Inner peace

Geplaatst: 10 Jun 2009 20:59:14

Wat is sterven ?

Is sterven het afleggen van dit menselijke lichaam en verdergaan als ziel, als geest, omzwervend rond de hoofden van de mensen die je liefgehad hebt ?
Is het het spel van re?ncarnatie aangaan, opnieuw situaties uitspelen samen met je tegenspelers, ditmaal een nieuwe rol in een nieuw stuk.
Is het een verbonden zijn aan je geliefden die als zielegroep dezelfde incarnatiecycli door zullen maken ?
Is dat sterven ?

Ja, sterven, wat is dat ?
Is het misschien het afleggen van alles wat ons scheidt van het Andere ?
Is het de bereidheid om op te gaan in datgene wat Groter is dan onszelf ?
De bereidheid om alles los te laten wat persoonlijk is ?
Enkel datgene zijn wat doorgang geeft en beantwoordt aan de Stroom ?
Is dat sterven ?

Wat is sterven voor jou, waar denk je aan dan ?

Groet, Mirjam

Geplaatst: 10 Jun 2009 20:59:14

Geplaatst: 10 Jun 2009 21:17:28

Sterven is voor mij afscheid nemen van alles wat ik weet, niet morgen. Maar vandaag, je kunt het niet dwingen, noch proberen het te vergeten. Je kunt de nieuwe lente verwelkomen en bezingen.

groetjes mirjam

ammananda

Geplaatst: 10 Jun 2009 22:13:29

Mooi Ammananda, dank voor je antwoord Idea

Ben benieuwd naar wat de anderen denken, voelen of ervaren mbt het onderwerp.

Groet Mirjam

Geplaatst: 19 Jun 2009 09:29:46

Sterven voor mij, lieve Mirjam, betekent, elke dag een beetje meer loslaten.

Geplaatst: 19 Jun 2009 11:45:30

'Sterven is iets waarvan ik niet weet wat het is.
Geen idee."

Voor Inanna betekent het 'iedere dag een beetje meer loslaten'.
Dat klinkt mij best wel aardig in de oren,maar toch behoeft een dergelijk zinnetje iets meer verduidelijking.

De uitlating van nada stemt tot na-denken!!!

Idea

piet

Geplaatst: 19 Jun 2009 14:28:27

Sterven

Overgeven en vertrouwen.

Wij mensen van hebben en houden, duwen en trekken, van lijf en leden.

Vrij van hebben en houden, van duwen en trekken, vrij van lijf en leden.
(Amper voor te stellen)

Ons kompas om ons door het bestaan te loodsen is niet meer van belang.

Het is, heb ik gemerkt ontstellend moeilijk om je kompas uit handen te geven. Toen ik jaren geleden erg depressief was en mijn leven een warboel, was mijn kompas volledig uit de koers. Eigenlijk had ik geen koers om te kunnen leven. Moeten, willen, afmatten dat was de koers en die leidde tot meer ellende.
Ik moest mijn kompas loslaten en vertrouwen op het kompas dat Piet me bood.
Het was een vorm van sterven.
Loslaten en overgeven. Het moeilijkste daarbij was vertrouwen. Want ik liet de jungle los, maar het was wel mijn jungle.
Vervolgens mocht ik weer opbouwen, een nieuw kompas laten groeien zodat ik weer zelfstandig verder kon.

Carolien

Geplaatst: 19 Jun 2009 18:01:52

Mooi Carolien.
Loslaten en overgeven.
Ja, ook een jungle is moeilijk loslaten, dat wordt nog wel eens vergeten.
Dank voor je reactie Smile

Mirjam

Geplaatst: 21 Jun 2009 07:57:20

piet stuitje schreef:

'Sterven is iets waarvan ik niet weet wat het is.
Geen idee."

Voor Inanna betekent het 'iedere dag een beetje meer loslaten'.
Dat klinkt mij best wel aardig in de oren,maar toch behoeft een dergelijk zinnetje iets meer verduidelijking.

De uitlating van nada stemt tot na-denken!!!

Idea

piet

Zal het proberen te verduidelijken Piet.

Het is vooral je idee?n en overtuigingen loslaten en het leven toelaten.
ook het loslaten van elk resultaat, de weg is belangrijk.

Kan me dan ook Nada heel goed in-denken Very Happy

Velen klampen zich vast aan hun spirituele praktijk, en dat is de grootste valkuil op de spirituele weg. Het is belangrijk om elke vorm van materi?le spiritualiteit, die zich oa bekommert om verlichtingservaringen, achter ons te laten. Dat voedt slechts 'degene die doet' (het ego) en verwijdert ons van een echte eenheid. Verlichting willen is een resultaat zoeken. Dat veroorzaakt onrust. Het is niet meer in het nu en de stilte ver weg.

