Inner peace

Geplaatst: 19 Jul 2009 08:43:47

Zalig zijn zij die treuren; want zij zullen vertroost worden.

Zolang wij denken dat we rijk zijn of veel kennis bezitten, kunnen we geen geestelijke vooruitgang maken.

Maar wanneer wij voelen dat we arm van geest zijn, wanneer wij er over treuren dat wij Gods Waarheid niet gezien hebben, alleen dan kunnen wij vertroost worden.

Ongetwijfeld zullen wij allemaal wel eens in rouw gedompeld zijn of treuren, maar waarom?
Om het verlies van wereldse genoegens en bezittingen.
Maar dat is niet het treuren waar Christus over spreekt.
Het treuren dat Christus zalig noemt, is heel zeldzaam, want het rijst op uit een gevoel van geestelijk verloren zijn, van geestelijke eenzaamheid.
Het is een treuren dat NOODZAKELIJK is voordat God ons te hulp komt. en ons vertroost.

De meeste van ons zijn tamelijk tevreden met het oppervlakkige leven dat wij leiden.
Misschien dat ergens in de geest wij ons er wel van bewust zijn dat wij iets missen, maar toch houden wij met alle macht vast aan de hoop dit gemis te kunnen opvullen door middel van de zintuiglijke objecten van deze wereld.

Inanna

Geplaatst: 19 Jul 2009 08:43:47

Geplaatst: 19 Jul 2009 09:37:43

Maar wie laat ook maar en traan vallen vanwege het feit dat hij God niet heeft gezien?
Deze waarde bepaling is het resultaat van onze onwetendheid.

Ten aanzien van de aard van deze onwetendheid zei de indiaanse filosoof Shankara dat het subject, datgene wat kent,( het Zelf,of de Geest) even tegengesteld is aan het object of datgene wat gekend wordt( het niet-zelf of materie)als licht tegengesteld is aan duisternis.
Toch is door invloed van maya, de onbegrijpelijke macht van onwetendheid, het subject zozeer met het object verward geraakt, dat de mens zijn eigen Zelf, zichzelf, gewoonlijk vereenzelvigt met het niet-zelf.

Het is heel gemakkelijk voor het intellect om in te zien dat het ware Zelf verschillend is van lichaam, evenals wij verschillen van de kleren die we dragen. Toch zeggen wij wanner het lichaam ziek is:'ik ben ziek'. Met ons intellect kunnen wij ook begrijpen dat het Ware Zelf van de geest verschilt. Toch, wanneer wij een golf van geluk of ellende ondergaan, zeggen wij:'ik ben gelukkig' of ' ik ben armzalig'.
Op deze wijze vereenzelvigen we ons met onze familie en onze vrienden en al wat hen overkomt, schijnt onszelf te overkomen. Wij vereenzelvigen ons ook met bezittingen. Als wij onze rijkdom verliezen, voelen wij ons totaal verloren. Deze onwetendheid is ieder mens eigen. Zij kan slechts verdreven worden door de directe kennis van God.

Wanneer wij beginnen te treuren zoals Christus wenste, wanneer wij zelfs maar een traan voor God laten, bereiden wij de weg voor die leidt tot de uiteindelijke zekerheid van die Goddelijke kennis.

Het soort treuren dat Christus zalig noemt uit zich in de volgende zin;

O Heer, mijn God wanneer zal ik geheel met U verenigd zijn en in Uw Liefde opgaan en mijzelf volkomen vergeten. Gij in mij en ik in U en geef dat wij samen zo verenigd blijven.

dat is het stadium waarnaar wij mogen streven, wanneer wij voelen, dat niets ons vrede kan geven behalve het zien van God zelf.
Dan zal God de menselijke geest naar zich toe trekken evenals een magneet een speld naar zich toetrekt en dan zullen wij vertroost worden.

inanna

Geplaatst: 19 Jul 2009 11:54:12

Nu lees ik hierin ook het waterelement, tranen...
Armoede, onwetendheid is nogal een statisch iets, maar treuren is iets dat in beweging lijkt te komen, vloeibaar wordt.
Wat treuren betreft, daarover zegt de Prediker dat dat goed is voor het hart, beter dan al die oppervlakkige vrolijkheid....

