Inner peace

Geplaatst: 14 Jun 2009 16:57:54

Citaat:

Dus ik heb 't eenvoudigweg opgegeven om een goed gevoel te willen hebben.

Ja, niks zo vermoeiend als het goede gevoel nastreven en niks zo funest voor datzelfde gevoel.
Het leven bestaat uit ups en downs en met alleen zon groeit er niks.
Een regenbuitje is verfrissend en noodzakelijk, dus verwelkom de regenbui op dezelfde manier als je de zon verwelkomt.
Het is niet de regenbui op zich die vervelend is, het probleem zit hem in de acceptatie, een regenbui is gewoon maar een regenbui, niks mis mee ....

Geplaatst: 14 Jun 2009 16:57:54

Gast

Wat te denken van het goede gevoel als je door een aardbeving bedolven ligt onder het puin?
Ben je dan nog in staat het goede gevoel vast te houden door te weten als God voor je is, kan niemand tegen je zijn?
Doet me trouwens denken aan mijn moeder, die vertelde dat ze tijdens het bombardement van Rotterdam, waarin ze huis en haard kwijtraakte en samen met mijn vader en mij vluchtte door loopgraven waar om hen heen alles brandde, ze uiteindelijk in een schuilkelder oonder Het Witte Huis terechtkwamen, waar ze 14 dagen ondergedoken zaten. Ze zei op dat moment kreeg ik kracht en het kon me niks meer schelen of ik nou zou blijven leven of niet. God zo wist ze was haar op dat moment nabij. Dit is ze nooit meer vergeten. Je weet dus niet hoe alles verloopt met je gevoel van tevoren. Frouke

Geplaatst: 16 Jun 2009 10:15:01

Ach Frouke, HET WITTE HUIS in Rotterdam, daavan is me verteld dat het in WO II is blijven staan. Toen wij meer dan 40 jaar geleden in Rotterdam woonden, woonde ik gedurende ziekte van mijn moeder een half jaar bij andere mensen. Zij woonden in PRO REGE, helemaal bovenin en zo kon ik HET WITTE HUIS zien. Op de een of andere manier gaf dat huis me steun. Het viel als 8jarige niet mee dat ons gezin uitelkaar was gevallen en ik bij anderen woonde.
Ineens zie ik HET WITTE HUIS in mijn herinnering weer en komt ook het verdriet van toen even opborrelen.

Ik denk dat het weten 'dat als God voor je is, niemand je kan zijn' heel veel vraagt.
Ik breng het in het verband met het ego, waar al eerder over geschreven is hier. Een sterk ego kan je veel dingen doen doorstaan. Dan is het mogelijk om je onafhankelijk van dat ego op te stellen, om je ego te ontstijgen.
Een soort vertrekpunt vanwaaruit je beter kunt overzien en handelen, je kunt er niet omheen. Ik denk dat je je ego niet los kunt laten voordat je het ontwikkeld hebt.
Etty Hillesum was ver in die ontwikkeling en kon boven dat ego uitstijgen.

Zo'n vertrekpunt wordt ook veel in de wetenschap en de taal gebruikt het zgn paradigma. Naast het luisteren kun je referentiekaders op elkaar afstemmen dat voorkomt spraakverwarring.

Ware kunst is om te accepteren wat is en daarmee voort te gaan.
Want in welke dimensie leven we?
De autistische medemens ziet de wereld in stukjes en puzzelt het beeld inelkaar. Wij zijn vooral ogenwezens, een hond is een geurenwezen. Er bestaan zoveel dimensies, niet goed of fout, het is. Meer dan waar wij vanuitgaan.

Carolien Idea

Geplaatst: 16 Jun 2009 20:33:53

Carolien....

Want in welke dimensie leven we...

Ja dat bedoel ik nu, laat nu eens iemand vertellen in welke dimensie wij leven. Wat is een dimensie, wat vertegenwoordigt zij.

