Inner peace

"Daarover in een volgende posting iets meer.
Maar als een voorbereiding daartoe de navolgende overwegingen c.q. beschouwingen.
De mens omvat onder andere stoflichaam, etherlichaam, astraalichaam, respectievelijk overeenkomende met mineralenrijk, plantenrijk en dierenrijk.
Er is echter nog iets wat daar boven uit gaat, in wording, het typisch menselijke!
Laten we dit ik noemen, of ego.
Kenmerkend hierin is zelfbewustzijn en dat hoeft echt niet alleen maar zoiets als hoogmoed te zijn, kan ook natuurlijk, maar we kunnen bijvoorbeeld ook denken aan verantwoordelijkheid, geweten, vrijheidsdrang, enz. ...
Nogmaals, we hebben het nog steeds over datgene wat in wording is! "

Meesterlijk,Gjalt,dit deel heb ik er even uitgelicht in je beschouwing over 'zelfbewustzijn'. Ik blijf je met belangstelling volgen,zoals jij er naar kijkt is zeer fundamenteel en zelfs holistisch. Deze kijk vergroot immers ons inzicht in onze 'organismische' verbondenheid met alles!
De verbindingingen die je gaat leggen tussen Hermes Tresmegistos,Mozes en Jezus Christus,ik ben zeer benieuwd.

piet

Gouden Roos Geregistreerd op: 20 Jun 2009 Berichten: 307 Woonplaats: Baambrugge

Goedemorgen Piet,

Nu moet ik zeggen dat ik jouw enthousiasme op deze morgen ervaar als een warme douche!
Volgens mij voel jij wel aan waar ik naar toe wil.
Zoals je hebt kunnen lezen gooi ik alles wat met ik, ego, hoogmoed, zelfbewustzijn te maken heeft op een grote hoop.
Vaak lees je in op het geestelijke georiënteerde teksten dat je je ikje, je ego moet opgeven e.d.
Hierin loert, hoe onschuldig en waar het ook lijkt, toch een groot gevaar.
Want, je gaat met een schuin oog kijken naar je naasten die ongetwijfeld vanuit hun egootje leven, omdat ze "het nog niet weten" of iets van dien aard.
Zo moeten we niet naar elkaar kijken!
Eerder zouden we elkaars vrijheid moeten erkennen en naar raakvlakken zoeken.
Niet er naar zoeken je te onderscheiden, maar zoeken naar verbinding.
De apostel Paulus schrijft dat er niemand op deze aarde zonder zonde is.

Nu in het kort, schetsmatig wat me voor ogen is komen te staan, natuurlijk ook geholpen door veel van wat ik gelezen en bestudeerd heb, met betrekking tot het geleidelijk opkomen van het individualisme in het mensenrijk.
We leven nu in de vijfde na-Atlantische cultuurperiode.
In de middelste, de vierde na-Atlantische cultuurperiode leefde en werkte Jezus Christus.
In de periode daar aan voorafgaande leidde Mozes het volk van God door de woestijn heen richting het beloofde land.
De begrippen beloofde land en leiden verwijzen naar een op de toekomst gericht proces, gevoed door hoop.
Nu kunnen we hoop opvatten als een vorm van verlicht, profetisch denken.
Het is niet toevallig dat de daarop volgende cultuurperiode de periode was waarin de verstands-/gemoedsziel tot ontplooiing gebracht moest worden.
Mozes leefde in de periode waarin de gewaarwordingsziel tot ontplooiing moest worden gebracht.
Dus Mozes is dus van betekenis voor met name die periode die na de zijne nog moest komen.
Zo kunnen we de betekenis van Hermes Tresmegistos (waar "gnostici"vaak naar verwijzen) ook opvatten, met betrekking tot de na hem komende cultuurperiode.
Waarmee ik dus wil zeggen dat de betekenis van het leven van Jezus Christus met betrekking tot het algehele verlossingswerk pas in onze cultuurperiode, die ergens in de 15e eeuw is begonnen, in essentie zal kunnen worden verstaan.
Dat houdt kort gezegd in dat het bewustzijn van de mens wordt verbonden met de eeuwigheid.
In dit verband is er sprake van de ontwikkeling van de bewustzijnsziel.
Ik beschouw een boek als "Wereldbrein" van Peter Russell (1983) als een van de tekenen van een doorbrekend inzicht hieromtrent.
Daarover wil ik nog wat meer schrijven in volgende postings.
Tenslotte wil ik - zonder overigens afbreuk te willen doen aan de gecompliceerdheid van het bestaan en dus van de mens als schepping Gods - op een simpele manier in eigen woorden iets aanduiden van wat ik begrijp van gewaarwordingsziel, verstands-/gemoedsziel en bewustzijnsziel.
Ik zie deze algehele ontwikkeling in het kader van het ontwakende ik in de mens - van zondeval tot en met verlossing - in respectievelijke verbinding met astraalichaam, etherlichaam, en stoffelijk lichaam.

