Inner peace

Geplaatst: 12 Jun 2009 07:48:54

Ik zou zo graag willen dat je even luistert- met je hart. Want als ik mezelf kan uitspreken naar jou toe,lucht dat me op en ontdek ik al pratend wat ik wel of niet moet doen. Je zou me daarbij helpen als je je zou willen verplaatsen in mij, als je zou willen proberen in te voelen wat er door mij heen gaat, en als je me van daaruit vragen zou willen stellen.

LUISTEREN IS EEN KUNST

Vergis je niet: luisteren is niet zomaar iets, het is een kunde, en meer dan dat: het is een kunst. In staat zijn te horen wat de ander eigenlijk zegt en bedoelt,is namelijk echt een kunst. En zoals elke kunst vergt ook die van het luisteren een voortdurende aandacht, regelmatige beoefening en een bewuste discipline. Luisteren is immers niet alleen maar horen wat er gezegd wordt. Het is veel meer dan dat: het is vooral horen wat er niet gezegd wordt. Het is horen wat er allemaal achter de woorden van de ander verborgen ligt, en wat er tussen de regels door eigenlijk gezegd wil worden. Luisteren is zo gezien dus vooral de kunst om te horen wat er niet gezegd wordt, ofwel: de verborgen boodschap leren verstaan.

Wanneer je erbij stilstaat, is het eigenlijk wel merkwaardig:dat luisteren vooral de kunst inhoud van te horen wat er niet gezegd wordt. Want waarom kan iemand niet gewoon recht-toe-recht-aan zeggen waar het op staat, en uitspreken wat er leeft in haar of zijn hart? Waarom moeten we zo moeilijk doen om vooral te gaan luisteren naar wat er niet gezegd wordt? Dat hangt simpel weg samen met het feit dat wij mensen ons een heleboel dingen nog niet bewust zijn. Het hangt samen met het feit dat wij elkaar nodig hebben om ons die dingen bewust te worden en te maken. Zolang je jezelf allerlei gevoelens, overwegingen en mogelijke oplossingen nog niet bewust bent, kun je ze ook niet uitspreken. Zo eenvoudig is dat eigenlijk.Maar vaak liggen die gevoelens, overwegingen en mogelijke oplossingen al wel binnen handbereik in ons hart. Vaak immers al vanuit het onbewuste omhoog gekomen en ons hart binnengegaan, waar ze dan nog net zolang blijven wachten tot wij hen bewust worden. Maar juist voor dat laatste, die bewustwording, hebben we een luisterend oor nodig, een goede luisteraar(ster) die ons door de juiste vragen te stellen, helpt om ons bewust te worden van wat daar, in ons hart, al op de drempel van ons bewustzijn ligt te wachten.

De goede luisteraar(ster) doet eigenlijk niets anders dan uitspreken en aan ons terug geven wat hij of zij ons eigenlijk heeft horen zeggen. Dat terug geven noemen we spiegelen.

Neem even een eenvoudig voorbeeld: een man heeft een brief gekregen die hem op de een of andere reden zeer verontwaardigd heeft gemaakt. Boos begint hij zijn vrouw over die brief te vertellen. Na even geluisterd te hebben, vraagt zij: 'eigenlijk ben je heel kwaad, he, over die brief?' Ze gaat dus niet in op de feiten die haar man haar zojuist uit de brief genoemd heeft, maar reageert op zijn gevoelens, op de toon waarmee hij haar over die brief verteld heeft. Door die ene, eigenlijk simpele vraag wordt de man gedwongen naar zichzelf te kijken, naar zijn eigen gevoelens, en kan hij niet veel anders zeggen dan zoiets als: 'Ja, die brief maakt mij enorm boos.

