Inner peace

Geplaatst: 6 Jul 2009 07:12:07

God, de kosmische Adem,

enige gedachten over het godsbegrip

Arie Olree

De Vrij-Katholieke Kerk spreekt over het bestaan van het goddelijke als oneindig, eeuwig, transcendent en immanent. Zij heeft een spirituele visie omtrent een alles omvattende, alom tegenwoordige Eenheid, waarin alles beweegt, leeft en is. Dit is het Ene Bestaan waaraan alle vormen van bestaan zijn ontleend. Het godsbegrip in de VKK ademt ruimte en dynamiek en kan met recht universeel genoemd worden. "Want door Hem hebben wij het leven, het bewegen en het zijn."

In het Johannes Evangelie (4:24), in een vertaling uit het Aramees wordt gezegd: "God is adem, Al wat is rust in de Ene. Van mijn adem tot de lucht die we delen en de wind die om de planeet waait: Heilige Eenheid is een inspiratie voor alles". De prachtige metafoor van de universele adem die een uitdrukking is van de Ene, verwijst naar een onkenbare bron die alles doet zijn. Deze woorden drukken een diepte uit die het menselijke voorstellingsvermogen -dat zo verankerd is in denken en ervaren vanuit dualiteit- ver te boven gaat. Dat is dan ook precies de reden waarom H.P. Blavatsky, wanneer zij over het goddelijke spreekt in De Geheime Leer, zegt: "Een alom tegenwoordig, eeuwig, onbegrensd, onveranderlijk Beginsel, waarover elke bespiegeling onmogelijk is, omdat het het menselijk begripsvermogen te boven gaat en dat door elke bekende uitdrukking of vergelijking alleen maar verkleind kan worden". In de Hindoe literatuur wordt voor de Ene onkenbare de term Parabrahm gebruikt. Parabrahm bestaat v??r al het andere wat uit de kosmos is ontstaan. Het is het ene inwezen van waaruit een middelpunt van energie voortkomt: de Logos.

In de Upanishaden wordt het onkenbare universele Zijn aangeduid met "Dat". Elke andere aanduiding in menselijke taal en denken zou onrecht doen aan het feit van de onverwoordbaarheid van dit grootse "Dat". Vervolgens wordt het de zoeker naar waarheid op doordringende wijze voorgehouden dat hij of zij ??n is met deze diepste bron van zijn: "weet o pelgrim, gij zijt Dat".

In zijn boek Het verborgen evangelie, waarin hij verslag doet van een onderzoek naar de woorden die Jezus van Nazareth in de spreektaal van het Aramees gezegd heeft, komt de schrijver Douglas Klotz tot de ontdekking dat, waar in onze vertalingen het woord God of Here gebruikt wordt, hij het woord ALAHA aantreft. ALAHA betekent "de allesomvattende Adem". Dit beeld van de adem is een uitgaande en ingaande beweging van het Ene onkenbare.

De adem is een manifestatie. We kunnen dit zien als Goddelijke energie, die de macrokosmos in zijn Wil en uitgaande Kracht schept. In het ontstaan van de macrokosmos vormt zich tevens de microkosmos, die in elk deel wordt weerspiegeld.

Het Goddelijke Ademt,
alles ademt in het Goddelijke
en het Goddelijke ademt door en in
alles wat het voorbrengt.

Zo openbaart zich een mystieke kringloop van het Ene in het vele. Geoffrey Barborka beschrijft dit machtige principe in zijn werk Het Goddelijk Plan, waarin hij een samenvatting maakt van de hoofdleringen van De Geheime Leer. Hij geeft aan dat het verschijnen en verdwijnen van het Heelal in De Geheime Leer wordt voorgesteld als een uitademing en inademing van de "Grote Adem". Voordat de Ene onkenbare echter ademt, is er eerst de Ruimte. Immers ruimte is nodig om in te kunnen ademen. De Ene onkenbare wordt daarom als Vader-Moeder aangeduid en manifesteert zich als het aspect van ruimte en beweging.