hartelijke groet,

Gjalt

Tenslotte wil ik - zonder overigens afbreuk te willen doen aan de gecompliceerdheid van het bestaan en dus van de mens als schepping Gods - op een simpele manier in eigen woorden iets aanduiden van wat ik begrijp van gewaarwordingsziel, verstands-/gemoedsziel en bewustzijnsziel.
Ik zie deze algehele ontwikkeling in het kader van het ontwakende ik in de mens - van zondeval tot en met verlossing - in respectievelijke verbinding met astraalichaam, etherlichaam, en stoffelijk lichaam.

hartelijke groet,

Gjalt

Okay,Gjalt,tot nu toe heb ik geen moeite met jouw beschouwing,ik blijf je ktitisch volgen

piet

Gouden Roos Geregistreerd op: 20 Jun 2009 Berichten: 307 Woonplaats: Baambrugge

Goedemorgen Piet en alle anderen,

De frisse lucht tijdens het fietsen vanochtend en de bijna-neiging om handschoenen aan te trekken begeleidden mijn gedachtengangen en ik dacht weer een Hermes Tresmegistos, Mozes en Jezus.
In Alexandrië, nota bene in het land (Egypte) waar Mozes met het volk Gods nu juist uitgetrokken waren, kwamen mystieke Joden, Griekse denkers en later ook Christenen bijeen om innerlijke ervaringen uit te wisselen in het kader van "gnosis".
Het kan zijn dat in die kringen ook kennis is genomen van de leer van Boeddha.
Ik zie een logisch verband, ook in relatie met voornoemde cultuurtijdperken, in een soort opeenvolging van Egyptenaren, Joden, Grieken, Christenen.
Het onderlinge gesprek is boeiend.
Ook op dit forum vindt dit plaats.
Waar ik tijdens het fietsen vanochtend aan dacht is het navolgende.
De "gnosis" van Hermes Tresmegistos betreft de verhouding van het Hogere, het geestelijke tot het astrale.
Het procesmatige (ether) en de stof blijven geheel buiten beschouwing.
Inwijding is in de zin van Hermes Tresmegistos een opstijgen van uit het natuurlijk bestaan naar de geest, het boventijdelijke.
Dit begint te veranderen bij Mozes, want in zijn tijd was de urbanisatie al ver verder voortgeschreden (toren van Babel/ afgoderij, enz.) en Mozes voltooit als het ware het proces dat bij Abraham begonnen was, namelijk de uittocht en de gang door de woestijn (ontbering, moeite, discipline - lees Jezus spreekt deel I, 1 oktober).
Je zou kunnen zeggen dat door toedoen van Mozes de verhouding van de geest (het Ik, Ik ben die Ik ben) tot het etherische tot uitdrukking komt en de grote maatstaf om het evenwicht te kunnen bepalen zijn de 10 geboden.
Ether wil zeggen proces, dat zie je in de groeiprocessen op het vegetatieve vlak: groei en ontwikkeling, en het verhogen van de slang in voornoemde woestijn is hierbij een wezenlijk gegeven.
En dan Jezus: de geest die ingrijpt in de stof!
Dit moeten we echt letterlijk nemen!
Dat neemt niet weg dat meerlagige duidingen van geestelijke inhouden in tact blijven, maar we kunnen niet langer volstaan met exegeses in de trant dat we alles slechts symbolisch zouden moeten opvatten.
Nee, deze wereld zal vergaan!
En ik kan tot slot nu het beste verwijzen naar de apostel Paulus, die heeft geschreven dat je de goede geesten kunt herkennen wanneer ze belijden dat het Woord vlees is geworden en dat Jezus Christus uit de dood is opgestaan!