Vanzelf komt dan natuurlijk meteen de vraag aan de orde waarom die brief hem zo boos maakt. Niet alleen immers om wat er in die brief staat; een ander zou daar bijvoorbeeld vel laconieker op gereageerd hebben. Dus moet die brief wel een bepaalde zwakheid of een oud onverwerkte boosheid in hemzelf geraakt hebben. Altijd immers wanneer wij fel, hartstochtelijk en emotioneel op iets reageren, liggen achter zo'n heftige reactie oude,onverwerkte en onbewuste trauma's in onszelf verbogen. Door die ene vraag van zijn vrouw kan er in de man dus een proces van kijken naar zichzelf op gang komen, een proces van bewustwording van diepere gevoelens die achter zijn opkomende boosheid verborgen liggen. Maar dan moet die man natuurlijk wel bereid zijn kritish naar zichzelf te kijken.....

Je mag zeggen dat de man op deze manier- door die ene vraag van zijn vrouw en door de bereidheid kritisch naar zichzelf te kijken-een ontwikkeling doormaakt die hem tot een groeiend zelfinzicht brengt. Bij dat nieuwe inzicht zullen ongetwijfeld allerlei sporen van die oude, onverwerkte trauma's naar boven komen. Maar die kunnen daardoor nu eindelijk ook verwerkt gaan worden: allen wat aan het licht komt, kan genezen.

Inanna

Geplaatst: 12 Jun 2009 07:48:54

Geplaatst: 12 Jun 2009 09:21:51

EMOTIE MAAL EMOTIE IS CHAOS

Het zou heel anders gelopen zijn wanneer zijn vrouw op een emotionele manier op de inhoud van de brief was ingegaan. Wanneer ze bij haar reactie dus van haar eigen emoties was uitgegaan. Dan zou ze misschien zoiets gezegd hebben als, dat het wel een beetje kwalijk was wat er in die brief stond, en dat de schrijver of schrijfster van die brief wel een uiterst onaangenaam mens was. Met een dergelijke opmerking zou ze waarschijnlijk alleen maar de boosheid van haar man versterkt hebben. Misschien zou hij daardoor zelfs wel zover gekomen zijn dat hij in vlammende woede besloot om definitief met de schrijver te breken. Daardoor zou de man zich de achterliggende gevoelens van zijn boosheid echter niet bewust geworden zijn, maar zou hij integendeel nog vaster en dieper in zijn woede en wrok zijn terechtgekomen.

Wanneer we op de emoties van de ander met eigen emotie reageren, versterken we elkaars negatieve emoties alleen maar en komen we in een negatieve spiraal terecht, waaruit we maar moeilijk los kunnen komen. Dat hangt samen met het feit dat door zulke emoties dikwijls hele oude, en nog steeds onverwerkte gevoelens van bitterheid en boosheid heen spelen. Er zijn heel wat meer mensen dan wij ons vaak realiseren, in wie nog steeds een diep verborgen, oude en onverwerkte boosheid leeft die nog uit de jeugd stamt. Een boosheid bijvoorbeeld omdat je als kind het gevoel had nooit gezien te worden, nooit erkend en nooit geaccepteerd te worden zoals je was. Vreemd genoeg komen zulke oude,onbewuste emoties tot leven zodra we boos worden om iets wat in het gewone, alledaagse leven gebeurt. En ze komen helemaal tot leven als ze dan ook nog eens versterkt en opgestookt worden doordat de ander emotioneel op onze emotie reageert.

Inanna

Geplaatst: 12 Jun 2009 13:57:46

LUISTEREN VERGT MEESTERSCHAP

Als er dingen zijn die je dwars zitten is het heel fijn dat er een vriend of vriendin is waar je tegenaan kunt praten die door de juiste vragen te stellen helpt om tot inzicht te komen, en die je daardoor helpt om zelf te ontdekken wat er nu eigenlijk aan de hand is.

Het zijn er niet zoveel die deze luisterkunst verstaan, maar dat hoeft ook niet. Je hebt al veel geluk als je in de kring van geliefde mensen om je heen er eentje kent. Zo iemand is goud waard en mag je gerust in een lijstje zetten!

