bedwang hield ,nam ik mijn schoenen,zette ze voor pappa neer en nam er blij alle dingen uit,met een gezicht zo gelukkig als een koningin. Pappa lachte en was ook weer blij'.

In een kort maar hevig gevecht met tranen en hartkloppingen,verzamelt ze moed,worstelt en overwint : het oude vaderbeeld wordt vermorzeld en het nieuwe omhelsd...ze neemt haar eigen plaats in als koningin tegenover de koning en ontvangt de daarbij behorende koninklijke macht. Tien jaar later,enkele weken voor haar dood,spreekt ze als volgt over haar reactie : 'Vandaag heb ik aan mijn voorbije leven gedacht,en aan het gebaar vol moed dat ik vroeger op Kerstmis eens heb gemaakt! En toen dacht ik aan de lof die Judit toegezwaaid kreeg : "U hebt met een mannelijk hart gehandeld,uw hart is sterk geworden"

piet

Geplaatst: 15 Sep 2009 21:49:40

Van neurose tot heiligheid.
Heiligheid = heelheid.

Theresia van Lisieux, haar leven met de innerlijke leegte die gevoed wordt door de heilige maagd. Door liefdevolle God.

Het was een van de eerste verhalen die ik over dit onderwerp las.

Wat mij veel meer aansprak is het boek 'nagelaten geschriften' van Etty Hillesum. Etty houdt een dagboek bij wat na haar dood, ze werd vermoord in Auschwitz, is gepubliceerd.

Heel duidelijk in beide geschiedenissen is dat al heel vroeg, dat kan zelfs al in de baarmoeder, de moeder/kind relatie niet goed verloopt.

Ik denk dat veel lezers hier herkenning zullen vinden. Levensonmacht, het schrijft zo eenvoudig op, maar het heeft enorme inpact vooral op het kind.

Dit hele proces van 'neurose tot heiligheid' staat in het boek waarmee ik Piet mocht assisteren bij het schrijfproces: 'Melodisch rolt de wereld uit Gods hand'. Goed Piet dat je hier over schrijft.

Carolien

Geplaatst: 16 Sep 2009 08:09:30

In het wonder-baarlijke uur,waarin zij door de glimlach verbonden werd met haar hemelse Moeder,heeft zij de gave van het leven ontvangen.
Toen ze haar aardse vader losliet is ze verbonden met haar hemelse Vader en heeft ze ontvangen de gave van kracht.
Nu er een verbinding tot stand is gekomen tussen leven en kracht,tussen vrouwelijke en mannelijke aspecten,kan de liefde van God pas echt in en door haar stromen.
Ze is opnieuw geboren,een nieuwe schepping geworden,waardoor levend water uit haar binnenste stroomt,omdat ze verbonden is met de stroom van het leven.

piet

Geplaatst: 17 Sep 2009 08:49:17

Na de nacht van haar bekering,zoals zij die zelf noemt,met Kerstmis 1886,durft ze ruimte in te nemen en voor zich zelf op te komen. Daardoor vat ze moed om af te reizen naar Rome,waar ze de paus om een bijzondere gunst vraagt. Op vijftienjarige leeftijd,op 9 april 1888,mag zij,met zijn speciale toestemming,intreden in het karmelietessenklooster te Lisieux.
Daar gaat zij verder op het pad van heelwording. Door de bijzondere liefdesband die zij zoekt met het kind Jezus kan zij steeds meer de roeping vervullen om beelddrager Gods te zijn,omdat de Christus in haar leeft.

De spreuk boven haar leven zou kunnen luiden : 'Van neurose tot heiligheid'. Het proces van heiliging gaat altijd door. Therese de l'enfant de Jesus,zoals zij ook wel genoemd wordt, spreekt over de nooit eindigende liefdesstrijd tussen God en mens.Een strijd van liefde die nooit ophoudt,ook niet met de dood! Therese sterft op 30 september 1897,vier en twintig jaar oud,in het klooster van Lisieux. Dit sterven dat zij zag naderen, noemt zij evenals haar boek, 'Ik ga het leven binnen'. De liefde heeft de dood overwonnen.

piet

Geplaatst: 17 Sep 2009 12:27:17

'Ruimte innemen'

Het mens worden dat je bent, worden die je ten diepste bent.
Alleen dan kun je 'staan' in de wereld.
Meevoelen met de ander zonder dat je zelf oplost.

Carolien

Geplaatst: 17 Sep 2009 14:20:42

Wel in deze wereld, niet van.

Het Koningkrijk is niet van deze wereld.

Inanna

Geplaatst: 17 Sep 2009 15:21:42

Die uitdrukking "wel in de wereld maar niet van de wereld" is zelfs verankerd in het geheel van de biologische evolutie hier op aarde.
Planten wortelen in de aarde, hoewel zij zich naar het licht bewegen, maar dieren en mensen hebben een fysieke vorm die eigenlijk al los is van deze aarde, vooral bij vogels.
Eerst komt het natuurlijke, dan het geestelijke.
Nu dienen wij ons ook in overeenstemming met die natuurlijke voorafspiegeling in de stof naar de geest te richten.

Gjalt

Geplaatst: 17 Sep 2009 16:24:39

Carolien schreef:

'Ruimte innemen'

Het mens worden dat je bent, worden die je ten diepste bent.
Alleen dan kun je 'staan' in de wereld.
Meevoelen met de ander zonder dat je zelf oplost.

Carolien

Helemaal mee eens,Carolien : in Therese van Lisieux zien we dit mooi terug en zeker ook in Etty Hillesum.

Als Gjalt dan zegt,dat in de biologische evolutie de mens al meer los geraakt is van 'de worteling in de aarde'...toch moet in de triade ; moeder-vader-kind,de worteling weer heel fundamenteel gestalte krijgen,in welk proces de moeder-kind-interactie de meest basale en belangrijke is!

piet

Geplaatst: 17 Sep 2009 16:35:20

Hallo Piet,

Maar je weet toch dat bij het tot aanschijn komen van ieder schepsel steeds de evolutie zich in het kort herhaalt?
Dus het kan wel kloppen, sterker nog het móet wel kloppen!

hartelijke groet,

Gjalt

Geplaatst: 17 Sep 2009 16:35:20