Inner peace

Geplaatst: 23 Jun 2009 10:37:26

Het is natuurlijk altijd een voordeel wanneer de lezer van onderstaande beschouwingen voorafgaand enige muzikale vorming heeft genoten.
Toch moet het evident zijn dat wanneer gesproken wordt over opeenvolging van tonen er ook een terminologie tevoorschijn komt in de geest van do re mi, enz.
En er is natuurlijk altijd wikipedia, niet alleen m.b.t. muziekleer maar ook m.b.t. musicologie (d.w.z. de natuurkundige en wiskundige aspecten), ik noem het er maar even bij.
Ik ga er echter van uit dat wanneer de lezer niet in muziek geinteresseerd zou zijn deze topic ook niet zou bezoeken, en vragen staat natuurlijk altijd vrij, ook discussie is altijd welkom, graag zelfs!
In een volgende posting wil ik graag citeren uit wat in de nieuwe openbaringen over muziek wordt onthuld.
Maar eerst mijn beschouwingen over met name meerstemmige muziek.
En het zal duidelijk zijn dat ik muziek van meet af aan al beschouw als een soort hogere taal.

***

Gewaarwording van verschillende gezichtspunten is als een melodische beweging in door boventooneigenschappen ge?nduceerde trillingsniveau's.

Bewegingsvrijheid lijkt bepaald te zijn door eenvoudige verhoudingen rond het zwaartepunt van een tonaal centrum.

Vanuit bijvoorbeeld tonaal centrum A is beweging mogelijk naar E en B en A kan ook bereikt worden vanuit G en D.

Deze tonen tesamen vormen een pentatonische toonladder: A B D E G ...

Wanneer we meer dan ??n vectori?le richting toestaan op basis van voortschrijding in de boventoonreeks dan kan er zoiets klinken als A cis D E gis ...

In de afwisseling van deze tonen klinkt iets verleidelijks hetgeen doet denken aan mooie Javaanse meisjes.

Dit gebeurt via zogenaamde leidtoonintervallen zoals gis/A en cis/D en de frequentieverhoudingen binnen deze ratio's voldoen aan de formule n?/(n?-1) of (n?-1)/n?.

In bovengenoemd geval van leidtoonintervallen is dit dan 16/15 of 15/16 (diatonische halve toon).

Het eenvoudigste leidtooninterval is naar mijn mening het kwart interval dat uitgedrukt wordt als 4/3 of 3/4 en dit interval wordt dan ook veelvuldig gebruikt in het idioom van blues- en rockmuziek.

Grote terts-modulaties klinken voor het eerst in de muziek van Schubert en Liszt: 25/24 of 24/25 (chromatische halve toon).

In de muziek van de Beatles vind je ook kleine terts-modulaties: hierin speelt ook de chromatische halve toon een rol.

Via leidtoonintervallen vindt in de muziek modulatie plaats hetgeen is het meebewegen van een melodische lijn in het toonveld rond een ander tonaal centrum, namelijk het centrum van een andere melodische lijn die interacteert met de modulerende melodische lijn.

Zo komen melodische lijnen in geval van polyfone interactie wederkerig bij elkaar op bezoek en onderhouden zo een soort LAT-relatie waarbij toonladdereigen tonen via leidtoonintervalsverhoudingen tijdelijk verwisseld worden met toonladdervreemde tonen om niet buiten spel te geraken.

Er is in de polyfonie alleen sprake van disharmonie wanneer het oorspronkelijke tonale centrum niet wordt verlaten.

Maar eenmaal de brug overgaande blijkt een onbegrensd aantal mogelijkheden zich te ontvouwen in een wonderbare samenspraak, die steeds ongrijpbaarder en gewichtslozer wordt als expressie van hogere emotie.