Iedereen heeft moeite met het denken, het woord ego is een eng woord, daar wordt je onderhand op afgerekend volgens de wetten ( moderne middeleeuwen ) die zelf het scenario in een constante stroom van zelfzucht als regels voorschrijven hoe je je moet gedragen in een (maat)...schappij, een cultuur, rituelen afdwingen, duizenden interpretaties geven vooral van zij die werkelijk ervaarden dat er een oplossing is.
Oplossing, buddha sprak erover en al zijn klasgenoten. Daar ga ik voor het gemak dan maar even van uit, dezelfde school, dezelfde leraaar, de bron dus. Wat is er toch mis met dat denken, niets, helemaal niets. Iedereen denkt, welke emotie, meester, welke richting, wat je ook ontmoet, je denkt.
Stop daarmee roepen ze van de daken, waarom zou je stoppen met denken. Het is een instrument wat niet begrepen wordt, dat vind je misschien raar maar God denkt ook, en voelt ook, wees maar blij...Dat is het startpunt zegt carolien, natuurlijk is dat zo. Maar kan je jezelf al was het maar een keer afvragen wat is denken, weet je dat, of weet je alleen wat denken is afgaande op wat anderen erover gezegd hebben. Ego ook zo een woord, ik zal het even uitrekken als een harmonica die alle liedjes kan spelen als je er maar op de juiste manier op speelt.
Ego, eerste...goddelijke...onderwijs. Het is maar een woord, maar ook dit woord is al heel erg lang een dogma zonder dat je het in de gaten hebt. Ja het ego, dat moet je zus, dat moet je zo. Ten eerste moet je helemaal niets, want je bent in essentie vrij. Als God een schepping mag maken, bedenken, inkleuren, tekenen, uitproberen. Ja waarom mogen wij dat dan niet, daarvoor heb je het denken ontvangen. Je mag alles onderzoeken, dooor elkaar halen, en weer ordenenen. Ge zijt immers het evenbeeld, nee er is niets mis met het denken, niets mis met je hart, niets mis met jou die je bent. Al degenen die beweren niet meer te denken zijn goochelaars. Het denken kan niet zonder het hart, het hart kan niet zonder het denken. Zij zijn als yin en yang, wat het hart niet voelt daar denkt het hoofd overna, wat het hoofd niet begrijpt vult het hart met liefde. Zij werken samen, als dat bij jou niet zo is, dan ligt dat niet aan het denken, noch ligt het aan het hart. Je kent het startpunt niet, dan hoe zal je ooit deze marathon volbrengen. Je kan je denken verstoten, denk je. Ik zeg je, dat kan je niet. Je kan je hart en je emoties uitschakelen, zo voel je. Autistische kinderen puzzelen tenminste nog, een mooi startpunt. En iedereen die niet meer denkt die komt dan maar vertellen wat niet denken dan precies is. Ja in welke dimensie leven wij eigenlijk, het enigste wat ik ervan wens te zeggen, er zijn er meer dan je ooit kan bevatten. Maar laten wij microsklein beginnen, er zijn er 33...
Startpunt, ja Carolien een mooi woord. Aldegenen die wachten, rusten, liggen denken toch. Je kunt je denken niet uitschakelen, wat je wel kan is het gebruiken waar het voor geschapen is. Anders heeft onze grote architekt een foutje begaan, en dat lijkt mij sterk als ik zo om mij heen zie.
Dimensie en startpunt ze raken elkaar op een liefdevolle manier, zij zijn een....

Geplaatst: 17 Jun 2009 08:58:55

Waarom niet, Nada?
Anders denken misschien?

harte groet....

Geplaatst: 17 Jun 2009 09:30:51

Nee nada, niet doen wat je nu in je reactie schrijft:

En start het denken met denken waarvoor het geschapen is...
......