De Adem is eeuwig en, omdat hij in Beweging is, ??n van de drie aanzichten van het Absolute. Abstracte Ruimte en Duur zijn de andere twee. De Goddelijke adem, als uitademing van de Onbekende Godheid, ademt als het ware een gedachte uit, die de Kosmos wordt. Als de Goddelijke Adem wordt ingeademd, verdwijnt het Heelal weer in de schoot van de "Grote Moeder", die gelijk is aan de Grenzeloze Ruimte.

In zijn boek Het spiegelbeeld van God belicht Johan Pameijer dit beeld van de Ruimte of de Grote Moeder en werkt dit op boeiende wijze uit vanuit uiteenlopende tradities.

In de meeste godsdiensten zien we beelden van Godinnen naast de Godheid. Zo manifesteert zich een tweede aspect van de oorspronkelijke Ene onkenbare als het vrouwelijke. In de Vrij-Katholieke Kerk wordt ditzelfde beeld gehanteerd. De universele Ruimte of de Grote Moeder is een uitdrukking van het universele Zijn waarin de manifestatie kan gaan plaatsvinden. Dit aspect van ontvankelijkheid en van voorwaarde voor ontplooiing weerspiegelt zich in de wijze waarop in de VKK omgegaan wordt met de aspecten van Maria. Zo noemen wij haar de "Ster van de Zee", de zuiver maagdelijke zee, waaruit het heelal, de sterren, de zonnen en planeten geboren worden. Dat is het kosmische aanzicht van de oneindige ruimte. In deze kosmische opvatting wordt ze dan ook meestal afgebeeld op het symbool van de groei, de wassende maan. Wij kennen Maria ook in een ander aspect, iets dichter bij onze eigen openbaringswereld, namelijk als de Wereld-Moeder. Daarin toont zij zich als de uitdrukking van het leven van onze planeet als een dragend, voorwaardenscheppend en beschermend geheel.

Een ander aanzicht van de ontvangende kant van het goddelijke is het beeld van de ontvankelijke ziel van de mens. In onze ziel kan de bewuste geboorte van het goddelijke Zelf, de weerspiegeling van Dat of de Adem plaatsvinden. Zo is dit geheel ook in ons aanwezig als ontvankelijkheid van de ziel en activiteit van de geest. Het is daarom een zinvolle gewoonte de Mis te beginnen met een Maria-Wijding. Wij bieden ons daarbij aan als "een kanaal voor Uw wondere tederheid". Zo raken wij de kwaliteit van ontvankelijkheid en zuiverheid in onszelf aan", opdat wij Uwe steeds beschikbare hulp in de wereld mogen uitdragen". Zo kunnen wij onze eigen geestelijke adem, die onder meer bestaat uit onze gedachtenkracht -want het denken is voor de mens een geweldige kracht-, aanbieden als kanaal in het grote plan. "Een kanaal zijn" zou gezien kunnen worden als een positieve kracht ontwikkelen en inzetten om te helpen, zodat we heel bewust een voertuig worden voor geestelijke krachten. Er is een Hindoe gezegde dat dit op kernachtige wijze uitdrukt: "Wat iemand denkt, wordt hij".

De Grote adem wordt door Barborka uitgelegd als een expressie van de Wet van de
periodiciteit. Dat wil zeggen de kosmische beweging van het manifesteren van goddelijk bestaan en het vergeestelijken van het gemanifesteerde. Het is de scheppende kracht van Vader-Moeder als een Uit- en Inademing waarin alles leeft, beweegt en is. De Christelijke wereld noemt het eerste aspect God de Vader. De twee andere aspecten worden God de Zoon en God de Heilige Geest genoemd. In de esoterische traditie worden deze aspecten -die een eenheid vormen- ook wel de Goddelijke Wil, Wijsheid en Werkzaamheid genoemd. Het is beter om deze mannelijke voorstelling te vervangen door de benadering die past bij de tijdloze wijsheid, waarin duidelijk wordt dat het steeds gaat om de twee aspecten: Ruimte -het vrouwelijke- en Beweging -het mannelijke- op verschillende niveaus en in verschillende aanzichten.

