Menno Oosterhoff weet als geen ander over obsessies en dwanghandelingen/-gedachten te vertellen. Is tot veel van zijn vroegere verdriet zelf ervaringsdeskundige en kan als psychiater deze wonderlijke verschijnselen haarscherp analyseren.
Niet zo'n zwaar onderwerp als het misschien op het eerste gezicht lijkt. Ik denk dat iedereen wel te maken heeft gehad met dwangverschijnselen bij zichzelf of in de directe omgeving, er zitten zeker ook grappige kanten aan waarom er ook zoveel komische films bestaan rond OCD gedrag.
Geweldig.
Hoe fijn dat iemand kan uitleggen hoe iets voelt, hoe fijn moet het zijn als je zelf met een dwangstoornis te kampen hebt dat je hulpverlener zelf weet hoe het voelt, je hoeft niks u it te leggen.
Daarom hou ik zo van ervaringsdeskundigen, dat zijn in mijn ogen althans, de beste hulpverleners.
Ze weten hoe het voelt, hoe het werkt en ook wat helpt en je kunt ze niks wijsmaken.
Ze zijn empathisch en hard te gelijk.
Geregistreerd op: 20 Aug 2024 Berichten: 193 Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug
Geplaatst: 29 Dec 2024 21:46:02 Onderwerp:
Dagmar57 schreef:
Daarom hou ik zo van ervaringsdeskundigen, dat zijn in mijn ogen althans, de beste hulpverleners.
Ze weten hoe het voelt, hoe het werkt en ook wat helpt en je kunt ze niks wijsmaken.
Ze zijn empathisch en hard te gelijk.
Zonder afbreuk te doen aan het belang van ervaringsdeskundigheid vind ik dat nogal een generalisatie. Bij angststoornissen, verslavingen en dergelijke gaat de vlieger wel op, maar doorgaans nadat de ervaringsdeskundige zelf zijn kwaal heeft overwonnen of ermee om heeft leren gaan. Maar gaat dat ook op bij Alzheimer en defectschizofrenie en allerlei andere ziektebeelden die niet te genezen of zelfs progressief zijn? Heb je het dan over alles wat een mens psychisch, fysiek en sociaal kan mankeren, of beperkt tot neurotische stoornissen?
Niettemin denk ik dat er zeker een rol weggelegd is voor ervaringsdeskundigheid. Wat mij betreft mag Bram Bakker genoemd worden als pleitbezorger van ervaringsdeskundigheid, in dit geval bij angststoornissen:
Heb je het dan over alles wat een mens psychisch, fysiek en sociaal kan mankeren, of beperkt tot neurotische stoornissen?
Uiteraard heb ik het over waar het kan worden ingezet, soms zal dat wel kunnen en soms niet.
Het gaat er om, daar waar het kan, er gebruik van te maken als een grote toegevoegde waarde.
Citaat:
Cliënten gaven in mijn onderzoek dan ook aan vaak meer professionele nabijheid te ervaren van een ervaringsdeskundige.
Terwijl de kwaliteit van de relatie tussen behandelaar en cliënt aantoonbaar belangrijker is voor een succesvolle behandeling.
Geregistreerd op: 20 Aug 2024 Berichten: 193 Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug
Geplaatst: 31 Dec 2024 15:55:06 Onderwerp:
De relatie tussen patient/client en hulpverlener is wat mij betreft heel belangrijk. Van minder belang als je met een ingegroeide teennagel naar de huisarts gaat maar in de meeste gevallen, zeker bij chronische ziektes cruciaal. Dat geldt te meer voor psychosociale problematiek en ervaringsdeskundigheid kan daar zeker bij helpen. Maar alleen ervaringsdeskundigheid werkt niet. Een zorgverlener moet over professionele vaardigheden beschikken om zijn werk goed te kunnen doen. Ook bij zelfhulpconstructies zie je doorgaans coaching van professionals of deelnemers die geleerd hebben om dergelijke vaardigheden toe te passen. Dat even ter nuancering en aanvulling, Dagmar, want ik wil verder helemaal niets afdoen aan je positieve kijk op ervaringsdeskundigheid.
Interessant is, terzijde, dat sommige professionele zorgverleners pas later in hun carriere ervaringsdeskundige werden, zoals Piet Kuiper, die op latere leeftijd een zeer ernstige depressie kreeg en Bram Bakker, die pas rond zijn vijftigste last kreeg van onverwerkte jeugdtrauma's.
Maar alleen ervaringsdeskundigheid werkt niet. Een zorgverlener moet over professionele vaardigheden beschikken om zijn werk goed te kunnen doen. Ook bij zelfhulpconstructies zie je doorgaans coaching van professionals of deelnemers die geleerd hebben om dergelijke vaardigheden toe te passen. Dat even ter nuancering en aanvulling, Dagmar, want ik wil verder helemaal niets afdoen aan je positieve kijk op ervaringsdeskundigheid.