Dus niet iemand die steeds maar met adviezen aan komt dragen of die zegt hoe een ander reageren moet, maar iemand die 'alleen maar' een enkele vraag weet te stellen. Maar dan wel zo,n vraag waardoor de ander de weg naar het eigen innerlijk weet te vinden en tot nadenken komt.

Een dergelijke luisterhouding maak je je echter niet zomaar eigen, het is een kunde, en meer nog, een kunst. Een kunst die voortdurende aandacht, regelmatige beoefening en een bewuste discipline vergt. Je moet voor een dergelijke manier van luisteren namelijk wel een zekere beheersing over je eigen innerlijk en je eigen emoties verwerven. Immers, als de ander emotioneel reageert, dan werkt dat onherroepelijk meteen in op onze eigen emoties. Ook in onszelf komen dan allelei verschillende emoties naar boven. Emoties zijn besmettelijk: de boosheid van de ander raakt in zekere boosheid in mezelf aan, de angst van een ander raakt mijn eigen angst aan en de onmacht van de ander raakt mijn eigen onmacht aan. Kortom: de emoties van de ander brengen altijd mijn eigen emoties tot leven. Nu gaat het erom dat ik mij dat bewust ben, en dat ik als het ware tegen mijn eigen boosheid,angst,onmacht enz. zeggen kan: nu even niet. Nu laat ik mij even niet door jullie leiden en nu geef ik jullie even geen aandacht, want ik wil nu met mijn aandacht bij de ander blijven zodat ik haar of hem de juiste vragen kan stellen en kan helpen de weg naar binnen te vinden.

Dus dat is een eerste voorwaarde voor een goed luisterhouding: dat ik mij niet door mijn eigen emoties mee laat slepen, maar sterker ben dan die emoties, dat ik 'nee'tegen hen zeggen kan en boven hen sta.

De tweede voorwaarde is dat ik in staat ben bewust te kiezen om met mijn aandacht bij de ander en bij wat er in de ander omgaat te blijven en dat ik mij niet laat afleiden door wat er in mijn eigen innerlijk gebeurt. Zo gezien vergt de juiste luisterhouding een zekere meesterschap over onze emoties.

Een dergelijke luisterhouding is natuurlijk niet vanzelfsprekend: die moet je in jezelf door de jaren heen ontwikkelen. En juist dat kost heel wat discipline en doorzettingsvermogen. Want je eigen ego vindt het helemaal niet leuk als je hem geen aandacht geeft, maar je aandacht gericht houd op de ander. Je eigen ego zal er alles aan doen om jouw aandacht weer op zichzelf gericht te krijgen, en het beschikt over allerlei trucjes om dat voor elkaar te krijgen. Vandaar dat we,om oprecht te kunnen luisteren naar de ander, de beheersing, ofwel het meesterschap over onze eigen emoties en over ons eigen ego verworven moeten hebben.

Inanna

Geplaatst: 12 Jun 2009 18:03:03

HET ONTWIKKELEN VAN EMPATHIE

Om de ander de juiste vragen te kunnen stellen, moet ik in staat zijn mij ook gevoelsmatig in de ander te verplaatsen. Moet ik in staat en bereid zijn te doorvoelen wat de ander nu eigenlijk voelt. Moet ik proberen de emoties die door de ander heen gaan als het ware in mijn eigen hart te voelen. Een dergelijke manier van invoelen wordt ook wel empathie genoemd. Je richt daarbij de aandacht van je hart niet op jezelf, maar op de ander. Je probeert als het ware in de huid, ja, in het hart van de ander te kruipen om op die manier in staat te raken ook zelf te voelen wat de ander voelt. Maar als je dat kunt, dan kun je ook trefzeker de juiste vragen stellen. Je voelt immers de emoties die door de ander heen gaan, in je eigen hart resoneren. En daardoor begrijp je ineens van binnenuit wat er nu eigenlijk in de ander omgaat. Je neemt dus niet afstandelijk waar, maar doorvoelt met je hart.