Vanuit die Goddelijke adem ontwikkelt zich een geluid, een stem, of zoals het evangelie van Johannes het zegt: het Woord. In de vertalingen die gangbaar zijn staat er: "In de beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God". Blavatsky werkt de zeer gesluierde mystieke betekenis hiervan uit door aan te geven dat hiermee het spirituele ontstaan van het universum wordt aangeduid.

In het begin was er de ontvankelijke ruimte, de wortel van de stof, "het Woord" waarin de Ene zich kan manifesteren. Wij zouden kunnen zeggen dat hier verwezen wordt naar de Heilige Geest of de werkzaamheid die deze stof belevendigt.

In deze ruimte manifesteert zich de zoon "het Woord bij God", de Wijsheid die vorm geeft aan de substantie van de ruimte en zich vormt tot voertuig van de goddelijke Wil.

De Wil manifesteert zich dan ook als laatste. "Het Woord was God" is dan de goddelijke Wil die zich dan kan uitdrukken in de ruimte en de vorm in de ruimte. Dit alles is zeer diepzinnig en verborgen weergegeven door de ingewijde Johannes.

Henk J. Spierenburg wees in een rede voor de Theosofische Vereniging op de scheppingshymne in de Rig-Veda, die hier een prachtige aanvulling op geeft. Hij gaf aan dat daarin over het ontstaan van het universum geschreven wordt:

1. Het niet-bestaande (asat) was niet, het bestaande (sat) was niet; de wereld was toen niet, noch het firmament, noch wat boven (het firmament) was. Hoe zou er dan enig omhulsel kunnen bestaan, en waar (zou dat dan moeten zijn)? Over wat zou er vreugde kunnen zijn? Hoe zouden de onpeilbaar diepe wateren kunnen bestaan?

2. Er was geen dood, noch was er toen onsterfelijkheid; ook was er geen verschil tussen dag en nacht. Het enige Ene, ademloos, ademde op eigen wijze. Buiten dat (Ene) was er niets.

3. Duisternis was bedekt met duisternis in het begin; dit alles was zonder onderscheid water (de wateren). Deze ledige wereld was bedekt met het niets, was ontstaan door de kracht van warmte.

4. In het begin was begeerte (kama), het eerste zaad van denkvermogen (manas). Wijzen die met hun harten hebben gemediteerd, hebben met/door/in hun wijsheid de relatie tussen het bestaande en het niet-bestaande ontdekt.

Het godsbegrip in de Vrij-Katholieke Kerk is open en universeel. De wijze waarop men in de VKK open staat voor de diepe en mystieke opvattingen, die in de grote religieuze en esoterische tradities te vinden zijn ?n de directe inspiratie die tot en in ieder mens kan komen, zijn essentieel. God is als een universele Adem, alles omvattend, alles dragend. Wij ademen in deze Adem en de Adem ademt in en door ons.

inanna

Geplaatst: 6 Jul 2009 07:12:07

Geplaatst: 6 Jul 2009 09:11:16

"God is als een universele Adem, alles omvattend, alles dragend. Wij ademen in deze Adem en de Adem ademt in en door ons."

Inanna,bedankt. Ik kan niet nalaten om deze laatste,kernachtige zin even op me te laten inwerken.
God de heilige Adem die alles omvat,alles draagt.
Wij ademen in deze Adem en de Adem ademt in en door ons : wij kunnen er door gedragen worden,wij kunnen er in rusten
Wij komen ter wereld met een diepe inademing/inspiratie en als we deze wereld verlaten geven de adem terug,de laatse zucht/expiratie

Idea

piet

Geplaatst: 6 Jul 2009 09:58:15

Piet,

Krijg even kippenvel zoals jij deze kern er uithaalt.

ja, dat is de kern.