hartelijke groet,

Gjalt

gjalt schreef:

Goedemorgen Piet en alle anderen,

De frisse lucht tijdens het fietsen vanochtend en de bijna-neiging om handschoenen aan te trekken begeleidden mijn gedachtengangen en ik dacht weer een Hermes Tresmegistos, Mozes en Jezus.
In Alexandrië, nota bene in het land (Egypte) waar Mozes met het volk Gods nu juist uitgetrokken waren, kwamen mystieke Joden, Griekse denkers en later ook Christenen bijeen om innerlijke ervaringen uit te wisselen in het kader van "gnosis".
Het kan zijn dat in die kringen ook kennis is genomen van de leer van Boeddha.
Ik zie een logisch verband, ook in relatie met voornoemde cultuurtijdperken, in een soort opeenvolging van Egyptenaren, Joden, Grieken, Christenen.
Het onderlinge gesprek is boeiend.
Ook op dit forum vindt dit plaats.
Waar ik tijdens het fietsen vanochtend aan dacht is het navolgende.
De "gnosis" van Hermes Tresmegistos betreft de verhouding van het Hogere, het geestelijke tot het astrale.
Het procesmatige (ether) en de stof blijven geheel buiten beschouwing.
Inwijding is in de zin van Hermes Tresmegistos een opstijgen van uit het natuurlijk bestaan naar de geest, het boventijdelijke.
Dit begint te veranderen bij Mozes, want in zijn tijd was de urbanisatie al ver verder voortgeschreden (toren van Babel/ afgoderij, enz.) en Mozes voltooit als het ware het proces dat bij Abraham begonnen was, namelijk de uittocht en de gang door de woestijn (ontbering, moeite, discipline - lees Jezus spreekt deel I, 1 oktober).
Je zou kunnen zeggen dat door toedoen van Mozes de verhouding van de geest (het Ik, Ik ben die Ik ben) tot het etherische tot uitdrukking komt en de grote maatstaf om het evenwicht te kunnen bepalen zijn de 10 geboden.
Ether wil zeggen proces, dat zie je in de groeiprocessen op het vegetatieve vlak: groei en ontwikkeling, en het verhogen van de slang in voornoemde woestijn is hierbij een wezenlijk gegeven.
En dan Jezus: de geest die ingrijpt in de stof!
Dit moeten we echt letterlijk nemen!
Dat neemt niet weg dat meerlagige duidingen van geestelijke inhouden in tact blijven, maar we kunnen niet langer volstaan met exegeses in de trant dat we alles slechts symbolisch zouden moeten opvatten.
Nee, deze wereld zal vergaan!
En ik kan tot slot nu het beste verwijzen naar de apostel Paulus, die heeft geschreven dat je de goede geesten kunt herkennen wanneer ze belijden dat het Woord vlees is geworden en dat Jezus Christus uit de dood is opgestaan!