Een dergelijk Empatisch luisteren en doorvoelen is de enige echte liefdevolle manier van luisteren. Omdat het een luisteren met het hart is, en omdat je er in zekere zin een offer voor moet brengen: je moet je aandacht weghalen bij je eigen ego, en helemaal richten op de ander. Het is dus een dit offer van de ego-liefde die ons tot het echte luisteren met ons hart in staat stelt. Een dergelijk offer kan heel veel bewerken: dat de ander de weg naar binnen gaat, inzicht krijgt en echt verder komt op de weg van geestelijke groei.

Ik merk zelf dat ik mij eigenlijk alleen maar echt uitspreek tegenover mensen die in staat en bereid zijn met hun hart te luisteren en die in staat zijn hun aandacht even weg te halen bij hun eigen ego om die op mij en mijn hart te richten. En geloof me, die zijn er zeer weinig. Bij anderen, die tot een dergelijke luisterhouding niet in staat en bereid zijn,lukt het mij niet om mijzelf werkelijk uit te spreken. Er is dan iets in mij dat mij als vanzelf weerhoudt: een intu?tief aanvoelen dat de ander mij niet echt hoort, en niet met haar of zijn hart naar mij zal luisteren. Het is een intu?tief weten dat de ander waarschijnlijk meteen met allerlei adviezen zal gaan komen of mij zal gaan vertellen wat voor emoties mijn verhaal in zijn of haar eigen hart oproepen. Maar juist wanneer het om belangrijke en gevoelige dingen gaat, voel ik mij in een dergelijke situatie in wezen in de steek gelaten: de ander heeft geen echte aandacht voor mij, maar alleen voor zichzelf. Ik merk dat ik mij tegen zulke mensen niet uitspreek: dat gebeurt vanzelf, dat doe ik niet eens bewust.Ik ervaar dat overigens als een gezond gevoel van zelfbescherming. Mijn hart weet immers intu?tief heel goed wanneer het beter is de eigen gevoeligheid te beschermen om die niet te laten kwetsen.

Maar wanneer ik mij uitspreek tegen een ander die wel in staat is echt te luisteren en die empatisch ingaat op wat ik zeg, dan gebeuren er vaak wonderen. Het is werkelijk een genade en een groot geschenk om jezelf te mogen uitspreken tegen iemand de echt luisteren kan.

Let nu even op, want dat is werkelijk een klein wonder: Dat het echte luisteren je bevrijden en genezen kan. Alleen doordat je voelt dat de ander echt aanvoelt wat je bedoelt te zeggen en echt doorvoelt wat je zwaar valt, voel je je lichter worden. In die zin is gedeelde smart ook werkelijk halve smart. Het geeft je een gevoel dat je er niet echt alleen voor staat, omdat de ander bereid en in staat is om datgene wat je zwaar valt, met haar of zijn hart mee te dragen.

Het feit dat empatisch luisteren tot een dergelijke bevrijding en tot een werkelijk genezing in staat is, is voor mij altijd weer een groot wonder.
Wanneer je dit kent uit je eigen leven, dan kun je voor jezelf maar ??n conclusie trekken: dat het alle inzet, discipline en volharding waard is om ook jezelf een dergelijk empatishe luisterhouding tot ontwikkeling te brengen.
Alleen zo kun je echt aan anderen teruggeven wat jezelf ontvangen hebt!

Inanna

Geplaatst: 12 Jun 2009 18:42:28

Hier wordt ik nu echt stil van, zo zuiver. Als de klanken van een gouden harp die mijn hele zijn doordringen.

ammananda...

Geplaatst: 12 Jun 2009 20:16:00

Begrijp ik Ammananda,

dat bedoelde ik ook met een gesprek hebben met iemand die kan luisteren.
Jij begrijpt het.