Inanna

Gast

"God is als een universele Adem, alles omvattend, alles dragend. Wij ademen in deze Adem en de Adem ademt in en door ons."

Mijn moeder die in 1983 overgegaan is kon op het laatst niet meer ademen, de machines gaven dat aan omdat alles praktisch stil lag, men zei het duurt niet lang meer. En ineens hoorden wij met geluid van een zeer goed hoorbare wind een lange inademing die golfde door haar lichaam en daarna een even lange uitademing waardoor er iets dat we niet konden zien verdween. Wij mijn zusters en ik konden niets anders zeggen dan Goede Reis. God herkennende aan de wind des daags lijkt me een andere adem, dan de in en uitademing van het dualistisch denken.
Misschien komt de tijd, dat we kunnen zien wat er verdwijnt. In mijn gevoel is het de vrucht of bloem die nog onzichtbaar meegenomen wordt. Het dualistisch denken blijft achter als zijnde het kaf.
Maar wat gedaan is uit Liefde voor God behoud zijn waarde en zal nimmer vergaan. Frouke.

Geplaatst: 6 Jul 2009 16:08:31

"God herkennende aan de wind des daags lijkt me een andere adem, dan de in en uitademing van het dualistisch denken."

Ja,Frouke,hier wordt over gesproken in de Hof van Eden...zo worden Adam en Eva de aanwezigheid van God gewaar...in dit verband wordt ook gesproken over de 'zachte bries'. Het schijnt dat sommige mensen dit wel eens waarnemen als een 'zacht suizend geluid' en dan ook nog eens vooral aan de rechter zijde van het hoofd. Heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt?

Idea

piet

Geplaatst: 6 Jul 2009 19:27:19

nee Piet, heb dat nog niet kunnen waarnemen.

Toch kun je als het heel stil is iets horen suisen in je hoofd, maar dit zal vast iets anders zijn Very Happy

Kosmische wind is dat niet iets anders dan wat wij onder wind verstaan?

Hieronder nog even een stuk over wind.
Herkenbaar denk ik, plaatste het al eens eerder, maar het past hier wel bij denk ik.

Groet inanna

Geplaatst: 6 Jul 2009 19:28:47

Heilige wind, heilige geest
Eloise Hart

Hoewel we dagelijks met wind te maken hebben, verheugen we ons in zijn zegeningen en lijden door zijn woede, maar hoe vaak vragen we ons af wat wind is of waar hij vandaan komt? Hoe vaak denken we na over zijn samenstelling of over het feit dat de kosmische wind voor adem zorgt en het leven instandhoudt tijdens zijn circulaties in en tussen hemellichamen in de uitgestrekte ruimten van de Ruimte?

Encyclopedie?n geven bladzijden vol informatie en vertellen ons bijvoorbeeld hoe wind zich duizenden kilometers uitstrekt en vastomlijnde bewegingspatronen volgt. Woordenboeken zeggen ons dat wind in betekenis en functie verwant is aan lucht, adem en geest, en deze hebben allemaal te maken met dat wat beweegt, omringt en doordringt. Hoewel ongezien, verborgen en ogenschijnlijk onbetekenend, zuivert wind, verfrist en schenkt leven, wat aangeeft dat wind meer is dan lucht in beweging: dat hij een vorm van intelligentie is die doelbewust en met wilskracht handelt.

We vinden het wonder van ademhalen vanzelfsprekend: elke inademing geeft ons hart, denken en algehele constitutie kracht en laat ze functioneren vanaf onze eerste ademtocht tot ons overlijden. Maar hoe gaat dit in zijn werk? Door welk elixer wordt het leven instandgehouden? Het ligt voor de hand dat er meer voor nodig is dan zuurstof, stikstof, en kooldioxide; en ook meer dan wat er door micro-organismen via de wind van ver en dichtbij naar ons wordt aangevoerd. Misschien maakt dit leven gevende elixer deel uit van die mystieke geest of adem van God waarnaar de christenen verwijzen. Tenslotte komt ?spirit? (geest) van het Latijnse woord spiro dat ?ademhalen? betekent. Veel oude culturen beschouwden de wind als een van de eerste en hoogste uitdrukkingsvormen van de goddelijke geest.