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=XnNoVqh4SXc[/youtube]

Gjalt

P.S.:
Mooi deze geleide meditatie over de Bergrede
Ga zo door Innana, ik zie al uit naar Bergrde nr. 3 !

Geplaatst: 19 Jul 2009 13:45:52

een heel toepasselijk liedje Gjalt Very Happy

ja er zit een lijn in; de zaligsprekingen, vertaal het ook weleens naar gelukkig.

inanna

Geplaatst: 22 Jul 2009 11:04:46

Verdriet e.d. is ook een beetje het begin van wijsheid...

Geplaatst: 9 Aug 2009 06:20:23

2. de zachtmoedigen (Ned Bijbelgenootschap: zalig de zachtmoedigen)

Over wat nu precies met 'zachtmoedigheid' bedoeld wordt, door Jezus, staat verder niet uitgelegd. Wanneer ik hierover nadenk dan geloof ik dat het er hierom gaat om naar anderen te kunnen kijken zonder 'oordeel', zonder dat het vanbinnen in je hoofd gaat spoken in de trant van: 'Zie nu toch eens, wat die nu weer doet! Dat zou ik nu nooit doen! Die zou ik graag eens flink de waarheid zeggen!'

Ik denk dat je, wanneer je zachtmoedig bent, in de betekenis van Jezus zaligsprekingen, dergelijke gedachten niet in jou opkomen en dat je ieder mens, met mededogen kan bekijken in zijn doen en laten.

Het mysterie der Zaligsprekingen Citaat:

Zachtmoedigheid is de absolute moed, die niet forceren wil en niet forceren kan, krachtens de innerlijke staat van de leerling. Binding met het koninkrijk is de eerste zuil; kracht om het werk te volbrengen de tweede. Deze tweevoudige genade Gods dient nu met zachtmoedigheid in de natuur te worden bevestigd en met zachtmoedigheid dient de grote overwinning te worden behaald.

De moed der natuur is altijd forcerend. Hij vloeit menigmaal voort uit drift. Met de moed der natuur gelijkt men op een inbreker. De moed der natuur slaat altijd wonden; hij is scheurend en vernielend.

Maar de moed die geboren wordt uit de geestorde van Jezus Christus is het gevolg van een vernieuwd wilsevenwicht. De zachtmoedige hunkert niet naar oogverblindende directe successen, want hij weet dat de glans van een dergelijk succes spoedig verbleekt. De zachtmoedige wordt geen ontmoedigde wanneer het resultaat van de arbeid uitblijft en het werkveld gegrepen wordt door het satanische drijven; want hij ziet achter alles het uiteindelijke bereiken van zijn doel als een nimmer dalende zon lichten. Daarom gaat hij voort met een stille, onverbrekelijke moed, als een die het pad bewandelt en zijn doel nastreeft, zonder op de aanvankelijke uitkomst te letten.

De moed die geboren wordt uit een vernieuwde geest is ook steeds onpersoonlijk en kritiekloos en blijft niet stilstaan bij bijkomstigheden. Als de mensen zeggen: «Wat is het grauw in uw werkveld», dan antwoordt de zachtmoedige:«U hebt gelijk, grauwer kan het haast niet», maar vastbeslotener dan ooit gaat hij voort. Hij raakt niet ontmoedigd, want hij ziet achter alles de overwinning lichten. Hij zál het aardrijk beërven. Niets minder dan dat!

Hij geeft geen acht op kwaad en goed gerucht, hoe men over hem en zijn werk denkt, of men lacht of huilt; hoe men reageert op zijn arbeid, wat men ermee doet of ervan maakt. Hij zál het aardrijk beërven.

bron: spirituele vrienden

Geplaatst: 12 Aug 2009 10:52:30

Zachtmoedigheid, overigens is dit dan de derde zaligspreking(...): het beweegljjk maken van onze manier van kijken, oordelen, van een foto een film maken, anderen het voordeel van de twijfel blijven geven...
Tact, diplomatie...
Verdriet, teleurstelling, tranen zijn de voorbereiding ertoe.

Gjalt

Geplaatst: 12 Aug 2009 14:51:31

veel tranen, Gjalt.

maar zelfs dat is een kleine genade tot reinigen.

Harte groet inanna