hartelijke groet,

Gjalt

Gjalt en alle anderen,

Boeiend jouw gedachten-gang,die tijdens een fietstocht in een pure herfstsfeer,wordt geleid.
Egypte,Mozes net vertrokken,tocht door de woestijn,op weg naar het beloofde land. Mysieke Joden,Griekse wijsgeren,Christenen en wellicht Indiase wijsgeren komen bijeen en stichten bijv. mysteriescholen.
Dan verschijnt in onze wereld Jezus Christus,op dat tijd-stip in de wereldgeschiedenis en geschiedenis van de mensheid ; een nieuw bewustzijn met enorme nieuwe mogelijkheden 'het Woord is vlees geworden'...wonderen gebeuren...machtige daden verricht ook door de discipelen na de kruisdood van Jezus en de komst van de Heilige Geest ( de Vertrooster,de Helper,de 'parakleitos sun anti-lambanotai' = die er bij geroepen wordt om samen met jou het probleem van da andere kant ( van Boven ) aan te vatten
En zo schrijdt de evolutie voort tot het punt omega

piet

Gouden Roos Geregistreerd op: 20 Jun 2009 Berichten: 307 Woonplaats: Baambrugge

Hallo Innana, Piet en alle anderen,

Zonder nu al over te gaan tot een wat meer uitvoerige uitwerking, wil ik alvast iets aanduiden van wat in me op kwam naar aanleiding van "het op de stof aangrijpen".
Dat dit in onze tijd in het bijzonder aan de orde is, moge duidelijk zijn, maar wat moeten we er ons bij voorstellen?
Wat in onze tijd vooral opvalt is de opkomst van de technokratie en voor techniek geldt inderdaad dat die aangrijpt op de stof.
Maar we kunnen ook aan iets ander denken, bijvoorbeeld spirituele goocheltrucs, zogenaamde wonderen, die het bewustzijn betoveren maar misleiden.
Bij het een ligt het zwaartepunt in het stoffelijke en bij het andere ligt dit in het geestelijke.
In beide gevallen geldt ook: wel in de wereld maar niet echt van de wereld.
In het eerste geval vanwege het tegennatuurlijke, het milieuvervuilende, enz., en in het tweede geval vanwege het ilusoire, het leugenachtige en de pretentieuze aard, ook al wordt het spiritueel genoemd.
Later wil ik hierover nog verder schrijven.

groet,

Gjalt

P.S.:
Dat punt Omega komt ook nog aan de orde in verband met het boek "Wereldbrein" van Peter Russell.

Gouden Roos Geregistreerd op: 09 Jun 2009 Berichten: 767 Woonplaats: sneek

Discipelschap.

jezus zei; Ik heb jullie uit deze wereld gehaald en daarom zijn jullie niet meer van deze wereld.

Maar hoe mogen we deze woorden verstaan?

Dan moeten we toch eerst een scherper inzicht krijgen WAAROM we allemaal zo driftig bezig zijn in deze onrealiteit, om ons pas daarna bezig te kunnen gaan houden met de vraag hoe ons ego kan worden getoetst en gereinigd.

(kauwen en verteren)

groetjes.

Gouden Roos Geregistreerd op: 20 Jun 2009 Berichten: 307 Woonplaats: Baambrugge

Goedemorgen Innana en iedereen,

Ja inderdaad!

Discipelschap.
Jezus zei; Ik heb jullie uit deze wereld gehaald en daarom zijn jullie niet meer van deze wereld.
Maar hoe mogen we deze woorden verstaan?