Daar waren wij het wel over eens. Is er iets mis met het denken zelf, nee. Ik zou echt niet weten wat, ik gebruik het iedere dag.
Gewoon gebruiken dat is wat ik zei, waarvoor het bedoeld is. Meer niet, dat doen de puzzelende autistische kinderen ook. Want het was een reactie op wat Carolien zei, een startpunt. En je gaat toch niet beweren dat jij daar niet ook begonnen bent, zoeken, denken etc.
Daarom er is niets mis met het denken, er is iets (fout) gegaan in de manier waarop en waarvoor wij het gebruiken.

En je zegt zelf ook wel eens....! Idea

Alles is goed. Dan is er ook niets fout gegaan, dan ligt er een bedoeling aan ten grondslag. Het denken is toch een prachtig instrument, maar misschien staat het nog teveel op zichzelf inplaats dat het samenwerkt met het hart. Voor mij kunnen ze niet zonder elkaar, als man en vrouw. Als zij werkelijk samen werken zoals bedoeld, want daar ga ik van uit. Dan dragen zij vrucht, gaat heen en vermenigvuldig U.

Geplaatst: 19 Jun 2009 14:07:30

Eigenlijk vind ik het niet zo belangrijk waarvoor het denken geschapen is.

De mens kijkt en ziet, voelt zowel zintuiglijk als bovenzintuiglijk, hoort en luistert, ruikt, proeft en beleeft. Eigemlijk kun je veel zonder meteen te denken. Er komt tot je en je geeft (nog) geen oordeel.

Met denken komt oordelen, referentiekaders tellen mee, je gemoedstoestand, je lichamelijk en geestelijk welbevinden.

Als je depressie bent beleef je de wereld geheel anders. In jouw ogen is die wereld dan anders.
Toen ik depressief was leefde ik in een andere dimensie. Er heersten duisternis, kou, wantrouwen tot oorlog toe. Ik voelde me belaagd. Mijn denken was somber en obsessief. Mijn denken maakte er een nog somberder geheel van.

De wereld was als die was met z'n vaste getijden.
Er is niets mis met het denken op zich. Gewoon gebruiken.
Carolien

Geplaatst: 19 Jun 2009 16:13:23

Wat een opluchting, die paar simpele woorden van carolien....

Er is niets mis met het denken op zich. Gewoon gebruiken.

Gebruiken, zoals de kraan waar als je haar open draait water uitvloeit, je gebruikt niet meer dan nodig is, draait de kraan weer dicht...

Dat water kan je overal voor gebruiken, daar ligt het probleem. Waar gebruik je het voor, om je dorst te lessen. Daar is het in eerste instantie voor, een technisch snufje, maar gemak dient de mens. Maar waar gebruik je dit water nog meer voor, waar dient het denken nog meer voor dan je oplaaiende emoties af te koelen. Niet alles is wat het lijkt, zo ook met het denken, wat verward wordt met het verstand. Het denken is neutraal, het verstand is als de hoogmoedige die vergeet de kraan weer dicht te draaien. Zo ook is het met het denken, niets mis mee. Maar je moet de kraan niet de hele dag open laten staan, dan verdrink je...
Je hebt ook nog een hart, deze hoef je niet open te zetten nog dicht te draaien, zij klopt en tikt iedere seconde als vanzelf op het ritme van het leven.
Denken is mooi, wist je dat, zo mooi....
Maar waar wil je het voor gebruiken, je hoeft het nergens voor te gebruiken. Dat is al ingebouwd, precies afgestemd op jouw wezen. Als een zwitsers uurwerk, maar als je wil weten wat je denken je precies wil vertellen, dan ga je gewoon weer even naar je hart, want daar zetelt de intelligentie van al wat beweegt. Je denken is als een gids die zijn schapen altijd weer thuis brengt, je hart de altijd luisterende hond die de kudde bij elkaar houd, de schaapsherder de vervulling van deze drie. De schapen ( lichaam ), de trouwe hond ( je ziel ), het denken ( de schaapsherder ). Niets mis mee, maar als je de hond voor schapen aanziet, het denken gebruikt om de intelligentie die in je hart het al bestuurt gaat vertellen wat er moet gebeuren. Dan ontstaan gedachten, inclusief de hele jungle er omheen waar je behoorlijk in kan verdwalen, en waarschijnlijk zit je nu al midden in zelf de paden aanleggen met begroeing en al. Voor god spelen noemen ze dat, maar je hoeft niet voor god te spelen, dat ben je al.
Dus niet het denken is de oorzaak, jij die het ritme verandert en er een ander liedje van maakt .
Gedachten zijn zo onschuldig, maar je kan ze wel de schuld geven, terwijl je vergeet wie die zaden geplant heeft, er trots op was, maar op een gegeven moment door vergiftigd werd.