De oorspronkelijke bewoners van Amerika zouden hiermee instemmen, want voor hen is wind een heilige geest, zoals James Kale McNeley naar voren brengt in zijn boek Holy Wind in Navajo Philosophy (Heilige wind in de Navajo filosofie)1. Maar eerst herinnert hij ons aan de beperkingen van onze taal: namelijk dat geen enkele vertaling de filosofische diepgang van bepaalde Navajotermen tot uitdrukking kan brengen. Nilch?i bijvoorbeeld wordt vertaald als ?lucht, wind, of atmosfeer?, maar voor de Navajo verwijst deze term naar heilige wind, heilige geest, zelfs naar de opperste schepper die de kosmos doordringt en die

leven, gedachten, spraak en het vermogen tot bewegen aan alle levende wezens geeft, en tevens als communicatiemiddel tussen alle elementen van de levende wereld dient. ? blz. 1

Volgens hun traditie verscheen wind in de eerste wereld als een wolk van licht die ?als mist kwam opzetten? van de horizon van elk van de vier hoofdwindstreken, elke mist met zijn eigen ermee verbonden kleur en berg, waarin een innerlijke vorm was ?net als een echt mens die ademt?. Toen, zoals een zanger/verteller verhaalde,

gingen deze winden door de lichamen van mensen en wezens en trokken de lijnen op de vingers, tenen en hoofden van mensen, en op de lichamen van de verschillende diersoorten. De wind heeft mensen en wezens sinds die tijd kracht gegeven, want in het begin waren ze ineengeschrompeld en slap totdat hij erin blies, en de wind was het eerste voedsel van de schepping, en bracht beweging en verandering in de natuur, schonk aan alles het leven, zelfs aan de bergen en het water. ? blz. 8-9

Daarna gaf de wind als gids en mentor deze oude volkeren woorden zodat ze dingen aan elkaar konden vertellen, taal waardoor hun denken ontwaakte. Sinds die tijd komt de wind naar elk individu op het moment van conceptie wanneer de winden van vader en moeder zich verenigen en aan het toekomstige kind de vitale levensadem geven. Terwijl hij opgroeit, begiftigen andere winden hem met bewustzijn en het vermogen om zijn leven te beheersen. Deze gedachte komt ook tot uitdrukking in Genesis:

En toen formeerde de Here God de mens . . . en blies de levensadem in zijn neus; en werd de mens een levend wezen. ? 2:7

Kort na hun geboorte worden Navajo baby?s ceremonieel voorgesteld aan hun ?ouders?, de winden die in het noorden, zuiden, oosten en westen verblijven, die aan hen een ?klein beetje wind? geven. Deze wind, verborgen in hun oorplooien waar hij niet kan worden gezien, begeleidt hen daarna ? niet met woorden maar met gedachten ? op het pad van harmonieus handelen. Het herinnert hen eraan dat het leven en de adem die hen onderhoudt hetzelfde leven en dezelfde adem is die alle levende wezens onderhoudt; dat hun bedoelingen en handelingen deel uitmaken van het bewuste doel van grotere handelingen en bewegingen; en dat de wind die in hen huist onlosmakelijk vervlochten is met de heilige wind die de kosmos omvat. Op deze manier leren de jonge Navajo?s om voor alles in de schepping een liefdevolle verantwoordelijkheid te voelen.