In het begin van deze topic schreef ik al dat het zonlicht zonder welke er geen leven op deze aarde mogelijk zou zijn van buitenaardse oorsprong is.
Vanaf wat we kunnen noemen de "zondeval" is er ook iets geestelijks in de mens wat dezelfde qualificatie
verdient.
Ik beschouw consequent zondeval in verband met verlossing, als geheel dus.
Niet van deze wereld, onaards, tegennatuurlijk, bovennatuurlijk, ik verbind deze begrippen.
Zonder de aanwezigheid van de mens op aarde zou dit alles er niet zijn.
Een denken, dat los staat van de realiteit, fantasie, begoocheling, veel van wat we surrogaat kunnen noemen, schone schijn, voortkomende uit cultuurfenomenen, werkelijkheidsreducerende theorievorming in de wetenschap, dogma's en ideologieën op religieus en politiek vlak, bureaukratie, regelgeving, de media waarin de leugen regeert, lichtzinnigheid en arrogantie.
Het tegennatuurlijke begint op te doemen waar de oppervlakte niet meer overeenstemt met het verborgene.
Als volmaakte tegenstelling van het leven dat zich van binnenuit naar buiten toe ontwikkelt, ontstaat door toedoen van de mens een technokratie die van buitenaf in elkaar wordt gezet, die regelmatig onderhoud behoeft, vaak tot allerlei problemen leidt en zodoende de mens tot slaaf van de stof maakt.
Het ware doel van de mens, namelijk vergeestelijking wordt aldus niet gediend zodat de conclusie volgt dat de technokratie niet de vooruitgang van de mens dient maar daarentegen decadentie in de hand werkt, een doodlopende weg die via verscheidene emancipatiegolven tot demokratieën heeft gevoerd met als gevolg een zekere mate van bestuursverlamming, achter de feiten aanlopen, dit alles voortkomende uit een geldingsdrang die onder het mom van individualisme meer en meer versplintering teweeg brengt, algehele ineffectivitiet en een toenemende chaos.
Het tegennatuurlijke is wel op de aarde, maar niet van de aarde.
Hoe lang zal moeder aarde deze gang van de mensheid nog dulden?
Ligt het niet in de rede dat wanneer de mensheid voort gaat oppervlakte en verborgenheid niet in overeenstemming te doen zijn, moeder aarde evenredig zal antwoorden door haar huid te verjongen en te vernieuwen zodat er totale chaos zal zijn zoals in den beginne?

groet,

Gjalt

P.S.:

Innana, ik heb jouw egowaslijst gelezen!
Laughing

Sluit aan bij bedoeling van deze topic, dacht ik zo.

Gouden Roos Geregistreerd op: 09 Jun 2009 Berichten: 767 Woonplaats: sneek

Allemaal draadjes Gjalt.

ze komen allemaal bij elkaar, verbondenheid Smile

Kan ook niet anders he Wink

groetjes...

Gouden Roos Geregistreerd op: 20 Jun 2009 Berichten: 307 Woonplaats: Baambrugge

inanna schreef:

Allemaal draadjes Gjalt.

ze komen allemaal bij elkaar, verbondenheid Smile

Kan ook niet anders he Wink

groetjes...

Ook goedemorgen Innana!

Zekers, maar heb je alles al een beetje kunnen herkauwen en verteren?
Eerder begreep ik dat je nog wat aan het kauwen was.

***

Nu nog enkele beschouwingen zoals die in het afgelopen weekend tot mij kwamen.
Het denken in de mens, zoals die met name op gang kwam in de achter ons liggende cultuurperiode waarin immers de verstands-/gemoedsziel tot ontwikkeling moest komen, voert tot onafhankelijkheid, zelfstandigheid, individualisering.
En juist in dat tijdperk was Jezus Christus werkzaam!
Door het offer van Christus wordt de voortgang van het individualiseringsproces veilig gesteld.
Zonder dit offer zou individualisering onvermijdelijk voeren tot annihilatie van het mensengeslacht.
Datgene in de mensheid dat zich nu in onze tijd niet met Christus verbindt zal zich evenzogoed in de richting van voornoemde annihilatie bewegen en we zijn reeds getuige van de tekenen der tijden die hierheen lijken te verwijzen.
De huidige maatschappij (de "wereld") is er op ingericht de vrijheid van de mens te maximaliseren - even afgezien van regimes in onze wereld die iets anders hieromtrent laten zien (het tegengestelde is altijd tegelijkertijd aanwezig!) - en hiermee wordt eigenlijk de zondeval geprolongeerd.
Dit is katastrophaal wanneer de mens in zijn denkbeeldige vooruitgang zich op de stof blijft richten hetgeen tegennatuurlijk is.
Want het in de wereld, maar niet van de wereld zijn komt tot uiting in vergeestelijking wat een soort definitie is van leven, hetgeen de evolutie van de scheppingen hier op aarde ook al miljoenen jaren laat zien!