Dank je wel.

inanna

Geplaatst: 12 Jun 2009 20:17:14

EEN PLUS EEN IS DRIE.....

ten slotte nog dit: in deze manier van empatisch luisteren ervaar je de diepe waarheid van de woorden die Jezus sprak: waar twee of drie in mijn naam bijeen zijn, ben ik in hun midden. Wanneer wij empatisch of invoelend, en dus met ons hart, naar elkaar luisteren, zijn wij in de geest van Christus bijeen. Maar waar wij in de geest bijeen zijn, daar mogen wij ook voelen hoe zijn geest in en tussen ons heel concreet werkzaam wordt. Als er door empatisch luisteren wonderen kunnen gebeuren, dan is dat naar mijn inzicht alleen mogelijk omdat door een dergelijke luisterhouding de geest van christus in ons en tussen ons werkzaam wordt. En het is deze kracht die de wonderen tot stand brengt waar ik eerder over sprak. Bij empatisch luisteren is de optelsom van de aanwezigen niet twee ( de spreker en luisteraar) maar drie: dan wordt er een geheimzinnige, grotere macht werkzaam die wij herkennen mogen als de geest van christus.

zo zien we hoe zoiets 'eenvoudigs' als luisteren tot grote wonderen in staat is. Het is d? kracht bij uitstek die ons helpen kan de weg naar binnen te vinden. Het is de kracht die ons helpen kan genezing en heling te vinden.

Inanna

Gast

Dit heb ik verschillende malen ervaren.
Ik was zo,n 30 jaar geleden met mijn man en kinderen op het strand.
Iets verderop zat een jonge vrouw triest voor zich uit te kijken.
Ik keek haar aan en ze zei iets tegen mij in het Duits. Nou ken ik geen Duits behalve een paar woorden. Ik ging bij haar zitten en dacht ik wil eigenlijk wel weten waarom ze zo triest kijkt.
Dus begon ik in hakkelend Duits een gesprek of ze hier alleen was of woonde.
En ineens vertelde ze dat ze hier was om abortus te laten plegen. Daar schrok ik van en vroeg haar of ze dit wel zeker wist. Nou van het een kwam het ander en het eindresultaat was, dat ze besloot het niet te doen. We gaven elkaars adres hoe het verder zou verlopen. Maanden later kreeg ik van haar bericht dat ze was bevallen van een mooie dochter en blij was dat ze het niet had gedaan. Het wonderlijke was wel dat ik op dat moment vloeiend Duits sprak. Frouke.

Geplaatst: 13 Jun 2009 05:17:29

Het wonderlijke was wel dat ik op dat moment vloeiend Duits sprak. Frouke.

Dank je wel Frouke.

Die Kracht is liefde, de ware kracht van het hart.
Die kracht spreekt dan door jou heen, jij bent dan het instrument, een instrument van liefde.
Een stille kracht.

Wat wij dan wonderlijk noemen, is voor die kracht heel gewoon, niets is onmogelijk.

Het is een verbinding, een ??n zijn, dan kunnen wonderen gebeuren.

Prachtig Frouke, zoals jij dat hebt mogen ervaren.

Inanna

Geplaatst: 13 Jun 2009 09:15:35

Inanna,

Je maakt je naam dus waar als 'vroege vogel'

Lady of the Dawn

afspiegeling van die Sumerische Godin,hemelgodin of hemelmoeder

je hebt kennelijk veel wijsheid en inzicht verworven...mijn vraag :

gaat deze 'staat van bewustzijn' inderdaad gepaard met een duidelijk geringere slaapbehoefte?

Idea

piet

Geplaatst: 13 Jun 2009 11:42:30

Die wijsheid en inzicht zit ook in jou, Piet.

In iedereen.

Minder slaap?

Geen idee, wat is veel en wat is weinig?
Als de oogjes dichtvallen is het gewoon tijd om het lichaam of het denken rust te geven.
En wordt dan vanzelf weer gewekt, niet door een wekker, moeder natuur doet de rest Very Happy

Kan wel heel veel genieten van de ochtend, ben wel een ochtend mensje.
Het frisse van de ochtend is anders dan die van de avond, de stilte ook.