God heeft alles geschapen, alles, behalve je gedachten. God heeft je denken geschreven, je hart geschildert, je lichaam gebeeldhouwd. Maar je gedachten die zijn van jou en niemand anders....
Wat een opluchting, als ik ze zelf heb gezaaid, kan ik ze ook met wortel en al weer uittrekken.
God helpt je overal mee, alleen dat moet je zelf doen, is dat nu zo moeilijk.
Buddha zei van niet, laat alles voorbijgaan, alles bedoelde hij alleen maar mee het onkruid (gedachten ) die je zelf gezaaid had.
Jezus zegt laat het samen opkomen, tegenstrijdig weer aan wat ik hier schrijf, laat... Het samen opkomen. Het leven dus, yin en yang.
Die gedachten kun je rustig met wortel en al uittrekken, wat wil zeggen, geef ze geen water meer, draai de kraan dicht. En open haar alleen als het hart daarom vraagt, dan onstaan er geen gedachten, maar dan ontstaat er inzicht...

ammananda....

Geplaatst: 19 Jun 2009 20:20:37

Ammananda, die vergelijking de kraan die je open draait en weer dicht draait als je dorst gelest is, is prachtig.
Evenals de schapen, de hond en de herder, het lichaam, de ziel en het lichaam. Je moet het schaap niet voor de hond aanzien aanzien, dan komen er problemen.
Zo bedoel ik het inderdaad.
Wat maken we het vaak veel te moeilijk.
Laat komen en gaan.
Vergeet die kraan niet dicht te draaien.

Carolien

Geplaatst: 22 Jun 2009 08:23:09

Draai die kraan niet dicht, als je je dorst gelest hebt, maar deel het uit.

De liefde is als een de gestadige druppel die uiteindelijk door het hardste beton heen breekt. Ze heeft een bovenmenselijk, goddelijk geduld. Zij verliest nooit de hoop, en nooit het geloof. Want ze weet dat uiteindelijk niets en niemand tegen haar is opgewassen, het kwaad niet, de mensen niet, Niets is uiteindelijk tegen Haar zachte krachten opgewassen.
Of dat nu honderd of duizend jaar moet wachten, het deert de liefde niet.

De liefde WEET: eens zal dat gaan gebeuren, want niets en niemand is uiteindelijk bestand tegen de zachte, warme krachten van de liefde.

Ze heeft geduld en wacht, totdat het hart op een kier open gaat. Hoe smal die kier ook is, zodra de liefde dat streepje licht ziet, wordt ze wakker en komt tot leven.

Dan kan ze beginnen met verzachten, verwarmen, en te vertederen, net zolang tot de deur wijd open gaat en de liefde eindelijk genezing kan brengen waarnaar al zo lang wordt gehunkerd.

De Liefde is Waarlijk, ondanks al haar eenvoud.