groet,

Gjalt

Gouden Roos Geregistreerd op: 09 Jun 2009 Berichten: 767 Woonplaats: sneek

Dit is ook kauwen hoor Gjalt Smile

genoeg stof tot nadenken Think

Zie ook een draadje richting het topic Antichrist Wink

Gjalt en Piet........

Warme groet

Gouden Roos Geregistreerd op: 20 Jun 2009 Berichten: 307 Woonplaats: Baambrugge

Innana en alle anderen,

Als ik een draadje met de topic Antichtrist zie, dan is het dat het stof geeft tot nadenken.
Ik heb die topic dus inmiddels gelezen en ik ben geschrokken!
Inhoudelijk gezien doemen vele vraagtekens op.

groet,

Gjalt

Gouden Roos Geregistreerd op: 20 Jun 2009 Berichten: 307 Woonplaats: Baambrugge

Het ik.
Vrijheid verworven door zondeval.
Dat wat de mens van dieren onderscheidt.
Wat verspreid is in de diersoorten komt samen in de mens als eenheid, dat is wat de natuur als voorafspiegeling reeds laat zien.
Ik als existentiële ervaring door onder andere eenzaamheidsgevoelens, armoede van geest, teleurstelling en verdriet, enzovoort.
Ik is in het Latijn: ego.
Indien geldingsdrang, dan is er de drijfveer om je waar te maken, om iets uit te stralen, om een imago te creëren, alles over te hebben voor slechts beeldvorming.
De ware drijfveren van het ego worden verzwegen, en dat is meteen de macht van het ego, die ten koste gaat van medeschepselen.
Toch komt het ego, na lang dit te hebben ontweken, vroeg of laat te staan voor de consequenties.
Iets in je gaat spreken, honger naar gerechtigheid, zoeken naar logica, naar dieper inzicht en zingeving.
Dat iets is de goddelijke vonk in je, dat kennelijk is aangeraakt vanuit hogere sferen, zich heeft laten vinden.
Vervolgens gaat het er om die honger te bevredigen, dus moet je het zoeken buiten jezelf, want dat hogere in je is een kwetsbare kiem die voeding behoeft om sterker te worden, en die voeding komt eerder van onzichtbare dan van zichtbare vrienden.
Dat egootje zou dualistisch kunnen zijn, maar het Ik is dat niet, het is éénmakend, naar verbinding zoekende, immers werkzaam in onbaatzuchtige liefde!
Zodra barmhartigheid wordt gedaan treedt de werkzaamheid van je ware Ik in werking, het Ik wordt nu sterker, en zolang dit proces voortschrijdt wordt het ego gaandeweg meer en meer krachteloos en moet het veld ruimen, hetgeen echter wel impliceert dat de spanningen van buitenaf toe gaan nemen.
Maar in de mate waarin deze spanningen worden weerstaan wordt het hart rein voor God hetgeen een nieuw bewustzijn doet ontwaken.
De werkzaamheid van het ware Ik is liefde, maar wanneer deze werkzaamheid achterwege blijft ontstaan verzoekingen, die de aandacht opnieuw op jezelf richten.
Het licht wat je dan gaat zien is niet van Christus maar van het dwaallicht Lucifer.

groet,

Gjalt

Gouden Roos Geregistreerd op: 09 Jun 2009 Berichten: 767 Woonplaats: sneek

Het licht wat je dan gaat zien is niet van Christus maar van het dwaallicht Lucifer.

helemaal mee eens Gjalt

De antichrist, in ieder van ons.

door de christusliefde (in jezelf) dit liefde te geven komt de Ware Lichtdrager naar boven.