Het idee van een kleine wind verborgen in onze oren doet denken aan de overtuiging van de Skagit-stammen in het noordwesten van Amerika, dat wind hoofdzakelijk een leraar is ? net als iedereen die op soortgelijke manier kwadhakk meedeelt, het ?stemloze blazende geluid? dat belangrijke informatie of instructie geeft. Voor deze mensen is de spirituele kwaliteit van geluid belangrijker dan de informatie die het geluid overbrengt en als ze dus iets horen dat ze niet begrijpen, stellen ze geen vragen maar ze ?luisteren in zichzelf?, stilletjes nadenkend over het onderwerp totdat inzicht komt.

Deze en andere idee?n van de oorspronkelijke bewoners van Amerika lijken verrassend veel op die van de Tibetaanse boeddhisten, die eveneens een beschrijving geven van de voortgang van de mensheid door een reeks ?werelden? die achtereenvolgens werden verwoest door rampzalige door de wind veroorzaakte overstromingen en vuren. Overlevenden verhuisden naar vruchtbare landen waar ze nieuwe beschavingen stichtten onder leiding en bescherming van hun goden. Volgens de Tibetaanse wereldbeschouwing werd elk van de voorafgaande perioden ge?maneerd en geleid door boeddha?s die vanuit hogere sferen afdaalden. De eerste werd ingeluid door Vairochana, degene ?die de dingen zichtbaar maakt?; de tweede door Akshobhya, de ?onwankelbare?; de derde door Ratnasambhava, de ?juweelgeborene?; de vierde werkelijke bestaanswereld door de boeddha van grenzeloze liefde, Amitabha, die aan het hoofd van de menselijke boeddha?s staat en meehelpt de mensheid tot verlichting te brengen.2 Ook volgens de Navajo overlevering over de vijf werelden wordt de mensheid door hogere wezens geholpen: toen de mensheid de vierde wereldperiode was ingegaan, verschenen op een regenboog heilige mensen, in lichamen van licht omgeven door een halo van zonnestralen, om hen te begeleiden en hun de vaardigheden voor het ontwikkelen van beschaving bij te brengen.
?Big Wind? tekening (uit Oakes & Campbell, Where the Two Came to Their Father [Waar de twee naar hun vader kwamen], Stanford University Press)

In deze tijd, nu de mensheid buitengewone kansen heeft om haar geestelijke mogelijkheden te ontwikkelen, gebruiken Tibetanen en Navajo?s zandgeschilderde mandala?s voor onderwijs en genezing, en mantra?s om hen te helpen geconcentreerd te blijven op hogere waarden. V??r de Chinese invasie werd Om mani padme hum overal in Tibet aangetroffen, gegraveerd, geschilderd, en geborduurd in huizen en tempels en klonk het van de lippen van zelfs de jongsten. ?Om, het juweel in de lotus? houdt in dat het goddelijke in ons is en wij in het zijn. Een Navajo mantra, Sa?ah Naghai Bik?eh H?zh?, wordt ongeveer vertaald met ?Laat ons naar de oude dag reizen over het pad van geestelijke harmonie?. Dit wordt ook uitgedrukt in hun zegening:

In schoonheid, loop ik.
Met schoonheid voor ogen, loop ik.
Met schoonheid achter me, loop ik.
Met schoonheid boven me, loop ik.
Met schoonheid onder me, loop ik.
Met schoonheid overal om me heen, loop ik.
Met schoonheid in me, loop ik.
Het wordt volbracht in schoonheid. . . .

Het idee is dat wanneer we denken en handelen met schoonheid en waarachtigheid, we de uitdrukkingsvormen worden van de harmonieuze krachten die het heelal instandhouden. Deze krachten zijn de uitdrukkingsvormen van wat H.P. Blavatsky fohat noemde, die op het gebied van de mens de levensadem en de drager van het denken is. Fohat is de bezielende en leidende intelligentie achter al de natuurkrachten. Evenals de wind van de Navajo?s is hij de

altijd aanwezige drijfkracht en het levensbeginsel, de levende ziel van de zonnen, manen, planeten, en zelfs van onze aarde. . . .