Er is veel op aarde, dat wel de naam van de liefde krijgt, maar dat die naam niet verdient. Want waar ego?sme heerst is geen liefde. Waar angst woont, daar kan gen liefde zijn. Waar haat woont, daar is de liefde onzichtbaar, als gestorven. ( dit is zelfmoord)

Liefde is zuiver, transparant, volkomen belangeloos, altijd gericht op de ander, en nooit op zichzelf. Halve liefde bestaat niet, ego?stische liefde ook niet en beperkte liefde evenmin.

Liefde is de volheid, de volkomenheid, werelden omvattend.
Want liefde wordt niet beperkt door tijd en ruimte. Zij is tijdloos en eeuwig.

Draai de kraan niet dicht, laat hem rustig door druppelen

Very Happy

Inanna

Geplaatst: 22 Jun 2009 08:33:55

"Jij denkt niet/ niemand kan denken.
Denken gebeurt."

Toch is jouw 'standpunt' fraai,Nada :

Om te kunnen leven heb je zeker moed en wilskracht nodig, Nu kun je jezelf moed inspreken en je wil mobiliseren,maar dat blijft surrogaat.

Terwijl : als je 'gegrond bent in het leven' krijg je 'helemaal vanzelf' moed en wils (levens) kracht

Idea

piet

Geplaatst: 22 Jun 2009 08:39:56

"Liefde is de volheid, de volkomenheid, werelden omvattend.
Want liefde wordt niet beperkt door tijd en ruimte. Zij is tijdloos en eeuwig."

"Waar liefde woont
gebiedt de Heer zijn zegen
daar woont Hij zelf
daar wordt Zijn heil verkregen
en leven tot in eeuwigheid"

Geplaatst: 22 Jun 2009 10:48:25

Inanna, toch haal je twee dingen door elkaar. Het de kraan niet de hele dag open laten staan slaat op dat je niet de hele dag (moet) hoeft te lopen (na) denken, ronddraaien (dwalen) als in een gesloten cirkel waar je nooit uitkomt.

Daarentegen schrijf ik dat je de kraan van je hart noch open, noch dicht hoeft te draaien.

Symboliek, metaforen, een paar woorden...

Carolien voelde het goed aan, dat druppelen gaat als vanzelf, dat is geen actie. Nog is het dicht of open laten staan van het denken een actie.

Hier past de uitspraak van Jezus: Wees argeloos als de duif en slim als de slangen.

Wees alert, op je hoede zijn als je bemerkt hoe je door je (de) gedachten danwel ( de) emoties meegesleept kan worden. De kraan dan dicht draaien wil zoveel zeggen als je weer verplaatsen naar het hart.

Dus geen actie noch een reactie, maar slim gelijk de slangen (wakker) zijn en argeloos zijn (wees als een kind).

Alles gaat als vanzelf, doch op je hoede zijn is geen actie, maar inzicht. Argeloos zijn is eveneens geen actie, het is leven vanuit je diepste zijn. De een kan een druppeltje aan, de ander misschien wel een heel bad. Dat is een natuurlijke spontane werking van de alintelligentie zelf welke in het hart haar woning heeft en die een ieder precies schenkt wat deze nodig heeft, zolang je er niet tussen gaat staan.
Dus het leven bepaalt hier, de mens als de sluiswachter....Dus lees het nog maar een keer. Luisteren is een kunst, lezen daarnaast ook. Tussen de regels door lezen, de kern van het verhaal. Als een ieder mens dat had gedaan door de eeuwen heen waren er niet zoveel boeken. Dan had ieder mens genoeg aan een paar regels. Al die enorme stapels boeken zijn niet geschreven om ieder woord te onthouden, maar het hele nieuwe testament bijv gaat alleen maar over een paar onderwerpen die in alles wat jezus zegt steeds terugkeren, liefde, ontwaken, god, je ware natuur.
Ook in advaita komen deze paar onderwerpen steeds terug, toch gaan ook hier mensen steeds opnieuw naar lezingen, blijven vragen. Nisargadatta stuurde niet voor niets soms mensen gewoon weg, waarom zou hij dat dan gedaan hebben, daar kan maar een reden voor zijn....