Natuurlijk blijven proffesionals nodig, maar ervaringsdeskundigen (zijn trouwens ook professionals maar dan in ervaring
) zijn een hele goede aanvulling, samenwerking tussen professionals en ervaringsdeskundigen heeft mijn voorkeur, volgens zijn patienten daar het meest bij gebaat.
Interessant is, terzijde, dat sommige professionele zorgverleners pas later in hun carriere ervaringsdeskundige werden, zoals Piet Kuiper, die op latere leeftijd een zeer ernstige depressie kreeg en Bram Bakker, die pas rond zijn vijftigste last kreeg van onverwerkte jeugdtrauma's.
Ervaring doe je op gedurende je leven, trauma's kun je op alle leeftijden krijgen, dus zo gek is dat niet toch?
Natuurlijk blijven proffesionals nodig, maar ervaringsdeskundigen (zijn trouwens ook professionals maar dan in ervaring
) zijn een hele goede aanvulling, samenwerking tussen professionals en ervaringsdeskundigen heeft mijn voorkeur, volgens zijn patienten daar het meest bij gebaat.
Laten we alsjeblieft niet vergeten dat er een cruciaal verschil bestaat tussen 'ervaringsdeskundige' en 'therapeut'
Ter illustratie: iemand met annorexia kan 30 jaar ervaring hebben met deze stoornis en nog volstrekt incapabel zijn er iets aan te doen, zelfs kijkend in de siegel of op de weegschaal staand menen dat hij/zij moddervet is, al zou die weegschaal slechts 30 kilo aangeven. Bij zo'n iemand kan het zelfs aan ieder inzicht ontbreken omtrent zijn/haar ziektebeeld dat zijn/haar leven al 30 jaar beheerst.
O ja, hierbij zij nog even vermeld dat ikzelf ervaringsdeskundige ben wat het bovenstaande betreft in die zin dat ik zo'n iemand meegemaakt heb vele jaren lang. We overdrijven hier niet
Laten we alsjeblieft niet vergeten dat er een cruciaal verschil bestaat tussen 'ervaringsdeskundige' en 'therapeut'
Ter illustratie: iemand met annorexia kan 30 jaar ervaring hebben met deze stoornis en nog volstrekt incapabel zijn er iets aan te doen, zelfs kijkend in de siegel of op de weegschaal staand menen dat hij/zij moddervet is, al zou die weegschaal slechts 30 kilo aangeven. Bij zo'n iemand kan het zelfs aan ieder inzicht ontbreken omtrent zijn/haar ziektebeeld dat zijn/haar leven al 30 jaar beheerst.
O ja, hierbij zij nog even vermeld dat ikzelf ervaringsdeskundige ben wat het bovenstaande betreft in die zin dat ik zo'n iemand meegemaakt heb vele jaren lang. We overdrijven hier niet
Je kunt pas van ervaringsdeskundigheid spreken als men zijn probleem, wat dat dan ook is, heeft overwonnen.
Dus iemand die nog in het proces zit (welk proces dan ook) is nooit een ervaringsdeskundige, laat daar geen misverstand over bestaan.
Geregistreerd op: 20 Aug 2024 Berichten: 193 Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug
Geplaatst: 5 Jan 2025 06:39:40 Onderwerp:
Ik zie het allemaal niet zo zwart-wit maar toch een paar kanttekeningen. Een ervaringsdeskundige kun je geen professional noemen als die niet ook over kwalificaties beschikt die een officiele en beschermde titel rechtvaardigen, zoals arts, verpleegkundige, psycholoog. Dat zegt uiteraard niet alles over kundigheid, resultaten en vertrouwen van clienten/patienten maar het geeft wel een zekere bescherming in de vorm van toetsing, rechten en aanspreekbaarheid (tuchtrecht).
'Pas spreken van ervaringsdeskundigheid als men zijn probleem overwonnen heeft'? Dat kun je bij psychische problemen, trauma's in het bijzonder, wel zo stellig beweren maar daarom is het zeker niet per definitie het geval. Dergelijke schade is blijvend en wordt maar al te vaak zelfs een aantal generaties doorgegeven. Je kunt ermee leren omgaan, het een plek geven, het lijden verzachten, tijdelijk of blijvend ondersteunen. Bedoel je dat met 'overwonnen', Dagmar?
Citaat:
Ervaring doe je op gedurende je leven, trauma's kun je op alle leeftijden krijgen, dus zo gek is dat niet toch?