Harte groet Angel

Gast

Zo ik het ervaar.
Door angst of ergens bang voor te zijn vindt er een reactie plaats in de cellen, die doorgeven aan het gevoel, dit voelt niet prettig en het denken denkt daar moet ik wat aan doen.
Bij prettige dingen vindt er ook een reactie plaats in de cellen, die doorgeven aan het gevoel dit voelt goed, en het denken is dan gerustgesteld en doet geen moeite er iets aan te doen. Denkt er niet verder over na. Jezus (die ik zie als een energie van Liefdevol Licht) zegt heb je vijanden lief, de vijand is in dit geval je angst, waar het gevoel vanaf wil en het aan de wil van het denken overlaat er iets aan te doen.
Hoe ontstaat angst? Als er iets gebeurt dat buiten het normale patroon valt.
Iets dat bedreigend overkomt. De dood of doodgaan of geen leven meer hebben in de meeste gevallen.
Wat het denken hierbij niet beseft is dat het voor hem niet weggelegd is aan de dood te ontsnappen, omdat hij al in de dood zit. Het denken gericht op het gehele collectieve verleden, dat in wezen de dood betekent van goed en kwaad kan alleen maar terugdenken, nadenken. Hij probeert door allerlei overgeleverde middelen van dit is goed en dit is slecht te overleven en dat lukt niet.
Het denken is de beweging van links naar rechts, of van verleden naar toekomst en veroorzaakt daardoor ook de tijd.
Het werkt via de linker en rechter hersenhelft. Gedachten in woorden en gevoelens in beelden, vanuit het verleden naar de toekomst.
Maar het enigste dat er gebeurt of plaatsvindt is groei.En daar heeft het denken geen verstand van.
Als zaadje kom je terecht in een baarmoeder, daar verblijf je negen maanden en dan moet je eruit.
Het is de dood van het oude leven in de baarmoeder en je komt terecht als baby in een nieuwe wereld. Je wordt verplicht te ademen anders overleef je het hier niet. Geloof me maar, dat dit een heel angstig ogenblik is.
Maar door in deze nieuwe wereld geboren te worden, kom je terecht in een ruimere ruimte.
En in deze ruimte lopen meerderen, die allen weer leden zijn van een groter geheel rond, je kan dus zien, horen, voelen, ruiken, proeven en denken. Deze ruimte is op haar beurt ook weer een baarmoeder waarin je groeit tot verdere vervolmaking. En dan komt er een moment waarop de Grote Moeder ook weer van jou moet bevallen, zodat je weer in een andere nieuwe wereld terechtkomt. Dit gaat eveneens gepaard met angst. Want het betekent het einde van het oude leven naar een nieuw leven. Je krijgt er een vermogen of zintuig bij dat boven het oude denken uitgaat en dat zintuig is het zien van Liefde.
Zou je dus je angst kunnen accepteren in de wetenschap dat het Licht in jou werkt en voorbereidingen treft je iets totaal nieuws te laten zien. Dan zou je dus je oude denken, gevoelens en cellen de opdracht kunnen geven, stil maar alles is volmaakt. Je krijgt dan middels door je angst heen te gaan de mogelijkheid aangeboden tot het zien van een nieuwe wereld, waarin je beseft dat de dood niet bestaat, maar dat er alleen maar groei is van volmaakt zijn tot vervolmaking. Dit vraagt moed en wilskracht tot overgave. En dit is waarvan Het Licht of Jezus laat weten, wie zijn (oude) leven wil verliezen die zal het Leven behouden.Jezus het Licht, Leven, Liefde en Waarheid spreekt hier niet over de dood, maar wel van het oude leven tot nieuw Leven, waarin de dood geen angst meer aanjaagt, omdat die in wezen niet bestaat. Frouke

Geplaatst: 21 Jun 2009 09:33:39

Zou je dus je angst kunnen accepteren in de wetenschap dat het Licht in jou werkt en voorbereidingen treft je iets totaal nieuws te laten zien. Dan zou je dus je oude denken, gevoelens en cellen de opdracht kunnen geven, stil maar alles is volmaakt. Je krijgt dan middels door je angst heen te gaan de mogelijkheid aangeboden tot het zien van een nieuwe wereld, waarin je beseft dat de dood niet bestaat, maar dat er alleen maar groei is van volmaakt zijn tot vervolmaking. Dit vraagt moed en wilskracht tot overgave. En dit is waarvan Het Licht of Jezus laat weten, wie zijn (oude) leven wil verliezen die zal het Leven behouden.Jezus het Licht, Leven, Liefde en Waarheid spreekt hier niet over de dood, maar wel van het oude leven tot nieuw Leven, waarin de dood geen angst meer aanjaagt, omdat die in wezen niet bestaat. Frouke

Heel puur! En ja,het vraagt moed en wilskracht tot overgave...om te 'verliezen' : je oude gewoontes,je ( vastgeroeste ) overtuigingen,je 'oude' leventje etc. etc. om uiteindelijk je angst voor de dood te verliezen "nu jaagt de dood geen angst meer aan..."