. . . fohat [vormt] in zijn verscheidene manifestaties de geheimzinnige schakel tussen denkvermogen en materie, het bezielende beginsel dat ieder atoom tot leven prikkelt.
? De Geheime Leer 1:666, 46

Hij ?trekt? ook ?spiraallijnen?, wat betrekking heeft

op de evolutie van zowel de beginselen van de mens als die van de Natuur. Deze evolutie heeft geleidelijk plaats . . . evenals al het andere in de natuur. . . . Fohat in zijn hoedanigheid van GODDELIJKE LIEFDE (Eros), het elektrische vermogen tot verwantschap en sympathie, wordt allegorisch weergegeven terwijl hij tracht de zuivere geest, de straal die onscheidbaar is van het ene absolute, te verenigen met de ziel. ? Op.cit. 1:149

Keer op keer benadrukken Tibetaanse en Navajo leringen het belang van het onderhouden van een harmonieuze balans tussen denken en gedrag. Mocht een van onze levensstromen uit balans raken door verontrustende gedachten en emoties, dan treden ziekten of ?ongelukjes? op totdat de balans wordt hersteld. Mochten evenzo de psychische of elektromagnetische omstandigheden van een land gevaarlijk uit balans raken, dan wordt volgens oosterse geschriften herstel in gang gezet ?f door Narada ?f door de vier maharadja?s (grote koningen) die, bij hun toezicht op de vier windstreken van de ruimte, de vitale in- en uitstromingen tussen de aarde en de sterrenmenigten sturen en gebruiken om de wezens op aarde te begeleiden en te beschermen. We zien deze krachten terug in christelijke geschriften, waar het evenwicht wordt hersteld door de handelingen van de vier ruiters van de Apocalyps, de spreekwoordelijke hongersnood, pest, oorlog en dood. Hun handelingen, hoe rampzalig ze ook zijn, zijn altijd in overeenstemming met karma en bewijzen uiteindelijk hun nut.

In India worden de winden die door onze menselijke constitutie circuleren prana?s genoemd. Deze levenskrachten onderhouden ons lichaam en onze ziel en stimuleren onze instincten, emoties, gedachten en aspiraties. De meest bekende van deze prana?s regelen ons automatische in- en uitademen waardoor vitale substanties het lichaam worden binnengebracht en substanties die slecht voor ons zijn worden uitgestoten. Andere prana?s regelen het verterings- en assimilatieproces, houden verschillende chemische processen op gang, zorgen voor de circulatie van ons bloed en van de zenuwflu?den, en houden ons gezond en in vorm. Er zijn ook prana?s die onze vitale stromen omhoogvoeren naar de hogere centra van ons hart en denken, een proces dat te maken heeft met aspiratie en inspiratie: aspiratie betekent ?ademen naar de geest toe, opstijgen, zich verheffen?, en inspiratie, ?inademen, vervuld raken van geest, goddelijk ge?nspireerd?.

Er zijn nog hogere prana?s, maar die worden zelden genoemd opdat ze geen schade toebrengen aan hen die niet erop voorbereid zijn ervan gebruik te maken. Middeleeuwse alchemisten waren duidelijk op de hoogte van zulke krachten, want zij beweerden dat de mens die ze zich eigen had gemaakt, was gekomen tot ?schatten die alle rijkdommen overtreffen?. Wat zijn deze schatten? Waarschijnlijk de vermogens tot geestelijke telepathie en helderziendheid, tot bescherming en genezing van anderen vanaf willekeurige afstand, en tot het beheersen van natuurlijke en stellaire krachten.