Jeugdtrauma's ontstaan tijdens je jeugd maar uiten zich later, niet altijd maar heel vaak vele jaren later. Het is natuurlijk gissen maar mogelijk dat bij therapeuten dergelijke trauma's zich in de loop der jaren juist door hun werk manifesteren. Zo'n trauma kan ooit tot de, mogelijk niet geheel bewuste beroepskeuze hebben geleid, om het geheel nog iets complexer te maken.
De vlieger zal lang niet altijd opgaan maar ik denk dat bij bepaalde zelfhulpconstructies ervaringsdeskundigheid wel degelijk een rol kan spelen door de inzet van deelnemers die hun probleem (nog) niet overwonnen hebben, zoals bij de AA.
Psychosociale problematiek is geen wiskunde. Zowel hulpvragers als hulpverleners nemen hun persoonlijkheid mee en wat de een aanspreekt werkt bij een ander voor geen meter. Daarom sluit ik niets uit.
Laten we alsjeblieft niet vergeten dat er een cruciaal verschil bestaat tussen 'ervaringsdeskundige' en 'therapeut'
Ter illustratie: iemand met annorexia kan 30 jaar ervaring hebben met deze stoornis en nog volstrekt incapabel zijn er iets aan te doen, zelfs kijkend in de siegel of op de weegschaal staand menen dat hij/zij moddervet is, al zou die weegschaal slechts 30 kilo aangeven. Bij zo'n iemand kan het zelfs aan ieder inzicht ontbreken omtrent zijn/haar ziektebeeld dat zijn/haar leven al 30 jaar beheerst.
O ja, hierbij zij nog even vermeld dat ikzelf ervaringsdeskundige ben wat het bovenstaande betreft in die zin dat ik zo'n iemand meegemaakt heb vele jaren lang. We overdrijven hier niet
Je kunt pas van ervaringsdeskundigheid spreken als men zijn probleem, wat dat dan ook is, heeft overwonnen.
Dus iemand die nog in het proces zit (welk proces dan ook) is nooit een ervaringsdeskundige, laat daar geen misverstand over bestaan.
Nou begin ik toch behoorlijk confuus te raken Dagmar. Hoe moeten we Menno Oosterhoff dan noemen wanneer hij (zelf zegt) zijn OCD nog volstrekt niet te boven te zijn gekomen, dan is hij alleen maar psychiater maar nog geen ervaringsdeskundige en dat hij dus ook volkomen ten zichzelf zo noemt?
Er zijn vele ziektebeelden waar men nooit (althans lang niet iedereen die aan hen lijdt) van af zal komen, en derhalve zou daarop niet de term ervaringsdeskundige op van toepassing zijn?
Voor mij beduidt die term (hier even beperkt tot psychische aandoeningen) alleen maar het van binnenuit bekend zijn met de problematiek van een ziektebeeld, en zeker niet noodzakelijkerwijs met de 'genezing' ervan waartoe ook lang niet altijd de mogelijkheid toe zal bestaan
Een vergelijking: X is ervaringsdeskundige op het gebied van armoe en dakloos zijn. Kan X dat alleen maar zijn wanneer hij uit die armoe gekomen is en een dak boven zijn hoofd heeft gekregen?
Ik zat meer in de hoek van verslaving, anorexia etc, maar dat is natuurlijk maar een beperkte categorie en dat je pas die ervaring van de verslaving kunt inzetten om anderen te helpen als je je eigen verslaving min of meer hebt "overwonnen", want een verslaving op zich heb je voor je hele leven, herstel is een vaak voortdurend proces.
Psychiatrsiche aandoeningen zijn vaak blijvend, dus die kun je niet "overwinnen", daar kun je alleen mee om leren gaan.
ik bedoelde dat je pas anderen kunt helpen met ervaringsdeskundigheid als je je eigen ervaring een plek hebt kunnen geven, er mee om hebt leren gaan etc.
Ik zat meer in de hoek van verslaving, anorexia etc, maar dat is natuurlijk maar een beperkte categorie en dat je pas die ervaring van de verslaving kunt inzetten om anderen te helpen als je je eigen verslaving min of meer hebt "overwonnen", want een verslaving op zich heb je voor je hele leven, herstel is een vaak voortdurend proces.
Psychiatrsiche aandoeningen zijn vaak blijvend, dus die kun je niet "overwinnen", daar kun je alleen mee om leren gaan.
ik bedoelde dat je pas anderen kunt helpen met ervaringsdeskundigheid als je je eigen ervaring een plek hebt kunnen geven, er mee om hebt leren gaan etc.