Hoe zit het eigenlijk met 'moed en wilskracht' bij Advaita? Nana?

Idea

piet

Gast

In levensbedreigende situaties worden keuzes gemaakt door ik doe het wel of ik doe het niet. Deze zijn altijd gebaseerd op angst. Als je deze keuzes niet maakt door middel van overgave (wat ook weer een keuze is) moet je de angst ondergaan en dan word je, maar dat weet je niet vooruit, moed en wilskracht gegeven om het te doorstaan. Frouke.

Geplaatst: 22 Aug 2009 21:19:46

Leven en sterven.

Ja, die spiritualiteit is mooi. Je gaat een oceanisch leven tegemoet. Maar…er blijft altijd het probleem van het individueel en collectief sterven. Auschwitz, Hiroshima, de Goelag Archipel, Mao met zijn miljoenen slachtoffers…..Al die ellende, al die oorlogen, al die ziekten……

Waar doen we het allemaal voor…wat is er aan de hand. We moeten sterven anders vallen we straks van de aarde af. Souperen we alle natuurlijke bronnen op.

Ik kreeg mijn openbaring bij het zien van een film over Australië bij het Omniversum in Den Haag. De film heet: Australia, The Great Outback

Wat we o.m. te zien kregen was het effect in de Woestijn van de komst van de Moesson eens in de 7 jaar of zo…. Rivierbeddingen vulden zich, woestijnen werden bloemenvelden. Er ontstond een enorm meer dat zich vulde met miljoenen vissen. Vanuit het niets verschenen duizenden pelikanen. Hadden ze GSM-etjes?

Een paradijs in een normaal uitgedroogd gebied. Waar kwam dat leven zo snel vandaan? Die planten alla…de zaadjes worden kennelijk goed beschermd in de woestijn, maar die vissen… Het was weer het oude liedje. Eten en gegeten worden. Toen kwam de droogte weer terug, de rivieren droogden weer op en de meren werden poelen met miljoenen voor hun leven vechtende vissen. Zij stierven massaal in enkele dagen. De pelikanen trokken vervolgens weg en stierven bij bosjes in de uitgedroogde woestijn…..

Wat een verspilling van leven of niet?………het leven kwam op en verdween. Waar was het?

Ineens zag ik het, glashelder, als in een 3D panorama! Nu maar in woorden, het blijft behelpen:

Het Zelf, God, Brahman bevat alle leven. Is alle leven. Onze bron is Een. Het leven dat ogenschijnlijk wordt voortgebracht is het Zelf in expressie. Er is geen individueel leven dat geschapen wordt. Het Zelf zit in elk stukje levende natuur, het is alle natuur. Het hele Universum is zijn/haar zichtbare leven. Jouw zelf=mijn zelf. Wij lijken verschillend maar wij zijn hetzelfde leven, dat Een is. Toen die miljoenen vissen in dat meer verschenen kwamen er geen miljoenen individuele stukjes leven bij, het was een en al leven in de vorm van vissen, planten, bloemen, insecten en toen de droogte kwam werden die verschijningen teruggenomen in het leven zelf.

En wat mensen betreft, het leven in de mens wordt voorzien van gedachten die gekoppeld zijn aan het lichaam en de omgeving van het lichaam. Maar zonder het leven is er geen mens. Ook bij al die oorlogen en rampen verdwenen geen individuele stukjes autonoom leven.

Er verdween geen individueel leven, want dat is er niet.

Zoals Sri Ramana Maharshi antwoordde op de vraag waar hij na zijn sterven zou zijn: "Hier en in jullie....waar anders zou ik kunnen zijn?"

Rob ek

Geplaatst: 23 Aug 2009 09:20:36

Wat is sterven?
Zonder eerst de stukjes van anderen te hebben gelezen afgaande op wat in mij opkomt bij deze vraag:

Veranderen

Ik weet dat in oude Italiaanse poëzie "sterven" als metafoor wordt gebruikt voor gemeenschap tussen man en vrouw in een liefdesverbintenis.

Niet meer binnen de begrensdheid van je zelf kunnen blijven voorzover dat al mogelijk zou zijn of anders uitgedrukt tot het inzicht komen, er niet meer aan ontkomen dat je met alles en iedereen verbonden bent ...