Heb je naaste lief gelijk jezelve bijv.....Je leeft in een droom....Je kent jezelf niet.

De mens heeft een slecht geheugen, de sluiswachter is alert, argeloos...

Dan kan er gezegd worden, niemand doet er iets. Maar daar woont ook onwetendheid, de verantwoordelijkheid (dat zijt gij) afschuiven. Doch wat mij betreft kan God niet zonder de sluiswachter, net zomin de sluiswachter zonder water kan...

groetjes ammananda

Geplaatst: 22 Jun 2009 11:37:37

Dank je Ammananda Very Happy

Inderdaad, zal het beter lezen Embarassed

Klopt zoals je het beschrijft.

Inanna

Geplaatst: 22 Jun 2009 17:54:10

Dat kan ik mij goed voorstellen dat het dualistissh in je oren klinkt, maar ziit gij misschien horende doof.

Er zijn er geen twee, er zijn er zelfs drie...

Ik ben de weg, de waarheid en het leven, daar zijn er geen twee, daar zijn er drie....

De bron, de sluiswachter (nada) je manifestatie. Ik heb geen problemen zoals jij de dingen wil Zien ...

Maar waarom stuurde hij ze soms weg, het lijkt mij op. Raak mij niet aan, want ik ben nog niet ten hemel opgevaren.

Er zijn mensen die aan een blik van je ogen genoeg hebben, er zijn er die aan een klein gesprekje van een paar minuten genoeg hebben. Doch er zijn ook mensen die aan duizend gesprekken van 24 uur nog niet genoeg hebben.

Deze worden weggestuurd, daar zij het woord dualisme niet vatten, alsof de mens die je voor een meester aanziet zegt met een lach, joh ga jij nog even een rondje maken. Dit rondje kan zijn 5 minuten, het kan zijn 100 incarnaties.

Een leraar kan je alles geven, aan zijn lippen hangen, je zelf bedwelmen, alles voor deze mens over hebben, hem zelfs een paleis schenken. De rest van je leven voor deze mens zorgen te goeder trouw.

Doch na altijd luisteren komt bij 99 % procent van de luisteraars altijd dezelfde reactie, al is het een jaar later. Het zijn maar twee worden,

Ja maar, dat is nu typisch een gedachte...

Daar wordt zelfs God moe van, ja maar......

Vandaar, dualisme betekent, jezelf niet kennen. Er ontbreekt iets, deze is het de derde....Deze derde maakt de eerste twee overbodig, zij waren de illusie. De derde is gelijk aan de eerste, daartussen is niets dan licht. Zij vormen tesamen de ene, dat wat zij, er zij licht. En wat of wie dat is kan jezelf wel uitkomen, als je dat klinken laat weerkaatsen in de klankschaal die je zelf bent, doch poets haar een keer....

Als je dat begrijpt, dan eerst weet je dat er maar een is, welk isme of welke jou alles vertellende richting (gedachte) jou ook bedwelmt. God is een mens, met meer geduld dan jij je ooit zal kunnen voorstellen.

Maar die twee woorden, ja maar....

Het gaat niet om jou, het gaat niet om mij, het gaat in principe nergens om. Maar kun je leven met de mogelijkheid dat je op een dwaal spoortje zit, terwijl je buurman als een bloem leeft, als een vlinder leeft, toch zie je het niet, hoor je het niet.....

Dus troeltje maak nog een rondje, dualisme bestaat niet, alleen in jouw eigen beleving....

Waar ben jij dan zou je kunnen vragen inplaats van ja maar, niemand denkt, het gebeurt etc etc.

Ik ben in de vrede, ook dit kan in jouw oren anders klinken, maar het zijn jouw oren, niet de mijne...

groetjes ammananda

Geplaatst: 22 Jun 2009 17:54:10