Dat is een ding dat zeker is. Van mensen met annorexia is het bekend dat ze geneigd zijn onderling een competitie aan te gaan en elkaar zo nog dieper het moeras in te trekken. Zou voor mensen met drankzucht of bv kleptomanie ook best kunnen gelden
Ben het overigens helemaal met je eens Dagmar dat ervaringsdeskundigheid mbt een ziektebeeld een enorme pré kan zijn als hulpverlener. Allen Carr die zo geweldig de eigen diepere gevoelens rondom tabaksverslaving en zijn weg tot het afkicken wist te beschrijven heeft anderen daarmee enorm geholpen maar bezat bij mijn weten geen enkele opleiding als therapeut.
Nu we toch in een topic over allerlei effecten over psychologische hulp zijn beland gooi ik onderstaande er ook maar in:
Ik vind b.v. het placebo of het nocebo effect enorm fasinerend.
Zelf ben ik hier gevoelig voor, ik gebruik mijn hele lang al liever homeopatsiche medicatie ipv reguliere, terwijl homeopathie niet wetenschappelijk wordt erkend.
Toch denk ik zelf dat ik door het gebruik hiervan al mijn hele leven vrij gezond ben.
Ook geloof ik dat juist medicatie/theraphie die op je energie niveau werkt (totaal onwetenschappelijk en totaal niet bewezen ) goed werkt, b.v. accupunctuur en hetzelfde geldt dus voor homeopathie.
Ik geloof dit met name omdat het veel meer dan de reguliere geneeskunde de oorzaken aanpakt, dus meer gericht is op je hele wezen en niet enkel op de kwaal.
Werkt dit nu voor mij omdat ik dit geloof of zou dat echt zo kunnen wezen?
ik gebruik mijn hele lang al liever homeopatsiche medicatie ipv reguliere,
kun je wat voorbeelden geven van jouw gebruik van homeopathische medicatie waar veel anderen waarschijnlijk reguliere medicatie zouden prefereren Dagmar?
Is dat dus wanneer je een bv een longontsteking opgelopen hebt, zware pijnen te verduren hebt vanwege een val, als anticonceptie (vroeger), als wondontsmetting, als bloedverdunner wanneer je die ooit nodig had, als ...
kun je wat voorbeelden geven van jouw gebruik van homeopathische medicatie waar veel anderen toch liever voor reguliere medicatie gekozen zouden hebben Dagmar?
Ik ben redelijk gezegend met een goede gezondheid, dus longontsteking of iets waarvoor ik bloedverdunners moet gebruiken ken ik niet, ben nooit ernstig ziek geweest.
Ik ben niet gek natuurlijk, als ik echt iets krijg waarvan ik denk dat het niet mee homeopathie te genezen is zal ik echt geen seconde aarzelen om reguliere medicatie te gebruiken.
Ik ben ook niet anti reguliere geneeskunde, helemaal niet, ik heb enkel een voorkeur voor alternatieve om het zo maar te noemen.
Waar ik het voor gebruik zijn geen ernstige zaken, meer als middelen bij kleinere klachten.
Ik gebruik al mijn hele leven Echinacea druppels om mijn weerstand op peil te houden, omdat ik rook gebruik ik evenzo longkruid (pulmonaria) om de schade hopelijk beperkt te houden , ik ben gevoelig voor blaasontsteking en het lukt me tot nu toe prima om dit op afstand te houden door cranberry te gebruiken.
Als ontsmetter gebruik ik ook echinacea druppels, werkt prima.
Bij neusklachten/verkoudheidsklachten euphorbium (wolfsmelk)
En traumeel bij gewrichtsklachten, rugpijn, kneuzingen etc en ik ken geen betere oogdruppels als occuheel.
Doch..........mocht ik ooit ernstig ziek worden, dan zal ik als aanvulling op de reguliere geneeskunde zeker alternatieve gaan gebruiken.
Dus het is bij mij geen of of (regulier of alternatief)maar meer een aanvulling op elkaar en daar waar het kan heeft enkel alternatief mijn voorkeur.
Tijden zijn in GMT + 1 uur Ga naar pagina 1, 2Volgende
Pagina 1 van 2
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum Je mag niet stemmen in polls in dit subforum
Wil je ook een eigen gratis forum?
- Direct online
- Gratis je eigen logo
- Filmpjes en video mogelijk!
FAQ
Zoeken
Gebruikersgroepen
Registreren
Profiel
Log in om je privéberichten te bekijken
Inloggen
) zijn een hele goede aanvulling, samenwerking tussen professionals en ervaringsdeskundigen heeft mijn voorkeur, volgens zijn patienten daar het meest bij gebaat.
, ik ben gevoelig voor blaasontsteking en het lukt me tot nu toe prima om dit op afstand te houden door cranberry te gebruiken.