In De Stem van de Stilte, een boekje dat H.P. Blavatsky vertaalde uit oude teksten die ze in het oosten had bestudeerd, wordt aanbevolen dat iemand eerst zijn natuur volledig zuivert en in harmonie brengt en bescherming verwerft van zijn inwonende geest, alvorens hij probeert hogere krachten te ontwikkelen:

Voordat u een voet zet op de bovenste sport van de ladder, de ladder van de mystieke klanken, moet u de stem van uw innerlijke GOD [het hogere ZELF] op zeven manieren horen. ? blz. 9

Deze ?zeven manieren? verwijzen naar de zeven bewustzijnstoestanden waarin verlichting moet worden verworven. Want alleen dan wordt de ziel

de adem . . . van de ENE ZIEL, de stem die alles vult, de stem van uw meester.

Pas dan kunt u een ?hemelganger? worden die de winden boven de golven bewandelt, maar van wie de voetstappen de wateren niet aanraken. ? blz. 9

Een ?hemelganger? is die man of vrouw van wie het karakter volledig is vergeestelijkt, zijn lichaam ?bestaat uit de wind,? en is dus in staat om te reizen door gebieden onbekend aan gewone mensen en om de waarheid vrij van alle schaduwen waar te nemen: waarna hij

de dingen, die boven de zee?n en sterren zijn, aanschouwt; de taal van de deva?s hoort en begrijpt, en waarneemt wat er in de mier omgaat. ? blz. 76

Iemand die zo?n vermogen heeft verworven heeft zonder twijfel geluisterd naar de ?kleine wind? in zijn oorplooien, naar de mystieke ?stem? van de stilte, en ernaar gestreefd om zijn ziel te doen samensmelten met wat de christelijke hymne van Edwin Hatch (1878) de adem van God noemt:

Adem op mij, adem van God,
Vul mij opnieuw met leven,
Opdat ik mag liefhebben wat u liefheeft,
En doe wat u zou doen.

Adem op mij, adem van God,
Totdat mijn hart zuiver is,
Totdat mijn wil en die van u ??n zijn,
Om te handelen en stand te houden.

Adem op mij, adem van God,
Tot ik volledig de uwe ben,
Tot heel dit aardse deel van mij
Gloeit met uw goddelijke vuur.

De adem van God, evenals de heilige wind van de Navajo?s, is de godheid die ons omringt en ons elke keer dat we ademhalen bezielt. Terwijl het denken erdoor wordt geactiveerd en de ziel ge?nspireerd, ontvangen we uit deze krachtbron het vermogen wonderen te verrichten. Deze kracht, deze sublieme tegenwoordigheid, is iets dat we kunnen voelen en begrijpen als we luisteren naar het ?stemloze blazende geluid? ervan ? want wij zijn ??n ermee.

Geplaatst: 6 Jul 2009 21:11:37

"De adem van God, evenals de heilige wind van de Navajo?s, is de godheid die ons omringt en ons elke keer dat we ademhalen bezielt. Terwijl het denken erdoor wordt geactiveerd en de ziel ge?nspireerd, ontvangen we uit deze krachtbron het vermogen wonderen te verrichten. Deze kracht, deze sublieme tegenwoordigheid, is iets dat we kunnen voelen en begrijpen als we luisteren naar het ?stemloze blazende geluid? ervan ? want wij zijn ??n ermee."

Dank,Inanna...toch is dat exact wat ik bedoel met de 'zachte bries' of het 'zachte suizen'... het bezielt ons,we zijn er een mee!

Idea

piet

Geplaatst: 7 Jul 2009 06:34:06

Wat in me opborreld,

Dit is Heilig, teder en zacht.
Het denken wordt anders, liefdevoller,
Niet meer naar buiten gericht maar naar binnen, zodat wat je bezield weer uit kan stromen.

Zodra alles stil is geworden hoor en voel je die zachte bries.
Je voelt het bij je hart streek, in de midden, niet links.

inanna

Geplaatst: 7 Jul 2009 08:37:34

Mooi,Inanna :

de zachte bries,de tegenwoordigheid is heilig, zacht,teder,liefdevol en beroert ons hart,maar ook het denken,want die twee kunnen niet tegengesteld blijven in de tegenwoordigheid

Idea

piet