Maar ook de zandzakken die je uit een ballon moet gooien om te kunnen stijgen, nee eigenlijk wil ik iets anders tot uitdrukking brengen namelijk de klaarblijkelijke mislukkingen, de vele doodlopende straten en steegjes, fuiken waarin je gezwommen bent, als takken die weggesnoeid moeten worden net zoals diersoorten die uit moeten sterven...

De cellen in je lichaam sterven voortdurend gedurende je leven, de delen waaruit die cellen weer zijn opgebouwd nog veel vaker, subatomaire deeltjes zelfs in onderdelen van seconden ...

Kortom, je verbinden met wat groter is dan je zelf, Liefde, overwint de dood!
Denk groots, leef groots!

Gjalt

Geplaatst: 23 Aug 2009 09:47:32

k weet dat in oude Italiaanse poëzie "sterven" als metafoor wordt gebruikt voor gemeenschap tussen man en vrouw in een liefdesverbintenis

Ah,dat s mooi,Gjalt "eerst Napels zien en dan sterven"

maar inderdaad : als tijdens een orgasme in 'dat ene heilige moment' man en vrouw een fractie van tijd 'ver-enigd' zijn,dan is een supreme moment er geen yang/yin/tegenstelling,maar yin/yang/harmonie = schepping

piet

Geplaatst: 28 Aug 2009 19:42:27

Wat hier wel bij past?

Spiritualiteit en seksualiteit leiden vaak een zeer gescheiden bestaan. Jammer toch!
Hoe wij met seksualiteit omgaan is een directe weergave, als een leugendetector, van hoe wij met onszelf, met de ander, met de ontmoeting en met onze spiritualiteit omgaan. Wanneer wij seksualiteit in een apart vakje plaatsen en op een of andere wijze cultiveren, cultiveren wij en isoleren wij evenzeer de zogenaamde spirituele dimensie. Seksualiteit biedt de mogelijkheid om geest en lichaam, hemel en aarde naadloos met elkaar te verbinden.

Ons hele lichaam kan vertellen van de liefde die wij ervaren. En als wij niet werkelijk in deze liefde en in dit moment zijn, kan seksualiteit een uiterst onbevredigend gebeuren zijn. Seksualiteit is de omhelzing van de tegengestelden. Als er dualiteit woont in de harten van de partners - dwz een jij of ik - dan is seksualiteit ofwel volkomen fysiek en zonder deelname van de spirit, ofwel de beleving van de afgescheidenheid die wij op dat moment ervaren.
Als er daarentegen aanwezigheid en toewijding is jegens elkaar, dan is het de omhelzing en de mogelijkheid tot vereniging in een moment in de tijd. Dit laatste is de betekenis van intimiteit. Daarmee brengt seksualiteit ons ook in dit enig bestaande moment.

Seksualiteit is de omhelzing en de vereniging van de twee meest fundamentele en zichtbare tegengestelden in deze wereld, die van vrouw en man. Of die van de man in de vrouw of de vrouw in de man, ook waar het homoseksualiteit betreft. Deze omhelzing omvat in ware zin alle dimensies, van de lichamelijke tot en met de spirituele, en is daarmee zowel een unieke beleving als een unieke mogelijkheid om te geven, te ontvangen en te leren.
Uit haar schoot komt leven voort. Uit haar schoot komt het derde element voort, het kind. Niet alleen in letterlijke zin, maar in elke andere voorstelbare betekenis van zuiverheid, onschuld, oorspronkelijkheid, intuïtie. Seksualiteit confronteert ons ook met hoe wij tegenover onszelf staan als vrouw of als man. En hoe wij tegenover onszelf staan als vrouw of als man bepaalt hoe wij tegenover een andere vrouw of man staan.

Seksualiteit confronteert ons met onzekerheid, met onze neiging tot macht of onmacht, tot heersen of onderdanigheid, met willen hebben, met begeerte en angst. Wij zoeken er harmonie in en het laat ons aanvankelijk vooral onze disharmonie zien, die wij vervolgens neigen af te wijzen en beschouwen als een persoonlijk falen in plaats van het te zien als een mogelijkheid tot leren, als een poort naar ervaring van geluk.
Daarmee is het begrijpelijk dat seksualiteit vaak als bedreigend wordt ervaren, om het even of wij haar werking onschadelijk trachten te maken door haar te ontkennen of door haar in te kaderen tot het niveau van wippende konijnen. Daarom vraagt seksualiteit om een goede respectvolle voorbereiding, zowel tav jezelf als tav je partner.

Marcel Derkse

Geplaatst: 28 Aug 2009 19:42:27