Gouden Roos Geregistreerd op: 20 Jun 2009 Berichten: 307 Woonplaats: Baambrugge

inanna schreef:

Het licht wat je dan gaat zien is niet van Christus maar van het dwaallicht Lucifer.

helemaal mee eens Gjalt

De antichrist, in ieder van ons.

door de christusliefde (in jezelf) dit liefde te geven komt de Ware Lichtdrager naar boven.

Goedemiddag Innana,

Gisteren las ik jouw antwoord (zie hierboven) en ik heb het even laten liggen.
Zoals het op mij overkomt spreekt uit jouw antwoord enkel en alleen verwarring.
Dat je het voor elkaar krijgt het helemaal met mij eens te zijn en dan toch nog in jezelf naar Christus denkt te kunnen zoeken!
Ik zou me voor kunnen stellen dat je eens in een moment van benauwenis de verlossing door Christus hebt ervaren en dat hebt beleefd als iets heel intiems, als iets buitengewoon innerlijks.
Dan zou ik denken dat je vervolgens hier op wilt antwoorden door mee te willen werken aan het algehele verlossingswerk, dus door een kanaal voor Christus te willen zijn voor andere mensen.
Maar ik ken mijzelf ook heel goed Innana, want ik ben sinds 1972, na die reeks van innerlijke ervaringen, ook op allerlei wegen gegaan, die naderhand ook min of meer dwaalwegen bleken te zijn.
Er is namelijk sprake van allerlei dwarsliggende, tegenstribbelende karaktereigenschappen zoals eigenwijsheid, koppigheid of wat dan ook, die, naar later zal blijken, tegenover de Liefde Gods geen schijn van kans hebben, want God laat niet varen de werken Zijner handen.
Er wordt van Bovenaf goed op je gelet, en er komt een moment dat de Geest weer gaat spreken.
Waar komt dat dwarsliggende, die eigenwijsheid en meer van dat soort trekjes eigenlijk vandaan?
Dit heeft te maken met het gegeven dat God vele wezens heeft geschapen met een ingeboren vrije wil.
Een deel van deze wezens, inclusief de op aarde levende mensheid, is uit eigen vrije keuze gevallen.
Dat wil zeggen dat deze gevallen wezens continu bezig zijn zich te verwijderen van de Liefde Gods, en als we ons dit beeldend trachten voor te stellen dan zien we in werkelijkheid een uitdijend heelal, waarin de afstanden tussen de sterrenstelsels steeds duizelingwekkender worden.
Maar in het universum is ook licht.
En dit licht, onder andere dat van de zon, is de belichaming van de Liefde, die tot leven wekt en schepselen in het aanzijn roept die wel in de wereld, maar niet van de wereld zijn.
Er is ook iets met lichtsnelheid als gevolg waarvan een ruimtelijke dimensie als het ware verdwijnt, maar dit is zware kost voor diegenen die nog niet zo vertrouwd zijn met de uitkomsten van Einsteins relativiteitstheorie.
Maar wat hier in ieder geval uit spreekt is dat licht als het ware de eigenschap heeft om afstanden te doen verdwijnen.
Nu we het toch over licht hebben, we onderscheiden het ware licht van dwaallicht.
Er zijn dus vele wezens, die krachtens hun vrije wil gevallen zijn.
Nu kunnen we inderdaad zeggen dat ook deze wezens naar liefde zoeken, aandacht en bevestiging willen.
Vandaar dat bepaalde hogere wezens, of we ze nu Lucifer, Duivel, Ahriman, Satan, of hoe ze ook mogen heten, aanspraak menen te mogen te maken op de mensheid, die immers ook in zonde gevallen is.
Aangezien alle wezens uiteindelijk uit God voortkomen, hebben ze ook ieder voor zich de mogelijkheid om terug naar God te keren.