Maar is jou klokje van dit forum wel vooruit gezet?
't valt toch wel mee... dat vroeg zijn?
Bijna half 7.
Fijne dag iedereen

inanna Wink

Geplaatst: 13 Jun 2009 14:06:25

Maar is jou klokje van dit forum wel vooruit gezet?
't valt toch wel mee... dat vroeg zijn?
Bijna half 7.
Fijne dag iedereen

Inanna,

mijn klokje staat idd. op bijna half 6

Idea

piet

Geplaatst: 14 Jun 2009 06:52:40

LAAT JE RAKEN DOOR MIJN WOORDEN.

Als ik jou vertel over mijn moeilijkheden en problemen, ga dan niet meteen een oplossing voor mij zoeken. Die kan ik vast zelf wel vinden, als je mij de kans geeft me uit te spreken; dan vind ik al pratende vanzelf mijn eigen antwoord. Weet je, ik denk dat het mij zo goed zou doen als ik zou merken dat je geraakt en ontroerd wordt door wat ik je vertel. Jouw ontroering zou mij het gevoel geven dat ik er niet alleen voor sta en zou mij de moed geven die ik zo nodig heb. Alsjeblieft, laat je raken door mijn woorden.

OPLOSSINGEN EN ADVIEZEN IN PLAATS VAN LUISTEREN.

We doen het bijna allemaal: wanneer iemand ons over een bepaald probleem vertelt waarmee hij of zij te kampen heeft, beginnen we meteen allerlei mogelijke oplossingen aan te dragen. Dan moet je dit of dat doen, zeggen we dan. Of we zeggen zoiets als:'Dan moet je die en die eens bellen, want die weet vast wel een goed oplossing'. Wat voor probleem ons ook voorgelegd wordt, we weten altijd wel een of andere oplossing aan te dragen. Of het nu problemen in het huwelijk zijn,opvoedingsproblemen met de kinderen of conflicten met collega's, er valt ons meestal wel een goed advies in. Zelfs als de ander vertelt over haar of zijn ziekte, kanker bijvoorbeeld, beginnen we meteen te vertellen over iemand die we kennen die ook kanker had, maar die dat toch maar mooi overwonnen heeft. Of we zeggen zoiets als:'dan moet je naar die arts gaan, want ik heb gehoord dat die zo goed is'. Al onze aandacht richten we op oplossingen. En we voelen ons meestal erg plezierig na zo'n gesprek, want we hebben de ander toch maar mooi kunnen helpen en een oplossing mogen aandragen voor zijn of haar probleem. En vervolgens gaan we over tot de orde van de dag.

Andere mensen gaan nog een stap verder; ze geven niet zozeer een advies,maar beginnen meteen te vertellen over iets wat zijzelf meegemaakt hebben:'O ja, toen mijn man en ik problemen met elkaar hadden, toen wist ik ook niet wat ik moest doen, maar toen heb ik........' Enfin, dan volgt er een heel verhaal over die eigen ervaringen. Logisch dat de ander zich bij een dergelijk antwoord behoorlijk in de steek gelaten voelt: hij of zij hoopte op een beetje aandacht, een beetje begrip en warmte, maar nu vraagt degene tegen wie hij of zij zich wilde uitspreken, zelf alle aandacht door over eigen ervaringen te vertellen en daar bij stil te staan.

De ander heeft dan ook vaak helemaal niets aan onze oplossing, maar haalt in stilte, moedeloos, de schouders op en blijft zitten met gevoelens van zorg, verwarring en angst. Want die gevoelens zijn door de oplossing die wij aandroegen, niet weggenomen. Sterker nog; voor die gevoelens was geen enkele ruimte, omdat wij ons meteen op de mogelijke oplossing hebben gericht, en geen moment hebben stilgestaan bij de gevoelens die de ander doorleefde.

Met het aandragen van een mogelijke oplossing helpen we meestal meer onszelf dan de ander.