Geplaatst: 23 Jun 2009 10:37:26

Geplaatst: 13 Jul 2009 08:14:42

Beweging en rust.
Het lijkt wel of in deze betoverde wereld, teneinde ontvankelijkheid te bewerkstelligen voor de oneindige rusteloosheid des geestes, alles vanuit de geest zich vooralsnog voor moet doen als cyclisch verschijnsel.
Datgene wat geopenbaard wordt als muziek wordt als compositie genoteerd in een partituur, die zo vaak men wil kan worden uitgevoerd.
Of - wat op hetzelfde neerkomt - er worden opnames gemaakt op CD, mp3...
Zoals kinderen graag steeds dezelfde sprookjes voorgelezen willen hebben, praktizerende gelovigen hun rituelen herhalen, zo willen we steeds naar dezelfde muziek luisteren.
Ook in de muziek zelf bestaat een uitdrukkingsvorm voor het cyclische, namelijk de canon.
"De symphonie der Klaagzangen" van H. Gorecki begint als een langdurige canon.
Canon betekent wet.
Planeten draaien om de zon.
In cirkels lijkt het, maar volgens de openbaringen van Johannes zijn de bewegingen elliptisch ofwel zwevend.
Behalve het gegeven dat het ene lichaam groter is dan het andere komt in de elliptische beweging het concept van gelijkwaardigheid tot uitdrukking.
Aan lichte schommelingen in de beweging van ver verwijderde sterren kan worden afgeleid dat er planeten om die ster wentelen.
De muziek der sferen - MUSICA MUNDANA - bestaat uit hemellichamen die wettelijk om elkaar heen draaien, niet ??n uitgezonderd!
Wanneer geestvervuldheid toeneemt, dan worden cirkels doorbroken en tonen zich spiralen.
Een cirkel is slechts projectie in het platte vlak ten behoeve van een beperkt bevattingsvermogen.
In perifere richting neemt de traagheid toe en daarmee ook de neiging tot centripetaliteit als zwaartekrachtwerking.
Tegenover traagheid en zwaarte staan in een wonderbaar antagonisme beweging en licht en die komen van binnenuit en hun werking is centrifugaal.
Fuga.

Geplaatst: 13 Jul 2009 16:19:17

Heel mooi,Gjalt

Beweging en rust in samenhang met de beweging van de planeten om de zon,cyclisch,maar allemaal in een wonderlijke orde
door jou terecht in verbinding gebracht met de beweging en rust in muziek en dan m.n in de muziek van Bach,canon en fuga.
Centripetaal/centrifugaal,cycli,licht...ja mijn muziekkennis schiet tekort,maar ik voel dat het juist is,temeer als ik het plaats in relatie met wat ik recent las :
"het Heelal is een perfect
pulserend
ritmisch mechanisme,wat de muziek der sferen zingt"
Dat heb ik soms diep gevoeld en het mooie is,Gjalt,je vindt het terug in TM in de begrippen 'at-tune-ment' en 'principle of the fine adjustement',waar je dus in de meditatie een klank gebruikt,die meer en meer verfijnt en je zo naar de bron leidt...de bron van de gedachte,maar ook van de onbegrensde muziek...en de eenheid/heelheid/schoonheid/harmonie moet je kunnen horen in de muziek der sferen,die het instrument- wat- wij- zijn kan beroeren.

Idea

piet

Geplaatst: 17 Jul 2009 20:01:36

Bewegingen beschouwende bestaat er volgens het relativiteitsprincipe geen rust.
Immers wanneer je denkt dat je stilstaat, dan beweeg je toch.
De aarde draait om haar eigen as, en om de zon en de zon beweegt ook weer, enz.
Er is dus geen rust, lijkt het.
Er zijn ook geen cycli, eigenlijk.
En dit lijkt op fysiek niveau de equivalent van het principe uit de advaita -filosofie te zijn dat de stoffelijke wereld niets dan schijn is, maya!
Muziek is dan de kunstzinnige uitingsvorm van dit principe, steeds in beweging, soms wat sustained, maar dan toch weer uitstervende als de klank van een gong...
Een belangrijk begrip in de leer die over bewegingen gaat, de mechanica, is snelheid.
Er blijkt nu een onoverschrijdbare limiet te zijn, namelijk de snelheid van het licht!
Deze snelheidslimiet, die alleen het licht eigen is, is dan toch nog dat rustpunt waar we naar zochten!
Omdat het aanvankelijk relativiteitsbeginsel aan dit feit gerelateerd moet worden, blijkt dan ook de tijd relatief te zijn.
De tijd als medium van beweging, van muziek....

Gjalt