Wil dit dan ook zeggen, dat zodra we ons tot het Licht hebben gewend, of liever gezegd vanaf het moment dat het Licht tot ons is gekomen, ook onze liefde moeten laten uitgaan tot die hogere wezens, die zich voordoen als engelen des licht, als wolven in schaapskleren, of hoe je ze ook noemen wilt?
In diepste wezen wel Innana, en kan in dezen jouw verwarring wel begrijpen of het zou moeten zijn dat je eenvoudig zwijgt over wat je innerlijk weet.
Ja, zwijgen is macht en dan moeten we maar raden wat je bedoelt met “Christusliefde in jezelf” en dergelijke.
Hoe zou dan zulk een liefde, van ons uitgaande, voor deze hogere dwaalgeesten zijn?
Zou dat zo iets moeten zijn als sympathy for the devil?
Kan dat, twee heren dienen?
Want als zulke geesten ons willen verzoeken, verleiden, dan betekent dat toch niets anders dan dat ze ons willen meeslepen in hun val?
En dat zulke geesten zich kennelijk eenzaam voelen, is dat niet hun eigen vrije keuze?
Liefde blijkt nu een verwarrend begrip te zijn en dit raadsel moet worden opgelost teneinde de verwarring te beëindigen.
Hoe zulke wezens lief te hebben, juist sinds het moment dat we ons naar het licht hebben gewend?
Door je te richten op God, op Christus en zulke geesten af te wijzen, want dat schept duidelijkheid en dit is een gedecideerde vorm van ware liefde!
We moeten ze ontmaskeren en niet meegaan in hun suggesties en misleidingen.
En wat betreft de antiChrist, wiens komst ons is voorspeld, denk maar niet dat het iets luciferisch is, het is iets geheel anders!
En om uiteindelijk te komen tot de ontwikkeling van het vermogen de geesten te onderscheiden, daarvan zeg ik dus dat er nog heel veel werk te doen is, niet dat we dat uit ons zelf kunnen, hoe diep we ook graven om Christus in ons zelf te zoeken, maar dit is slechts mogelijk in het Licht van Christus, en dit houdt in gemeenschap zoeken met hen die in Christus zijn, en dit zijn meer de onzichtbare dan onze zichtbare vrienden!
Maar ook onze onzichtbare vrienden hebben zich onder de mensen kanalen gekozen om boodschappen door te geven.
Om die boodschappen te lezen, te overdenken, enz. dat is me nogal een werk, maar wel een werk waar zegen op rust, en waarom zouden we dat werk niet willen doen?
Natuurlijk, we kunnen zonder God niets doen, maar wat we wél kunnen doen is ons openstellen voor het Licht, hoe dit dan ook tot ons komt, via boeken, via de stem van het hart, dat feitelijk een ontvangstorgaan is voor Gods lichtboden.
Het lijkt inderdaad van binnenuit te komen, maar dat is net zo min waar als in het geval wanneer muziek uit een radio lijkt te komen.
Wij moeten dus hen, die willens en wetens blijven doorgaan zich van God af te keren, consequent afwijzen, dat is de beste liefde die je ze kan geven.
Want anders zouden we lijken op hen die op het idee worden gebracht ons in dezelfde richting te gaan bewegen als een spookrijder.
Want al die gevallen geesten zijn voor hen die door Gods Liefde zijn aangeraakt slechts te zien als spookrijders.
Dus ga niet met hen mee, laat dat maar verder aan God over, want dit hoge spel van gevallen geesten is eenvoudig iets wat wij niet aan kunnen, waarom dan ingaan op hun medelijdenwekkende suggesties?
Wat dat betreft moeten we dus goed onze plaats weten in het geheel.
Het leven komt voort uit een gerichtheid op het licht.
Dwaallichten zijn zoiets als een neptherapie voor de narigheden van ons bestaan hier op aarde, geen ware genezing, maar meer zoiets als onderdrukking van symptomen, of zelfs euthanasie.
Aan de vruchten kent men de boom.

Groet,

Gjalt