Het meest schrijnende heb ik deze, oplossing gerichte houding waargenomen bij het condoleren, na afloop van een begrafenis of crematie. Velen voelen zich in zo'n situatie ongemakkelijk; wat moet je zeggen tegen de diep bedroefde partner, vader of moeder die samen met familieleden staat te wachten om de condoleances in ontvangst te nemen? Ook dan blijken nogal wat mensen naar woorden te zoeken die een zekere oplossing inhouden voor het verdriet van de ander. 'Je moet maar denken; je hebt nog twee kinderen', zegt iemand tegen de moeder die zojuist haar dochter van negen begraven had. En een ander zegt zonder blikken of blozen tegen de man wiens vrouw zojuist gecremeerd was:'Kop op, je komt vast wel weer een leuke vrouw tegen.'

Ook in deze situatie houdt de kunst van het luisteren in dat je leert luisteren naar wat de ander zonder woorden uitspreekt, dat je dat in je hart toelaat, en dat je daarop reageert. Maar hoe doe je dat dan?

Inanna

Geplaatst: 14 Jun 2009 16:15:13

Hoe doe je dat dan, bijv zoals die ene persoon die je beschrijft:

'Kop op, je komt vast wel weer een leuke vrouw tegen.'

Ja ook in deze is het misschien wel het enigste wat die persoon kon zeggen, en wie weet had die rouwende en treurende man er wel iets aan. Want ik kan er niet uit opmaken dat de andere persoon niet eerst geluisterd heeft.

En de realiteit laat toch eerlijk dagelijks zien dat mensen vrij snel na een verlies, na een scheiding alweer een andere partner zoeken danwel tegenkomen.
Misschien konden ze elkaar wel heel goed, had deze treurende daar juist wel behoefte aan. De meeste mensen kunnen niet alleen zijn, zij hebben een partner nodig, maar je kan je in veel gevallen afvragen wat de drijfveer is.
En wie weet heeft hij alweer een leuke vrouw ontmoet, is hij weer gelukkig, wie weet.
Het woord gecondoleerd, dat vind ik op zichzelf toch werkelijk een van de vreemdste woorden die er bestaan.
Hoe doe je dat, ik denk iedereen op zijn eigen manier....

De ene mens zal om je treuren, er zijn er ook die opgelucht adem halen. Dus heeft deze mens nu juist gehandeld of niet juist gehandeld. Hij heeft gehandeld, in jouw ogen misschien wel niet op de juiste manier. Maar dat is een persoonlijke inkleuring.
Hoe doe je dat, dat is met alles zo, hoe doe je dit en hoe doe je dat. Je kan het maar op een manier doen, op je eigen manier.

Ik heb ooit ergens eens een verhaaltje gelezen....

Jezus was op een gegeven ogenblik ergens, er kwam een rouwstoet voorbij. Achteraan de stoet een klein meisje die op weg was om haar moeder te gaan begraven. Het kind ziet op een gegeven ogenblik een klein vogeltje wat gewond langs de straat lag, ze verliet de stoet en ontfermde zich over dat kleine levende wezentje. Jezus zag dit en besefte ineens het relatieve en de waarde van het nu. Dankte God voor dit inzicht wat tot hem was gekomen, god als klein meisje dus. Geen verborgen of geheime inwijding, maar midden in het leven. Zijn ogen werden geopend door de daad van dit kleine meisje. Dit kind wat haar dode moeder en het hele gebeuren vergat op het moment dat ze het vogeltje zag. Het kind wat in het nu leeft en zonder aarzelen handelt zoals het haar ingegeven is.

Hoe doe je dat, zo bijv...

ammananda....

Geplaatst: 14 Jun 2009 16:18:09

juist Ammananda. Very Happy

Dat klopt wel wat je als laatste schrijft.
Het staat in het Aquarius Evangelie
Maar het is een voorbeeld, in dit geval.

Het is beter om je met de levenden bezig te houden dan met de doden.
En is dat bij een condoleance niet zo?

Geplaatst: 14 Jun 2009 16:18:09